ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 318
โรสหลับตาลงช้า ๆ
เธอไม่อยากจะเปิดมันอีกต่อไป เธอแค่รู้สึกถึงความชัดเจนในความสุขที่เขามอบให้เธอ
เขาอ่อนโยนราวกับว่าเขากำลังจัดการกับตุ๊กตาลายครามที่เปราะบาง อย่างไรก็ตามการสูญเสียการควบคุมในบางครั้งทำให้เธอรู้สึกหนักใจมากและในที่สุดเธอก็ไม่สามารถทนความเหนื่อยล้าได้อีกต่อไป เธอมึนหัวและหลับไป
เมื่อถึงเวลาที่เธอตื่นขึ้นมามันรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเธอหลุดออกจากกัน
เธอสาปแช่งเจย์นับไม่ถ้วนในขณะนี้ เธออยากจะพาเขาออกไปข้างนอกและทุบเขาสักที
เธอต้องพักผ่อนนานแค่ไหนก่อนจะออกไปทำงานได้ในที่สุด?
ดูเหมือนว่าด้านนอกของหน้าต่างจะเช้าแล้ว
โรสต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการลุกขึ้น สายลมเล็กน้อยทำให้ร่างกายของเธอสดชื่นและนั่นคือตอนที่เธอพบว่าเธอไม่ได้สวมอะไรเลย การแสดงออกทางสีหน้าของโรสเปลี่ยนไปทันที
เจย์คงได้พบความจริงที่ว่าเธอเป็นผู้หญิงอย่างแน่นอน
เธออยากจะลุกจากเตียง แต่ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงกระดิ่งดังจากข้อเท้าของเธอ โซ่ถูกล็อคไว้และสิ่งนี้ทำให้โรสพ่นคำพูดที่ไม่เหมาะสมออกมา
‘ระยำ!’
‘เจย์ อาเรส นายมันสารเลว!’
“มีใครอยู่ไหม?” โรสตะโกนอยู่นาน แต่ก็ไม่มีใครตอบ
ลำคอของเธอเริ่มแห้ง เช่นเดียวกับเสียงของเธอที่แตก มีถ้วยกระติกน้ำร้อนอยู่ข้าง ๆ เธอ และโรสก็หยิบมันขึ้นมาเพื่อคลายเกลียวฝาโดยไม่ต้องคิดมาก เธอดื่มน้ำข้างใน
อุณหภูมิของน้ำไม่ได้เย็นหรือร้อนและมันก็พอดี
จากนั้นโรสพบว่ามีข้อความอยู่ใต้กระติกน้ำร้อน “ฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ ที่รักมาทานอาหารเช้าด้วยกันเถอะ”
ลายมือที่มีรัศมีแห่งความแข็งแกร่ง มันดูมีพลัง อีกทั้งยังอิสระและผ่อนคลาย
จะเป็นใครไปได้อีกถ้าไม่ใช่เจย์?
โรสเอนหลังลงบนเตียงอย่างเศร้าหมอง เธอไม่ได้คาดหวังว่าเจย์ อาเรส ชายผู้ที่ดูดีจะแอบซ่อนความน่ารังเกียจไว้ เขาขังเธอไว้ที่นี่เพื่อเป็นทาสทางเพศของเขาหรือเปล่า?
ในไม่ช้าก็มีเสียงฝีเท้าที่มั่นคงและต่อเนื่องดังมาจากด้านนอกประตู
โรสจ้องไปที่ประตูด้วยความโกรธ เมื่อเจย์ผลักประตูให้เปิดและเดินเข้ามา เขาก็สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ “ทำไมเธอตื่นเช้าจัง?”
โรสยื่นข้อเท้าที่ถูกล็อกให้เขาแล้วถามอย่างโกรธ ๆ ว่า “นี่หมายความว่ายังไง?”
เจย์เดินไปวางนิ้วลงบนน่องเรียวที่เปล่งประกายของเธอ “อย่ามายั่วฉัน เธอก็รู้ว่าฉันไม่ยับยั้งชั่งใจไม่ได้ เมื่อมันเป็นเธอ”
โรส “…”
“ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้ว วิทยาลัยและมหาวิทยาลัยเป็นเพียงการกรองนักเรียนที่ไม่ดีออกไป ไม่ใช่คนเลว” โรสนึกถึงสิ่งที่ทำเมื่อคืนและรู้สึกไม่สบายท้อง
เขายืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าและเลือกชุดกระโปรงชั้นใน จากนั้นเขาก็กลับมาอยู่ต่อหน้าเธอ
“เสร็จหรือยัง?
“ไม่” โรสกำลังจะยอมรับความพ่ายแพ้
“ถ้าอย่างนั้น โปรดจัดการต่อ!” เจย์ดึงเก้าอี้ออกมานั่งตรงหน้าเธอ เขาดูสงบและไม่ท้อถอยในขณะที่เขาจับจ้องไปที่เธอ
โรสมีความคิดชั่วร้าย เนื่องจากเธอปลอมตัวเขาจะจำไม่ได้ว่าเธอเป็นใคร ถ้าเธอสาปแช่งเขาเพื่อคลายความโกรธ ตอนนี้เขาจะไม่พบเธออีกเลยเมื่อเธอหนีไป
“สัตว์ร้าย!
“สวะ!
“คนเลว!”
…
เจย์อยู่ระหว่างหัวเราะทั้งร้องไห้
เขาไม่สามารถฟังเธอได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงปิดกั้นคำพูดของเธอด้วยริมฝีปากของเขา มันไม่ได้เป็นเผด็จการ ครั้งนี้มันแผ่วเบาราวกับสายลม
โรสเบิกตากว้างขณะจ้องมอง
ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงโง่เง่ามากขึ้น!
เธอผลักเขาอย่างแรง แต่เนื่องจากแรงที่ออกแรงผ้าห่มบนร่างของเธอจึงหลุดออก สายตาของเขาจ้องมองไปที่ร่างของเธอ…
เธอรีบดึงผ้าห่มมาห่อตัว
เจย์ดึงผ้าห่มออกและเอาชุดดึงใส่ลงจากหัวของเธอ
จากนั้นเขาปลดโซ่ที่ข้อเท้าของเธอ
“ฉันบอกเธอแล้วว่าอย่าข้ามขีดจำกัดของฉัน ขีดจำกัดของฉันคือเธอไม่ควรหนีออกจากบ้าน”
โรสมองเขาเหมือนเธอโง่ไปหมด
เจย์จำเธอได้ตั้งแต่แรก?
เธอจึงพังพินาศอย่างที่สุด!
