ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1190
แองเจลีนหลุดหัวเราะออกมา
เมื่อได้เห็นดังนั้นเจย์ก็ยิ้มอย่างรู้ทัน
เขาอุ้มเธอขึ้นมาและบอกว่า “ไปอาบน้ำกันเถอะ”
แองเจลีนมุดหัวลงซุกกับหน้าอกของเขา เธอดูเขินอายอย่างหนัก
เจย์อดเย้าแหย่เธอไม่ได้ “อีกเรื่องนะ ฉันไปที่ห้างกับเซ็ตตี้น้อยมาเมื่อวันก่อนแล้วซื้อชุดนอนสวย ๆ มาให้เธอด้วย ฉันจะสวมให้เธอนะ ดีไหม?”
แองเจลีนอายมากจนหน้าแดงเป็นตูดลิง ชุดนอนนั่นไม่ใช่แค่ซีทรูแต่ว่ายังบางเบาอย่างมาก ใครเห็นก็รู้ว่ามันคือชุดนอนไม่ได้นอน
“ไม่เอา” เธอประท้วง
ไม่นานเสียงสนุกสนานร่าเริงก็ดังลอดออกมาจากห้องน้ำให้ได้ยิน
คืนนั้น แองเจลีนนอนซุกในอ้อมแขนของเจย์หลับสนิท
วันต่อมา
เซย์นมาที่สวนบันทึกรักแต่เช้าตรู่
จากเสียงเคาะประตูดังสนั่นของเขา เจย์คิดว่ามีเรื่องฉุกเฉินเกิดขึ้น แต่ทันทีที่เขาเปิดประตูวิลล่าออกมา ก็เห็นแค่เซย์นที่ยืนพิงกรอบประตูอยู่อย่างสบายอารมณ์
เจย์ฉุนขาด “นายมาอีกทำไมเนี่ย?”
เมื่อเห็นว่าเจย์กำลังจะปิดประตู เซย์นก็รีบแทรกตัวผ่านช่องประตูเข้ามาอย่างเร็วก่อนที่จะพูดพร้อมรอยยิ้มกริ่ม “ผมก็มาเยี่ยมแองเจิลน่ะสิ”
แม้เขาจะบอกว่าแวะมาเยี่ยม แต่มันดูเหมือนว่าเขามาคอยดูเจย์ว่าเป็นอย่างไรมากกว่า เพราะเห็นได้ชัดว่าเขาห่วงว่าเจย์จะดูแลแองเจลีนได้ไม่ดี
แองเจลีนอยู่ที่ระเบียงชมสวนบริเวณห้องนั่งเล่น ตรงนั้นมีเก้าอี้โยกทรงรีที่แองเจลีนกึ่งนอนกึ่งนั่งอยู่ เธอใส่เสื้อคลุมแบบมีฮู้ด ลมเย็น ๆ พัดขนจิ้งจอกปลอมที่ริมเสื้อคลุมทำให้เธอดูมีชีวิตชีวาเหมือนจิ้งจอกน้อย
เซย์นรุดไปที่ระเบียงและสำรวจดูแองเจลีนอย่างถี่ถ้วน เขาได้กลิ่นหอมดอกไม้อ่อน ๆ โชยมาจากเสื้อผ้าของแองเจลีนเป็นระยะ
เชย์นต้องยอมรับว่าเจย์ดูแลแองเจลีนได้เป็นอย่างดี
ชายโหดร้ายจอมบงการอย่างเขาสามารถแต่งกายให้แองเจลีนอย่างนุ่มนวลอ่อนหวานเช่นนี้ได้ เขาถึงขนาดใส่ต่างหูและกำไลข้อมือน้ำหนักเบา ๆ ให้เธอด้วย เซย์นรู้สึกเหมือนได้เปิดมุมมองใหม่
ตอนที่เจย์ทำอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย เขาก็อุ้มแองเจลีนไปที่ห้องอาหารโดยมีเซย์นตามไปอย่างหน้าไม่อาย
เมื่อได้เห็นอาหารแบบตะวันตกแสนอร่อย เซย์นก็น้ำลายหก “เยี่ยมเลย ผมก็ยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาเหมือนกัน”
เจย์พูดอย่างขุ่นเคือง “คราวหน้าก่อนมาก็กินอาหารเช้ามาซะ ฉันไม่มีเวลามาทำอาหารให้นายหรอก”
เซย์นอึ้งพูดไม่ออก
“นี่มันเป็นการรับแขกแบบไหนกัน?”
เซย์นหยิบแผ่นตอร์ติญ่าที่วางตรงหน้าขึ้นมาแล้วเริ่มห่อผักสด ทันใดนั้นเจย์ก็มาแย่งไปจากมือ
ผักเกือบทั้งหมดในจานถูกเจย์ใช้แทบเกลี้ยง เซย์นทนต่อไปไม่ไหวและโวยออกมาว่า “คนขี้ตืด คุณไม่กลัวว่ากินเยอะขนาดนั้นท้องจะแตกเหรอไง?”
เจย์จ้องเขาเขม็ง
จากนั้นเจย์ก็ยกตอร์ติญ่าที่ห่อแล้วไปตรงปากแองเจลีนพร้อมพูดอย่างอ่อนโยน “ทานตอร์ติญ่านี่สิ แองเจลีน”
เซย์นหยิบแผ่นตอร์ติญ่าเปล่า ๆ ที่เหลือบนจานเขมือบลงท้องไป
เมื่อเขามองหาเครื่องดื่ม เซย์นเอื้อมมือไปหยิบแก้วนมที่อยู่บนโต๊ะ ทันใดนั้นเจย์ก็บอกว่า “นั่นของแองเจลีน”
เซย์นมองโต๊ะว่างเปล่าตรงหน้าเขาและถามพร้อมทำหน้าง้ำหน้างอว่า “แล้วผมจะกินอะไรล่ะ?”
เจย์บอกว่า “มือเท้านายก็ใช้งานได้ปกตินี่ ทำกินเองสิ”
“ผมเป็นแขกนะ”
“ฉันไม่บริการคนอื่นนอกจากแองเจลีน” เจย์ตอบ
เซย์นลุกขึ้นยืนอย่างอารมณ์เสียและเดินเข้าไปในครัว
