ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 558
เจย์ได้จ้างหมอที่ดีที่สุดจากแกรนด์ เอเซีย ให้มารักษาแม่ของเขาและช่วยจอร์แดนฟื้นสุขภาพของเขาให้ดีขึ้นด้วย
ภายใต้การดูแลอย่างพิถีพิถันของจอร์แดน อาการแม่ของเจย์ดีขึ้นอย่างรวดเร็ว น้ำหนักของเธอเพิ่มขึ้นจากเดิม 20 กก. เป็น 38 กก.
เมื่อสุขภาพของเธอดีขึ้น ความงามและความน่าดึงดูดของเธอก็เริ่มแสดงออกมา
สำหรับจอร์แดน ตอนนี้เขาดูไม่ต่างจากคนทั่วไปแล้ว
หอท่าเรือหอมหวนได้บานสะพรั่งด้วยชีวิตใหม่ แต่ในขณะเดียวกัน ก็ทำให้เกิดความไม่สงบขึ้นกับคนที่อยู่อาศัยของลานบ้านสวนอื่น ๆ ภายในพื้นที่นี้
สามพี่น้อง แจ็ค, เจคอบและเจมส์ที่นั่งรถเข็น พวกเขากำลังมาเยี่ยมเยียนท่านปู่อาเรสด้วยกัน
แจ็คพูดถึงความกังวลของเขา “คุณพ่อครับ คุณพ่อรู้ไหมว่าตอนนี้เจย์กับจอร์แดนสนิทกันมากไปแล้ว? ผมกังวลว่าพวกเขาจะร่วมมือกันและนำอันตรายมาสู่พวกเราทุกคน สุดท้ายแล้ว มีความเป็นไปได้ที่พวกเขา…”
ท่านปู่อาเรสจ้องไปที่แจ็คเมื่อเขาพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท่านปู่อาเรสเข้าใจได้ถึงความเป็นไปได้ที่แจ็คจะไม่สามารถพูดออกมาดัง ๆ ได้อีก
“ตราบใดที่จอร์แดนและโคลอี้เชื่อฟังขณะที่อยู่ภายใน อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนและไม่สร้างความเสียหายใด ๆ เราก็ควรเพิกเฉยต่อพวกเขา” ท่านปู่อาเรสกล่าว
“คุณพ่อครับ สุขภาพของจอร์แดนดีขึ้นมาก หากสุขภาพของโคลอี้ดีขึ้นด้วย ด้วยความเย่อหยิ่งของจอร์แดน เขาไม่มีทางยอมรับที่จะอยู่ภายใต้การควบคุมของเราแน่นอน ถ้าเขาพาโคลอี้ไปด้วยเพื่อหลบหนีจากอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน ผมคิดว่าความปลอดภัยของตระกูลอาเรสอาจจะตกอยู่ในอันตราย!” เจคอบแสดงความกังวลของเขา
มือของท่านปู่อาเรสกำไว้ตรงที่วางแขนอย่างแน่น “เขายังเป็นหนึ่งในลูกชายของตระกูลอาเรส”
“เขามีแต่ความรู้สึกรังเกียจต่อตระกูลอาเรส!” แจ็คกล่าวออกมา
ทุกคนตกอยู่ในความเงียบเมื่อแจ็คพูดอย่างนั้น
ผ่านไปครู่หนึ่ง เจมส์พูดว่า “แจ็ค เจคอบ พวกนายกังวลกันเกินไปแล้ว เรายังมีเจย์เป็นไม้ตายเพื่อจะใช้แก้ปัญหาของเราอยู่อีกคนไม่ใช่เหรอ? ด้วยความสัมพันธ์ของเจย์กับพ่อนั้นลึกซึ้งเป็นพิเศษไงล่ะ”
นี่อาจเป็นไม้ตายสุดท้ายที่พวกเขาพึ่งมันได้!
…
ในวันนั้น เจย์มาที่หอท่าเรือหอมหวนเพื่อทำให้ทุกคนประหลาดใจและรับประทานอาหารกลางวันกับแม่ของเขาและจอร์แดน
โคลอี้มีความสุขมากและเสิร์ฟอาหารให้เขาอย่างเต็มที่ “ลูกชายของแม่ ลูกดูผอมไปนะ ควรกินเนื้อสัตว์มาก ๆหน่อย นี่เป็นสตูว์เนื้อของโปรดของลูกเลยนะ”
เจย์พยักหน้าและกินข้าวอย่างเงียบ ๆ
ในช่วงครึ่งปีหลังไม่มีวันไหนที่เขาไม่คิดถึงแองเจลีนเลย การรับรู้ปัญหาเรื่องต้นกำเนิดทำให้เขานอนไม่หลับและรู้สึกกินอะไรไม่ลงมากยิ่งขึ้น ไม่น่าแปลกใจที่เขาจะซูบผอมไปจากเดิม
แม่ของเขามองเห็นการเปลี่ยนแปลงได้ด้วยรูปลักษณ์ของเขา ซึ่งทำให้หัวใจของเขาอบอุ่นต่อความใส่ใจของแม่
ในทางกลับกัน จอร์แดนกำลังรับประทานอาหารกลางวันที่รู้สึกอึดอัดในขณะที่เขาทำหน้าบึ้งตลอดมื้ออาหารราวกับเป็นเด็กขี้หึง “โคลอี้ ผมก็ชอบกินเนื้อเหมือนกันนะ”
เมื่อได้ยินแบบนั้นโคลอี้ได้ตักวางเนื้อที่เธอกำลังจะส่งให้เจย์วางลงบนจานของจอร์แดนแทนแล้วก็แซวว่า “ทำไมคุณถึงต้องอิจฉาเด็กด้วยล่ะเนี่ย?”
เจย์รู้สึกหดหู่เมื่อเห็นว่าพวกเขาน่ารักกันขนาดไหน
หลังจากทานอาหารกลางวันกันเสร็จเรียบร้อย แม่ของเขาก็ขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องของเธอ
ส่วนจอร์แดนนั่งบนโซฟาและกำลังจ้องมองเจย์
“ทำไมมองผมแบบนั้นล่ะ?” เจย์ขมวดคิ้ว
“ฉันได้ยินมาว่า นายมีสาวใช้ไว้ดูแลที่ ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ เหรอ?” จอร์แดนถามเยาะเย้ย
ราวกับว่าเจย์กำลังได้ยินเรื่องโกหกอยู่ นัยน์ตาสีเข้มเบิกกว้างด้วยความตกใจ “คุณพูดเรื่องอะไร?”
จอร์แดนกล่าวต่อไปอีกว่า “ข่าวลือกำลังแพร่กระจายไปทั่ว อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน เจย์ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่านายจะสืบทอดนิสัยที่สกปรกที่สุดของตระกูลอาเรสได้”
“ผมไม่ได้ทำแบบนั้น!” เจย์ตะโกนบอก
จอร์แดนมองไปที่ความเย็นยะเยือกในสายตาของเจย์และเริ่มเข้าไปจับตัวเขาอย่างระมัดระวัง ก่อนที่เขาจะหัวเราะแห้ง ๆ
“พวกเขากำลังพยายามใช้กลอุบายแบบเก่า ๆ นั้นในการให้ลูกชายกลืนบาปของพ่อของเขาเองอีกครั้งหรือเปล่านะ?” จอร์แดนพูดอย่างที่คิดออกมาเบา ๆ
