ตอนที่ 304 โจมตีกลับ [รีไรท์]
ค่ายกลผนึกสวรรค์แตกสลายไปแล้ว
พลังต่อต้านอันใหญ่ยักษ์ของผู้อาวุโส และอาจารย์หลายท่านก็พากันร่วงหล่นลงมา!
แม้แต่เยี่ยจือถิงก็ยังต้องก้าวถอยหลัง
หอคอยจิ่วโยวในตอนนั้นถูกลำแสงนับไม่ถ้วนปกคลุมอยู่ทำให้ทุกคนตาลายไปหมด
แต่เมื่อคนที่อยู่ในที่ตรงนั้นเห็นท่าทีแบบนี้แล้วก็รู้สึกกลหวาดกลัวทันที
ค่ายกลผนึกสวรรค์แตกสลายแล้ว ถ้าอย่างงั้นก็คงไม่สามารถจัดการอสูรร้ายในหอคอยตัวนั้นได้อีกต่อไปแล้ว
“ท่านอาจารย์ลุง ตอนนี้ควรทำเช่นไรดี!”
ซุนจ้งเหยียนรีบเอ่ยปากถาม
เยี่ยจือถิงกลืนน้ำลายที่มีกลิ่นคาวเลือดลงไป
“เร็วเข้า รีบฟื้นฟูค่ายกลผนึกสวรรค์!”
…
ภายในหอคอยจิ่วโยว
ฉู่หลิวเยว่ได้ยินเสียงฟ้าผ่าดังขึ้นอย่างชัดเจน ในขณะเดียวกันก็เห็นลำแสงนั้นฝ่าลงมาอย่างรุนแรงลงมาบนยอดหอคอยอย่างจัง
บนผนังของหอคอยก็มีลำแสงนับไม่ถ้วนเกิดขึ้น ก่อนจะพุ่งเข้าไปในหม้อยาสีใสใบนั้น
ไม่นานตำแหน่งตรงกลางของหม้อยาใสใบนั้นก็ปรากฏรูปอย่างชัดเจน
ฉู่หลิวเยว่นิ่งไป
ตัวหนังสือตัวนี้…
อ๊าก!
ทันใดนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงกรีดร้องแสบแก้วหูเกิดขึ้นจากร่างวิญญาณสีดำที่อยู่ในหม้อยาใสใบนั้น
ต่อมา มันก็กระพือปีกแล้วพุ่งมายังฉู่หลิวเยว่ ถวนจื่อรีบกันอยู่ตรงหน้าของฉู่หลิวเยว่ทันที ปีกอันใหญ่ยักษ์ก็พัดผ่านไปแล้วพลังอันน่ากลัวก็บินมากระทบถวนจื่อ
ฉู่หลิวเยว่รีบกอดถวนจื่อเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด จากนั้นจึงโบกมือ
จากนั้นก็มีผนังกั้นโปร่งใสปรากฏขึ้นตรงหน้าทันที
ตูม!
เปลวไฟสีดำนั้นกระทบเข้ากับกระจกในอย่างจัง
ครั้งนี้เหมือนว่าเปลวไฟสีดำจะมีพลังที่แข็งแกร่งมากขึ้น
ทั้งสองฝ่ายชะงักไปสักพัก ก็มีรอยร้าวเกิดขึ้นบนกระจกใส
ดวงตาของนกอินทรีสีดำยักษ์เต็มไปด้วยแววตาที่อาฆาต และบ้าคลั่งจึงใช้กรงเล็บอันแหลมคมตบตามมาอย่างดุเดือด
เพล้ง!
กระจกใสแตกกระจายทันที ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้น กรงเล็บที่แหลมคมจ่ออยู่ตรงหน้า และกำลังจะข่วนลงมาฉีกร่างของนาง!
นางถอยหลังอย่างไม่ลังเล ก่อนจะโบกอีกครั้ง
เปลวไฟสีแดงลูกหนึ่งจึงปรากฏขึ้นกลางฝ่ามือของนาง จากนั้นก็หลอมรวมกลายเป็นผนังป้องกันใหญ่ยักษ์อย่างรวดเร็ว!
ตูม ตูม!
เปลวไฟมั้งสองก็ปะทะเข้าด้วยกันทันที!
เกิดประกายไฟกระจายไปทั่ว!
คลื่นพลังที่น่ากลัวแพร่กระจายออกไป ฉู่หลิวเยว่ก็กระเด็นออกไปชนกับกำแพงจนเกิดเสียงดัง
“ตึง!”
นางนิ่งไปสักพักก็รู้สึกว่าอวัยวะภายในของนางบวมช้ำไปหมดแล้ว และกำลังจะระเบิดออกมา!
…
ในขณะเดียวกัน หรงซิวที่อยู่ในหอคอยจิ่วโยวเหมือนกับนางก็กำลังขึ้นจากชั้นที่หกมายังชั้นที่เจ็ดแล้ว
เมื่อเห็นรั้วกั้นของชั้นที่เจ็ดแตกกระจายอยู่ ในแววตาของหรงซิวก็เหมือนรู้ทันทีว่าใครเป็นคนทำเรื่องที่ดีนี้ไว้
เปลวไฟสีดำรอบๆ เริ่มลุกลามมายังชั้นที่เจ็ด
เพียงแต่ตอนนั้นตอนที่หรงซิวผ่านมา เปลวไฟเหล่านั้นกลับพากันหลีกทาง
หรงซิวจึงยกเท่าขึ้น และกำลังจะขึ้นไปข้างบนต่อ
ทันใดนั้นก็มีลำแสงนับไม่ถ้วนส่องลงมา และเริ่มซ่อมแซมกำแพงกั้นอย่างรวดเร็วทันตาเห็น
เพียงพริบตาเดียว รั้วกั้นนั้นก็เสร็จสมบูรณ์ทันที แววตาของหรงซิวนิ่งไป แต่มุมปากกลับมีรอยยิ้มที่เย้ยหยันเผยออกมา
“เจ้าคิดจะห้ามข้ารึ?”
ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆ มีเพียงเปลวไฟสีดำที่ค่อยๆ เข้าปกคลุม ซึ่งแบบนี้ก็หมายความว่าไม่อยากหรงซิวขึ้นไปยังชั้นที่เจ็ด แววตาของหรงซิวจึงเกิดความอาฆาตขึ้นมา เขาค่อยๆ ยกมือขึ้นก่อนจะชี้นิ้วออกไป แล้วพลังข่มขู่อันน่ากลัวก็รวมตัวกันอย่างรวดเร็ว
จากนั้นขณะที่มือของเขากำลังลดลงไปยังรั้วกั้น จู่ๆ เขาก็หยุดลงอย่างกะทันหัน
เขาหลับตาลง เหมือนกำลังตั้งใจฟังอันใดสักอย่าง
ต่อมา เขาลืมตาขึ้นก่อนที่คิ้วจะกระตุกแล้วสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่คึกคะนองทันที
“ที่จริงแล้ว…ก็เป็นแบบนี้นี่เอง…”
เขาค่อยๆ ขยับฝ่ามือแล้วพลังจิตของเขาก็พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว
จากนั้นพลังเหล่านี้ก็แข็งตัวดันอยู่นอกรั้วกั้นนั้นอย่างรวดเร็ว สุดท้ายก็ก่อตัวกลายเป็นกระบอกลำแสงที่หนาเท่าลำแขนของคน
เมื่อมองออกไปข้างนอก ก็เหมือนประตูกรงขนาดใหญ่ที่ปิดชั้นเจ็ดจนหมด
มุมริมฝีปากสีแดงของเขาค่อยๆ ยกขึ้น ราวกับว่ากำลังรอชมการแสดงสนุกบางอย่างอยู่
…
ภายในชั้นที่เจ็ด
ฉู่หลิวเยว่นวดไหล่ของตัวเองเบาๆ
เพราะตอนที่นางชนเข้ากับกำแพงเมื่อครู่นี้ เหมือนว่ากระดูกหัวไหล่ของนางได้แตกไป
แต่ยังดีเปลวไฟสีแดงได้ก่อรั้วกั้นเอาไว้ สามารถกันเปลวไฟสีดำนั้นได้จริงๆ
นางมองไปยังพลังดำแดงที่กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด พลางครุ่นคิดหาวิธีจัดการอุปสรรคครั้งนี้ไปด้วย
จากนั้นนางก็เหลือบมองหม้อยาใสใบนั้นด้วยหางตาของนาง ไม่รู้เหตุใดนางถึงรู้สึกว่าความมืดมิดในหม้อยาใสใบนั้นเหมือนกำลังเรียกชื่อของตัวเองอยู่
ตอนแรกความรู้สึกนั้นยังอ่อนแอมาก แต่ตอนนี้กลับแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้นางไม่สามารถปล่อยผ่านได้
อสูรร้ายตัวนี้ไม่มีเนื้อหนัง มีเพียงวิญญาณเท่านั้น
สามารถอยู่มาได้ถึงพันปีแบบนี้ ต้องเกี่ยวข้องกับถ้ำเทียนหยวนฝูแน่นอน
นางไม่รู้ว่าอสูรร้ายนั้นถูกขังอยู่ที่ไหนกันแน่ แต่ดูจากรอยแกะสลักที่อยู่บนประตูใหญ่ของหอคอยแล้วก็สามารถเดาได้ว่า หอคอยจิ่วโยวนี้ต้องมีไว้เพื่อขังอสูรร้ายแน่นอน
เปลวไฟสีดำที่เผาไหม้ในหม้อยาใสก็ไหลเวียนอย่างสม่ำเสมอ
ถ้าอย่างนั้น…
หม้อยาใสใบนั้นต้องมีความลับมากมายซ่อนอยู่แน่นอน
เมื่อนึกแบบนี้แล้ว ฉู่หลิวเยว่จึงตัดสินใจเดินไปที่หม้อยาใสใบนั้น
วิญญาณร้ายสีดำเห็นท่าทางของฉู่หลิวเยว่แล้วก็ส่งเสียงหัวเราะเยาะกับความโง่เขลาของฉู่หลิวเยว่อยู่ หม้อยานั่นเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ ฉู่หลิวเยว่จะสัมผัสได้อย่างใด!
คนที่มีวิชาต่อสู้เพียงแค่ระดับสอง เท่านั้น ยังไม่ทันเข้าใกล้ก็เตรียมตัวตายได้แล้ว!
แววตาแดงก่ำคู่นั้นก็กำลังจ้องมองพลางเย้ยหยันฉู่หลิวเยว่อยู่ และขณะที่มันกำลังจะกลืนกินฉู่หลิวเยว่ ก็นึกไม่ถึงว่า นางจะปิดประตูไปเอง ฉู่หลิวเยว่เดินไปอยู่ตรงหน้าหม้อยา จากนั้นก็ใช้ฝ่ามือตบไปทันที!
