ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 30
หลังจากที่โรสอุ้มเจนสันกลับคฤหาสน์ เธอเลือกที่จะโทรหาเจย์เพื่อบอกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น
“สวัสดีค่ะท่านอาเรส เจนสันกลับมาถึงคฤหาสน์แล้วนะคะ เจนอยากจะบอกคุณว่า วันนี้เจนสันโดนเพื่อนกลั่นแกล้งที่โรงเรียน ฉันหวังว่าคุณควรจะรู้ถึงเหตุผลที่เจนสันไม่อยากไปโรงเรียน—”
หญิงสาวพยายามที่จะอธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับชายหนุ่ม ทว่ายังไม่ทันจะได้พูดจบ เจย์กลับเอ่ยแทรกเธอทันที “คุณลอยล์ จะให้ผมเตือนคุณอีกกี่ครั้งว่า คุณไม่มีสิทธิ์มาสอนผมว่าผมจะเลี้ยงลูกตัวเองแบบไหน”
คำพูดเหล่านั้นบ่งบอกถึงสิทธิ์ต่างๆที่เจย์มี และเธอไม่มี อย่างชัดเจน
โรสถอนหายใจอย่างหมดหวัง
“เธอกลับไปได้แล้ว ฉันจะถึงคฤหาสน์ในไม่ช้า” เสียงเข้มกล่าวก่อนวางสาย
เจย์หันไปสั่งเกรย์สัน “จอดรถไว้ข้างทาง”
และในไม่กี่นาทีต่อมา โรสเดินออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลอาเรสพร้อมกระเป๋าข้าวของของเธอ เธอดูเร่งรีบขณะเดินไปที่ป้ายรถเมย์
ขณะเดียวกันมือหนากำลังจะเปิดประตูออกไป แต่กลับเปลี่ยนใจในเสี้ยววิให้เกรย์สันขับรถตามเธอไปแทน “ตามเธอไป” เจย์กล่าว
เกือบจะสี่สิบถึงห้าสิบนาทีต่อมา รถเมย์ของหญิงสาวได้จอดอยู่ที่หน้าประตูของโรงเรียนสาธิตซีตี้นอร์ท
โรลว์-รอยซ์คันสวยจัดลงบริเวณโรงเรียนไม่ใกล้ไม่ไกลจากโรส
เมื่อระฆังดังบอกถึงเวลาเลิกเรียน เด็ก ๆ ต่างพากันเดินแถวออกมาอย่างเป็นระเบียบ
เซ็ตตี้น้อยมองเห็นแม่ของเธอจากระยะไกล พลางโบกมือให้อย่างตื่นเต้น ก่อนจะวิ่งฉิวไปหาร่างของโรสพร้อมเอ่ยเรียก “คุณแม่ขา!”
โรสกางแขนออกกว้างรับเด็กน้อยที่พุ่งตัวเข้าหาอ้อมกอดของเธอ
“คุณแม่คะ วันนี้หัวหน้าของคุณแม่อนุญาตให้คุณแม่เลิกงานปกติเหรอคะ? เขาไม่ได้ทำให้คุณแม่ลำบากใจใช่ไหมคะ?”
หญิงสาวพยักหน้าตอกอย่างมีความสุข “ใช่แล้วจ่ะ”
เด็กน้อยเซ็ตตี้ส่งเสียงร้องออกมาอย่างมีความสุข แผนที่ร็อบบี้ไปคุยกับหัวหน้าของคุณแม่สำเร็จแล้ว!
ทว่าบรรยากาศในโรลว์-รอยซ์คันหรูนั้นกลับต่างออกไป เจย์จับจ้องไปยังใบหน้าที่น่ารักน่าชังของเด็กหญิงตัวน้อย
ใบหน้าที่กลมมน ดวงตาคู่สวยวิบวับสีดำสนิท จมูกโด่งสวยและผิวขาวผ่อง ช่างเป็นเด็กที่สวยงามยิ่งกว่าตุ๊กตาใด
จู่ ๆ เจย์ก็มีความรู้สึกไม่พอใจแปลก ๆ เกิดขึ้นในใจ “โรสให้กำเนิดเด็กสาวที่น่าเอ็นดูได้เชียวนี้เลยเหรอ?”
เกรย์สันแทบพูดไม่ออก “…”
ร่างสูงของชายหนุ่มได้แต่พึมพัมอยู่ในใจ “ในเมื่อเธอให้กำเนิดเด็กที่หล่อเหลาอย่างเจนสันได้ ทำไมเธอจะให้กำเนิดเด็กที่สวยงามไม่ได้?”
เจย์ไม่สามารถละสายตาไปจากเด็กน้อยเซ็ตตี้ได้ถึงแม้ว่าเขาจ้องมองเธอนานเป็นวันก็ตาม เรื่องราวต่าง ๆ เริ่มไหลเวียนเข้ามาในหัวของเจย์ ไม่ใช่ว่าเจ้าก้อนแป้งน่ารักตรงหน้าจะเป็นเด็กที่เขาเจอวันนั้นเหรอ?
อย่างนี้นี่เอง เด็กคนนั้นคือลูกสาวของเธอสินะ
และผู้หญิงปริศนาที่เขาเจอในสนามบินวันนั้นก็คงจะเป็นโรสด้วยสิ?
เพื่อที่จะหลบซ่อนจากเจย์ เธอย่อมทำมันอย่างแน่นอน!
เซ็ตตี้น้อยนั้นเหมือนโรสอย่างกับแกะ เกรย์สันได้แต่จุดเทียนไว้อาลัยให้โรสอย่างเงียบ ๆ ในใจ
คุณลอยล์คงจะแต่งงานกับชายอื่นทันทีที่หย่ากับท่านอาเรส และพร้อมด้วยอาการหวาดระแวงวิตกกังวลของท่านอาเรส เรื่องนี้คงจะจบไม่สวยเป็นแน่
ใบหน้าหล่อเหลาของเจย์แปรเปลี่ยนเป็นสีเข้ม ร่างสูงกระชากประตูด้วยแรงอารมณ์ ก้าวเพียงไม่กี่ก้าวเจย์ก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าโรสและลูกสาวของเธอ
เมื่อเด็กน้อยเห็นใบหน้าที่เย็นชาของชายหนุ่ม เสียงเล็กรีบโพล่งตะโกนด้วยความกลัว “คุณแม่คะ มีแก๊งลักเด็ก—”
ใบหน้าคมแปรเปลี่ยนเป็นตกใจปนอับอายทันที
ชายหนุ่มควานล้วงหากระเป๋าเงินก่อนจะเอาเงินจำนวนมากออกมา ก่อนจะยัดพวกมันใส่ในมือหนูน้อยอย่างใจร้อน พร้อมกล่าว “ต่อจากนี้ห้ามเรียกฉันพวกแก๊งลักเด็กอีก”
