ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 269
“ท่านอาเรส ทำไมห้องนี้ถึงได้รับการตกแต่งที่แตกต่างจากห้องอื่น ๆ?” โรส ลอยล์ รู้สึกประหลาดใจ
คฤหาสน์เน้นความเรียบง่ายและสง่างามโดยรวม เว้นแต่ว่า ห้องนั้นดูคลาสสิกและชวนฝันเหมือนกับห้องส่วนตัวของเด็กผู้หญิงในสมัยโบราณ
เจย์ อาเรส จ้องไปที่โรสที่มีสีหน้าประหลาดใจบนใบหน้าของเธอ ต่อจากนั้น เขาเม้มริมฝีปากอย่างร่าเริง “เดาสิ?”
โรสจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่าและความทรงจำของเธอย้อนกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อน
แองเจลีน เซเวียร์ ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งร้ายแรง และหลังจากดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดเธอก็ได้ยินข่าวที่น่าตกใจว่าเจย์กำลังจะแต่งงาน แต่ว่า เจ้าสาวไม่สามารถปรากฏตัวในฉากแต่งงานได้ด้วยเหตุผลบางประการ –
สำหรับเธอตัวตนตอนนี้ เธอใช้กลอุบายบางอย่างเพื่อดึงดูดความสนใจของเขาได้สำเร็จและทำให้เขาเลือกตัวเธอเองเป็นภรรยาของเขาท่ามกลางฝูงชน
เธออยากรู้มาตลอดว่าใครคือเจ้าสาวที่ไม่ใช่สำหรับเขา?
เธอเป็นผู้หญิงที่เจย์ห่วงใยอยู่ ใช่ไหม?
“การออกแบบนี้ออกแบบมาเพื่อผู้หญิงที่คุณชอบ!” เธอไม่สามารถซ่อนความขุ่นมัวของเธอได้ และเสียงของเธอก็ฟังดูต่ำมาก
เจย์พยักหน้า “ใช่”
ห้องนี้ออกแบบมาสำหรับแองเจลีนจริง ๆ! เขาเพียงเพิ่มองค์ประกอบหลายอย่างที่สอดคล้องกับเวลาปัจจุบันและเหมาะกับความต้องการของเธอ
เธอชื่นชอบดอกบัว ดังนั้นเขาจึงทำให้แสงจันทร์ของสระบัวกลายเป็นภาพวาดและถ่ายทอดให้กลายเป็นภาพในห้องนอน
เธอชอบสีชมพู แต่สีชมพูเป็นสีที่ทำให้เขาเวียนหัวเมื่อใดก็ตามที่เห็น ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงละทิ้งการประดับประดาด้วยสีชมพูทั่วทั้งห้องและเสริมอย่างอื่นเพียงเล็กน้อยแทน
……
อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงที่ชาญฉลาดของเขาเห็นได้ชัดว่าไม่ได้ทำให้เธอเข้าใจเจตนาของเขา
อารมณ์ของโรสในตอนนี้หดหู่เล็กน้อยเพราะผู้หญิงที่เขามีอยู่ในใจ
“ท่านอาเรส ถ้านายชอบเธอ ทำไมนายถึงไม่แต่งงานกับเธอ?” โรสถาม อย่างงง ๆ
เขาพูดเบา ๆ ว่า “สิ่งต่าง ๆ ไม่เป็นไปตามที่ฉันต้องการ”
จู่ ๆ โรสก็รู้สึกว่าความเสียใจของเธอที่ไม่มีเจย์มานานหลายปีน่าจะสิ้นสุดลงแล้ว
ท้ายที่สุด เจย์ก็เป็นคนที่น่าสงสารเหมือนเธอ ไม่สามารถหาคนที่เขารักได้
“ปรากฎว่าไม่มีสิ่งใดในโลกนี้สมบูรณ์แบบ” โรสกล่าวด้วยอารมณ์
เธอขมวดคิ้ว และทันใดนั้น รอยแผลบนหน้าผากก็ดึงดูดความสนใจของเจย์
เขายื่นมือออกมาทันทีทันใดและค่อย ๆ ลูบรอยแผลสีม่วงที่ยังมีรอยช้ำหลงเหลืออยู่บนหน้าผากของเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ
“แนนซี่ เบล ทำแบบนี้เหรอ?” เสียงของเขาเย็นลงอย่างอธิบายไม่ถูก
โรสพยักหน้า
“ทำไมเธอไม่สู้กลับ?” เขาถาม
เขารู้ว่าเธอฝึกดาบมาตั้งแต่ยังเด็กเพียงเพื่อป้องกันตัวเอง
“ฉันลืม” เธอตอบอย่างอ่อนแรง
ในเวลานั้น เธอรู้สึกมึนงงจากความเฉยเมยและไร้หัวใจของเจย์ ดังนั้นเธอจึงไม่รู้สึกเจ็บปวดใด ๆ เมื่อหมัดของคนอื่นอัดเธอ
“ครั้งหน้าต้องตีกลับนะ” เขาพูดเบา ๆ
โรสมองเขาด้วยความประหลาดใจและหัวเราะเบา ๆ “นายคิดว่าคุณเบลจะปรากฏตัวเมื่อไหรก็ได้ตามที่ฉันต้องการหรือไงกัน?”
เจย์ไม่สนใจเธอ เขาหยิบยาทาออกมาจากลิ้นชักแล้วนั่งตรงหน้าเธอ จากนั้น เขาก็ค่อย ๆ ทาครีมลงบนแผลของเธอ
“ท่านอาเรส ฉันจะทำเอง” โรสรู้สึกยินดีและเอื้อมมือไปหยิบหลอดยา แต่ว่าเจย์ดันมือของเธอออกไป “อย่าขยับ”
ดังนั้น เธอจึงนั่งตรงหน้าเขานิ่ง ๆ
“ท่านอาเรส ที่จริงแล้ว ผิวของฉันหยาบมาก มันจะหายได้เองโดยไม่ต้องพึ่งยา” โรสพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“มันไม่ควรทิ้งรอยแผลเป็นไว้เลย ไม่อย่างนั้นเธอจะดูไม่ดีในภาพตอนวันแต่งงานนะ” เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม
ทันใดนั้น โรสก็เงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ ริมฝีปากของเธอขัดกับเขาและทั้งสองก็มองหน้ากัน
โรสถอยออกและเก็บริมฝีปากที่มีพลังไฟฟ้าของเธอแล้วมองไปที่ชายที่งุนงงด้วยความกลัว
เธอกำลังเผชิญแรงปะทุของภูเขาไฟ!
“ท่านอาเรส ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น!” เธอกำลังจะหลั่งน้ำตา
