ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 430
“ใช่สิ และหลังจากที่เธอตื่นขึ้นและได้ยินข่าวร้ายของ เอมิเนนท์ ออเนอร์ ที่ใกล้จะล้มละลาย บางทีเธออาจจะลากร่างที่ผอมบางและบอบบางของเธอไปทุกที่เพื่อช่วยนายทำธุรกิจบางอย่าง”
เซย์นดูเหมือนใจคอไม่ค่อยดี
“ถ้านายต้องการสิ่งที่ดีสำหรับเธอ นายควรมีความมุ่งมั่นมากขึ้นในฐานะผู้ดูแลปัจจุบันของบริษัท เซเวียร์ เพื่อให้เธอกังวลน้อยลง”
เซย์นยืนขึ้นอย่างกะทันหันและยกนิ้วให้เจย์ “คุณยอดเยี่ยมมาก ท่านอาเรส ผมจะไปแล้ว! ฝากดูแลน้องสาวของผมด้วย”
เจย์โบกมือให้เขา “ยังพอมีเวลาที่จะไปที่นั่นอยู่ แต่ฉันจะไม่ออกไปส่งนายนะ”
หลังจากเสียงของเซย์นจางหายไป ห้องพักผู้ป่วยก็เงียบสงัดลง
เจย์ฟังเสียงหายใจของโรสอย่างตั้งใจ
ไม่เคยมีช่วงเวลาแบบนี้มาก่อน การได้ยินเสียงหายใจของเธอลึกขึ้นทำให้เขารู้สึกสบายใจเป็นพิเศษ
ในตอนเที่ยง หมอมาตรวจเลือดของโรสและบอกเจย์ว่า “ตอนนี้อาการของผู้ป่วยคงที่ขึ้นมาก ดังนั้นเธอจึงสามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้วตามอาการของเธอและห้องพักผู้ป่วยในโรงพยาบาลของเราก็แออัดมาก”
ดังนั้น เจย์จึงจัดการขั้นตอนดำเนินเรื่องออกจากโรงพยาบาลของโรส
เมื่อเขากลับไปที่ห้องพักผู้ป่วย เขาได้ยินพยาบาลหลายคนกระซิบกระซาบกับหมอ “เธอคงเห็นผิดคนแหละ คงไม่ใช่เขาหรอก ญาติของท่านอาเรสทุกคนจะไปศูนย์การแพทย์แกรนด์ เอเซีย เท่านั้น ถ้าพวกเขาไม่สบาย!”
เมื่อเจย์เข้าไปใกล้ ๆ พวกเธอก็เกิดความเงียบลงทันที
บรรยากาศในห้องพักผู้ป่วยเริ่มอึดอัดอย่างอธิบายไม่ถูก
ในทางตรงกันข้าม โรสที่เพิ่งฟื้นคืนสติกลับมา แสดงรอยยิ้มขี้เล่นบนใบหน้าของเธอ ดังนั้น เธอจึงเล่นตลกทันทีขณะที่เธอตะโกนใส่เจย์ “ท่านอาเรส!”
เมื่อได้ยินชื่อนั่นหมอและพยาบาลแสดงอาการตกตะลึงทันทีขณะที่พวกเขารีบออกไปพร้อมกับแก้มที่แดงระเรื่อ
ข้างนอกประตูมีเสียงอุทานออกมาว่า “เป็นเขาจริง ๆ เหรอเนี่ย? ทำไมเขาถึงมาโรงพยาบาลของเรา? เขาหล่อมาก!”
เจย์ยืนอยู่ข้างเตียงอย่างสบาย ๆ และมองไปที่โรส “ดูเหมือนเธอจะฟื้นตัวได้ดีเลยทีเดียวนะ”
โรสมองไปที่วอร์ดห้องพักฟื้นสีขาวเรียบ ๆ และถามอย่างสงสัยว่า “ทำไมฉันถึงมาที่นี่?”
“เมื่อคืนเธอเมา”
“แค่นั้นเหรอ? ทั้งหมดที่ฉันต้องการคือการนอนหลับฝันดี ฉันเมาบ่อยมาก” โรสโพล่งออกมา
ใบหน้าของเขาบูดเบี้ยว “เธอห้ามดื่มอีกนะ”
“ฮะ?” โรสท้วงว่า “ไม่นะ ฉันจะหักดิบไม่ได้”
“เธอต้องทำ”
ทุกครั้งที่เธอเมา มันดูเหมือนว่าเขาจะต้องเปิดประตูแห่งความตายอีกครั้งอย่างต่อเนื่อง การทดสอบทั้งหมดทำให้เขาเสียใจอย่างมาก
“ถ้าอย่างนั้น นายจะเลิกบุหรี่ได้ไหมล่ะ?” โรสพึมพำ
“ได้สิ”
โรสสะดุ้ง
เธอเพียงแค่โพล่งอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้กลับก็เท่านั้น
ตามความเป็นจริงเขามีความตั้งใจที่จะเลิกบุหรี่อยู่แล้ว
เป็นเพราะเธอไอจนน้ำตาไหลในห้องสูบบุหรี่เมื่อวันก่อน เขารู้ว่าทางเดินหายใจของเธอดูอ่อนไหวมาก
เนื่องจากเขาต้องการอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต เขาจึงต้องคำนึงถึงสุขภาพของเธอเป็นธรรมดา
“เลิกได้เหรอ?” โรสสงสัยในความมุ่งมั่นของเขา
หลังจากนั้น การเลิกสูบบุหรี่และการดื่มถือว่าเป็นเรื่องยากมาก มันไม่จำเป็นต้องมีกระบวนการที่ค่อยเป็นค่อยไปเหรอ?
“แน่นอน”
“มันจะใช้เวลานานเท่าไหร่?”
เจย์ขมวดคิ้ว “มันบอกระยะเวลาไม่ได้หรอก เพราะเรากำลังจะหักดิบมัน”
ดวงตาของเธอเบิกกว้าง คราวนี้เธอไม่มั่นใจในตัวเองอีกต่อไป
“แล้วถ้าฉันเลิกไม่ได้ล่ะ?” โรสยิงคำถามไปที่เขาด้วยท่าทางไม่สะทกสะท้านอะไรเสียเลย และยังดูไม่อายกับเรื่องที่ถามอีกด้วย
เจย์จ้องกลับมาที่เธออย่างแผ่วเบา “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะลงโทษเธอ เธอจะต้องอาบน้ำให้สัตว์เลี้ยงตัวน้อยที่บ้าน”
โรสตัวสั่นเมื่อนึกถึงสิ่งมีชีวิตที่มีขนยาวเหล่านั้น
น่ากลัวอะไรขนาดนั้น
