ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 207
สายตาของโจเซฟินจดจ้องชุดอันเข้าคู่ของโรสและเจย์ เธอรีบอุทาน “พวกพี่สวมชุดคู่นี่นา พี่เป็นคู่เต้นรำของเจย์เหรอ?”
โรสกำลังจะอธิบาย แต่เจย์พลันยืดมือหนาที่เหมือนคีมของเขาไปคว้าข้อมือของเธอไว้ เขาหมุนเธอไปด้านข้างแล้วเตือนอย่างเข้มงวดด้วยการกระซิบ “ตระกูลเบลกับอาเรสกำลังพยายามอย่างที่สุดเพื่อให้การแต่งงานของโจเซฟินและฌอนเกิดขึ้น มันจะดีกว่าถ้าเธอไม่พูดอะไรเกี่ยวกับคู่เต้นรำของฌอน โรส ลอยล์”
โรสอับอายเมื่อได้รู้เรื่องนี หากโจเซฟินและฌอนถูกจับคู่กัน มันก็เป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมที่เธอจะเป็นคู่เต้นรำของฌอน
เมื่อเห็นว่าโรสเข้าใจและอึดอัด มุมปากอันเซ็กซี่และมีเสน่ห์ของเขาก็โค้งขึ้นอย่างงดงาม
โจเซฟินยังคงรอคอยคำตอบของโรส ดังนั้นโรสจึงรวบรวมความกล้าเพื่อคล้องแขนของเจย์ จากนั้น เธอก็หันไปหาโจเซฟินด้วยรอยยิ้ม “ใช่”
โจเซฟินพลันฉายรอยยิ้มกว้าง “พี่ชาย พี่สะใภ้ พวกพี่เหมาะสมกันมาก งั้น ฉันขอให้พวกพี่มีช่วงเวลาที่ดีนะ”
เมื่อโจเซฟินไป โรสก็รีบปล่อยมือของเจย์ ทว่า เจย์กลับปฏิเสธที่จะปล่อย เขากล่าวอย่างหน้าไม่อาย “เธอทำให้ฉันเสียคู่เต้นรำไปแล้ว ฉันจะทำยังไงต่อล่ะ?”
โรสฉงนกับการตอบของเขาและจ้องกลับไป “ฉันทำให้นายเสียคู่เต้นรำ?”
เจย์พยักหน้า “ตอนแรกฉันมอบหมายให้โจเซฟินแนะนำเพื่อนของเธอสักคนเพื่อเป็นคู่ของฉัน แต่ในเมื่อเธอกล่าวว่าเธอเป็นคู่ของฉันต่อหน้าเธอ โจเซฟินก็โยนฉันทิ้งไปแล้ว”
โรสรู้สึกว่าหัวของเธอกำลังจะระเบิด เธอต่อว่าเขาอย่างนา่อดสู “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหลอกตัวเองว่าเป็นคู่หูของนายสักหน่อย”
เจย์ คนพาลตัวร้าย ตอบกลับไป “เธอมีหนี้ต้องช่วยฉัน”
โรสตะกุกตะกัก “ฉันเป็นหนี้นาย?” ในขณะนั้นเองที่สายตาเธอไปสะดุดกับกลุ่มหญิงสาวเมคอัพหน้าเตาะเข้า เธอกล่าว “ก็ได้ ฉันจะชดใช้ให้”
ด้วยเหตุนั้น เธอจึงเดินตรงไปที่กลุ่มหญิงสาว
ท่าทางของเจย์มืดมนลงเล็กน้อย ‘ผู้หญิงคนนี้เข้าใจฉันผิดถนัด’
‘เธอโง่ชะมัด’
โรสเดินไปหากลุ่มหญิงสาวแล้วถามพวกเธอด้วยรอยยิ้มทะเล้น “มีใครอยากจะเป็นคู่เต้นรำของ… เจย์ อาเรส?”
ก่อนที่เธอจะกล่าวจบประโยค ขายาว ๆ ของเจย์ก็จ้ำเข้ามากลางห้องแล้วดึงแขนเธอกลับไป เขาพลันพาเธอออกจากกลุ่มหญิงสาวพวกนั้น
“ใครบอกให้เธอไปหาคู่เต้นรำให้ฉัน โรส ลอยล์?” เจย์มีน้ำโห
โรสมองดูเจย์ที่กำลังโกรธแล้วพูดตะกุกตะกักอย่างเสียใจ “ก็นายบอกเองไม่ใช่เหรอว่าฉันติดหนี้นาย?”
สายตาของเจย์กลายเป็นดุร้ายราวกับราชสีห์ ในขณะที่โรสอุทานออกมาเพราะเพิ่งนึกออก “ฉันเข้าใจแล้ว นายไม่ชอบผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดและชอบพวกที่หน้าเป็นธรรมชาติมากกว่าใช่ไหม? ฉันจะหาคนอื่นให้นายอีกรอบ”
“ฉันบอกให้เธอไปพร้อมกับฉัน” เจย์กัดฟันของเขาในขณะที่พูดทุกคำอย่างชัดเจน
โรสจ้องเขาด้วยความสับสนแล้วอุทาน “ฉัน? นายไม่กลัวคนอื่นจะทำให้นายเป็นตัวตลกที่เลือกคู่เต้นรำที่ด้อยกว่าเหรอ?”
“จะมีใครกล้า?!”
โรส “…”
เจย์ยื่นแขนออกไป สายตาเหมือนเหยี่ยวของเขาไม่อาจต้านทานได้
โรสส่งมือน้อย ๆ ของเธอเหมือนเธอถูกครอบงำ ในตอนนั้น หัวของเธอวุ่นวายไปหมด การที่เจย์ขอให้เธอเป็นคู่เต้นรำถือเป็นคำสั่งหยุดทำงานของสมองเธอโดยแท้ ยังไงก็ตาม ทำไมมันถึงรู้สึกเหมือนนี่เป็นแผนการอันแยบยล?
เมื่อฌอนกลับมาที่งาน เขาก็สังเกตได้ตั้งแต่ครั้งแรกว่าโรสกำลังคล้องแขนของเจย์อยู่ เธอดูน่ารักและทำอะไรไม่ถูกเมื่ออยู่ข้างร่างสูงใหญ่อย่างเจย์
พวกเขาดูเหมือนคู่แต่งงานสุขสันต์จริง ๆ มันเหมือนคู่ที่สวรรค์สรรสร้าง
เจย์ อาเรส อาจหาญดั่งเจ้าชาย และโรส ลอยล์ ก็ดูสวยงามเหมือนแฟรี่ ท่าทางสงบของเจย์นั้นเข้ากับนิสัยเงียบ ๆ ของโรส และไม่ว่าใครที่มองพวกเขาเท่าไหร่ พวกเขาก็มีเสน่ห์ดึงดูดสายตาเมื่ออยู่ด้วยกัน
“ฌอน” โจเซฟินปรากฏตัวขึ้นแล้วโบกมือตรงหน้าเขา
ฌอนชักสายตากลับมาแล้วหันไปมองโจเซฟินแทน
โจเซฟินสวมชุดราตรีสีชมพูงดงามและมันก็บังเอิญเข้ากับชุดเขาพอดี
