ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 468
เซย์นตอบอย่างโกรธเคือง “ไม่มี”
เจย์ขี้เกียจเกินกว่าจะก่อปัญหากับเซย์นและสั่งเกรย์สันโดยตรงว่า “เกรย์สัน ไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดในตอนนี้ให้หน่อย ฉันอยากรู้ว่าใครเป็นคนนำเค้กมัทฉะนี้มา”
“ได้ครับ” เกรย์สันหันหลังและเดินออกไป
เซย์นยังคงจ้องไปที่เจย์ด้วยความโกรธ
เจย์พูดเบา ๆ “แองเจลีนเสียชีวิตไม่ใช่เพราะอุบัติเหตุ แต่มีคนฆ่าเธอโดยเจตนา”
เซย์นได้ยินแล้วไม่พอใจ “มีใครอีกล่ะที่ไม่ใช่คุณ?”
“ดูเหมือนว่าแองเจลีนจะได้รู้ความลับที่เธอไม่ควรรับรู้ เลยมีคนต้องการจะฆ่าเธอ”
“คน ๆ หนึ่งที่แกล้งทำเป็นฉัน ทำให้แองเจลีนเข้าใจผิดคิดว่าฉันจะฆ่าเธอ”
เขาชะงักไปครู่หนึ่ง ขากนั้นพูดด้วยความงุนงง “เป็นเวลานานแล้วที่เธอไม่กล้าเปิดใจยอมรับฉัน ถึงกระทั่งปกป้องตัวเธอเองจากทุกวิถีทาง ซึ่งตอนนี้มันทำให้ฉันไม่สามารถปกป้องเธอได้…”
ในขณะที่มองไปที่เซย์น เขาพูดต่อ “ถ้าคุณรู้ข้อมูลลึกลับบางอย่าง คุณต้องบอกความจริงกับผม มันสำคัญมากสำหรับฉผมที่จะหาฆาตกรได้”
“ประตูเห็ด?” เซย์นลุกขึ้นยืนขึ้นมาจากพื้น
เจย์มองเขาอย่างสงสัย “นายก็รู้เหมือนกันเหรอ?”
เซย์นพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม “ผมไม่รู้หรอก แต่น้องสาวของผมเคยพูดคำสามคำนี้ในความฝันของเธอก่อนเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่เกิดขึ้นในชีวิตก่อนหน้าของเธอ …”
เจย์กำหมัดแน่น “คนผู้นี้ข่มเหงเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันจะทำให้เขาตายอย่างน่าสยดสยองแน่นอน!”
เซย์นเยาะเย้ยเขา “หึ คุณก็แค่แสร้งแสดงทำเป็นอย่างนั้น”
เจย์จึงพูดกลับไปว่า “ถ้านายยังคงให้ความสนใจแล้วยังโทษเรื่องนี้กับฉัน ฆาตกรก็จะยิ่งหนีไปได้เท่านั้น”
เมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้ เซย์นก็สั่นเล็กน้อย!
เมื่อเกรย์สันกลับมาในไม่ช้าพร้อมกับบันทึกข้อมูลของกล้องวงจรปิดที่ได้รับมา
“ท่านอาเรส เรามาดูคลิปวีดีโอกัน!” เกรย์สันเปิดวิดีโอบันทึกจากกล้องวงจรปิดที่คัดลอกลงในโทรศัพท์แล้วยื่นให้เจย์
เซย์นได้เดินเข้าไปที่เขาทันที
สิ่งที่เห็นในวิดีโอคือผู้หญิงที่สวมหน้ากากร่างใหญ่และสวมแว่นกันแดดกรอบใหญ่ ผมยาวของเธอถูกพาดปิดมาที่แก้มทั้งสองข้าง เธอเดินถือเค้กมัทฉะไปด้วยและเข้าไปในห้องพักฟื้นผู้ป่วยของท่านปู่เซเวียร์
จากนั้นเธอก็นั่งบนเก้าอี้ข้างเตียงร้องไห้อย่างเงียบ ๆ
เซย์นตะโกนออกมาว่า “เจย์ เกิดอะไรขึ้นกับการรักษาความปลอดภัยสาธารณะของแกรนด์ เอเซียกันเนี่ย? ผู้ป่วยโรคจิตประเภทนี้จะได้รับอนุญาตให้เข้ามาโดยไม่ได้ตั้งใจได้ยังไง? ถ้าเธอเกิดทำร้ายคุณปู่ของผมล่ะ?”
เจย์ดุเขาอย่างโกรธจัด “หุบปาก”
ทว่า เซย์นยังคงพูดอย่างร้อนรนมากขึ้นเรื่อย ๆ “แกรนด์เอเซียของคุณไม่มีการจัดการที่ดี แต่คุณยังไม่ยอมให้คนอื่นพูดถึงเรื่องนี้อีกเหรอ?”
เจย์สั่งเกรย์สันว่า “มัดเขาไว้แล้วหาอะไรยัดปากเข้าไป”
เซย์นพยายามดิ้นรนครั้งสุดท้ายโดยพูดว่า “คุณไม่อยากปล่อยให้ผมพูด แต่ผมจะพูดต่อไป คุณปล่อยให้ผู้ป่วยทางจิตเข้ามาในห้องของคุณปู่ของผม… อุบ…”
เกรย์สันผูกเขาไว้กับเสาโรมันในห้องพักฟื้นผู้ป่วยพร้อมด้วยสายให้น้ำเกลือและยัดสำลีก้อนใหญ่เข้าไปในปากของเขา
แล้วเซย์นก็เงียบสนิทเรียบร้อย
เจย์มองดูการเคลื่อนไหวของหญิงสาวที่เงียบใส่หน้ากากและแว่นกันแดดในวิดีโอคนนั้น จู่ ๆ เขาก็ยกมือขึ้นตบตัวเองอย่างรุนแรง…
เซย์นถ่มน้ำลายออกจากปากของเขา “ไอ้บ้าเอ๊ย เกรย์สัน ท่านประธานของคุณถูกกระตุ้นจากบางอย่างหรือเปล่า? รีบโทรหาหมอด่วน จิตแพทย์จะเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับเขา”
เกรย์สันหยิบเทปใสขึ้นมาจากด้านข้างและปิดผนึกปากของเขาทันที
เจย์หลับตาลงด้วยความเสียใจที่ไหลออกมาจากดวงตา “เกรย์สัน ผู้หญิงในลิฟต์คนนั้นคือ นายหญิง”
เกรย์สันตกใจมาก
นายหญิงเจอปัญหามากมายจริง ๆ!
“ท่านอาเรส อยากให้ผมตรวจสอบไหม…”
“เอาล่ะ อย่าไปรบกวนเธอเลย อย่าลืมไปติดตามข้อมูลลงชื่อการเข้าใช้บัญชีของโจเซฟินทั้งหมด…”
“ได้ครับ ท่านอาเรส”
ดวงตาที่ตกตะลึงของเซย์นเหมือนเขาอยากจะล้มตัวลงกับพื้น
ผู้หญิงที่มาเยี่ยมปู่ของเขาไม่ใช่ผู้ป่วยทางจิต แต่เป็นน้องสาวของเขาอย่างนั้นเหรอ?
