ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 275
ที่นี่ไม่มีทองคำ! จู่ ๆ โจเซฟินพูดแทรกเพิ่มมา
เธอกลัวว่าโจเซฟีนจะพูดผิด โรสรีบวางสายและหยิบแก้วนมของเธอขึ้นมาก่อนจะดื่มหมดลงในไม่กี่อึก เธอกังวลว่าเจย์จะซักถามเธอ เธอเลยหลบหนีไปอย่างรวดเร็วเหมือนหนู
“เซ็ตตี้น้อย รีบหน่อย อย่าปล่อยให้น้าโจเซฟินรอนาน!” โรสวิ่งขึ้นไปชั้นบนก่อนจะเตือนเซ็ตตี้น้อย
เจย์มองไปที่เซ็ตตี้น้อยก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปลูบหัวเธอ “โชคดีนะ! คุณลุงขอให้หนูทำสำเร็จนะ”
นิ้วยาวของเขาลูบไล้ไปตามเส้นผมสีเข้มที่อ่อนนุ่มของเธอขณะที่เส้นผมบาง ๆ ยาว ๆ พันกันอยู่รอบ ๆ ปลายนิ้วของเขา
เจย์ดึงผมของเธอมาแล้วกำไว้ที่มือเก็บมันแน่น
เซ็ตตี้น้อยวางเครื่องใช้ของเธอลงและเช็ดปากด้วยผ้าเช็ดปากขณะที่เธอทำหน้าทะเล้นใส่เจย์ “ ขอบคุณค่ะ คุณลุง ไม่ต้องกังวล หนูจะทำสำเร็จอย่างแน่นอน เมื่อหนูหาเงินได้มากแล้ว หนูจะให้คุณลุงเป็นพ่อบ้านของคุณแม่ของหนูนะ ฮึ่ม!”
เจย์ “…”
อาหารเช้าแสนอร่อยพลันเปลี่ยนเป็นไร้รสชาติในทันใด
ยัยซาลาเปาตัวน้อยเก่งในการทำให้คนโกรธจนตายได้เสมอ
เมื่อเธอกำลังจากไปพร้อมกับโรส เจนสันและร็อบบี้น้อยต่างก็เข้าไปให้เซ็ตตี้น้อยกอดกันใหญ่
เจนสันกล่าวว่า “ขอให้โชคดี!”
ร็อบบี้น้อยพูดขึ้นมา “ฉันจะคิดถึงเธอนะ!”
โรสเหลือบมองเจย์ “ท่านอาเรส เราจะออกไปแล้วนะ”
“โอเค ขอให้ปลอดภัย”
หลังจากโรสออกจากสวนกับเซ็ตตี้น้อย เจย์ก็มองไปที่ร็อบบี้น้อยและเจนสัน “พ่อกำลังจะออกไปข้างนอกแล้ว ลูกสองคนอยู่บ้านและโทรหาคุณพ่อถ้ามีอะไรเกิดขึ้น โอเคไหม?”
เจนสันพยักหน้า
“ไม่ต้องห่วงครับ คุณพ่อ ผมจะดูแลเจนสันเอง” ร็อบบี้น้อยพูดขณะที่เขาแสร้งทำเป็นโตแล้วก็ตาม
เจนสันโต้กลับ “ฉันไม่ต้องการให้นายดูแลฉัน”
“นายกลัวสัตว์ประหลาดไหม?” ร็อบบี้น้อยถาม
“ที่นี่ไม่มีสักหน่อย” เจนสันพูดขณะที่สีหน้าของเขาเริ่มร้อนรน
ร็อบบี้น้อยปรับตัวได้เร็ว “ถ้าอย่างนั้น ไม่เป็นไร นายดูแลฉันแทนโอเคไหม?”
เจนสันพยักหน้า “นั้นสิ มันดีกว่า”
เจย์ตบหัวลูกชายทั้งสองของเขา “ดูแลกันและกันนั่นแหละ แล้วรอพ่อกลับมา”
เขาขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดสูทของเขา เขาคลุมเสื้อด้วยชุดสูทที่ตัดเย็บอย่างปราณีต เขาได้เปล่งออร่าแห่งความเยือกเย็นซึ่งทำให้ผู้คนเห็นก็จะหันกลับไปด้วยความเคารพ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
เจย์ปรากฏตัวที่ศูนย์ทดสอบทางพันธุกรรม
จากนั้นเกรย์สันรีบตามไปทันทีที่ได้รับโทรศัพท์จากท่านอาเรสและเขาก็มาถึงเร็วกว่าเจย์เล็กน้อยที่ศูนย์ทดสอบ
เมื่อทั้งสองพบกัน เจย์ส่งถุงซิปล็อคที่มีผมสองสามเส้นให้เกรย์สัน “ไปทดสอบสิ่งนี้ทันที”
เกรย์สันปาดหยดเหงื่อจากการเร่งรีบที่มาถึง และรับเส้นผมนั้นไปทันที
เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่เขารู้สึกว่าท่านอาเรสกำลังหลงทางไกลออกไปจากเส้นทางการเป็นเจ้านายที่น่าเกรงขาม นับตั้งแต่โรสปรากฏตัวอีกครั้งในภาพ ท่านอาเรสก็ดูเหมือนจะถูกครอบงำโดย เชอร์ล็อค โฮล์มส์
“นี่คืออะไรครับ?” เกรย์สันถามอย่างสงสัย
วิธีที่เจย์มองเขาราวกับว่าเขากำลังมองคนโง่
“ผมรู้ว่ามันคือเส้นผม แต่มันคือของใคร?”
“เซ็ตตี้น้อย”
เกรย์สันจ้องมองเขา “โรสรู้เรื่องนี้ไหม?”
“ถ้านายกล้าบอกเธอเรื่องนี้ ฉันจะตัดลิ้นของนายและให้เป็นอาหารสุนัขไปเลย”
เกรย์สันปิดปากของเขา “ไม่ต้องห่วง ท่านอาเรส ผมจะไม่บอกใคร แต่ทว่า การทดสอบยีนของ เซ็ตตี้น้อยใช้อะไรบ้าง?
“มันไม่มีประโยชน์นะ คุณค้นหามานานแล้ว แต่ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับอดีตสามีของโรสเลย” เจย์มองเกรย์สันอย่างไม่พอใจ
ศีรษะของเกรย์สันทรุดลง
“หลังจากผลการทดสอบทางพันธุกรรมของเซ็ตตี้น้อยออกมาแล้ว ให้นำไปที่ธนาคารยีนและเปรียบเทียบกับกลุ่มยีน ฉันต้องการรู้ต้นตอครอบครัวของเธอ”
เกรย์สันเหงื่อแตก “ท่านอาเรส ผมควรมองย้อนกลับไปกี่ชั่วอายุคนกันเนี่ย?”
