ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 428
เจย์เดินไปนั่งข้าง ๆ เธอ สายตาของเขาจ้องมองไปที่ประตูห้องฉุกเฉิน
เมื่อโจเซฟีนเห็นเจย์ น้ำตาของเธอที่คล้ายกับเม็ดถั่วก็เริ่มกลิ้งลงมาบนใบหน้าของเธอ “พี่ใหญ่ โรสมีอาการพิษสุราและกำลังหมดสติอยู่ ฉันควรทำยังไงดี?”
เจย์สะดุ้งจนเส้นประสาททุกส่วนในร่างกายเกร็งขึ้น เขาพูดตะกุกตะกักในขณะที่พูดว่า “…เธอ…ดื่ม… ไปมากขนาดไหน?”
เห็นได้ชัดว่าเขาอยู่ในสภาพตกใจ
โจเซฟีนตอบว่า “เห็นได้ชัดเลยว่าครั้งนี้ฉันเป็นคนอกหัก แต่เธอดื่มแอลกอฮอล์มากกว่าที่ฉันดื่มเสียอีก ฉันมีพิษสุราเพียงเล็กน้อย แต่อาการของเธอรุนแรงมาก หมอบอกว่าเธออยู่ในภาวะอันตราย เพราะความดันโลหิตและการเต้นของหัวใจผิดปกติ…”
ทุกคำที่ออกจากปากของโจเซฟีนเป็นเหมือนใบมีดคมกริบที่แทงร่างกายของเจย์ซ้ำแล้วซ้ำอีก
หลังจากนั้นไม่นาน หมอก็ออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “อัตราการรอดชีวิตของผู้ป่วยอยู่ในระดับต่ำ ดังนั้นสมาชิกในครอบครัวควรเตรียมพร้อมสำหรับเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุด หากมีใครก็ตามที่ผู้ป่วยต้องการพบเป็นพิเศษ คุณควรเรียกพวกเขามาให้เธอพูดคุยเป็นครั้งสุดท้าย”
หมอจากไปเมื่อเขาแจ้งอาการ
ร่างกายของเจย์เริ่มสั่นสะท้านอย่างสุด ๆ
เขาเริ่มรู้สึกเสียขวัญอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน …
ในขณะนั้น เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างที่สุดที่ต้องสูญเสียเธอไปอีกครั้ง
ความคิดที่น่าภาคภูมิใจทั้งหมดที่เขาสร้างขึ้นในหัวของเขาตอนนี้ได้ลงท่อระบายน้ำหายไปหมดแล้ว
เขายังเกลียดตัวเองเล็กน้อยที่ไม่ได้หยุดเธอไว้ก่อนออกจากสวนคฤหาสน์เมื่อมีโอกาสก่อนหน้านี้
เมื่อตอนนี้ชีวิตของเธออยู่บนเส้นดาย การรักษาศักดิ์ศรีของเขาก็ไม่คุ้มค่าอีกต่อไป
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาอย่างสั่น ๆ และส่งข้อความถึงเซย์น
หลังจากนั้นไม่นาน เซย์นก็รีบมา
เมื่อมองไปที่เสียงคร่ำครวญที่ไม่สิ้นสุดของโจเซฟีนและเจย์ที่กำลังกังวลอยู่นั้น เซย์นซึ่งเดิมมีความโกรธเกรี้ยวใส่พวกเขาเมื่อได้เห็นแบบนี้ เขาทำได้เพียงใจเย็นลงเท่านั้น
เขาถาม อย่างลืมหายใจ “เกิดอะไรขึ้นกับโรส?”
โจเซฟินมองไปที่การแสดงออกของเซย์นและรู้สึกงงต่อไป
“คุณมาทำอะไรที่นี่ เซย์น?” เสียงของเธอแหบมาก
ความคิดของเซย์นจับจ้องไปที่ห้องที่โรสกำลังรักษาตัวอยู่ ดังนั้น เขาจึงไม่ได้ยินคำถามของโจเซฟินพูดเลยด้วยซ้ำ
โจเซฟินรู้ดีว่าเป็นช่วงเวลาเร่งด่วน ดังนั้นแทนที่จะเถียงกับเขาอย่างไม่มีเหตุผลเธอจึงระงับข้อสงสัยในใจไว้ก่อน
ทันใดนั้นประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก…
หมอออกมาถามว่า “ใครคือเจย์บี้?”
เจย์เด้งตัวขึ้นยืนทันที
หมอกล่าวต่อว่า “คนไข้เรียกหาคุณอยู่เรื่อย ๆ กรุณาตามผมมาหน่อยครับ”
เซย์นอยากจะเข้าไปเหมือนกัน แต่หมอก็ขวางเขาไว้ “ไม่ต้องกังวลนะครับ ผู้ป่วยปลอดภัยแล้ว เธอต้องมีเวลาพักผ่อนบ้าง”
เซย์นถอนหายใจอย่างโล่งอก
โจเซฟินจ้องมองที่สีหน้ากังวลและประหม่าของเซย์น เธอก็ยิ่งเชื่อว่าทั้งสองคนมีอะไรเกิดขึ้นกันแน่ ๆ
“เซย์น ถ้านายเป็นสุภาพบุรุษจริง ๆ นายต้องตอบฉันตามความจริง นายชอบโรสไหม?” โจเซฟินถามอย่างร้อนรน
เซย์นลังเลครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “ใช่”
เขาไม่มีเหตุผลที่จะไม่ชอบน้องสาวของตัวเอง!
โจเซฟินเช็ดน้ำตาของเธอออก “ฉันเข้าใจแล้วล่ะ”
จากนั้น เธอก็หันกลับมาและจากไป
เจย์นั่งลงบนเตียงและยื่นมือออกไปจัดทรงผมที่ยุ่งเหยิงของโรส
เขาเห็นเธออ้าปากและปิดมัน จากนั้น เขาก็พยายามแนบหูเข้าไปใกล้ ๆ ปากของเธอ เขาได้ยินเสียงบ่นพึมพำของเธออย่างต่อเนื่อง “เจย์บี้ อย่าทำร้ายฉัน ได้โปรด…”
คำพูดของเธอทำให้หัวใจที่เย็นชาของเจย์ละลาย มันผ่อนคลายมากขึ้น ราวกับว่าเขากำลังอยู่ในดวงอาทิตย์ที่ร้อนแรง
เธอยังห่วงใยเขา!
เป็นเพียงการที่เธอรู้สึกไม่ปลอดภัยเพราะเขาได้รับอันตรายอย่างมาก
นั่นต้องเป็นอย่างนั้น!
เขาจับมือเธอแล้วกระซิบ “ฉันขอโทษที่รัก ฉันผิดไปแล้ว ฉันจะไม่รังแกเธออีกต่อไป! และฉันจะไม่บังคับให้เธอทำสิ่งที่เธอเกลียดอีกแล้ว”
