ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 346
นั่นเป็นเรื่องที่น่าตกใจทีเดียว
เจย์มัดเธอไว้
โรสลืมตาขึ้นและจ้องมองเขาด้วยความตกใจ
“ถ้าเธอต้องการให้ฉันปล่อยเขาไป เราจะต้องมาดูว่าเธอจะแสดงอย่างไร” เจย์กล่าว
โรสรู้สึกสับสน เธอจ้องมองไปที่ฌอนซึ่งนอนอยู่บนพื้นคอนกรีตอย่างงุนงง จากนั้นเธอก็มองกลับไปที่เจย์
เธอลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ แต่เธอก็ทรุดตัวลงกลับไปหาเจย์อย่างรวดเร็วเพราะเธอไม่มีแรงเหลืออีกแล้ว
เธออยากจะลุกขึ้นยืนขึ้นมาอีกเมื่อได้ยินเสียงที่พึงพอใจของเจย์ “อืม ตอนนี้ดูมีแนวโน้มแล้วนะ”
โรสรู้สึกหายใจลึก ๆ เข้าใจกลางของเธอ
ไอ้โรคจิตคนนี้ต้องการให้เธอทำให้เขาพอใจที่นี่และตอนนี้งั้นเหรอ?
ลามก อนาจาร
เธอเงยหน้าขึ้นและเจย์ก็จับด้านหลังศีรษะเพื่อมุ่งไปใกล้ริมฝีปากของเธอ
นอกจากนี้ เขายังหันหัวของเธอไปอีกด้านหนึ่งอย่างไร้ความปราณีเพื่อให้ฌอนได้เห็นภาพที่พวกเขาจูบกัน
โรสรู้สึกอึดอัดมาก…
จูบของเจย์มีนัยยะของการลงโทษอยู่ในตัว มันทำให้เธอแทบหมดลมหายใจ
เมื่อเธอกำลังจะสติแตก ในที่สุดเขาก็หยุด
เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน เดินไปที่ประตู และพูดกับสตอร์มและเทมเพสว่า “ปล่อยยัยเปี๊ยกไปก่อน เราจะจัดการกับเขาต่อจากนั้น”
นั่นเป็นช่วงเวลาที่ชะตากรรมของฌอนตกอยู่ในกำมือของการปฏิบัติของโรสหรือเปล่า?
เขากดปุ่มลิฟท์ และพวกเขาก็ขึ้นไปที่ชั้นสามซึ่งเขาพาเธอเข้าไปในห้องหรูหรา
เธอถูกโยนลงบนเตียงในขณะที่เขาโอบตัวเธอจากข้างเตียง
โรสจ้องเขาตาละห้อย “ฉันไม่มีแรงนะ”
เธอยืนกรานที่จะไม่ริเริ่มในการทำให้เขาพอใจ
เจย์ตอบว่า “ไม่เป็นไร เธอนอนอยู่ตรงนั้น เดี่ยวฉันจะปฏิบัติต่อให้เสร็จ”
โรสเท่านั้นที่รู้ว่าเขาจะทิ้งรอยรักมากมายไว้กับเธอ เธอก็คงจะเป็นผู้นำเพื่อทำให้เขาพอใจแม้ว่ามันจะหมายถึงการถลกหนังของเธอก็ตาม
ในตอนแรกเธอรู้สึกว่าพลังงานของเธอกลับมาอย่างช้า ๆ เนื่องจากฤทธิ์ของยาหมดลง แต่หลังจากที่เขาโยนและพลิกเธอไปสองสามรอบ เธอก็ไม่สามารถแม้แต่จะมีแรงที่จะเคลื่อนไหวได้
โชคดีที่เจย์ก็หมดแรงเช่นกัน เขานอนอยู่ข้าง ๆ เธอและจ้องมองเธอในความเงียบ
อย่างไรก็ตาม ทำไมเขาถึงโอบเธอไว้ในอ้อมแขนอันแข็งแกร่งของเขาแน่นขนาดนี้?
“คุณจะปล่อยเขาไปไหม?” โรสถาม
“เราจะต้องมาดูกันว่าเธอจะปฏิบัติอย่างไรตอนนี้”
โรสจ้องมองเขาอย่างโกรธเคือง “คุณจะเอาแต่ได้อย่างเดียวไม่แบ่งให้ใครเลยงั้นเหรอ?”
“ถ้าฉัน… ต้องใช้เขาเพื่อบังคับเธอ ฉันก็ไม่คิดที่จะขังเขาไว้ตลอดไป”
โรส “…”
“คุณหมายถึงอะไร?”
“อยู่เคียงข้างฉันและฉันจะปล่อยเขาไป” เจย์บีบจมูกน่ารักของเธอ
โรส “…”
ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงฟังดูเหมือนกำลังกลั่นแกล้ง โรส ลอยล์
เป็นไปได้ไหมว่าเขาจำเธอได้?
“คุณรู้ว่าฉันเป็นใครเหรอ?” โรสถาม
“ทำไมจะไม่รู้ล่ะ? เธอคิดว่าฉันเป็นเหมือนเทพเจ้าซีอุส ที่กำลังมองหาผู้หญิงทุกคนในแต่ละโอกาสที่ฉันได้รับงั้นเหรอ?”
โรส “…”
ทำไมเธอถึงรู้สึกมีความสุขเมื่อได้ยินเช่นนั้น?
ทว่า ความคิดและเหตุผลได้โจมตีเธออย่างรวดเร็ว
เธอไม่ได้เป็นพวกต้องยอมเจ็บตัวอยู่แล้ว จะมีความสุขอะไรกันหากเธอได้รับการปฏิบัติจากผู้ชายด้วยวิธีนี้?
