ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1023
เจย์หันกลับมากัดฟันกรอดพร้อมถามเสียงต่ำ “คุณต้องการอะไร?”
แองเจลีนตอบ “มาที่แกรนด์ เอเซีย เลือกตำแหน่งงานไหนก็ได้ที่คุณต้องการ เขียนรายได้ต่อปีที่คุณต้องการมา แล้วก็รับทุกอย่างไปไม่ว่าจะเป็นรถหรูหรือบ้านหลังโต”
เจย์หน้าทะมึน “ผมไม่ได้มีคุณค่าอะไรขนาดนั้น”
แองเจลีนแลบลิ้น เธอคงเล่นใหญ่ไปหน่อย
หมอนี่ยังไม่ตระหนักว่าความสามารถที่ตนมีนั้นมีค่ามากแค่ไหน
แองเจลีนหยุดคิดครู่หนึ่งก่อนหันไปบอกเกรย์สัน “เกรย์สัน ปลดเซย์นออกซะ พรุ่งนี้เป็นต้นไปเขาจะมาเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของฉันแทน”
เกรย์สันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ‘นี่คุณเซเวียร์อยากเก็บเขาไว้ใกล้ตัวเพราะจะได้เอาเปรียบเขาหรือเปล่าเนี่ย?’
เห็นชัด ๆ ว่านายท่านอาเรสเหมาะจะอยู่แผนกความปลอดภัยทางไซเบอร์มากกว่า
เจย์มองเธออย่างพูดไม่ออก ดูไม่เต็มใจอย่างมาก “พรุ่งนี้ผมจะไปทำงาน”
แองเจลีนพยักหน้าพร้อมยิ้มและสั่งเกรย์สัน “ไปส่งเขากลับบ้านด้วย”
เกรย์สันแอบรู้สึกยินดี “ได้ครับ” เขาตอบเสียงดัง
เมื่อเจย์จากไป แองเจลีนก็กลับไปมีท่าทีเย็นชาเหมือนราชินีน้ำแข็งอีกหน เมื่อเธอเดินเข้าไปหายูมิ
ตอนนี้สายตาเธอคมราวกับมีดแถมเสียงพูดก็ทำให้เย็นเยียบถึงกระดูก “เธอกล้าดียังไงมาเล่นเล่ห์กับเขา ยูมิ ไททัส?”
สีหน้าของแองเจลีนทำให้ยูมิตะลึงไปชั่วขณะ แต่เมื่อเธอนึกได้ว่าผู้หญิงตรงหน้าอ่อนปวกเปียกต่างจากภาพหน้ากากปิศาจที่เธอสวมอยู่แค่ไหน
ยูมิยักไหล่และยิ้มเยาะ “ฉันก็ไม่มีสิทธิ์อะไรจะมาปฏิเสธนี่ ในเมื่อเขาอยากจะมาสมัครงานที่บริษัทฉันเองใช่ไหม? แล้วทุกบริษัทที่นี่ก็อยากได้คนมีความสามารถไปทำงานด้วยทั้งนั้น”
แองเจลีนปล่อยรังสีกดดันคุกคามออกมา พร้อมเตือนด้วยเสียงเย็น “เธอเก็บความคิดเจ้าเล่ห์ของตัวเองไว้ดีกว่า ขอฉันพูดตรง ๆ ผู้ชายคนนี้เธอห้ามมายุ่ง ถ้าใครจะมาจัดการชีวิตเขาก็ต้องได้รับอนุญาตจากฉันก่อน”
เธอเสริม “ถ้าเธอคิดจะสู้กับฉันล่ะก็ อย่ามาว่าแล้วกันว่าฉันไม่เห็นเธอเป็นพี่สะใภ้แล้วกัน”
ยูมิเยาะและถามอย่างขบขัน “เธอเคยเห็นฉันเป็นพี่สะใภ้เมื่อไรกัน? ตอนเธอยึดไททัส เอนเตอร์ไพรส์เมื่อสามปีก่อน เธอต้อนฉันจนหลังชนฝา จนเกือบทำให้ฉันต้องคุกเข่าอ้อนวอนเธอ เธอมันใจดำไร้ความปรานีขนาดนี้ได้ยังไง?”
ยูมิแววตาเยาะหยัน เธอเย้นแองเจลีน “นี่ไงเธอถึงต้องรับกรรม ครอบครัวพังพินาศแบบนี้”
แองเจลีนตบหน้าเธอ “เมื่อสามปีก่อน เธอแพ้ฉันเพราะว่าความสามารถเธอด้อยกว่า แกรนด์ เอเซียไม่ได้เหลือทางรอดให้เธอเหรอไง ไม่งั้นเธอคิดว่าจะมีโอกาสมายืนคุยกับฉันอย่างไร้รอยขีดข่วนอย่างนี้ไหม?”
สีหน้ายูมิเต็มไปด้วยโทสะและความไม่ยอม
เมื่อสามปีก่อนเธอประสบความสำเร็จ ไททัส เอนเตอร์ไพรส์เป็นบริษัทใหญ่ที่สุดในเมืองนางแอ่น ถ้าแองเจลีนไม่เข้ามาแทรกแซงและตัดพวกเขาออกจากห่วงโซ่ทางธุรกิจ พวกเขาก็ไม่มีทางต้องก้มหัวให้แกรนด์ เอเซีย
มันไม่ใช่เพราะว่าเธอบริหารธุรกิจไม่เก่ง แต่เป็นเพราะคู่แข่งนั้นแข็งแกร่งเกินไป และแองเจลีนไม่ใช่คนที่ทำให้เธอพ่ายแพ้
แต่เป็นเจย์!
เธอได้ยินมาว่า เจย์ส่งมอบแผนการยึดครองหลายบริษัทให้กับแองเจลีนก่อนที่เขาจะประสบอุบัติเหตุ
นี่จึงเป็นสาเหตุว่า ทำไมครั้งนี้เธอถึงไม่ยอมแพ้
“ชีวิตมีขึ้นมีลงเสมอ แองเจลีน เซเวียร์ เธอคิดว่าเธอจะชนะได้ตลอดไปเพราะเขาช่วยเธอเมื่อสามปีก่อนเหรอ? ฉันคิดว่าตอนนี้เขาคงช่วยเธอไม่ได้แล้ว ระวังเอาไว้แล้วกัน สักวันเธอจะโดนคนรุ่นใหม่โค่น”
แองเจลีนเยาะ “ห่วงเรื่องของตัวเองดีกว่าไหม? ในเมื่อตอนนี้เธอมายุ่งเรื่องของฉัน ฉันก็อยากเห็นว่าบริษัทเล็ก ๆ ปวกเปียกของเธอจะอยู่รอดได้ยังไง”
เมื่อพูดจบแองเจลีนก็สะบัดหน้าจากไป
ยูมิมองแองเจลีนด้วยสายตาอาฆาต
เกรย์สันขับรถพาเจย์มาส่งที่ซันไชน์ คอร์ต
เกรย์สันถึงกับตะลึงไปเมื่อเห็นบ้านที่ดูสวยสง่ามีสไตล์แบบนี้
นายท่านอาเรสมักมีมุมมองด้านความงามเป็นพิเศษเฉพาะตัว เห็นได้ว่าความขัดสนไม่ได้หยุดเขาจากการใช้ชีวิตอย่างสง่างาม
แม้ว่าซันไชน์ คอร์ตจะเป็นหมู่บ้านสำหรับคนรายได้น้อย แต่ก็เป็นหมู่บ้านเดียวที่ได้รับรางวัลจากเมืองอิมพีเรียล การออกแบบโครงสร้างของอาคารทำให้ย่านของผู้มีรายได้น้อยดูเปลี่ยนไปเลย
แต่ไม่ว่าบ้านนี้จะดูสง่างามแค่ไหน แต่มันก็เทียบไม่ได้เลยกับฐานะอันสูงส่งของนายท่านอาเรส
เกรย์สันเค้นสมองคิดหาวิธีที่จะทำให้นายท่านอาเรสย้ายออกจากที่นี่
“คุณเบ็นครับ ที่นี่ค่อนข้างไกลจากแกรนด์ เอเซียนะครับ แถมคุณเองก็ไม่มีรถ คงต้องใช้เวลามากหากคุณต้องขึ้นรถไฟใต้ดินไปทำงานทุกวัน ทำไมคุณไม่ย้ายไปอยู่แถวบริษัทล่ะครับ?”
