ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 353
โรสม้วนแขนเสื้อขึ้นเผยให้เห็นแขนทั้งสองข้างของเธอที่มีรอยแดงช้ำไปทั่ว เธอตะคอกใส่เขา “นายเห็นสิ่งนี้ไหม? ทั้งหมดนี้เป็นเพราะนาย!”
เจย์รู้สึกว่าดวงตาของเขาหดลงขณะที่เขาจับข้อมือของเธอขึ้น “ทั้งหมดนี้เกี่ยวกับอะไร?”
เมื่อนิ้วของเขาสัมผัสกับผิวหนังของเธอ โรสก็เห็นความเป็นห่วงและความกังวลในดวงตาของเจย์
มันเป็นภาพลวงตาสินะ?
เธอไม่ได้ตั้งใจที่อยากจะลงโทษเขา แต่เธอเตะเข้าไปที่เป้าของเขาด้วยกำลังทั้งหมดของเธอ
เจย์อดไม่ได้ที่จะจุกจนเดินโซเซ—
“โจเซฟิน ขับรถออกไปเร็ว” โรสคำรามด้วยอาการจิตตก
เสียงแตรรถดังนานและดังขึ้น
ในทางกลับกัน เด็ก ๆ วิ่งไล่ตามรถพร้อมกับร่ำไห้ “คุณแม่ คุณแม่ กลับมาเถอะ อย่าทิ้งเราไปได้ไหม?”
น้ำตาไหลท่วมใบหน้าของโรสขณะที่เธอร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง
เจย์มองดูขณะที่รถเร่งความเร็วออกไปในระยะไกล เสียงร้องโหยหวนของลูก ๆ ของเขากระตุ้นความปรารถนาอันแรงกล้าของเขาที่จะเอาชนะให้ได้มันกลับคืนมา
“เจนสัน กลับมา ทุกคนเลย กลับมา”
เด็ก ๆ มองกลับมาที่เขา โดยที่ทำอะไรไม่ถูก
“ทำไมคุณแม่ถึงทิ้งหนูไปอีกคะ?” เซ็ตตี้น้อยถามอย่างเศร้า ๆ
เจย์เดินไปหาเธอแล้วลูบหัวเธอ “คุณแม่ป่วย และเธอไม่สบาย เธอกลัวว่าพวกหนูทุกคนจะเห็นเธอเศร้า”
การแสดงออกที่น่ากลัวปรากฏบนใบหน้าของเซ็ตตี้น้อย “คุณแม่จะตายไหม? หนูไม่อยากให้คุณแม่ตาย—”
“พวกหนูทุกคน จงเชื่อฟังและกลับบ้าน คุณพ่อจะไปตามคุณแม่ คุณพ่อสัญญาว่าจะพาเธอไปโรงพยาบาล”
“อืมม” เด็ก ๆ พยักหน้า
รถของโจเซฟินพุ่งผ่านสัญญาณไฟจราจรหลายแยกนับไม่ถ้วนขณะที่เธอขับข้ามทางหลวงปาร์คเกอร์
จู่ ๆ มีรถโรลส์ รอยซ์ ตามท้ายรถเก๋งของเธอ
โจเซฟินตกใจกลัว “ทำไมพี่ชายของฉันถึงตามเรามา? เขาต้องการทำอะไร?”
โรสโต้กลับ “ถ้าเขากลับมาอีก ฉัน—ฉันจะไม่ยอมไปกับเขาง่าย ๆ หรอก”
โจเซฟินตัวสั่นขณะที่เธอมองไปที่โรส “เธอมีความกล้าอยู่นะ ที่เตะพี่ชายของฉันในบริเวณตรงนั้นน่ะ”
“เขาจะไม่ปล่อยให้ศพของฉันถูกฝังไปง่าย ๆ ดังนั้นการเตะเขาเป็นการปล่อยให้เขาหลุดไปอย่างง่ายดาย ฉันไม่ควรทำแบบนั้น ฉันควรจะทำ—” โรสถึงขีดสูงสุดของความโกรธของเธอ “ฉันควรจะกอดเขาและจูบเขาด้วยทุกสิ่งที่ฉันมี ฉันควรจะเอาน้ำลายสัมผัสไปทั่วตัวของเขา”
โจเซฟินตกใจ “พวกคุณทั้งคู่มีอะไรเหมือนกัน เมื่อเห็นเธออาฆาตแค้นแบบนี้”
ทันใดนั้น โทรศัพท์ของโจเซฟินก็ดังขึ้น
เธอเหลือบมองโทรศัพท์ของเธอ “พี่ชายของฉันโทรมาสินะ? เราจะทำอย่างไรดี? ฉันจะรับสายดีไหม?”
โรสมองออกไปนอกหน้าต่างและมองไปที่รถโรลส์-รอยซ์ที่กำลังเร่งความเร็วอยู่ข้าง ๆ พวกเขา ในทางกลับกันเจย์เลื่อนกระจกหน้าต่างลงมาและเห็นใบหน้าด้านข้างของเธอ เขาพบว่ามันมีเสน่ห์เหมือนอย่างที่เคยเป็น—สิ่งที่ดูเหมือนว่าพระเจ้าได้สร้างขึ้นมา
โจเซฟินถอนหายใจ เมื่อรู้ว่าพี่ชายของเธอไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้ง่าย ๆ
ด้วยเหตุนี้เธอจึงคิดว่า
“โจเซฟิน หยุดรถ!”
“พี่ชาย นายจะทำอะไร?”
“ฉันต้องการส่งโรสไปโรงพยาบาล แกรนด์ เอเซีย
โจเซฟินมองไปที่โรสอีกครั้ง เพื่อขอความเห็นของเธอ โรสพึมพำ “นายไม่กลัวว่าฉันจะทำให้ทรัพย์สินของนายมัวหมองหลังจากที่ฉันตายแล้วตามหลอกหลอนนายไปตลอดชีวิตหรือไง?”
เจย์ได้ยินคำพูดของเธอ ดังนั้น เขาจึงจับพวงมาลัยแน่นและนิ้วของเขาก็ซีดเพราะแรงที่เขาบีบกำไว้แน่น
“เอาล่ะ เราจะตายไปด้วยกัน” เจย์พูดขณะที่เขาบังคับรถ
โจเซฟินตกใจมากเมื่อรถจอดข้างทางและหยุดที่ข้างทาง
ต่อจากนั้น รถโรลส์-รอยซ์และรถเบนซ์สีแดงได้ประกบกัน
โจเซฟินมึนงง
โรสเปิดประตูรถของเธออย่างโกรธแค้นขณะที่เจย์ก็เปิดประตูรถของเขาเช่นกัน เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา เธอทำท่าแขนเท้าสะเอว “นายอยากตายไม่ใช่เหรอ? เอาล่ะ ฉันจะให้เป็นไปตามความปรารถนาของนาย”
เมื่อพูดอย่างนั้น เธอก็คว้าคอของเขาและดันริมฝีปากของเธอเข้ากับเขา
เจย์รู้สึกตกตะลึง มีความบ้าคลั่งอะไรที่ทำให้ผู้หญิงคนนี้ทำแบบนี้กันแน่?
