ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 156
‘งั้นเธอก็ไม่ได้หวังเงินหรือความรักจากฉัน แต่ต้องการเพียงแค่ให้ฉันปฏิบัติกับเซ็ตตี้น้อยให้ดีขึ้นเล็กน้อย?’
อย่างไรก็ตาม เจย์นั้นไม่พอใจเท่าไหร่กับการอธิบายของโรส เขาขมวดคิ้วแล้วถามโรสอย่างเย็นชา “อะไรที่เธอหมายถึง ‘ความคาดหวังที่เป็นไปไม่ได้’?”
โรสมองความโกรธเคืองของเขาแล้วกล่าวอย่างเขินอาย “ท่านอาเรส นายคงคิดว่าฉันต้องการแต่งงานกับนายอีกครั้ง และนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันบอกให้เซ็ตตี้น้อยเป็นมิตรกับนายสินะ ไม่ต้องห่วง ท่านอาเรส มันจะไม่มีทางเกิดขึ้น”
“ฉันมีสติเพียงพอที่จะไม่กลับไปหาอดีต ท่านอาเรส นายไม่ได้แสดงความสนใจต่อฉันเลยหกปีก่อน และฉันเองก็ไม่ได้หวังให้นายมาสนใจฉันอยู่แล้ว”
“ฉันจะไม่แต่งงานกับนายอีกแล้ว ฉันแค่หวังจะเห็นเด็ก ๆ ของฉันเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี เท่านี้ชีวิตฉันก็ไม่เสียใจอีกแล้ว”
ดวงตาของโรสเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเมื่อเธอกล่าวคำพูดพวกนั้นด้วยน้ำเสียงที่เปล่าเปลี่ยว
มันเป็นสัญญาณของการยอมรับความจริงที่เจ็บปวดของชีวิต
เจย์ไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแค่มองโรส เธอไม่เคยเดินผ่านชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลสถึงสองครั้งได้เลย มันคงยากสำหรับเธอมาก
“ฉันขอถามหน่อย… พ่อของเซ็ตตี้อยู่ที่ไหน?” เจย์ไม่คิดว่าความหดหู่ของโรสนั้นไม่ได้เป็นเพราะเขา
โรสหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด ‘นายไงพ่อของเซ็ตตี้!’ เธอคิด
แล้วเธอจะตอบเขายังไง?
“เขา… เขา…”
เธอต้องการจะบอกว่าเขาตายแล้ว แต่เธอไม่อยากจะแช่งให้เจย์ตายทางอ้อม
“เขาหนีไปกับผู้หญิงอื่นตอนที่ฉันท้องเซ็ตตี้น้อย!” เธอพูดอย่างแผ่วเบาหลังจากผ่านไปครู่ใหญ่
เจย์มองเธอด้วยความเวทนา “เธอควรจะระวังเรื่องผู้ชายมากกว่านี้สิ!”
น้ำตาเอ่อในดวงตาของโรสเมื่อเธอได้ยินเขาพูด
เธอรักผู้ชายคนเดียวมาตั้งแต่แรก ชายคนนั้นก็คือเขานั่นแหละ!
เธอรักเขาหมดใจ โชคร้ายของเธอ เธอรอมาสองปี แต่ก็ไม่ได้รับแม้แต่สายตาของเขา
“นายไม่รู้จักว่าความรักเป็นยังไง” โรสกล่าวอย่างยากลำบาก พยายามเก็บงำความทุกข์ทรมานในหัวใจ
ความเศร้าของเจย์ถูกเป่าหายไปจากประโยคนั้น นี่เธอบอกว่าเขาไม่รู้จักความรัก?
นี่มันความเข้าใจผิดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอเลย
เขามีความเป็นผู้ใหญ่ตั้งแต่เขายังอายุน้อย เขาแตกต่างจากเด็กหนุ่มคนอื่นในรุ่นราวคราวเดียวกัน
ดังนั้นตั้งแต่เขาอายุสิบหก เขาก็ถูกดึงดูดอย่างน่าประหลาดจากแองเจลีน เซเวียร์ ผู้ซึ่งบริสุทธิ์ดั่งน้ำพุ
สำหรับคนที่เย็นชาและเมินเฉยอย่างเขา เขาต้องใช้เวลาอย่างมากในการดูแลเธอ และเพราะแบบนั้น ความรู้สึกของพวกเขาจึงเติบโตขึ้น
โชคร้ายของเขา เธอยังเด็กเกินไป ในขณะที่เขาปกป้องและดูแลเธอ เขาไม่เคยเปิดเผยความรักที่เขามีให้เธอเพราะเขาคิดว่าเพียงการกระทำอย่างเดียวก็มากพอจะยืนยันมัน เขาคิดว่าเขาจะได้แต่งงานกับเธอหลังจากที่เธอเรียนมหาวิทยาลัยจบ…
โชคไม่ดี โชคชะตานั้นโหดร้ายกับพวกเขาทั้งคู่!
แองเจลีนตายจากอุบัติเหตุในปีที่สองของมหาวิทยาลัย!
