ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 455
”ต่อไปช่วยปฏิบัติตามฉัน” เจย์กล่าว
โรสและโจเซฟินเป็นเหมือนเด็กไร้เดียงสาสองคน พวกเธอก้มหัวและแสดงท่ายักไหล่อย่างช่วยไม่ได้แล้วเดินตามเจย์ไปในที่สุด
เจย์มาที่ประตูหน้าของหอท่าเรือหอมหวนและเหยียดนิ้วอันเรียวยาวของเขาเพื่อปลดล็อคประตูด้วยลายนิ้วมือของเขา หลังจากกดปุ่มไม่กี่ปุ่ม เขาก็หันหลังกลับมาและจับมือโรส กดนิ้วของเธอบนตัวล็อคลายนิ้วมือด้วย
“จากนี้ไป ใช้ประตูหน้า” เจย์พูดอย่างเศร้าโศกและเย็นชา
“ได้เลย” โรสรู้สึกประหลาดใจที่เขาลงข้อมูลลายนิ้วมือของเธอในล็อคประตูลายนิ้วมือนี้ด้วย เขาไม่กลัวว่าเธอจะกลับมาสืบความลับของเขาเมื่อไหร่ก็ได้งั้นเหรอ?
ภายในไม่มีแสงไฟจนกระทั่งเขาเปิดไฟขึ้นและหลังจากนั้นเขาก็นั่งลงบนโซฟา แล้วโรสก็ตระหนักว่ามีหนามเล็ก ๆ ของเถาวัลย์ยังติดอยู่ด้านหลังมือซ้ายของเจย์ มันเป็นภาพที่น่าสยดสยอง
หากเป็นมือที่หยาบกระด้าง บางทีโรสอาจจะไม่รู้สึกเสียใจ แต่มือของเจย์มีเสน่ห์มาก นิ้วของเขาเรียว ข้อต่อนิ้วมือของเขาได้สัดส่วนที่ดี ยิ่งไปกว่านั้น นิ้วมือเหล่านั้นยังผ่องขาวใสมาก นั่นเป็นมือที่สวยงามยิ่งกว่ามือของนักเปียโนเสียอีก
“ท่านอาเรส นายเจ็บไหม?” โรสร้องออกมาอย่างกระวนกระวาย
“ไม่เป็นไร” เจย์พูด
โจเซฟินแนะนำว่า “เราควรใช้แอลกอฮอล์เช็ดแผลเพื่อฆ่าเชื้อบาดแผลไม่ใช่เหรอ?”
“มันจะเจ็บ!” โรสโพล่งออกมา
เท้าของโจเซฟินเตะโรสอย่างดุเดือดใต้โต๊ะ โรสลุกขึ้นยืนด้วยความเจ็บปวดทันที
“ฉันจะไปเอาแอลกอฮอล์ล้างแผล!” โรสพูดตะกุกตะกัก
โจเซฟินกัดฟันพูด “ไปเอามาเลย”
โรสมองไปที่โจเซฟิน
สายตาของโจเซฟินมีความหมายลึกซึ้งกว่านั้น ‘เขาเคยใจร้ายกับเธอนะ ดังนั้นเธอต้องควรทำตัวชั่วร้ายต่อเขา’
‘อย่าสับสนอย่างโง่ ๆ เพียงเพราะที่เธอมองดูคนน่าหลงเสน่ห์เท่านั้น!’
โรสหันหลังเดินขึ้นชั้นบน…
ในตอนนี้มีเพียงพี่น้องสองคน เจย์และโจเซฟินถูกทิ้งไว้ ในห้องนั่งเล่น
เจย์จ้องเขม็งไปที่โจเซฟิน
ดวงตาของเธอสั่นไหว เธอไม่กล้าสบสายตาเฉียบคมของเจย์เลย
“พวกเธอสองคนกำลังทำอะไรกันแน่?”
“พี่คะ พี่สะใภ้ไม่ได้บอกเหรอ? มัวไปทำอะไรอยู่ล่ะเนี่ย!”
“โจเซฟิน อาเรส เธอยังต้องการเงินค่าขนมอยู่ไหม?”
“พี่คะ ฉันไม่เด็กแล้วนะ ฉันไม่สามารถปรับการใช้เงินของนายอีกต่อไป ฉันควรออกไปหางานทำดีกว่า ฉันจะถูกดูถูกถ้าฉันดูเป็นคนขี้เกียจนานเกินไป”
เจย์อุทานด้วยความเต็มใจ “ไม่เลว ไม่เลวเลย! เธอโตขึ้นและดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นจริง ๆ ในตอนนี้”
เธอหัวเราะแห้ง ๆ แล้วพูดว่า “นายเป็นคนสอนฉันมาอย่างดีนี่นา”
เมื่อเขาโน้มตัวมาข้างหน้า เขาถามว่า “อะไรคือสิ่งตอบแทนสำหรับเธอ? ดูสิ พี่สะใภ้ของเธอทำให้เธอรู้สึกเป็นแฟนตัวยงของพี่สะใภ้ไปแล้ว”
ดวงตาของโจเซฟินเป็นประกาย เธอจงใจไตร่ตรองกับสิ่งที่เจย์พูดและตอบกลับว่า “พี่ชาย นายชอบพี่สะใภ้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ? นายไม่เห็นหรือว่าตอนนี้นายดูกังวลมากแค่ไหน? หากพูดถึงเรื่องนั้น ว่าแต่นายดูไม่ใช่เป็นแฟนตัวยงของเธอด้วยเหรอ? เราเป็นพี่น้องกัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะชอบสิ่งเดียวกัน!”
เขาพูดด้วยใบหน้าบูดบึ้ง “โชคดีที่เธอไม่ใช่ผู้ชาย”
โจเซฟินมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาของเจย์ซึ่งตอนนี้เปลี่ยนสีหน้าไปด้วยความอิจฉาริษยา ‘ไม่ว่าฉันจะมองเขายังไง ดูเหมือนว่าความรักที่เขามีต่อพี่สะใภ้ไม่ใช่เรื่องปลอม…’
หลังจากที่โรสหยิบแอลกอฮอล์ล้างแผลและผ้าเช็ดทำความสะอาดแล้ว เธอก็ลงไปข้างล่างทันที
เธอนั่งอยู่หน้าเจย์ เธอวางมือของเขาอย่างระมัดระวังบนตักของเธอและฆ่าเชื้อบาดแผลของเขาอย่างอ่อนโยน
แอลกอฮอล์ถูแผลซึมเข้าไปในบาดแผลเล็ก ๆ ทำให้เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรง
กระนั้น เจย์ ไม่รู้ตัวเลยว่าได้ถูกฆ่าเชื้อบาดแผลไปแล้ว เขาจ้องมองไปที่โรสเท่านั้นในขณะที่เธอจดจ่ออยู่กับการฆ่าเชื้อบาดแผลเขาอย่างตั้งใจ
หลังจากฆ่าเชื้อบาดแผลแล้ว โรสก็ค่อย ๆ ทำความสะอาดส่วนบริเวณรอบ ๆ ที่ดึงหนามเล็ก ๆ เหล่านั้นออก
โจเซฟินมองดูทั้งสองคนจากระยะไกลและด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกว่าฉากนี้ช่างน่ารักเหลือเกิน
ลักษณะทางศีลธรรมของพี่ชายเข้ากับความสุภาพอ่อนโยนและความบริสุทธิ์ของพี่สะใภ้ ดวงตาของพี่ชายเต็มไปด้วยความรักขณะที่พี่สะใภ้ดูเอาอกเอาใจ ไม่ว่าเธอจะมองยังไง พวกเขาก็ดูไม่เหมือนศัตรูที่มันช่างเหินห่างจากเรื่องนี้จริง ๆ
โจเซฟินเม้มริมฝีปากของเธอ สองคนนี้เป็นคู่ที่ดีจริง ๆ พวกเขาทั้งสองเหมือนตีสองหน้าให้กันเลย เมื่อพวกเขาเล่นเสแสร้งพวกเขาไม่เคยหยุดแสดง มันช่างแนบเนียนมาก
