ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1119
ตอนที่แองเจลีนกำลังรีบออกไปทำงาน เธอก็โทรเรียกคนขับรถให้มารับแต่เจย์ก็ตัดสายไป
“ผมจะไปส่งคุณทำงานเอง”
เมื่อแองเจลีนออกไป เจย์มองหน้าที่ไม่แต่งของเธอแล้วขมวดคิ้ว “วันนี้คุณไม่แต่งหน้าเหรอ?”
แองเจลีนยกมือขึ้นแตะหน้าแล้วพูดด้วยสีหน้างุนงง “ก็คุณกลับมาแล้วฉันต้องแต่งหน้าไปทำไมล่ะคะ? ถ้าคุณอยู่ก็ไม่มีใครมารังแกฉันหรอก ฉันก็ไม่ต้องทำท่าเป็นนางเสือร้ายแล้วไง”
เมื่อคิดว่าภรรยาแสนอ่อนหวานบอบบางของเขาต้องเปิดเผยความงามของเธอให้บรรดาชายอื่นเห็นตอนกลางวันแสก ๆ เจย์ก็รู้สึกอึดอัดไม่สบายใจ
“ไม่มีทาง ตราบใดที่คุณยังเป็นประธานแกรนด์เอเซียอยู่ คุณต้องแต่งหน้า ไม่งั้น… คุณก็ดูไม่มีท่าทางข่มขวัญเอาซะเลย”
แองเจลีนยอมแพ้ แล้วขึ้นห้องไปแต่งหน้า
เมื่อเธอกลับลงมาพร้อมใบหน้าที่แต่งแต้มเรียบร้อย เจย์ก็วิจารณ์เธออย่างไม่มีเหตุผล “วันนี้คุณแต่งหน้าไม่สวยเลย”
“ตรงไหนคะ?” แองเจลีนงง เธอก็ทำเหมือนเดิมกับทุกวัน ด้วยทักษะการแต่งหน้าที่เธอมี แล้วมันจะต่างไปจากวันอื่นได้ยังไง?
เจย์มองดวงตาที่แต่งแบบสโมคกี้ของเธอ แล้วไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ดวงตาดำเหมือนแพนด้าที่เขาเคยเห็นว่ามันน่าขำ ช่างดูสวยเพลินตาเหลือเกิน
“คุณยังดูโหดไม่พอ” เจย์ตอบหลังจากเงียบไปนาน
แองเจลีนมองเขาอย่างหมดคำพูด เธอแน่ใจว่าชายคนนี้ต้องกำลังระแวงอะไรอีกแน่
“ฉันจะสายแล้ว ไปกันเถอะ” เธอดึงเขาไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน
เจย์ขับรถพาแองเจลีนมาที่ทางเข้าแกรนด์เอเซียและเตือนเธอ “จำไว้นะว่าให้รีบกลับบ้าน”
แองเจลีนกอดอกและมองเขาอย่างไม่พอใจ ขนาดหลังจากที่เขารู้ว่าตัวเองเป็นใคร เขาก็ไม่มีความสนใจจะกลับมาที่แกรนด์ เอเซียแต่อย่างใด
“แล้วคุณจะไปไหนคะ?” แองเจลีนถาม
เจย์ตอบผ่าน ๆ แบบเลี่ยงคำถาม “ผมเหรอ? ผมก็จะไปสร้างสัมพันธ์กับลูกสาวของผมน่ะสิ”
แองเจลีนคิดชั่วขณะก่อนพูดเตือนเขา “ถ้าคุณจะไปรับเซ็ตตี้น้อย ฉันขอเตือนอะไรคุณสักอย่าง”
“ว่ามาเลย”
“ไม่ว่าคุณจะไปเห็นอะไรหลังจากนี้ คุณห้ามว่าอะไรฟินน์เด็ดขาด” แองเจลีนพูด
ใบหน้าหล่อเหลาของเจย์ดูมึนงง “แม้ว่าฟินน์จะรังแกเซ็ตตี้น้อย ผมที่เป็นพ่อก็ควรนั่งดูอยู่เฉย ๆ เหรอ?”
แองเจลีนตอบ “ถ้าคุณอยากจะสอนสั่งใคร ก็สอนลูกสาวตัวเองดีกว่า ถ้าคุณเห็นใครโดนจับกดกำแพงหรือกอดรัดหรือนัวเนียอะไรแบบนั้น ฟินน์นั่นแหละที่เป็นเหยื่อ ลูกสาวคุณคือคนที่ไล่ตามเขาอย่างหน้าไม่อาย เขาก็แค่ไม่กล้าดุเธอหรือดุแล้วแต่เธอไม่ฟัง”
เจย์ดูเคร่งเครียดทันที “อายุยังน้อยเท่านี้เซ็ตตี้ก็คลั่งรักแล้วเหรอ? ใครสอนเธอให้มีนิสัยแย่ ๆ แบบมีความรักแต่เด็กขนาดนี้เนี่ย?”
แองเจลีนมองเขาสายตาว่างเปล่า “บางทีคงเป็นพันธุกรรมมั้ง”
เจย์ “…”
คงไม่ต้องบอกว่าเขาเป็นชายที่ควบคุมกายใจได้ดีมาก ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่คนที่ตกหลุมรักตั้งแต่ยังเด็กแน่
เจย์โมโหจนเขาหยิกแก้มของแองเจลีน “คุณอายุเท่าไรตอนที่คุณเริ่มออกเดต?”
แองเจลีนตอบตรงไปตรงมา “สิบขวบ”
เจย์โมโหแทบกระอัก เขาหยิกแก้มเธอแรงขึ้น “คุณนี่ไม่ธรรมดาเลยสินะ? ถึงจะหน้าตาสวยแต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะมีสิทธิ์ออกเดตตั้งแต่อายุน้อยเท่านั้น บอกมาสิว่าไอ้เจ้าเลวนั่นมันเป็นใครกันที่มาจีบคุณ? เขากล้าดียังไงมาล้ำหน้าผม? ถ้าผมเจอว่าเขาเป็นใคร ผมจะแฮ็กข้อมูลให้เขาอยู่ไม่ได้เลย”
แองเจลีนหัวเราะคิก “ได้เลยค่ะ ฉันจะลับมีดเตรียมไว้ให้คุณด้วย เฉือนเขาเป็นชิ้น ๆ ให้ฉันด้วยนะ”
เจย์เดือดดาล “นี่คุณคิดว่าผมไม่กล้าทำเหรอ?”
แองเจลีนตอบ “ฉันมั่นใจว่าคุณไม่เฉือนเขาแน่”
“หึ ๆ ” เจย์แค่นเสียง “เดี๋ยวรู้เลย”
แองเจลีนหัวเราะ “ก็ได้ค่ะ ทำตามใจคุณเลย ฉันเข้าไปทำงานแล้ว”
