ตอนที่ 458 ทางหนีทีไล่ [รีไรท์]
พร้อมรัศมีประหลาดที่เปล่งออกมาจากดวงตาคู่นั้นของนาง!
ทว่าแสงเหล่านี้กลับไม่เด่นชัด เมื่อเทียบกับกลุ่มแสงสีน้ำเงินและสีแดงที่อยู่บนฝ่ามือของซือถูซิงเฉิน
สายตาของทุกคนล้วนจดจ่ออยู่กับลวดลายอักขระอันทรงพลังบนฝ่ามือของนาง!
ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นและหรี่ตาลงเล็กน้อย
ก่อนจะมีอักขระประหลาดปรากฏขึ้นบนฝ่ามือคู่นั้น
มันคืออักขระที่เหมือนกับลวดลายที่ปรากฏบนลำแสงก่อนหน้านี้ทุกประการ!
ฉู่หลิวเยว่ถึงกับใจเต้นรัว
เห็นได้ชัดว่าลวดลายนี้คืออักขระประเภทหนึ่ง และด้วยเหตุผลบางอย่าง มันจึงปรากฏบนฝ่ามืออีกครั้ง
ทันใดนั้น นางก็สัมผัสได้ถึงคลื่นความผันผวนในถุงเฉียนคุน!
หรือจะเป็นกล่องไม้ที่นางเอามาจากซือถูซิงเฉิน!
ดูเหมือนว่าลายอักขระแปลกๆ นี้จะมีพลังพิเศษบางอย่าง เพราะทุกครั้งที่มันปรากฏขึ้มา กล่องไม้จะมีปฏิกิริยาตอบสนองทันที
ขณะเดียวกันซือถูซิงเฉินก็ร้องตะโกน
“เสร็จข้าล่ะ!”
พลันปล่อยพลังปราณรูปฝ่ามือขนาดยักษ์ใส่ฉู่หลิวเยว่!
การบีบบังคับอันทรงพลังยังคงแผ่กระจายออกมาจากมัน!
ส่งผลให้พื้นที่โดยรอบถูกพลังนั่นกดขี่อย่างหนัก จนบรรยากาศหนักอึ้ง!
ฉู่หลิวเยว่รู้สึกราวกับจมอยู่ในหนองน้ำ ทุกย่างก้าวของนางจำต้องใช้ความพยายามอย่างมาก
“พลังของซือถูซิงเฉินขึ้นสู่จุดสูงสุดของระดับห้าแล้วแน่ๆ! ฉู่หลิวเยว่กำลังตกอยู่ในอันตราย!”
“นางมุทะลุเองหนิ จะให้หนีตอนนี้คงไม่ทันแล้ว!”
“ข้าล่ะไม่เข้าใจจริงๆ ว่านางคิดอันใดอยู่…”
ผู้คนต่างพากันซุบซิบนินทา
ทว่าคนที่ลอยค้างอยู่กลางอากาศอย่างหลิวเยว่กลับไม่ได้ยิน
แต่ถึงจะได้ยิน นางก็ไม่สนใจ
เนื่องจากการที่นางกล้าทำเช่นนี้ ชัดเจนแล้วว่านางย่อมมีเหตุผล!
ภาพมือขนาดใหญ่นั่น ดูเหมือนจะเคลื่อนไหวช้า แต่จริงๆ แล้วเร็วมาก และในชั่วพริบตา มันก็เข้ามาประชิดตัวฉู่หลิวเยว่แล้ว!
ซึ่งขนาดของมันทำให้ฉู่หลิวเยว่ยิ่งดูตัวเล็กกว่าเดิม ราวกับว่านางกำลังจะถูกกลืนโดยฝ่ามือเมื่อใดก็ได้!
ทว่าในที่สุด ฉู่หลิวเยว่ก็เหยียดมือขวาออกไป และสะบัดนิ้วชี้ไปข้างหน้า!
“นิภาปลายนิ้ว!”
หึ่ง!
เกิดความผันผวนขึ้นในชั้นอากาศอย่างรวดเร็ว!
พลันแสงสว่างจางๆ บนปลายนิ้วก็ส่องประกายเจิดจ้า!
ส่งผลให้ครึ่งหนึ่งของท้องฟ้าเหนือศีรษะฉู่หลิวเยว่สว่างไสวขึ้นมา!
แสงนั้นกินอาณาบริเวณกว้าง มันทั้งสว่างเจิดจ้าและดูองอาจ!
อีกทั้งสัมผัสที่อ่อนโยนราวกับสามารถกลืนกินทุกสิ่งระหว่างสวรรค์และโลกเข้าไปได้หมด!
ทว่าเมื่อเทียบกลับสิ่งที่อยู่เบื้องหลังพลังนี้แล้ว ลายอักขระที่อยู่บนฝ่ามือของนางนั้นจึงกลายเป็นสิ่งที่น่าเกลียดไปเลย
แต่ความแข็งแกร่งของพวกมันนั้นมีจุดที่เชื่อมกันอยู่!
เช่นเดียวหิมะที่ละลายเมื่อเจอแสงแดด ตอนนี้รอยฝ่ามือยักษ์คู่นั้นจางหายไปอย่างรวดเร็ว!
รอยยิ้มยียวนบนใบหน้าของซือถูซิงเฉินพลังหยุดชะงัก ก่อนที่ดวงตาของนางจะฉายแววตื่นตระหนก
อันใดกัน…เหตุใดถึงเป็นแบบนี้ไปได้!?
นางอัดพลังปราณทั้งหมดลงในมือนี้!
แต่เหตุใดเพียงแค่ฉู่หลิวเยว่เคลื่อนไหว นางถึงพ่ายแพ้เร็วเพียงนี้!?
และมันแทบจะไม่มีจังหวะให้นางได้โต้กลับเลย!
ซือถูซิงเฉินยังคงกระตุ้นพลังปราณในร่างกายของตน และอัดลงบนฝ่ามือ แต่ท้ายที่สุดมันก็ไร้ประโยชน์
นางตวัดตามองฉู่หลิวเยว่อย่างไม่เชื่อและไม่พอใจ
แค่นิ้วนิ้วเดียว…ฉู่หลิวเยว่โค่นนางด้วยนิ้วเพียงนิ้วเดียวหรือนี่!?
และความจริงแล้ว ตอนนี้ฉู่หลิวเยว่เองก็ตกใจพอๆ กับซือถูซิงเฉินเลยก็ว่าได้
เพราะตั้งแต่ฝึกใช้นิภาปลายนิ้วมา นี่เป็นครั้งแรกที่นางใช้ท่านี้ในสนามรบของจริง
และนางรู้ว่านิภาปรายนิ้วนั้นมีพลังมหาศาล แต่นางไม่คิดว่ามันจะทรงพลังขนาดนี้!
กระบวนท่านี้แข็งแกร่งกว่าศิลปะการต่อสู้ในระดับเดียวกันอย่างชัดเจน!
ฉู่หลิวเยว่คิดพลางเหลือบมองนิ้วของตน
กลุ่มแสงอันยิ่งใหญ่และสวยงามนั้นอัดแน่นไปด้วยพลังอันแข็งแกร่ง
ถ้านางไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง นางคงไม่เชื่อภาพที่เกิดขึ้นเมื่อครู่แน่นอน
หรือว่ามัน…จะเป็นศิลปะการต่อสู้ระดับเทียน?
ซือถูซิงเฉินตื่นตระหนกมากกว่าเดิม
ถึงจะฝืนสู้กับฉู่หลิวเยว่ต่อไป แต่ก็ไม่เห็นวี่แววว่านางจะเอาเปรียบอีกฝ่ายได้เลย!
ทว่ามีเพียงแผนการในวันนี้เท่านั้น ที่จะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งให้นางได้!
พรึบ!
ในที่สุด พลังปราณรูปฝ่ามือขนาดยักษ์นั่นก็สลายไปจนหมด! และลวดลายประหลาดๆ นั่น ก็หายไปเช่นกัน!
ปากของซือถูซิงเฉินเต็มไปด้วยเลือด และสภาพที่เปื้อนเลือดของนาง ก็ยิ่งทำให้นางดูน่าสมเพชมากขึ้นไปอีก
ต่อมานางก็หันกลับกะทันหัน และวิ่งหนีออกไปไกล!
ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วลูบเสวี่ยเสวี่ยเบาๆ
เสวี่ยเสวี่ยที่รู้ความจึงรีบพุ่งตัวออกไปทันที!
โดยทั่วไปความเร็วของมัน เร็วกว่าซือถูซิงเฉินหลายเท่า ใช้เวลาไม่นาน มันก็กระโดดมาหยุดอยู่ตรงหน้านาง!
และเมื่อเห็นว่าฉู่หลิวเยว่กำลังไล่ตามมาติดๆ ซือถูซิงเฉินก็หน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันควัน
“องค์หญิงซือถู ศึกของเรายังมิจบ แต่ท่านกลับ…วิ่งหนีเสียแล้ว? เช่นนี้มันสมควรแล้วหรือ?”
ฉู่หลิวเยว่ถามอย่างเย้ยหยัน
ซือถูซิงเฉินกันฟันแน่นอย่างโกรธเคือง
เธอรู้สึกได้ถึงสายตาดูถูกนับไม่ถ้วนที่กำลังจดจ้องมาที่นาง!
ทั้งเสียดสี ดูถูก และเหยียดหยาม…
สายตาเหล่านั้นจ้องเขม็งมาที่นางเพียงคนเดียว!
“ใคร ใครบอกว่าข้าหนีกัน!?”
ซือถูซิงเฉินตะโกนลั่น เสียงของนางคมชัดกว่าเมื่อก่อนเสียอีก
“เจ้าก็แค่ใช้อุบายต้อนข้าให้จนมุม ฉู่หลิวเยว่ นี่เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถสู้รบปรบมือกับข้าได้จริงๆ อย่างนั้นหรือ!?”
ฉู่หลิวเยว่หุบยิ้ม
อุบายหรือ?
นั่นมันวิธีของหมาขี้แพ้อย่างซือถูซิงเฉินต่างหาก
“ข้าจะสู้เจ้าได้หรือไม่ เจ้าเองก็น่าจะรู้แล้วหนิ”
ฉู่หลิวเยว่กระตุกยิ้มมุมปาก ดวงตาของนางเต็มไปด้วยจิตสังหารที่พร้อมฆ่าฟันศัตรู!
จากนั้นนางก็กระโจนแล้วพุ่งตัวไปหาซือถูซิงเฉิน!
ตอนแรกซือถูซิงเฉินตกใจ แต่หลังจากนั้นนางก็เริ่มเย้ยหยันกับตัวเอง
ฉู่หลิวเยว่ตั้งใจจะสู้กับนางด้วยมือเปล่า!
และมันเป็นตัวเลือกที่โง่ที่สุด ที่อีกฝ่ายเลือกทำในวันนี้!
ขอบเขตทักษะของพวกนางห่างกันตั้งสองขั้น และความแข็งแกร่งทางกายภาพของฉู่หลิวเยว่นั้น ไม่สามารถเทียบกับนางได้เลย!
หากฉู่หลิวเยว่ใช้อุบายแบบเดียวกันกับเมื่อครู่ นางคงสู้ไม่ได้
ทว่าตอนนี้…เป็นฉู่หลิวเยว่เองที่วิ่งเข้าหาความตาย!
“รนหาที่ตายแล้ว!”
ซือถูซิงเฉินดึงพลังปราณดั้งเดิมในกายออกมา พลันปล่อยผ่านฝ่ามือ!
“กรงเล็บอินทรี!”
พลันเกิดการรวมตัวของพลังปราณสองสามเส้น! แล้วตวัดเข้าที่ใบหน้าของฉู่หลิวเยว่!
ฉู่หลิวเยว่โดนโจมตีในระยะประชิด!
จนขยับแขนขาตอบโต้ไม่ทัน นางจึงหลบเลี่ยงการโจมตีของซือถูงซิงเฉิน พลันรวบข้อมือของอีกฝ่ายไว้แล้วกำแน่น!
พลันใช้นิ้วกดบีบข้อมือนั่นอย่างแรง!
เปราะ!
กระทั่งได้ยินเสียงกระดูกหักดังขึ้นอย่างชัดเจน!
“กรี๊ด!”
ซือถูซิงเฉินหวีดร้องพร้อมใบหน้าซีดเผือด!
แวบหนึ่งนางคิดในใจว่า เพราะอันใดมือของฉู่หลิวเยว่ถึงได้มีพลังมากมายเช่นนี้!?
ซือถูซิงเฉินยกขาขึ้น และเตะใส่ฉู่หลิวเยว่!
ทว่าฉู่หลิวเยว่ไวกว่า!
ตุบ!
ส่งผลให้หน้าแข้งของทั้งคู่ประสานงากันอย่างแรง!
ซือถูซิงเฉินเจ็บปวดราวเตะโดนแท่งเหล็ก หน้าแข้งของนางปวดชาไปทั้งแถบ!
และยิ่งเว้นระยะหลบเลี่ยง ความเจ็บปวดก็ยิ่งทวีขึ้น!
ทันใดนั้น นางก็เงยหน้าขึ้นและจ้องไปที่ฉู่หลิวเยว่ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง
“นังสารเลว…”
ฉู่หลิวเยว่เหยียดยิ้ม จากนั้นบางสิ่งที่ทอแสงเย็นวาบก็ปรากฏขึ้นบนมือของนาง! แล้วพุ่งใส่ตำแหน่งหัวใจของซือถูซิงเฉิน!
ซือถูซิงเฉินตกใจสุดขีด แล้วรีบหนีพัลวัน!
ฉึก!
แสงนั้นได้เปลี่ยนเป็นกริช และแทงเข้าที่หน้าอกของนาง ซึ่งห่างจากหัวใจของนางเพียงเล็กน้อย!
แต่ฉู่หลิวเยว่ไม่ปล่อยด้ามกริช กลับกัน นางกำด้ามกริชแน่นแล้วหมุนมัน!
“ขยาย!”
พลันใบมีดบางๆ สองชิ้น ก็จมหายลงเข้าไปในร่างของซือถูซิงเฉินทันที!
