ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 240
ร็อบบี้และเจนส์เก็บสปาเก็ตตี้ไว้ส่วนหนึ่งและเทไปยังจานของเซ็ตตี้
เจย์สังเกตเห็นสิ่งนั้นและตำหนิพวกเขา “อย่าไปแบ่งให้เธอ”
ร็อบบี้และเจนส์ทำได้เพียงนำสปาเก็ตตี้กลับไปที่จาน
“ฮึ่ม!” เซ็ตตี้ฮึดฮัดอย่างไม่มีความสุข เธอวิ่งเข้าไปในห้องนอนของเธอและปิดกระแทกประตูเสียงดัง
เสียงดังนั่นทำให้หัวใจของเจย์เต้นรัว
เขาหันไปมองประตูที่ปิดแน่น “อารมณ์ร้ายของเธอทำให้พวกนายนึกถึงใคร?” เขากล่าวอย่างเศร้าโศก
ร็อบบี้และเจนส์กำลังกินเกลี้ยงจานของพวกเขาจนหมด พวกเขาเงยหน้าขึ้นจากจานและกระพริบตาอย่างไร้เดียงสา “พ่อของเธอครับ” พวกเขาพูดพร้อมเพรียงกัน
เจย์รู้สึกประหลาดใจ เขาคิดอยู่สักพักแล้วพยักหน้า “ถูกต้อง แม่ของนายไม่ได้มีอารมณ์ชั่ววูบ เซ็ตตี้ต้องได้รับการถ่ายทอดอารมณ์จากพ่อขี้ขลาดของเธอ”
ร็อบบี้และเจนส์หัวเราะในเวลาเดียวกัน
“นายสองคนหัวเราะอะไรกัน?” เจย์ถามอย่างสงสัยเมื่อมองดูเด็กชายทั้งสองอย่างเสียสติ
“คุณพ่อครับ บางครั้งเมื่อคุณพ่อตื่นขึ้นมาในตอนเช้า พ่อมีอารมณ์ฉุนเฉียวและกระแทกประตูแบบนี้” เจนส์เตือนเขา
เจย์ ซึ่งเคยหยิ่งผยองมาโดยตลอด ดูเหมือนจะยังไม่ได้สังเกตว่าเจนส์หมายถึงอะไร “ผู้ชายทุกคนก็มีอารมณ์” เขาพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน
ร็อบบี้และเจนส์ยอมจำนน พวกเขาวางหัวลงบนโต๊ะอาหารเย็นและไม่สนใจคำพูดของพ่อ
เจย์เหลือบมองนาฬิกาข้อมือเป็นระยะ ๆ เขาหมกมุ่นอยู่กับบางสิ่ง
ศีรษะของเขาดูเหมือนจะถูกห่อหุ้มด้วยออร่าที่น่ากลัว
“แม่ของลูกมักจะกลับบ้านดึกขนาดนี้เลยใช่ไหม ร็อบบี้?” เขากล่าวผ่านฟันที่กัดอยู่อย่างโกรธ ๆ สำหรับแต่ละคำของเขา
ร็อบบี้เงยหน้าขึ้นและส่ายไปมาเหมือนเสียงสั่น “นี่เป็นครั้งแรกที่แม่กลับบ้านดึกเลยครับ คุณพ่อ”
ไฟแห่งความโกรธในใจของเจย์สลายไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“โทรหาแม่ของลูกและขอให้เธอกลับมาเร็ว ๆ เลย” เจย์พูดอย่างเอาแต่ใจ
ร็อบบี้ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เขาดึงสมาร์ทวอทช์ออกและโทรหาแม่
“มีอะไรเหรอ ลูก?” ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวของโรสทางโทรศัพท์
ร็อบบี้ไม่รู้จะพูดอะไร เขามองไปที่พ่ออย่างทำอะไรไม่ถูก
“ถามเธอว่าเธออยู่ที่ไหน!” เจย์แจ้งร็อบบี้
“คุณแม่ อยู่ไหนครับ?”
“แม่ออกมาทานอาหารเย็นกับลุงฌอนที่ร้านอาหารน่ะ” โรสพูดอย่างตรงไปตรงมา
“ร้านไหน?” สีหน้าของเจย์เข้มขึ้น
“ร้านไหนครับ?” ร็อบบี้ทวนคำถามของพ่อเหมือนเครื่องจักร
“ร้านโซดิแอคแฟนตาซี!” โรสตอบไม่ติดใจสงสัยอะไร
เจย์ชกหมัดลงบนโต๊ะ เขารู้ว่าร้านโซดิแอคแฟนตาซีเป็นร้านอาหารที่มีธีมสำหรับคู่รักออกเดท
ฌอนต้องมีแรงจูงใจแอบแฝงในการพาโรสไปที่นั่น
“บอกให้เธอกลับมาเดี๋ยวนี้” เจย์สั่ง
ร็อบบี้กำลังตกใจ เขาจะบอกให้แม่กลับมาโดยไม่มีเหตุผลที่ถูกต้องได้อย่างไร?
เจย์เหลือบมองไปที่ประตูห้องของเซ็ตตี้ที่ปิดสนิท “บอกเธอว่าเซ็ตตี้กำลังหิวโหย”
“คุณแม่ครับ เซ็ตตี้ยังไม่ได้ทานอาหารเย็นเลย”
“แล้วลูกสองคนล่ะ?” โรสฟังดูเป็นห่วง
“เรากินแล้วครับ แต่เซ็ตตี้ไม่ได้กิน เพราะเธอเถียงกับพ่อ”
โรสพูดผ่านฟันกรามหลังจากนั้นไม่นาน “พ่อของหนูอายุเท่าไหร่แล้ว? ทำไมเขาถึงมาทะเลาะกับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ”
