ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1158
หัวหน้ายังคงพูดจาดูถูกใส่ไฟเรื่องโกหกต่าง ๆ เกี่ยวกับแองเจลีนไม่หยุด “นายท่านอาเรส เราเพิ่งรู้มาเรื่องแองเจลีนไปร่วมมือกับโคล ยอร์กแล้วก็หักหลังคุณ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีนที่เป็นของตระกูลอาเรสก็ถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของโคล ที่คุณและเทมเพสผู้ช่วยของคุณก็เกิดอุบัติเหตุก็เป็นฝีมือของโคลเช่นกัน”
หัวหน้าหยุดและถอนใจ “แต่มีเรื่องหนึ่งที่เราไม่เข้าใจ นั่นคือทำไมคุณกับแองเจลีนถึงได้เกลียดกันขึ้นมาทั้งที่รักกันมานานขนาดนี้? มันน่าเสียดายนะครับ”
แววตาเจย์เปลี่ยนจากท้อแท้เป็นสิ้นหวังและสุดท้ายก็กลายเป็นเกรี้ยวกราด
“คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไร”
ประตูห้องทำงานถูกเตะเปิดออกทันที
เจย์มองเกรย์สันที่ทำกำลังโมโหอย่างมีโทสะและตะคอกใส่ว่า “คุณมาทำอะไรที่นี่?”
สีหน้าเกรย์สันเปลี่ยนจากเกรี้ยวกราดเป็นนอบน้อมเมื่อเขาเห็นเจย์ “นายท่านอาเรส อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระพวกนี้นะครับ เขาแค่ต้องการจะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับคุณเซเวียร์”
เจย์แค่นเสียง “มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”
เกรย์สันถอนใจเบา ๆ ก่อนที่เขาจะเบี่ยงตัวหลบ ตอนนั้นเองเซย์นก็เข็นแองเจลีนเข้ามา
เจย์เห็นว่าแองเจลีนนั่งอยู่ในรถเข็นแววตาของเขามีความประหลาดใจ แต่เขาก็เก็บกดความห่วงใยที่มีต่อเธอไว้อย่างรวดเร็ว
อย่างไรแองเจลีนก็เป็นผู้หญิงร้อยเล่ห์ชั่วร้ายอยู่แล้ว
เขาไม่สามารถให้ภาพของเธอที่เขาเห็นทำให้ใจอ่อนได้
“เจย์บี้ กลับบ้านกับฉันเถอะค่ะ ถ้าคุณอยากรู้ความจริงฉันจะบอกคุณทุกอย่าง” แองเจลีนขอร้อง
รอยยิ้มร้ายกาจเผยบนใบหน้าของเจย์ “ผมยังเชื่อคุณได้อีกเหรอ?”
แองเจลีนพูดอย่างท้อแท้ “เจย์บี้ เชื่อฉันเถอะ ฉันรับรองว่าคราวนี้จะไม่โกหกคุณอีกแล้ว”
เจย์เดินเข้ามาหาแองเจลีน รอยยิ้มเยาะปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา “แองเจลีน บอกผมมาว่าพ่อแม่ของเซ็ตตี้น้อยคือใคร?”
แองเจลีนตอบ “เธอเป็นลูกสาวของเรา”
เจย์หลับตาลงอย่างหดหู่ อาจจะเพราะว่าเธอมักจะโกหกเขาซึ่งทำให้เขารู้สึกหมดหวัง เขาปล่อยโทสะที่เก็บกักไว้ออกมา “แองเจลีน เซเวียร์ คุณโกหกผมอีกแล้ว เซ็ตตี้น้อยเป็นลูกของผมกับโรสต่างหาก”
เขาแผ่รัศมีที่น่ากลัวออกมาจนแองเจลีนตกใจ
หลังจากที่ตะโกนใส่เธอแล้วเขาก็เตรียมเดินออกจากห้อง
ตอนนัั้นเองแองเจลีนสั่งเกรย์สันว่า “พาเขากลับบ้าน ฉันจะค่อย ๆ อธิบายทุกอย่างให้เขาฟังเอง”
เมื่อเธอพูดแบบนั้น เจย์ก็เตะเกรย์สันและบอกว่า “อย่าคิดจะมาแตะต้องตัวฉัน”
เกรย์สันไม่ได้เตรียมระวังตัว เขาจึงล้มลงนอนพังพาบกับพื้นและมองเจย์อย่างไร้ทางสู้ “นายท่านอาเรส ฟังคุณเซเวียร์พูดก่อนจะได้ไหมครับ?”
เจย์นั้นแน่ใจอย่างมากว่าภรรยาของเขาคือโรส ลอยล์และลูก ๆ ก็เป็นของเขากับเธอ เมื่อจู่ ๆ เขาต้องเสียครอบครัวไปแบบนี้เจย์เองก็รู้สึกว่าใจสลาย
จากหลักฐานทั้งหลายที่เขารวบรวมมาได้บวกกับความทรงจำที่หลงเหลืออยู่ของเขาล้วนบ่งบอกว่าแองเจลีนเป็นคนที่ทำลายครอบครัวของเขาไป
ตอนนี้แองเจลีนยังร้อนรนที่จะพาเขากลับไปบ้าน เห็นได้ชัด ๆ ว่าเธอต้องการจะขังเขาไว้
ความชิงชังและโทสะพลุ่งพล่านขึ้นมาขณะที่เขาบีบคอของแองเจลียและคำรามใส่เธอ “แองเจลีน อย่าได้ลืมความรักที่ผมมีให้ซะหมดล่ะ พอถึงเวลาเมื่อไรผมจะไม่ยอมให้คุณตายไปง่าย ๆ แน่”
แองเจลีนดิ้นรนหายใจขณะที่เขาบีบคอเธอแน่น สมองของเธอเริ่มพร่าเลือนและหน้าเธอก็ซีดเผือดในเวลาไม่นาน
เธอตื่นตระหนกและรีบคว้ามือเขา แต่แองเจลีนอ่อนแรงจนไม่สามารถต่อสู้อะไรได้
เธอมองเห็นความเกลียดชังในดวงตาเขา ตอนนั้นเองที่เธอตระหนักได้ว่าความสัมพันธ์ของเขาทั้งคู่ได้อยู่ในจุดเลวร้ายที่สุดแล้ว เธอปิดตาลงอย่างหมดหวัง ไม่อยากที่จะมองเห็นความชิงชังในดวงตาของเจย์
น้ำตาซึมออกมาจากหางตาของเธอ จนขนตาของเธอเปียกปอน
เมื่อเจย์ได้เห็นน้ำตาของเธอ ตอนนั้นเองที่เขาได้สติขึ้นมา
