ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน – ตอนที่ 300-2 ราชาปีศาจออกเดินทาง (2)

ตอนที่ 300 ราชาปีศาจออกเดินทาง (2)

เฉินอวิ๋นซีฟังอย่างตั้งใจก่อนจะเอ่ยอย่างรวดเร็ว “แต่ฉันได้ยินว่ามหาวิทยาลัยอื่นก็มีความคิดนี้เหมือนกัน…”

ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ทำตามกระแสทำการใหญ่ไม่ได้หรอก พวกเขามีอำนาจเหมือนเซี่ยงไฮ้หรือไง? แม้ว่าจะเป็นปักกิ่ง คิดจะตามกระแสก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นเหมือนกัน ประเด็นอยู่ที่การแข่งขันแลกเปลี่ยนในตอนแรกพวกเราเป็นฝ่ายชนะ พวกเขาเป็นฝ่ายแพ้ นี่ยังไม่นับที่มหาวิทยาลัยปักกิ่งมีพวกหัวโบราณปกครองอยู่ บรรยากาศการเมืองค่อนข้างเข้มข้น หลี่หานซงคนโง่นั่นเอาแต่คิดจะพาคนลงไปฆ่าพวกถ้ำ เขาไม่มีความสนใจทางด้านนี้เท่าไหร่ ทั้งไม่ได้ฉลาดเหมือนฉันด้วย ดังนั้นนอกจากรัฐบาลกลางจะออกหน้าจัดงาน ไม่งั้นการจัดการแข่งขันของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ย่อมมีอิทธิพลที่สุดในประเทศแล้ว”

เฉินอวิ๋นซีพยักหน้างึกงัก ฟางผิงเห็นแบบนั้นจึงเอ่ยว่า “เรื่องเล็กน้อยพวกนี้ให้คนของสาขาสังคมไปทำเถอะ บอกเจ้าโง่พวกนั้นว่าถ้าเรื่องแค่นี้ยังทำไม่สำเร็จก็กลับไปซะ! เรื่องศิลปะการต่อสู้ไม่เอาไหนไม่เป็นไร แต่เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ทำไม่สำเร็จ นั่นยังจะคลุกตัวในเซี่ยงไฮ้ทำไมอีก? ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งที่อยู่ปีสูงมาจากสาขาสังคมมากที่สุดแล้ว เจ้าโง่พวกนี้ไม่คิดบ้างว่าเส้นทางผู้ฝึกยุทธ์ไม่ก้าวหน้า เข้าสู่แวดวงธุรกิจหรือการเมืองจะไปได้ไกลกว่างั้นเหรอ? หลายปีมานี้ คนที่นั่งอยู่ตำแหน่งสูงในแวดวงธุรกิจและการเมืองอย่างแท้จริง กลับเป็นคนจากสาขายุทโธปกรณ์มากที่สุด ก่อนหน้านี้บอกว่าไม่ให้โอกาสพวกเขา ตอนนี้มอบภารกิจให้ คะแนนก็ได้ง่ายขึ้น จะกู้ยืมยังได้ หากยังไม่พัฒนาอีก เทอมหน้าฉันจะลองพิจารณาดูว่าควรจะขจัดผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งที่อยู่ปีสามปีสี่ให้หมดไปดีหรือเปล่า”

เฉินอวิ๋นซีหน้าเปลี่ยนสี ละล่ำละลักว่า “นี่ไม่ดีเท่าไหร่มั้ง”

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งเป็นกำลังหลักของแต่ละมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ ทั้งยังเป็นกลุ่มคนที่มีจำนวนมากที่สุด

ในมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้มีผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งเกือบสี่พันคน!

แน่นอนว่าปีสองก็มีไม่น้อย เกือบหนึ่งพันห้าร้อยคน

แต่ปีสามปีสี่ ตอนนี้มีเกินกว่าสองพันคนเช่นกัน

หากฟางผิงทำแบบนี้จริงๆ มหาวิทยาลัยคงไม่เห็นด้วยแน่

“สาขาอื่นพักไว้ก่อน เธอให้สมาคมผู้ฝึกยุทธ์บอกใบ้พวกนักศึกษาปีสามปีสี่ของสาขายุทโธปกรณ์หน่อย สาขายุทโธปกรณ์ปีสามปีสี่มีไม่ถึงแปดร้อยคน นึกไม่ถึงว่ายังจะมีเกือบสามร้อยคนที่อยู่ขั้นหนึ่ง น่าอายหรือเปล่าล่ะ สาขาอื่นๆ พักไว้ก่อนก็ได้ คนเยอะเกินไป แต่หากสาขายุทโธปกรณ์ยังเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันจะจัดการขั้นเด็ดขาดแล้ว!”

ระหว่างที่พูด ฟาผิงก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ราชสีห์ถังต้องสนับสนุนแน่ อาจารย์หลี่น่าจะไม่มีปัญหาเหมือนกัน คณบดีหวง…ถึงเวลานั้นคนน้อยลงก็ไม่มีปัญหาแล้ว เขาเกลียดเรื่องน่าอายอยู่แล้ว? นักศึกษาสาขายุทโธปกรณ์มีความสามารถที่สุด คุณสมบัติดีที่สุด ภารกิจดีที่สุด ทรัพยากรมากที่สุด…ถึงจะเป็นแบบนี้ หลายปีผ่านไปยังไม่อาจทะลวงขั้นสองได้ จะยื้อพวกเขาไว้ให้เสียข้าวสุกทำไม? อย่าพูดว่าฝึกวิชาเป็นเรื่องยากเลย ทุกคนต่างลำบากกันทั้งนั้น มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ทั่วไปยิ่งลำบากกว่า แต่พวกเขายังมีผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามได้ ขั้นสองก็มีให้เห็นถมเถไป ฉันไม่เชื่อว่าคนของเซี่ยงไฮ้จะฝึกวิชาได้ยากกว่าพวกเขา!”

พูดซะยาวเหยียด ฟางผิงเงยมองท้องฟ้า เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “พูดไปซะเยอะเลย ฉันยังมีเรื่องที่ต้องให้อาจารย์ชี้แนะอีก เธอก็อย่าทิ้งการฝึกวิชาล่ะ ผู้ฝึกยุทธ์ที่หลอมกระดูกเกือบครบสามครั้ง ควรก้าวหน้าเร็วในขั้นสามถึงจะถูก”

เฉินอวิ๋นซีกระอักกระอ่วนอย่างเห็นได้ชัด ไม่กล้ารับบทสนทนา

ฟางผิงไม่สนใจเธอเช่นกัน สาวเท้าเข้าไปในบ้านพัก

—

ปลายเดือนกันยายน ข่าวเกี่ยวกับการปฏิรูปนักศึกษาปีสามปีสี่สาขายุทโธปกรณ์ที่อยู่ขั้นหนึ่งก็แพร่กระจายไปทั่วมหาวิทยาลัย

ช่วงเวลานั้นนักศึกษาปีสูงต่างร้องโอดครวญ

พวกนักศึกษาใหม่ร้องเฮอย่างดีใจ ในที่สุดราชาปีศาจฟางก็ลงมือโหดเหี้ยมกับปีสูงสักที!

เวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนนี้พวกนักศึกษาใหม่แทบจะถูกทรมาณจนทนไม่ไหว

ฝึกวิชา ทำภารกิจยิบย่อย เข้าเรียน ท้าประลองการจัดอันดับหัวกะทิ แทบจะขโมยเอาเวลาพวกเขาไปทั้งหมด

ตกดึกกว่าจะนอนหลับได้อย่างสงบสุข ผลปรากฏว่าเจ้าบ้าฟางผิง นึกไม่ถึงว่าจะให้คนมาลอบโจมตีค่าย…ไม่สิ โจมตีหอพัก!

อาศัยคำสวยหรูที่ว่าฝึกการเฝ้าระวังและปฏิกิริยาโต้ตอบของพวกเขา

แต่เรื่องนี้ได้รับการสนับสนุนจากคณบดีถังเฟิงจากสาขายุทโธปกรณ์ด้วยเช่นกัน

เหตุผลคือก่อนหน้านี้พวกฟางผิงออกไปกวาดรังผู้ฝึกยุทธ์นอกรีต แทบจะถูกคนล้อมโจมตี ถังเฟิงจึงคิดว่ามีความจำเป็นต้องให้นักศึกษาใหม่ได้รับประสบการณ์สักหน่อย

ปรมาจารย์ไม่ออกหน้า ถังเฟิงยอดฝีมือขั้นหกสูงสุดคนนี้ร่วมมือกับฟางผิงที่เป็นประธานสมาคมผู้ฝึกยุทธ์ เวลานั้นจึงตกลงกันเรียบร้อย

ตอนนี้พวกนักศึกษาใหม่นอนหลับยังไม่กล้าถอดเสื้อนอนด้วยซ้ำ กลัวว่าจะถูกคนบุกเข้ามา

นักศึกษาหญิงบางคนหวาดกลัวอย่างมาก ได้ยินว่าราชาปีศาจฟางชอบทุบหน้าอกผู้หญิง หากมาหาฝั่งพวกไร้ประสบการณ์อย่างพวกเธอ จะไม่ถูกทุบจนระเบิดหรือไง

—

เรื่องของมหาวิทยาลัยค่อยๆ เดินมาในทางที่ถูกที่ควร

สำหรับฉายาที่พวกนักศึกษาใหม่แอบตั้งขึ้นลับหลังตัวเอง ฟางผิงได้ยินมาเหมือนกัน แต่ตอนนี้ยังไม่ได้หาเวลาไปจัดการพวกเขา

รอมีเวลาว่างแล้ว ฟางผิงมีวิธีจัดการพวกเขาเหมือนกัน

ปลายเดือนเก้า ฟางผิงพกชุดไปเปลี่ยนหนึ่งตัวพร้อมยาบำรุงและอาวุธที่ตระเตรียมไว้ ไปรวมตัวกับฉินเฟิ่งชิงที่หน้าประตูสมาคมผู้ฝึกยุทธ์

หน้าประตูสมาคมผู้ฝึกยุทธ์

ฉินเฟิ่งชิงวางท่าเกรงขามกว่าก่อนหน้านี้ไม่น้อย ระยะห่างหลังจากที่เขาทะลวงขั้นสี่ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสองเดือนแล้ว

หลายวันก่อนฉินเฟิ่งชิงก็เชื่อมสะพานฟ้าดินสี่สายเป็นที่เรียบร้อย

เห็นเขามีกำลังวังชา ฟางผิงก็เลิกคิ้วว่า “ขั้นสี่ตอนกลางแล้ว?”

“เปล่า เหลืออีกนิด หรืออาจพอพูดได้ว่าแตะเข้าไปนิดหนึ่งแล้ว”

ฉินเฟิ่งชิงยิ้มอย่างประสงค์ร้าย “สะพานฟ้าดินที่ห้าเริ่มตั้งเค้าโครงอย่างเลือนราง รอมั่นคงแล้ว ฟางผิง พวกเราจะนับว่าอยู่ขั้นเดียวกัน”

เค้าโครงเชื่อมกันแล้วก็หมายความว่าเขาเข้าสู่ขั้นสี่ตอนกลาง

แต่เพราะยังไม่เสถียร ลำดับขั้นจึงไม่มั่นคงนัก

ฟางผิงแค่นยิ้ม “ไม่ง่ายจริงๆ ฉันจำได้ว่าปีก่อน พวกเราเจอกันครั้งแรกที่หน้าประตูมหาวิทยาลัย นายอยู่ขั้นสาม ฉันยังไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ เฮ้อ ชั่วเวลาพริบตาเดียวนายใกล้จะตามฉันทันแล้ว เก่งจริงๆ!”

ฉินเฟิ่งชิงใบหน้าดำคล้ำทันที!

คำพูดนี้ทิ่มแทงใจชะมัด!

ปีก่อนตอนที่เจอฟางผิงครั้งแรก เขาอยู่สูงกว่าฟางผิงสามขั้น วันนี้นึกไม่ถึงว่าเขาจะตามหลังฟางผิงอยู่!

ความฮึกเหิมก่อนหน้านี้แทบจะมลายหายไปหมด ฉินเฟิ่งชิงแค่นเสียงว่า “เส้นทางผู้ฝึกยุทธ์จะดูแค่ช่วงเวลาเดียวไม่ได้ รอนายหยุดที่ขั้นหกสูงสุดหลายสิบปี…”

“งั้นเหรอ? ฉันปล่อยพลังจิตใจได้ ไขกระดูกแปรสภาพเป็นปรอท ไร้ศัตรูในขั้นสาม จิงชี่เฉินรวมเป็นหนึ่งแล้ว เหล่าฉิน ฉันคิดว่าขั้นหกสูงสุดอาจจะแค่ไม่กี่เดือนก็ทะลวงขั้นเจ็ดแล้ว กระดูกก็หลอมได้ลึกล้ำกว่านาย ขั้นแปดน่าจะอยู่ไม่ไกลเหมือนกัน นายคิดว่านายจะตามฉันทันจริงๆ เหรอ?”

“พอได้แล้ว!”

ฉินเฟิ่งชิงเขินอายจนโมโหขึ้นมา เอ่ยด้วยใบหน้าดำคล้ำ “จะไปไม่ไป พูดมากชะมัด!”

ฟางผิงหัวเราะอย่างสุขใจ ไม่โจมตีคำพูดใส่เขาอีก ทั้งสองมุ่งไปยังเขตทางใต้ ครั้งนี้เขาจะไปถ้ำใต้ดินโดยผ่านทางเขตทางใต้

—

พวกฟางผิงเพิ่งจะออกไป ประตูของสมาคมผู้ฝึกยุทธ์ก็มีคนเดินเข้ามา

ฟู่ชางติ่งเห็นทั้งสองคนจากไปก็ถอนหายใจ

คนอื่นๆ ต่างถอนหายใจเช่นกัน ตอนนี้ทุกคนนับว่าถูกทิ้งห่างไว้ข้างหลังอย่างสิ้นเชิง

เมื่อก่อนพวกเขายังทำภารกิจเป็นกลุ่มร่วมกันได้ ตอนนี้กลับห่างชั้นซะแล้ว รวมกลุ่มก็จะกลายเป็นถ่วงรั้งซึ่งกันและกัน

“หวังว่าพวกเขาจะปลอดภัยกลับมา…”

เฉินอวิ๋นซีภาวนาเบาๆ ทุกคนต่างไม่ปริปาก

ในถ้ำใต้ดินจะเป็นจะตายล้วนขึ้นอยู่กับสวรรค์

อย่าพูดถึงขั้นสี่เลย ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดขั้นแปดไปแล้วไม่กลับก็มีให้เห็นถมเถไป

——————–

ตอนที่ 297 เจ็บเจียนตาย (1)

วันที่ 14 กันยายน

สามปรมาจารย์ใหญ่ของเซี่ยงไฮ้ รวมตัวกับปรมาจารย์ศิษย์เก่าอีกเจ็ดคน เป็นสิบคนพอดี ทะยานสู่ท้องฟ้าเดินทางสามพันลี้ไปยังปักกิ่ง!

เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เขตแดนของปักกิ่งก็มีปรมาจารย์มาเยือนนับสิบคน!

ลมหายใจของปรมาจารย์นั้นอบอวลไปทั่วทั้งปักกิ่ง!

—

มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้

ฟางผิงที่ได้รับข่าวเผยสีหน้าแข็งทื่อ!

แม่งเหอะ ตาเฒ่าพวกนี้บ้ากันไปแล้วหรือไง!

ให้พวกคุณไปช่วงชิง ไม่ได้ให้ไปทะเลาะตบตีกับคนอื่น รวมตัวปรมาจารย์ใหญ่สิบคน ทะยานบนฟ้าไปถึงปักกิ่ง ไม่กลัวจะเกิดเรื่องอลม่านขึ้นหรือยังไง?

ตอนที่ตาเฒ่าหลี่ได้รับข่าวนี้ก็กอดอกถอนหายใจ รู้สึกเสียดายอย่างยิ่ง!

“ไอ้แก่พวกนี้ไปก่อเรื่องนึกไม่ถึงว่าจะไม่เรียกฉันไปด้วย!”

“แม่งเหอะ ครั้งก่อนถูกคนรังแก ครั้งนี้พาปรมาจารย์กลุ่มใหญ่ไป เป็นโอกาสดีที่จะระบายอารมณ์แท้ๆ!”

“…”

ตาเฒ่าหลี่โมโหดิ้นเร่าๆ เรื่องดีแบบนี้ ทำไมไม่พาเขาไปด้วย?

ยังมีจิตสำนึกกันหรือเปล่า?

ถ้าเขาไปด้วยจะจัดการไอ้เวรที่กดดันเขาครั้งก่อนเป็นอันดับแรก ต่อให้ปักกิ่งจะใจกล้าแค่ไหน แต่เวลานี้ก็คงไม่กล้าเสี่ยงอันตรายทำเรื่องอื่นออกมาหรอก

“น่าโมโหชะมัด!”

ตาเฒ่าหลี่ที่กำลังโมโหรู้เรื่องราวทั้งหมดเช่นกัน คว้าฟางผิงได้ก็จัดการชุดใหญ่!

อ้างอย่างสวยหรูว่า…เป็นการบ่มเพาะประสบการณ์สู้รบจริงระหว่างเขาและผู้ฝึกยุทธ์ระดับกลาง

ฟางผิงโมโหยิ่งกว่าเขาเสียอีก โกรธจนหน้าดำไปหมด ฉันไปล่วงเกินใครเข้ากัน?

ตาเฒ่าหลี่จะทำเกินไปแล้ว!

ตอนนี้เขาแทบจะกลายเป็นที่รองรับอารมณ์ หลู่เฟิ่งโหรวหงุดหงิดก็มาหาเรื่องเขา

ตาเฒ่าหลี่ไม่สบอารมณ์ก็มาจัดการเขา

บางครั้งหัวสิงโตอารณ์ไม่ดี ยังอยากจะซ้อมเขาอีก

รวมถึงตัวก่อเรื่องทั้งสองคนในสมาคมผู้ฝึกยุทธ์ เซี่ยเหล่ยและฉินเฟิ่งชิง มักจะใช้แววตาแปลกๆ มองเขา นี่ทำให้ฟางผิงแทบอยากจะกลายเป็นปรมาจารย์เร็วๆ จับคนพวกนี้มัดรวมกันอัดให้น่วมสักครั้ง!

—

ในเวลาเดียวกับที่ฟางผิงกำลังวางแผนล้างแค้น

ปักกิ่ง

ตอนที่รู้จุดประสงค์ของพวกปรมาจารย์จากมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ ยอดฝีมือบางส่วนของปักกิ่งแทบจะกระอักเลือดออกมา

แม่งเหอะ นายมายื่นเรื่องขออนุมัติขยายขนาดการผลิต ทำอย่างกับว่าจะมาทำสงครามใหญ่ คิดอะไรอยู่กัน?

แน่นอนว่าแม้จะโมโห แต่ทุกคนก็ทราบถึงความต้องการของเซี่ยงไฮ้

มาด้วยท่าทีพร้อมทุบหม้อข้าวจมเรือ!

ปรมาจารย์ใหญ่สิบคนมาถึงพร้อมกัน ต่อให้ไม่อนุมัติก็ต้องอนุมัติแล้ว!

ปรมาจารย์ทั้งสิบพูดถึงจุดประสงค์อย่างชัดเจนแล้วก็ไม่เอ่ยอะไรอีก

บรรยากาศตึงเครียดอย่างมาก

จางเทา ปรมาจารย์ยอดฝีมือขั้นเก้า รัฐมนตรีกระทรวงการศึกษาที่ไม่ได้ปรากฏตัวมานานจำเป็นต้องปรากฏตัวขึ้นในเวลานี้

ได้ฟังคำพูดของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้แล้ว จางเทาจึงเอ่ยว่า “แม้จะเป็นแบบนี้ก็ไม่อาจมองข้ามกฏเกณฑ์ได้ เหาะบนฟ้ามาถึงปักกิ่ง!”

หวงจิ่งเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “รัฐมนตรี ยังไม่ถึงปักกิ่งสักหน่อย”

ตอนนี้สถานที่ที่ทุกคนยืนอยู่คือเส้นแบ่งเขตระหว่างปักกิ่งกับเป่ยเหอ

จางเทาไม่พูดมากเช่นกัน เอ่ยทุ้มลึกว่า “เรื่องนี้จำเป็นต้องหารือกันก่อน”

ยอดฝีมือร่างทองขั้นแปดที่จบจากเซี่ยงไฮ้คนหนึ่ง เอ่ยเสียงดังว่า “ไม่จำเป็น เวลาไม่เคยรอใคร วันนี้พวกเรามาพร้อมกันแล้วก็ต้องได้ผลสรุปในวันนี้!”

“นายกำลังข่มขู่?”

“คุณจะเข้าใจแบบนั้นก็ได้ รัฐมนตรีจาง มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้อยู่ในความดูแลของกระทรวงการศึกษา ไม่ใช่บริษัทใหญ่พวกนั้น!”

ยอดฝีมือขั้นแปดคนนั้นโมโหอย่างยิ่ง ตะโกนว่า “ปีนี้มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ของเราบาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วน อธิการตายในสนามรบ พวกคุณอยากเห็นพวกเราไปตายกันทั้งหมดหรือไง? ถ้ำใต้ดินปักกิ่งมีเมืองใหญ่ของมนุษย์รักษาการณ์อยู่ เซี่ยงไฮ้ของเรามีอะไรกัน? สงครามถ้ำใต้ดินเปิดฉาก อาจารย์และนักศึกษาของเซี่ยงไฮ้เข้าร่วมสงครามอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ใครยังจะบอกว่าพวกเราไม่กล้าต่อสู้! อาจารย์ตายในสนามรบเกินกว่าสิบเปอร์เซ็นต์ มีที่ไหนเป็นแบบนี้บ้าง!”

“ตอนนี้อธิการเฒ่าจากไป เซี่ยงไฮ้อ่อนกำลัง รับสมัครนักศึกษาใหม่ รายรับไม่พอรายจ่าย ต้องยื่นมือของความช่วยเหลือคนอื่นจนไม่เหลือหน้าตา ถูกติฉินนินทา มีใครนึกถึงอาจารย์และนักศึกษาเซี่ยงไฮ้ของพวกเราบ้าง? มหาวิทยาลัยชื่อดังอื่นๆ รวมถึงปักกิ่ง อัตราการออกรบเป็นยังไง เปอร์เซ็นต์บาดเจ็บล้มตายเป็นยังไงล่ะ? ปีก่อนมหาวิทยาลัยเทียนหนาน ฐานทัพในถ้ำใต้ดินถูกทำลาย บาดเจ็บล้มตายยิ่งกว่าพวกเรา หรืออัจฉริยะสมควรตายอย่างนั้นเหรอ? วันนี้ไม่ได้รับคำตอบ ฉันไม่มีหน้าไปเจอกับอาจารย์และนักศึกษาแล้ว จะเข้าไปในถ้ำใต้ดินทำลายเมืองหนึ่งให้ราบคาบไปซะ!”

“เหิมเกริม!”

“ต่อสู้กับพวกถ้ำก็เป็นเรื่องเหิมเกริม น่าขำ! อันดับที่สองของขั้นเก้าอย่างคุณ ไม่กลัดกลุ้มเรื่องทรัพยากร ลูกสาวลูกชายเป็นปรมาจารย์ทั้งคู่ ไม่ช่วงชิงผลประโยชน์ให้มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ ยังมีหน้ามารับตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงการศึกษา หากคุณคิดว่าฉันเหิมเกริม วันนี้ฆ่าฉันแล้วคุณก็เป็นรัฐมนตรีต่อไปซะ!”

“เถียนมู่!”

จางเทายังไม่ทันพูด ยอดฝีมือร่างทองขั้นแปดคนหนึ่งก็ตะโกนขึ้นมาก่อน “คิดก่อนพูดหน่อย สถานการณ์ลูกๆ ของรัฐมนตรีจางเป็นยังไง หรือนายยังไม่ชัดเจนอีก?”

“ลูกชายตายไปคนเดียวเท่านั้น นับเป็นเรื่องอะไรกัน ฉันเสียทั้งพี่ทั้งน้อง ลูกสาวลูกชายตายหมด ร้องไห้คร่ำครวญหรือเปล่าล่ะ?”

เถียนมู่คิดว่าตัวเองพูดถูกต้องแล้ว เอ่ยเสียงดังว่า “อาจารย์และนักศึกษาของเซี่ยงไฮ้ไม่คำนึงถึงความตาย ทรัพยากรที่ได้นำมาเลี้ยงตัวเอง มันผิดตรงไหนกัน!”

จางเทาที่เงียบมาตลอดไม่คิดจะโต้แย้งคำพูดก่อนหน้านี้ของเขา คิดเล็กคิดน้อยกับคนถ่อยเช่นนี้ไม่มีประโยชน์

“เถียนมู่ ทุกอย่างมีกฏเกณฑ์ของมัน!”

จางเทาเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “ทำตามขั้นตอน รอคอยผลลัพธ์ ไม่ใช่บีบให้รัฐบาลมาให้คำตอบพวกคุณ! อธิการอู๋ มีข้อเรียกร้องอะไรสามารถพูดคุยได้ แต่ต้องผ่านการปรึกษาหารือก่อน! คำร้องฉันจะส่งไปให้แต่ละฝ่ายหาข้อตกลงร่วมกัน ตอนนี้พวกคุณแยกย้ายกลับไปที่ของตัวเองได้แล้ว!”

อู๋ขุยซานแค่นยิ้ม “รัฐมนตรีจาง ไม่ใช่ว่าผมบีบบังคับ แต่ตกอยู่ในสถานการณ์เร่งด่วนจริงๆ ถึงได้ใจร้อนไม่ทันคิดรอบคอบ เรื่องของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ อันที่จริงเป็นกรณีพิเศษไม่เหมือนกับที่อื่นๆ สถานการณ์ถ้ำใต้ดินของเซี่ยงไฮ้ทุกคนน่าจะรู้ดี ช่วงนี้ถ้ำใต้ดินเปิดอีกครั้งแล้ว แต่มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ชักหน้าไม่ถึงหลัง อาจารย์และนักศึกษาแทบจะไปสังหารศัตรูด้วยมือเปล่า ปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ปิดประตูให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยจะดีกว่า ไม่มีความจำเป็นต้องให้คนรุ่นหลังรับผลกระทบไปด้วย ส่งหนุ่มสาวมือเปล่าพวกนี้เข้าไปทำสงครามในถ้ำ”

ทุกคนต่างมองไปทางอู๋ขุยซาน ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้มีความคิดแบบนี้ ตอนแรกใครเป็นคนแนะนำให้เซี่ยงไฮ้รับนักศึกษาสักหมื่นคนแล้วส่งเข้าไปในถ้ำใต้ดินรวดเดียวกันล่ะ?

อู๋ขุยซานเพิ่งพูดจบ ชายวัยกลางคนท่าทางสุภาพเรียบร้อยที่ยืนด้านหลังจางเทาคนหนึ่งก็เอ่ยว่า “อธิการอู๋ สถานการณ์ของเซี่ยงไฮ้ยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอกมั้ง หลักๆ เป็นยังไง พวกเราพอกระจ่างใจอยู่ ทุกปีบริษัทยาบำรุงจัดสรรยาบำรุงให้เซี่ยงไฮ้เป็นมูลค่ากว่าหมื่นล้าน…”

อู๋ขุยซานหัวเราะ “การจัดสรรของบริษัทยาบำรุง พวกเราเซี่ยงไฮ้รู้สึกซาบซึ้ง สลักลึกไว้ในใจอยู่แล้ว แต่ว่า…น้อยเกินไป น้อยจนพวกอาจารย์และนักศึกษาไม่พอใช้ เป็นแบบนี้ต่อไป มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้คงไม่มีความแน่วแน่อีกแล้ว ครั้งนี้มาปักกิ่ง ขยายฐานการผลิตในเซี่ยงไฮ้เป็นเรื่องหนึ่ง เรื่องที่สองพวกเรายังต้องการอำนาจทำการค้ายาบำรุงและอาวุธต่อภายนอก อับจนหนทางจริงๆ ตอนนี้มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้กำลังขาดแคลน หวังจะสามารถเพิ่มทรัพยากรขึ้นมา ทั้งกระตุ้นให้พวกอาจารย์และนักศึกษาเข้าไปบากบั่นในถ้ำใต้ดินต่อได้”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา ทุกคนก็พากันหน้าเปลี่ยนสี

กระทั่งทางเซี่ยงไฮ้ ปรมาจารย์หลายคนยังสีหน้าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่หยุด ความโลภของอู๋ขุยซานคนนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

มอบอำนาจในการค้ายาบำรุงและอาวุธให้เซี่ยงไฮ้ นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เหมือนทวงสิทธิ์ทรัพยากรของอาจารย์และนักศึกษาอีกแล้ว

อู๋ขุยซานกลับยังพูดไม่จบ เอ่ยต่อว่า “เรื่องที่สามมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ขาดแคลนบุคลากรอาจารย์ หวังว่ากระทรวงศึกษาจะจัดเตรียมอาจารย์ระดับกลางให้มหาวิทยาลัยสักหนึ่งร้อยคน ชดเชยบุคลากรที่เสียไปในสนามรบก่อนหน้านี้ เรื่องที่สี่ตอนนี้อาจารย์และนักศึกษาของเซี่ยงไฮ้มีมากกว่าปักกิ่ง ประสิทธิภาพการเรียนการสอนก็ประจักษ์แก่สายตาทุกคนแล้ว ไม่ว่าจะการแลกเปลี่ยนนักศึกษาใหม่ก่อนหน้านี้ หรือจะเป็นการประลองต่อสู้ของผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสาม มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ล้วนอยู่เหนือปักกิ่ง แต่การจัดสรรเงินทุนกลับได้น้อยกว่ามหาวิทยาลัยปักกิ่ง ปีก่อนปักกิ่งได้รับเงินจัดสรรสามหมื่นห้าพันล้าน มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้สองหมื่นหกพันล้าน หวังว่ากระทรวงการศึกษาจะชดเชยเก้าพันล้านที่ขาดไปได้ เรื่องที่ห้าผมยอมรับว่าตัวเองประสบการณ์ไม่เพียงพอทั้งความสามารถก็ไม่เพียงพอ ไม่อาจจะสืบทอดเจตนารมณ์ที่หนักอึ้งของอธิการเฒ่าได้ ดังนั้นขอร้องให้กระทรวงการศึกษาเลือกยอดฝีมือขั้นเก้าคนใหม่เพื่อรับตำแหน่งอธิการบดีมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ด้วย”

พูดเรื่องที่ห้าจบแล้ว อู๋ขุยซานยังคงมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า

ทุกคนต่างสีหน้าเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก!

ปรมาจารย์ยอดฝีมือนั้นแม้เขาไท่ซานจะถล่มตรงหน้าก็รักษาความสงบไว้ได้

แต่ข้อเรียกร้องทั้งห้าที่อู๋ขุยซานเสนอออกมาแทบไม่มีอะไรง่ายเลย

ขยายฐานการผลิตภายในมหาวิทยาลัย ทรัพยากรที่อาจารย์และนักศึกษาเซี่ยงไฮ้หาได้จะมอบให้มหาวิทยาลัยตัวเอง ขออำนาจค้ายาบำรุงและอาวุธต่อภายนอก ทั้งเพิ่มบุคลากรอาจารย์ระดับกลางนับร้อย…

รวมถึงคำพูดสุดท้ายของอู๋ขุยซาน ในสายตาของทุกคนนั้นเป็นเรื่องน่าขำ

ยอดฝีมือขั้นเก้า ส่วนหนึ่งเร้นกายซ่อนตัวแทบไม่โผล่ออกมา บางส่วนก็เป็นเหมือนจางเทา อยู่ในตำแหน่งที่สูง ตำแหน่งอธิการของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้จะดึงดูดใจยอดฝีมือขั้นเจ็ดขั้นแปดมากกว่า

แต่สำหรับขั้นเก้าแทบไม่น่าสนใจแม้แต่น้อย

ขั้นเก้าเดินมาสุดเส้นทางผู้ฝึกยุทธ์แล้ว ตอนนี้พวกเขามีแค่ไม่กี่คนที่สนใจเรื่องวุ่นวายพวกนี้

ทุกคนต่างจมดิ่งในความเงียบ

จางเทามองอู๋ขุยซานแวบหนึ่ง ผ่านไปสักพักจึงเอ่ยว่า “อธิการอู๋ ไม่มีความจำเป็นต้องทำแบบนี้ ทุกคนต่างต่อสู้เพื่อเป้าหมายเดียวกัน ในนั้นบางคนจ่ายออกไปมากหน่อย…บางคนก็จ่ายออกไปน้อย…”

———————–