ตอนที่ 231 แปลก [รีไรท์]
เฉิงหันถึงกับพูดไม่ออก
พิษเย็นทั้งเจ็ดบนร่างขององค์รัชทายาทนั้นเป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุด
แม้ว่าเขาต้องการจะหักล้าง แต่ตอนนี้เขาคิดอันใดไม่ออกมีเพียงแค่รู้สึกอับอาย และซือถูซิงเฉินรู้สึกยิ่งกว่านั้นอีก นางเคยสงสัยเกี่ยวกับฉู่หลิวเยว่มาก่อนเป็นนางเองที่ขอให้ฉู่หลิวเยว่แสดงหลักฐานแต่ตอนนี้มันชัดเจนแล้ว
สายตานับไม่ถ้วนรอบตัวนางจับจ้องมาที่นาง
‘ปรากฏว่าองค์รัชทายาทก็ถูกวางยาพิษเช่นกัน คราวนี้ต้องเป็นฝีมือของเหิงจิ่งชั่วแน่’
‘ใช่แล้ว ฉู่หลิวเยว่ไม่ได้เข้าไปใกล้องค์รัชทายาทตั้งแต่ต้นจนถึงเมื่อครู่ จะเป็นนางได้อย่างใด’
‘ฉันเพิ่งพูดว่าองค์รัชทายาท และเหิงจิ่งชั่วอยู่ในระดับเดียวกันอย่างชัดเจน ที่เหิงจิ่งชั่วชนะอย่างง่ายดายนั้น มันกลับกลายเป็นว่าเขาใช้วิธีที่น่ารังเกียจ สกปรกเช่นนี้ ในความคิดของข้าการประลองที่เขาชนะก่อนหน้านี้อาจไม่ได้ขึ้นอยู่กับฝีมือที่แท้จริง’
‘ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าสำนักไท่เหยี่ยนสอนศิษย์ให้ทำอันใดแบบนั้นงั้นหรือ และซือถูซิงเฉินที่ช่วยเหลือคนในสำนักของตนตั้งแต่ต้นนั้นก็เป็นเหิงจิ่งชั่วที่ทำผิดจริง แต่นางกลับสงสัยคนอื่น…ที่มีข่าวลือว่านางเป็นคนเห็นอกเห็นใจ ใจกว้าง และฉลาด เหตุใดข้าถึงไม่เห็นมันเลย’
‘นี่มันเป็นแค่ข่าวลือ แค่เห็นก็รู้ความจริง เจ้าคิดว่านางดูเหมือนจะตั้งเป้าไปที่ฉู่หลิวเยว่เล็กน้อยหรือไม่? คงจะไม่ใช่เพราะว่า เมื่อวันก่อนฉู่หลิวเยว่มีปากเสียงกับนางแล้วทำให้นางขุ่นเคือง’
…
การสนทนาต่างๆ ราวเหมือนกับมีดคม แทงจิตใจของซือถูซิงเฉินอย่างเลือดเย็นทำให้นางทั้งอับอาย และเจ็บปวด
ซือถูซิงเฉินเติบโตขึ้นมาโดยถูกเลี้ยงดู และเอาใจใส่ตั้งแต่เด็กจนโต แม้แต่จักรพรรดิผู้เป็นบิดาของเขาก็ไม่เคยโกรธนางเลย
ซือถูซิงเฉินไม่เคยถูกวิพากษ์วิจารณ์แบบนี้เลยเช่นกัน นางสัมผัสได้ถึงเปลวไฟที่ลุกโชนบนใบหน้าของตัวเอง
“เฉิงหันเจ้าไม่มีคำอธิบายสำหรับลูกศิษย์ของเจ้าที่ใช้วิธีการที่น่ารังเกียจเช่นนี้ในงานสมาคมเยาวชนเพียงแค่อยากที่จะชนะหรือไม่?”
ซุนจ้งเหยียนท่าทีดูเคร่งขรึมกล่าวอย่างเย็นชา
“แน่นอนว่าเรื่องใหญ่ขนาดนี้จนไม่อาจปล่อยได้!”
ฝูอวิ๋นซานซึ่งนั่งถัดจากเขาและเฝ้าดูการประลองอยู่ ในที่สุดก็แสดงความคิดเห็นของเขา การแสดงออกของเขาก็จริงจังไม่แพ้กัน
ใครบางคนจากสำนักหนานเฟิงของเขาเคยได้ประลองกับเหิงจิ่งชั่วมาก่อน
นอกจากนี้ใครจะรู้ว่ามีผู้ใดทำแบบนี้อีกนอกจากเหิงจิ่งชั่ว สองคำถามที่ทับถม ทำให้เฉิงหันรู้สึกอายอย่างมาก
“เรื่องนี้ ข้าก็ไม่รู้…”
“เจ้าเป็นถึงเจ้าสำนัก เขาเป็นศิษย์ของสำนักเจ้าไม่ว่าเจ้าจะรู้หรือไม่ก็ตาม เจ้าต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ใช่หรือไม่?” ซุนจ้งเหยียนขัดจังหวะเขา
เฉิงหันรู้สึกเศร้าในใจ เขาไม่รู้จริงๆ
ถ้าเขารู้เขาจะไม่มีวันปล่อยให้เหิงจิ่งชั่วมา และไม่แม้แต่จะพูดกับเหิงจิ่งชั่ว
ตอนนี้เขาคิดว่าผู้ฝึกยุทธ์อันดับที่หนึ่งในปีนี้ยังคงเป็นสำนักไท่เหยี่ยนของพวกเขา แต่ในชั่วพริบตาไม่ใช่แค่อันดับหนึ่งที่หายไป แต่ยังกลายเป็นความอับอายของการวิพากษ์วิจารณ์ในที่สาธารณะ ในความรู้สึกสิ้นหวังของเฉิงหันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจ้องมองไปที่เหิงจิ่งชั่ว และด่าทออย่างโกรธเคือง
“พูด! เจ้าไปเอามันมาจากไหน” พิษเย็นทั้งเจ็ดไม่ใช่ยาพิษที่คนทั่วไปจะได้รับ!
ภูมิหลังของเหิงจิ่งชั่วนั้นไม่สูงนัก เขาเคยเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความสำคัญในสำนักมาก่อน
“ข้าสั่งให้เจ้าพูด!”
เฉิงหันแค่อยากจะเดินไปเตะเขา แต่จำได้ว่าเขามีพิษเย็นทั้งเจ็ดบนร่างกายของเขาจึงหยุดกะทันหัน
เหิงจิ่งชั่วยังคงไม่ตอบสนอง
ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ทันใดนั้นก็นึกถึงบางสิ่งนางจึงเดินไปที่เหิงจิ่งชั่ว
“หลิวเยว่! ระวังตัวด้วย” ซุนจ้งเหยียนตะโกนอย่างรวดเร็ว
ฉู่หลิวเยว่ส่ายหัวบ่งบอกว่าเขาไม่ควรกังวล จากนั้นก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวเข้าไปมองใกล้ขึ้น เมื่อเห็นเช่นนี้ สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
“เขากำลังจะตาย”
“เจ้าว่าอันใดนะ?”
ฝูงชนต่างตกใจ ซุนจ้งเหยียน และฝูอวิ๋นซานก็ก้าวไปข้างหน้าทันที
เห็นว่าแขนที่หักของเหิงจิ่งชั่วกลายเป็นน้ำแข็ง และกระจายไปทั่วทั้งใบหน้าของเขา
เหิงจิ่งชั่วถูกวางยาพิษ!
ณ จุดนี้ มีหนทางเดียวเท่านั้น และในไม่ช้าเขาก็จะตายไม่มีทางรอดได้เลย
“พิษมันจะโตเร็วขนาดนี้ได้อย่างใด!”
ฝูอวิ๋นซานถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
“คงมียาพิษซ่อนอยู่ในร่างกายของเขา แต่มันถูกกระตุ้นโดยพิษเย็นทั้งเจ็ด ดังนั้น…”
คำพูดของซุนจ้งเหยียนทำให้เกิดเงาปกคลุมหัวใจของทุกคน
เพราะหากเป็นเช่นนี้แสดงว่าเหิงจิ่งชั่วถูกคนอื่นยุยงให้ทำ แต่ตอนนี้เขาเป็นแบบนี้แล้ว พวกเราจะสืบต่อไปไม่ได้เลยที่จะรู้ว่าใครนั้นอยู่เบื้องหลัง ฝูอวิ๋นซานรู้สึกกังวลเล็กน้อย
“ไม่มีทางที่จะรักษาชีวิตของเขาไว้ก่อนงั้นหรือ? เพื่อหา…”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ ร่างกายของเหิงจิ่งชั่วก็สั่นอย่างรุนแรง เสียงครวญครางอันเจ็บปวดก็เกิดขึ้นระหว่างริมฝีปาก และฟันของเขาราวกับเสียงร้องที่สิ้นหวังในคืนที่มืดมิด ทำให้ผู้คนสัมผัสความหนาว ในไม่ช้าการเคลื่อนไหวของเขาก็ค่อยๆ ลดลงจนในที่สุดเหิงจิ่งชั่วก็ตาย
ซุนจ้งเหยียนและฝูอวิ๋นซานต่างมองหน้ากันอย่างกังวล
แต่ฉู่หลิวเยว่ยอมรับความจริงข้อนี้ นางปลอบโยนถวนจื่อในอ้อมแขนของตัวเองเบาๆ ขณะครุ่นคิด
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เหิงจิ่งชั่วรู้สึกกระสับกระส่ายเมื่อเขาได้รับบาดเจ็บในตอนนั้น เขาไม่เพียงแต่กังวลเกี่ยวกับพิษเย็นทั้งเจ็ด แต่ยังกังวลเกี่ยวกับการกระตุ้นพิษอื่นๆ ที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของเขาด้วย
คงจะเป็นสิ่งนี้ที่คนเบื้องหลังใช้เพื่อบงการเขาจนท้ายที่สุดเขาก็เป็นเพียงแค่ตัวหมากรุก ใครกันที่เป็นผู้อยู่เบื้องหลังไม่มีใครในที่นี้รู้ได้แล้ว นั่นก็ไม่จำเป็นจริงๆ ที่จะบอกว่าเขามาเพื่อเป็นที่หนึ่งของงานสมาคมเยาวชน
ดังนั้น…มีไว้เพื่ออันใด?
ฝูอวิ๋นซานคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้ว
“แม้ว่าคนคนนั้นจะตายไปแล้ว แต่ถ้าเราพบว่ามีพิษอยู่ในร่างกายของเขา บางทีเราอาจจะสืบหาได้อันใดได้บ้าง เฉิงหันทำเช่นนี้เจ้าไม่คัดค้านใช่หรือไม่?”
เฉิงหันจะพูดอันใดได้?
เขาทำได้เพียงสัญญา
“ณ จุดนี้เป็นเรื่องปกติที่ทุกคนจะพูดคุย และดำเนินการร่วมกัน ข้าสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อคืนความบริสุทธิ์ของข้าให้กับสำนักไท่เหยี่ยน”
เขาไม่ต้องการทำให้ชื่อเสียงของเขาเสื่อมเสียเพราะสิ่งที่เหิงจิ่งชั่วทำ อย่างใดก็ตามในขณะนี้หมอกสีดำก็โผล่ออกมาจากในร่างกายของเหิงจิ่งชั่ว ฉู่หลิวเยว่รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก
วินาทีถัดมาหมอกสีดำกระจายออกไปอย่างรวดเร็ว และในที่สุดก็ห่อหุ้มเหิงจิ่งชั่วอย่างสมบูรณ์ ทันใดนั้นร่างกายของเหิงจิ่งชั่วเริ่มสึกกร่อน หลังจากนั้นไม่นานศพของเขาก็กลายเป็นเลือด หายไปอย่างสมบูรณ์ หมอกสีดำก็ล่องลอยหายไปอย่างเงียบๆ
