ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ตอนที่ 526 สายฟ้าสายสุดท้าย [รีไรท์]

ตอนที่ 526 สายฟ้าสายสุดท้าย [รีไรท์]

ฉู่หลิวเยว่เหมือนโดนคนเอาไม้มาตีหัว เธอมึนงง สับสนไปหมด!

มีเพียงสายเลือดของราชวงศ์เทียนลิ่งเท่านั้นถึงจะเข้ามาที่นี่ได้ เช่นนั้น…นางเข้ามาได้อย่างใด?

แม้ว่านางจะคือซั่งกวนเยว่ แต่ตอนนี้กายเนื้อของนางเปลี่ยนเป็นฉู่หลิวเยว่แล้ว ไม่มีทางมีสายเลือดเดียวกันอย่างแน่นอน!

นางจำได้อย่างแม่นยำ ตอนนั้นประตูใหญ่บานนี้ปรากฏขึ้นท่ามกลางกองเพลิงสีทอง

หลังจากนั้น…เกิดอันใดขึ้นหรือ?

ทันใดนั้นเอง นางก็ชะงักไป

…เจดีย์ฐานสี่เหลี่ยมสีดำ!

ตอนนั้นนางไม่ได้ทำอันใดเลยจริงๆ เจดีย์ฐานสี่เหลี่ยมสีดำอันนั้นก็ออกมาจากตัวของนางแล้ว จากนั้นประตูใหญ่ก็เปิดออกขึ้นทันที!

รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ค่อยๆ เชื่อมโยงกัน…

ตั้งแต่ต้นจนจบมันเป็นการชักนำของเจดีย์ฐานสี่เหลี่ยมสีดำอันนั้น!

ในตอนนั้นฉู่หลิวเยว่รู้สึกสับสนอย่างมาก

เจดีย์ฐานสี่เหลี่ยมสีดำนั้นเป็นของที่มาจากแคว้นเย่าเฉิน มันมาเกี่ยวข้องกับราชวงศ์เทียนลิ่งได้อย่างใด?

ตอนนี้ราวกับมีหมอกมาปกคลุมอยู่ด้านหน้าของนาง ทำให้นางไม่สามารถมองเห็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ทั้งหมด

“คือ…คือ…ข้าน้อยไม่ทราบเจ้าค่ะ…”

ฉู่หลิวเยว่พูดขึ้นมาเสียงเบา

ซั่งกวนจิ้งดูท่าทางของนาง เมื่อแน่ใจว่านางไม่รู้จริงๆ ก็ค่อยๆ ยิ้มออกมา

“ในตัวของเจ้ามีสมบัติอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว เหมือนว่าหนึ่งในนั้นจะมีความเกี่ยวข้องกับราชวงศ์เทียนลิ่งอยู่ด้วย”

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไปครู่หนึ่ง

“ท่านรู้?”

“ที่นี่คือถิ่นของข้า เจ้าเข้ามาได้อย่างใด ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าข้าอีกแล้ว” ซั่งกวนจิ้งยิ้มแล้วส่ายหน้าเบาๆ

ดูแล้วเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะฉลาดอย่างมาก อีกทั้งฝีมือและพรสวรรค์ล้วนดีทั้งสิ้น แต่เหตุใดถึงชอบนิ่งค้างไปนะ?

เขากระดิกปลายนิ้วเล็กน้อย

เจดีย์ฐานสี่เหลี่ยมสีดำก็ลอยออกไปจากตัวของฉู่หลิวเยว่ทันที!

“ผู้อาวุโส…” ฉู่หลิวเยว่รู้สึกตระหนกอย่างมาก แต่ก็คิดว่าบางทีปฐมกษัตริย์อาจจะสามารถมองความลับที่ซ่อนอยู่ข้างในออก นางจึงกลืนคำพูดด้านหลังลงคอไป

ซั่งกวนจิ้งยกมือขึ้นมาเพื่อหยิบพีระมิดสีดำลูกนั้น

แรงกดดันที่แข็งแกร่งปะทุขึ้นมาจากด้านบนทันที

“เอ๋?”

ซั่งกวนจิ้งหยุดการกระทำลง

“ตราประทับที่อยู่บนนี้…”

ตราประทับนี้ทรงพลังมาก ขนาดเขายังไม่สามารถเปิดมันได้

สีหน้าของเขาดูจริงจังมากขึ้นเล็กน้อย และจ้องมันตาเขม็ง

เจดีย์ฐานสี่เหลี่ยมสีดำลูกเล็กลูกนี้ ครั้งแรกที่มองก็คิดว่ามันไม่ได้มีความพิเศษอันใด แต่เมื่อเอามาดูใกล้ๆ จะสัมผัสได้ถึงปราณที่แข็งแกร่งจากผนึกของมัน!

อย่าว่าแต่สาวน้อยคนนี้เลย ต่อให้เป็นคนทั้งราชวงศ์เทียนลิ่ง แต่ไม่น่าจะสามารถหาคนที่มีฝีมือเช่นนี้ได้!

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าใครเป็นคนปิดผนึกของสิ่งนี้?”

เขามองหน้าฉู่หลิวเยว่ สีหน้าเคร่งเครียดอย่างมาก

ฉู่หลิวเยว่สังเกตอันใดได้บางอย่าง จึงพยักหน้าจากนั้นก็ส่ายหน้า

“ข้าเคยได้ยินเพียงเสียงของเขาเท่านั้น แต่ไม่เคยเจอกัน ตราประทับนี้…มีปัญหาอันใดหรือเจ้าคะ?”

ซั่งกวนจิ้งเงียบไปครู่หนึ่ง

ความจริงแล้วเขาสามารถสัมผัสได้ถึงของที่อยู่ด้านในพีระมิดสีดำชิ้นนี้ เหมือนว่ามีความรู้สึกที่คุ้นเคยอยู่เล็กน้อย แต่เพราะว่าตราประทับนี้ เขาจึงไม่สามารถตรวจสอบให้ชัดเจนขึ้นได้

ไม่รู้จริงๆ ว่าอีกฝ่ายนั้นทุ่มเทแรงกายแรงใจไปมากเท่าไร ถึงได้สร้างผนึกเช่นนี้ขึ้นมาได้ แล้วทำไปเพื่ออันใดกันแน่?

ที่สาวน้อยคนนี้สามารถเข้ามาที่นี่ได้ ก็น่าจะเป็นเพราะเหตุผลนี้

“คนที่สร้างตราประทับนี้…แข็งแกร่งมาก”

เขาค่อยๆ พูดขึ้นมา

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

เรื่องนี้นางเห็นด้วยอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

แต่สามารถทำให้ปฐมกษัตริย์พูดเช่นนี้ออกมาได้…น่าจะแข็งแกร่งกว่าที่นางคิดเอาไว้ตอนแรกอีก

ซั่งกวนจิ้งใช้ฝ่ามือผลักเจดีย์ฐานสี่เหลี่ยมสีดำอันนั้นให้กลับคืนไปยังฉู่หลิวเยว่

นางหยิบมามองใกล้ๆ แล้วรู้สึกว่าไม่เห็นมีอันใดผิดปกติเลย

“เจ้าอายุยังน้อย แต่ได้โอกาสไม่น้อย” ซั่งกวนจิ้นพูดแล้วถอนหายใจออกมา

ไม่ว่าจะเป็นของลึกลับมากมายที่นางพกติดตัวอยู่ และเรื่องที่นางได้เจอกับผู้แข็งแกร่งคนนั้นอีก…

หากเป็นคนอื่นชาตินี้คงไม่มีโอกาสโชคดีเช่นนี้ นางเพิ่งอายุสิบกว่าปีเท่านั้น แต่กลับมีทุกอย่างแล้ว!

“ของชิ้นนี้ เจ้าต้องเก็บมันไว้อย่างดี” ซั่งกวนจิ้งพูดขึ้นอย่างจริงจัง

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าอย่างสับสน

“ในเมื่อเจ้าเข้ามาที่นี่ได้ ก็ถือว่าข้ากับเจ้ามีวาสนาต่อกัน เดิมทีกระบี่หลงหยวนนี้ ข้าจะมอบให้กับพวกเขา…แต่ดูๆ ไปแล้ว มอบให้เจ้าเสียยังจะดีกว่า”

ราชวงศ์เทียนลิ่งเละเทะถึงขนาดนี้แล้ว หากพวกเขาได้กระบี่หลงหยวนเล่มนี้ไป อาจจะทำให้พวกเขาหยิ่งผยองมากขึ้น

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไปเล็กน้อย

“ผู้อาวุโส…ผู้อาวุโสหมายความว่า…กระบี่หลงหยวนเล่มนี้…”

กระบี่หลงหยวนต้องมอบให้กับคนที่มีสายเลือดราชวงศ์เทียนลิ่งสิถึงจะถูก

นางเป็นเพียงคนนอกเท่านั้น คาดไม่ถึงว่าปฐมกษัตริย์จะตัดสินใจทำเช่นนี้?

ทันใดนั้นซั่งกวนจิ้งก็ยิ้มขึ้นมาทันที

“สาวน้อย ข้าว่าเจ้าสามารถเดาฐานะที่แท้จริงของข้าได้ตั้งนานแล้วสินะ เหตุใดต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้ด้วย? เดิมทีกระบี่หลงหยวนก็เป็นของข้า ข้าอยากมอบให้ใครก็ให้คนนั้นแหละ”

เขายกมือทั้งสองข้างกอดอก แล้วมองไปทางฉู่หลิวเยว่

“อีกทั้งไม่รู้ว่าเหตุใด ตอนที่ข้าเจอเจ้าครั้งแรก ก็รู้สึกสนิทสนมอย่างมาก…สิ่งนี้น่าจะเรียกว่า ถูกชะตาล่ะมั้ง?”

หากไม่ใช่เพราะเขาชอบสาวน้อยคนนี้ เขาคงไม่ยืนคุยกับนางที่นี่นานขนาดนี้หรอก

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

หากบอกว่านางไม่อยากได้กระบี่หลงหยวน นั่นต้องเป็นเรื่องโกหกอย่างแน่นอน

แต่…ตอนนี้ จะให้นางยอมรับด้วยฐานะอันใด?

เมื่อเห็นว่าฉู่หลิวเยว่ลังเลขึ้นมา ซั่งกวนจิ้งก็โบกมือ พร้อมพูดขึ้นอย่างยิ้มๆ ว่า

“ไม่ต้องกังวลเรื่องอื่น เพราะว่ากระบี่หลงหยวนเลือกเจ้าแล้ว!”

ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ

“อันใดนะ?”

ซั่งกวนจิ้งส่ายหน้าแล้วยิ้ม

“ไม่เช่นนั้นเจ้าจะคิดว่า สายฟ้าสายสุดท้ายของกระบี่หลงหยวน เหตุใดยังไม่ผ่าลงมาเสียที?”

มันกำลังรอนางอยู่!

หน้าอกของฉู่หลิวเยว่รู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาทันที ร่างทั้งร่างของนางสั่นไหวเล็กน้อย

ทันใดนั้นนางก็คุกเข่าทั้งสองข้างลงกับพื้น ก่อนจะทำความเคารพอีกฝ่าย

“ข้าน้อย…ฉู่หลิวเยว่ คุกเข่าขอบคุณ…ท่านปฐมกษัตริย์!”

ศีรษะของนางจรดพื้นหยกที่หรูหราและเยือกเย็น

หยาดน้ำตาของนางกำลังไหลรินอย่างไร้เสียง

เปรี้ยง!

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังเกิดขึ้น!

คนที่รออยู่ด้านนอกหลุมยุบต่างก็เงยหน้ามองขึ้นไปด้านบน

เหนือท้องฟ้ายังคงมีดวงอาทิตย์ที่ร้อนเช่นเดิม แต่ทันใดนั้นสายฟ้าสายหนึ่งก็พุ่งลงมามี่กระบี่หลงหยวน!

สายฟ้าสายสุดท้าย ตอบรับกลับมาแล้ว!