ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 475
เจย์ดูเหมือนจะคาดการณ์ความคิดของเขาและหยุดเดินอย่างกะทันหัน “เกรย์สัน นายรู้ไหมว่าทำไมในคำพูดที่ว่า ‘แต่งงานแล้วและเริ่มมีหน้าที่’ นายต้องแต่งงานก่อนแล้วจะมีหน้าที่จริงไหม?”
เกรย์สันส่ายหัว
“นายควรจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับใครสักคน” เจย์กล่าว
เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ “ท่านประธาน ผมยังหนุ่มอยู่เลยครับ”
เมื่อเกรย์สันเห็นว่าเจ้านายที่ห้าวหาญและกระฉับกระเฉงกังวลเรื่องภรรยาตัวน้อยของเขาอยู่เสมอ เกรย์สัน ผู้ซึ่งกำลังตั้งตารอที่จะได้สัมผัสกับประสบการณ์ความรัก ตอนนี้เขาก็รู้สึกหวาดกลัวไปแล้วเมื่อรับรู้เรื่องราวความรักของเจ้านาย
เจย์จ้องไปที่เกรย์สันและพูดด้วยความหมายที่ซ่อนเร้นว่า “นายใช้ชีวิตที่ไม่มีเรื่องต้องกังวล ไม่เหมือนกับแองเจลีนของฉันที่ใช้ชีวิตที่ยากลำบากแม้ว่าเธอจะอายุเท่ากันกับนายก็ตาม”
เกรย์สัน “…”
เจย์ถอนหายใจอีกครั้ง “ฉันเป็นคนสร้างปัญหาให้เธอเอง”
ณ แผนกการแพทย์ของแกรนด์ เอเซีย
เจย์ได้รวบรวมพนักงานทั้งหมดและเตือนทุกคนอย่างเข้มงวดว่า “แผนกการแพทย์ได้ว่าจ้างพนักงานใหม่จำนวนหนึ่ง ภรรยาของฉันอยู่ท่ามกลางพวกเขา ฉันหวังว่าพวกคุณทุกคนจะดีกับเธอ…”
เมื่อถึงจุดนั้น น้ำเสียงของเจย์ก็เย็นลง “ถ้าฉันพบว่ามีใครทำให้เธอไม่มีความสุข ฉันจะไม่ลังเลเลยที่จะดำเนินการทำโทษกับบุคคลนั้นอย่างรุนแรง”
เกรย์สันรู้สึกแปลกใจอย่างยิ่งกับการลำเอียงอย่างโจ่งแจ้งของเจย์ด้วยดวงตาของเขาที่ขู่ราวกับจะกระเด็นออกมาจากเบ้าตา
เจย์รู้สึกว่าคำเตือนของเขาไม่เพียงพอ เขาจึงยิงสายตานกอินทรีจ้องไปที่เกรย์สัน
เขาเข้าใจในทันทีว่ามันเป็นสัญญาณอย่างหนึ่งและเจย์ต้องการให้เขาเพิ่มเรื่องการเตือนเรื่องไล่ออก
เมื่อพูดถึงประธานของเขา แม้ว่าเขาจะไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจหรือการกระทำของเจย์ เขาก็ยังปฏิบัติตามคำสั่งเหล่านั้นอย่างไร้ความปราณีและเที่ยงตรง
เกรย์สันกระแอมในลำคอและกล่าวว่า “เป็นเกียรติของนายหญิงที่จะมาร่วมงานกับทีมงานในแผนกการแพทย์ของแกรนด์ เอเซีย เธอมาทำงานในช่วงเวลาว่าง ดังนั้นปล่อยให้เธอทำในสิ่งที่เธอต้องการ หากเธอไม่ต้องการทำบางสิ่ง พวกคุณก็ควรทำแทนเธอ กล่าวโดยสรุป ให้ทำทุกวิถีทางและวิธีที่จะทำให้อารมณ์ของเธอมีความสุข ตราบใดที่เธอทำงานที่นี่อย่างมีความสุข ท่านประธานจะไม่ทำร้ายใครที่นี่”
“นอกจากนี้… หากใครกล้าพูดอะไรเกี่ยวกับการประชุมในวันนี้ พวกคุณเตรียมหางานอื่นในเมืองหลวงไว้ได้เลย”
เกรย์สันรู้สึกว่านี่เป็นจุดมืดมนเพียงจุดเดียวในชีวิตท่านประธานของเขา และเขาจะไม่ยอมให้จุดมืดมนนี้กลายเป็นประวัติศาสตร์อันมืดมนสำหรับท่านประธานของเขา
ทุกคนจากแผนกโลจิสติกส์ที่เป็นกลุ่มเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยตกตะลึงกับคำขู่และข้อเสนอของเกรย์สันที่ผสมปนกันกับคำพูดของประธานของพวกเขา และข้อเสนอของรางวัลที่จะรับตอบแทน เจ้าหน้าที่ดูแลทุกคนภายใต้แกรนด์ เอเซียต้องเผชิญกับผู้ป่วยและกลุ่มครอบครัวผู้ป่วยจำนวนมากมาย บางคนเรียกร้องอย่างไม่มีเหตุผลอยู่แล้ว แต่นี้ด้วยการเลี้ยงดูแบบมีเกราะป้องกันของนายหญิงท่านนี้ เธอจะเป็นผู้ที่เหมาะสมสำหรับงานนี้ได้อย่างไรหากเป็นแบบนี้?
พวกเขาจะต้องเผชิญกับผลที่ตามมาหากผู้ป่วยทำให้เธอไม่มีความสุขอย่างนั้นเหรอ?
ทุกคนก้มหน้าลงพรางรู้สึกหดหู่
เมื่อเจย์และเกรย์สันออกจากแผนกการแพทย์ เกรย์สันขอคำชมที่ได้พูดแทนไปแบบนั้น “ท่านประธาน คำพูดของผมก่อนหน้านี้เป็นยังไงบ้างครับ?”
เจย์กล่าวว่า “นายพูดเกินจริงไปหน่อย และทำให้ชื่อเสียงของเธอเสียหาย”
เกรย์สันบ่นในใจว่า ‘ท่านประธาน การลำเอียงอย่างโจ่งแจ้งของคุณทำให้ชื่อเสียงของเธอถูกชะล้างลงท่อระบายน้ำไปตั้งแต่แรกแล้วนะ’
วันต่อมา
โรสมาถึงแผนกการแพทย์ของแกรนด์ เอเซียเพื่อสมัครงาน
ผู้จัดการที่รับผิดชอบกระบวนการจ้างงานให้แบบฟอร์มกับโรสเพื่อกรอกแบบฟอร์มก่อนที่จะนำเธอเข้าไปในห้องน้ำพนักงานที่เตรียมไว้ล่วงหน้า
โรสมองไปยังห้องที่สะอาดและจัดของมาอย่างดีก่อนจะชมว่า “สิทธิพิเศษสำหรับพนักงานของแกรนด์ เอเซียนั้นดีมากเลย”
ผู้รับผิดชอบเพียงแค่ยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไรขณะที่เธอคิดกับตัวเองว่า ‘ไม่ใช่ทุกคนที่ได้รับพรเช่นนี้ มันเป็นเพียงเพราะคุณเป็นนายหญิง นั่นเป็นเหตุผลที่คุณได้รับสิทธิพิเศษเหล่านี้’
หลังจากนั้นไม่นาน หัวหน้าพยาบาลก็เข้ามามอบหมายงานให้พวกเขา และโรสก็ถามคำถามของเธอ
“หัวหน้า ถ้านี่เป็นกระบวนการจ้างงาน ทำไมพวกเขาถึงไม่มีการสัมภาษณ์หรือกระบวนการคัดเลือกใด ๆ เลยล่ะคะ?”
หัวหน้าพยาบาลยิ้มอย่างใจดีและพูดว่า “คืออย่างนี้นะ ในครั้งนี้ เรากำลังจ้างคนดูแลเพราะเราต้องการหาผู้สมัครที่จริงใจและจริงจังกับงานของพวกเขาในฐานะคนดูแล ดังนั้น เราจะเริ่มต้นด้วยการคุมประพฤติสามเดือน หากคุณสามารถปฏิบัติตามข้อกำหนดของเราและผ่านช่วงทดลองงานได้ คุณก็สามารถดำเนินการต่อไปและประกอบอาชีพในแผนกที่คุณเลือกได้”
มันเป็นคำอธิบายที่สมเหตุสมผล ดังนั้น โรสจึงระงับความสงสัยทั้งหมดที่รบกวนจิตใจเธอ
หัวหน้าพยาบาลมองไปที่ใบหน้าของโรส…
ท่านประธานแจ้งกับเธอว่าใบหน้าของนายหญิงได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นเธอจึงคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะต้องเป็นนายหญิงอย่างแน่นอน
โรสไม่ได้พยายามซ่อนใบหน้านี้และถอดหน้ากากออกต่อหน้าหัวหน้าพยาบาล “ฉันขอโทษนะคะ ถ้าคุณพบว่าฉันไม่เหมาะกับงานนี้ ฉันสามารถออกไปได้ทันที”
เสียงของเธออ่อนโยนมากจนไม่มีสัญญาณของภัยคุกคามหรืออันตรายอยู่ในนั้นเลย
