ตอนที่ 745 นางไม่คู่ควร
ลวดลายที่หลิวเยว่สร้างออกมานั้น ความจริงแล้วมันแตกต่างจากลายมือนั้นอย่างสิ้นเชิง แต่ไม่รู้ว่าเหตุใด มันถึงดูเข้ากันอย่างประหลาด จากนั้นมันก็ค่อยๆ ซ้อนทับกัน
ซั่งกวนหว่านอารมณ์เสียอย่างมาก พร้อมเบนสายตาออกไปทางอื่น นางพยายามลบล้างความคิดวุ่นวายที่อยู่ในใจไปจนหมดสิ้น
…ลายมือนั้นนางกว่าจะจำได้อย่างยากลำบาก จะต้องไม่มีการคลาดเคลื่อนอย่างเด็ดขาด!
ในเมื่อเช่นนี้เหมือนว่ามันจะไร้ประโยชน์
นางมองมันไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ค่อยๆ มองลงไปอย่างตั้งใจ แล้วจดจำทุกท่าทางของฉู่หลิวเยว่ลงไป!
รวมถึงลวดลายอักขระเหล่านั้นด้วย!
อีกทั้งตอนนี้ลวดลายอักขระก็จดจำอยู่ในสมองส่วนลึกของนางแล้ว สลัดอย่างใดก็สลัดไม่หลุด!
ซั่งกวนหว่านกำลังค้นพบว่า ภาพความทรงจำเกี่ยวกับฝ่ามือหลิงเซียวในสมองของนางก็เริ่มจะสับสนมากยิ่งขึ้นแล้ว!
รูปแบบทั้งสองค่อยๆ ซ้อนกัน หลังจากนั้นไม่นานก็เกิดความสับสนมากขึ้น!
สถานการณ์เริ่มแปลกไปมากขึ้นแล้ว!
ซั่งกวนหว่านฝึกฝนมาตั้งหลายปี แต่ก็ยังไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อนเลย!
ตอนแรกกว่านางจะสามารถฝึกฝนเรียนรู้วิชาฝ่ามือหลิงเซียวได้สำเร็จก็ใช้เวลายาวนานมาก เพียงเพราะเรื่องนี้นางต้องใช้ความพยายามมากเท่าไรเพื่อสิ่งนี้?
เพื่อให้ได้รับคำชมเชยจากท่านพ่อ เพื่อให้ทุกคนมองนางอย่างชื่นชม นางจึงไม่ลังเลเลยที่จะขอความช่วยเหลือจากซั่งกวนเยว่
เพราะว่าซั่งกวนเยว่สามารถเข้าใจเคล็ดวิชาได้ลึกซึ้งกว่านาง อีกทั้งยังละเอียดอ่อนกว่าดังนั้นฝ่ามือ
หลิงเซียวของพวกนางทั้งสองคนจะต้องแตกต่างกันอย่างแน่นอน
แม้ว่านางจะเรียนรู้มาจากซั่งกวนเยว่ คนธรรมดาที่มองดูแบบไม่ละเอียดก็จะไม่เห็นปัญหาใดๆ
แต่ทว่าซั่งกวนหว่านนั้นระมัดระวังอยู่เสมอ นางใช้กระบวนท่านี้ต่อหน้าคนอื่นน้อยมาก
เดิมทีนี่ก็เป็นความคิดที่นางคิดเอาไว้ตั้งนานแล้ว เป็นเคล็ดวิชาที่แทบจะสลักเอาไว้ในกระดูกของนาง
ก่อนหน้านี้นางไม่เคยแสดงวิชานี้ให้ใครดูเลย มันไม่มีทางเหมือนกันอย่างนี้…
ยิ่งซั่งกวนหว่านกระวนกระวายมากเท่าไร สมาธิก็แตกซ่านมากเท่านั้น
แม้กระทั่งรอยฝ่ามือสีเขียวเข้มก็ยังได้รับผลกระทบไปด้วย ลายมือของนางเริ่มสับสนแล้ว!
ยิ่งสับสนมาก พลังของฝ่ามือหลิงเซียวของนางก็ลดลงอย่างมาก!
ฉู่หลิวเยว่มองซั่งกวนหว่านด้วยแววตาราบเรียบ
ซั่งกวนหว่านกวาดสายตาไปรอบๆ และพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่มองมาทางนี้ สองมือกุมศีรษะ ความเจ็บปวดก็พัวพัน
ดูเหมือนนางจะสัมผัสได้ถึงสายตาของฉู่หลิวเยว่ที่มองมา แล้วกรีดร้องเสียงแหลม
“ฉู่หลิวเยว่! นี่เจ้าเล่นลูกไม้อันใดกันแน่?”
ฉู่หลิวเยว่หัวเราะเบาๆ แต่ก็ยังไม่ได้หยุดมือ
รูปแบบปรากฏอยู่ตรงหน้านาง ดูแล้วเหมือนกับเขียนขึ้นมาส่งๆ แต่กลับแข็งแกร่งอย่างมาก
คนธรรมดาเมื่อเห็นลวดลายนี้ ความจริงแล้วก็ไม่ได้รู้อันใดกับมันมาก แค่มองไปนานๆ แล้วจะรู้สึกเวียนหัวตาลอยเท่านั้นเอง
แต่ซั่งกวนหว่านไม่เหมือนกัน
นี่คือสิ่งที่นางไม่มีวันลืม!
เพราะว่ารูปแบบนี้คือ…ฝ่ามือหลิงเซียวระดับสาม!
ตอนแรกหลังจากซั่งกวนเยว่ทะลวงด่านจอมยุทธ์ระดับแปดได้แล้ว นางก็เริ่มฝึกฝนฝ่ามือหลิงเซียวระดับสุดท้าย
นางสามารถเรียนรู้ด้วยตนเองได้ เพียงใช้เวลาไม่นานก็สามารถเข้าใจเคล็ดวิชาได้อย่างถ่องแท้แล้ว
แต่ว่านอกจากตัวนาง ก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้อีก
แม้กระทั่งเสด็จพ่อ เขาก็ไม่รู้เรื่องแม้แต่น้อย
ตอนนั้นนางสามารถสำเร็จตามจังหวะและขั้นตอนเท่านั้น และไม่เคยมีความคิดที่จะประกาศอวดใคร
ท้ายที่สุดแล้วฐานะของนางในตอนนั้นก็สูงส่งที่สุดแล้ว นางไม่จำเป็นต้องใช้ความสามารถมาเพื่อพิสูจน์ตัวเองเหมือนซั่งกวนหว่าน
แต่ตอนนี้มันก็สะดวกมากยิ่งขึ้น
เพราะว่ากลัวเรื่องที่นางมาเกิดใหม่จะเปิดเผย นางจึงไม่เคยใช้เคล็ดวิชาที่เคยเรียนมาเมื่อชาติที่แล้วเลย
ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้ซั่งกวนหว่านใช้เคล็ดวิชานี้ ฉู่หลิวเยว่ก็ไม่เคยคิดจะใช้เคล็ดวิชานี้เพื่อมาจัดการนาง
…ฝ่ามือหลิงเซียวมีทั้งหมดสามระดับ ทุกกระบวนท่าล้วนอยู่เหนือกว่านางหนึ่งขั้น
ซั่งกวนหว่านฝึกขั้นที่สองแล้ว และฝ่ามือนั้นก็ได้ประทับลงไปในใจของนางแล้ว
ตอนนี้เมื่อนางเห็นลวดลายอักขระของขั้นที่สาม นางก็เริ่มฝึกขั้นนี้โดยทันที
แต่ว่านางยังไม่เข้าใจระดับสองอย่างถ่องแท้เลย ระดับสามนางจะทำได้อย่างใด?
หลังจากนางมองไปแล้ว ก็มีผลลัพธ์เพียงอย่างเดียวนั้นก็คือ…ปล่อยให้การฝึกฝนส่วนนี้ของซั่งกวนหว่านแตกสลายไปเอง!
แน่นอนว่าซั่งกวนหว่านเองก็รู้สึกว่ามีอันใดผิดปกติไป จึงทำให้ดูลนลานหวาดกลัวอย่างมาก!
น่าเสียดาย…ที่มันสายไปแล้ว!
ฉู่หลิวเยว่ไม่พูดอันใดสักคำ เพียงแต่ร่างลวดลายอักขระต่อไปอย่างต่อเนื่อง
เมื่อซั่งกวนหว่านเงยหน้าขึ้นมา ก็มองเห็นอย่างไม่ได้ตั้งใจ แล้วรู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังถือมีดแล้วแกะสลักลวดลายอักขระเหล่านี้ลงไปในใจของนางอย่างชัดเจน
“อ๊าก…”
นางรู้สึกภาพความทรงจำของนางมันสับสนวุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆ ซั่งกวนหว่านไม่มีทางรับได้ จึงกรีดร้องออกมาเสียงดัง!
หลังจากนั้นดวงตาสีแดงก่ำ แล้วพุ่งตัวเข้าหาฉู่หลิวเยว่อย่างน่าหวาดกลัว!
“ไอ้สารเลว! แกพรางตัวเป็นเทพแสร้งเป็นผีต่อหน้าข้าอย่างนั้นหรือ? แสร้งทำเป็นลี้ลับซ่อนเร้น เจ้าอยากตายอย่างนั้นหรือ?”
ฉู่หลิวเยว่หรี่ตามองอย่างอันตราย นางยกมือขึ้น เส้นอักขระสุดท้ายก็ปรากฏขึ้น ในที่สุดก็หยุดตัวลง
ซั่งกวนหว่านเข้าใกล้มาเรื่อยๆ ! สายตาพุ่งเข้ามาหา!
ฉู่หลิวเยว่เอามือทั้งสองข้างประกบด้วยกัน!
ทันใดนั้นรูปแบบขนาดยักษ์ก็ปรากฏตัวขึ้น!
ซั่งกวนหว่านรู้สึกได้ถึงแสงสว่างที่วูบไหว!
รูปแบบที่ดูอันตรายก็ปรากฏที่ตรงหน้าของนางอีกครั้ง!
ฉู่หลิวเยว่พูดขึ้นมาเสียงเบา คล้ายว่าจะเป็นการเชิญชวน แต่ก็คล้ายจะเป็นการตัดสิน
“ขอดูฝ่ามือหลิงเซียวของเจ้าหน่อยสิ มันจะสักแค่ไหนกันเชียว?”
สิ้นเสียงนั้นสมองของซั่งกวนหว่านก็ระเบิดขึ้น!
ฝ่ามือหลิงเซียว!
ตู้ม!
ตอนนั้นเองเหมือนว่าจะมีอันใดบางอย่างพังทลาย!
ราวกับว่ามันไม่สามารถควบคุมได้ ในสมองของนางนั้นรูปแบบทั้งสองผสานกันอย่างสมบูรณ์!
ฝ่ามือหลิงเซียวระดับสองแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ในทันที!
ร่างกายของซั่งกวนหว่านสั่นสะท้าน ก่อนจะกระอักเลือดออกมา!
นางสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจน ราวกับว่ามีอันใดบางอย่างออกจากร่างกายของนางอย่างรวดเร็ว!
ฝ่ามือหลิงเซียว…
ฝ่ามือหลิงเซียว!
ซั่งกวนหว่านเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก แล้วมองไปยังฝ่ามือที่แตกสลายเหล่านั้น แต่กลับเห็นเพียงลายมือที่ยุ่งเหยิงและพังทลายเท่านั้น!
แววตาของฉู่หลิวเยว่เย็นชาและเข้มงวด พลังแส้ปรากฏขึ้นในมือข้างหนึ่ง แล้วเหวี่ยงออกไปอย่างรุนแรง!
เพียะ!
รอยฝ่ามือสีเขียวเข้มก็แตกสลายไปทันที
ตอนแรกนางมอบอันใดให้กับซั่งกวนหว่าน ตอนนี้นางจะเอาคืนมาทั้งหมด!
ฝ่ามือหลิงเซียว?
นางไม่คู่ควร!
