ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 356
เจย์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเสริมว่า “ให้เธอทำการตรวจเอชไอวีด้วย!”
สายตาของคุณหมอกลายเป็นสิ่งที่ยากจะอธิบาย
‘ท่านประธานมีบุคลิกประหลาดอย่างสมบูรณ์ สิ่งนี้คือข้อกำหนดสำหรับการเป็นผู้หญิงของเขาเหรอ?’
โรสปฏิเสธข้อเสนอของเขา “อืม… ฉันไม่ต้องการแบบนั้น”
เจย์มองไปที่โรสและรอยยิ้มก็มีมากขึ้นบนใบหน้าของเขา อีกคนหนึ่งเธอมีหัวที่ห้อยจนต่ำ มันแทบจะมุดลงไปในพื้นดินหากมีโอกาส
‘เธออายเหรอ?”
“แค่ตรวจเท่านั้น อีกอย่างหนึ่ง…” สายตาของเจย์ขยับไปทางโจเซฟินที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา “ตรวจสุขภาพเธอด้วยก็ดี”
โจเซฟินกระเด้งขึ้น “พี่ชายทำแบบนี้หมายความหมายว่าอะไร? น้องสาวนายปฏิบัติตนให้ละเว้นอบายมุขและใช้ชีวิตเหมือนแม่ชีพรหมจรรย์ นายจะสงสัยในตัวฉันได้อย่างไร?”
เจย์ผ่อนคลายในที่นั่งของเขา ทันทีที่เขาออกคำสั่ง
ในทางกลับกันโรสและโจเซฟินรู้สึกตัวลีบหดอย่างหดหู่
หลังจากนั้นไม่นานพยาบาลก็เข้ามาพร้อมกับเข็มฉีดยาและเข็มเพื่อเจาะเลือดของหญิงสาวทั้งสอง
ผลตรวจออกมาทันที แต่เจย์ขอตัวมันไว้ก่อนมันจะไปถึงหญิงสาวทั้งสองคน “เอามาให้ฉัน!”
โรสต้องการที่จะแย่งผลตรวจ แต่เจย์ยกมือขึ้น เขาสูง และด้วยแขนที่ยาว โรสแทบจะเอื้อมไม่ถึง
“กินให้มากขึ้นสิ และพยายามแย่งมันไปจากฉันเมื่อเธอสูงขึ้น” เจย์หัวเราะ
โรสมองเขา อย่างเศร้า ๆ … “แกรนด์ เอเชีย มีเทคโนโลยีอะไรที่จะช่วยคนให้สูงขึ้นได้บ้าง?” เธอถามอย่างจริงจัง
เจย์ “…”
“มี”
เมื่อแสงแห่งความหวังปรากฏขึ้นในสายตาของโรส เจย์ก็รีบบอกข้อมูลที่บาดใจ “เธอผ่านช่วงวัยรุ่นมาแล้ว”
การแสดงออกของโรสกลับกลายเป็นเศร้าซึม
จากนั้นเจย์ก็ดูรายงานทั้งสามอย่างระมัดระวัง
อันแรกเป็นของโจเซฟิน เมื่อแน่ใจว่าเรียบร้อยแล้วเขาก็ส่งคืนให้เธอ
ต่อไปคือการทดสอบเอชไอวีของโรส ผลการทดสอบทั้งหมดเป็นลบ เจย์จึงส่งคืนให้เธอหลังจากอ่านจบ
โรสพูดไม่ออกเมื่อเธอเห็นผลการทดสอบ
เมื่อเขาดูรายงานฉบับที่สาม เจย์ก็พบว่าการทดสอบโรคภูมิแพ้ของโรสมีเครื่องหมายบวกจำนวนมาก ดังนั้นเขาจึงขมวดคิ้ว
เขาส่งรายงานให้โรส และเมื่ออีกคนเห็นเครื่องหมายบวกสี่แห่งเหตุเพราะมะม่วง เธอก็จำได้ว่าเมื่อคืนก่อนนี้ เธอดื่มไวน์ผลไม้
‘เอิ่ม…
‘ดังนั้น ฉันแค่มีอาการแพ้เหรอ?’
ดังนั้น เจย์ไม่ได้ป้อนของเหลวที่บรรจุเชื้อเอชไอวีให้ฉัน ‘
เมื่อโรสเดินออกจากโรงพยาบาล เธอรู้สึกว่าการที่เจย์จ้องมองเธอคล้ายกับการที่เขามองตัวตลก
ความสนุกในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการหยอกล้อ
โจเซฟินรู้สึกอายเช่นกัน ปกติเธอเป็นคนช่างพูดและเจี๊ยวจ๊าว อย่างไรก็ตามในตอนนี้เธอเป็นเพียงแค่จับมือของโรสและปากของเธอก็ปิดลง
ทั้งคู่อับอายมากจนไม่รู้ตัวว่าเดินชนต้นไม้ จนโรสร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด!
“อุ๊ย!”
“โรส…” จู่ ๆ เจย์ก็เรียกหาเธอ
โรสหันกลับมาและสายตาของเจย์มองที่หน้าผากของเธอ
สีหน้าของเจย์หม่นลง เมื่อเขาเห็นรอยถลอกที่ยังใหม่บนหน้าผากของเธอ
“ขึ้นรถ”
“เราจะไปที่ไหน?” โรสตื่นตระหนก
“สวนบันทึกรัก”
โรสกอดอกแล้วถามอย่างระมัดระวัง “คราวนี้ทำอะไรอีก?”
ปากของโจเซฟินเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเธอได้ยินคำถามของโรส
‘พี่ชายของฉันทำอะไรกับโรสเหรอ?’
เจย์พูดอย่างสบาย ๆ ว่า “ฉันจะพาเธอกลับบ้านเพื่อตอบคำถามลูก ๆ ”
โรสลดมือลงอย่างเชื่องช้า เธอตัดสินความตั้งใจของเขาผิด
