ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 637
ริมฝีปากบางของเจย์ขยับแยกออกเล็กน้อย เสียงข่มขู่ของเขาก็หลุดออกจากปาก “ฉันไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้”
ทั้งแองเจลีนและโจเซฟินดูโล่งใจ
แจ็คระงับความโกรธที่อยู่ในใจของเขา “เจย์ นี่เป็นงานแต่งของน้องสาวนายนะ มันไม่เกี่ยวอะไรกับนายเลย”
เจย์พูดกลับว่า “ใช่ครับ พ่อ การแต่งงานของโจเซฟินไม่เกี่ยวอะไรกับผม”
เขาหันสายตาเหยี่ยวไปมองที่ยูมิ “ความรักเป็นเกมระหว่างคนสองคน เมื่อมีพ่อแม่และพี่น้องเข้ามายุ่งมากเกินไป ความรักก็จะสูญเสียรสชาติไปทันที”
ทั้งแจ็คและยูมิแสดงท่าทีดูน่ากลัว เจย์ดูเหมือนจะบอกเป็นนัยว่าพวกเขากำลังเสียสละการแต่งงานของคนที่พวกเขารักเพื่อหาผลกำไร
“เจย์ น้องสาวของนายไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ นั่นเป็นเพราะนายตามใจเธอมากเกินไป จนกลายเป็นเด็กนิสัยแย่ที่สูญเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ไปวัน ๆ โดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย ฉันปล่อยให้โจเซฟินอยู่ภายใต้การดูแลของนายไม่ได้อีกแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป นายจะทำลายอนาคตของเธอ” แจ็คเบี่ยงประเด็นด้วยคำพูดนี้อย่างว่องไว
อย่างแรก เขาตะคอกเจย์โดยบอกว่าเจย์ไม่ได้สั่งสอนโจเซฟินอย่างดีจึงทำให้เธอทำอะไรเองไม่ได้
อย่างที่สอง เขามีอำนาจที่จะตัดสินการแต่งงานของโจเซฟินที่อยู่ในกำมือของเขาและปฏิเสธคัดค้านทั้งหมดที่เจย์ยกประเด็นพูดขึ้นมา
แจ็ควิพากษ์วิจารณ์ลูกสาวของเขาที่สูญเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ทั้งวันและไม่ทำอะไรเลยต่อหน้าคนจำนวนมาก สิ่งนี้ได้ทำลายหัวใจที่เปราะบางของโจเซฟิน
ถ้าคนนอกวิพากษ์วิจารณ์และทำให้โจเซฟินเสียเกียรติ เธอคงไม่เศร้าเท่านี้ มันกลับตรงกันข้าม คนที่เพิ่งทำลายชื่อเสียงของเธอคือพ่ออันเป็นที่รักของเธอ ใคร ๆ ก็สามารถจินตนาการได้ว่าโจเซฟินรู้สึกผิดหวังเพียงใด
น้ำตาไหลรินทันทีขณะที่เธอก้มหน้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ
เจย์ไม่แสดงความเคารพต่อความรู้สึกของแจ็คและกล่าวว่า “คุณพ่อครับ โจเซฟินไปเรียนถึงต่างประเทศมาหลายปีและทำงานในอุตสาหกรรมต่าง ๆ หลังจากที่เธอกลับมา เธอไม่เคยขอเงินค่าขนมกับผมเลยแม้แต่บาทเดียว
ผู้หญิงที่ฉลาด ขยัน ตั้งใจและรักอิสระอย่างเธอกลับกลายเป็นเหมือนคนที่สูญเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ไปวัน ๆ โดยไม่ทำอะไรเลยได้ยังไง?”
หลังจากหยุดไปชั่วขณะ เขาก็หัวเราะออกมา “คุณมีความคาดหวังสูงสำหรับลูก ๆ ของคุณ แต่กลับต้อนรับกับนักพนันที่ไม่ได้รับการศึกษาในฐานะแขกของคุณ ผมงงมาก พ่อที่ยุติธรรมและซื่อสัตย์จะมีสองมาตรฐานได้ยังไง?”
แจ็ครู้สึกละอายใจหลังจากที่เขาถูกเจย์โต้แย้ง
คุณนายอาเรสเข้ามาเป็นสื่อกลางทันที “พอเถอะ เจย์ พ่อของนายทำเพื่อประโยชน์ของน้องสาวของนายอยู่นะ น้องสาวของนายไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว เขาแค่แนะนำเธอให้รู้จักกับผู้ชายเพื่อพวกเขาจะได้รู้จักกัน พวกเขาจะแต่งงานกันได้ถ้าเหมาะสมกันและแยกกันไปคนละทางถ้าไม่ใช่ ไม่มีอะไรจะเสียหายเลยจริง ๆ นายเห็นด้วยไหม?”
คำพูดของคุณนายอาเรสบ่งบอกถึงข้อยินยอม อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้บังคับให้โจเซฟินแต่งงานกับฮิโรชิ
เจย์รู้ดีกว่าที่จะพูดต่อ
ยูมิพูดอย่างเรียบ ๆ “คุณนายอาเรสพูดถูก เราแค่กังวลเฉย ๆ กับเรื่องนี้ สิ่งนี้จะจบลงด้วยดีหรือไม่ขึ้นอยู่กับคนทั้งสองคน”
เมื่อสถานการณ์เรื่องนี้ได้ถูกตัดสินใจแล้ว เจย์ไม่มีอารมณ์จะพูดต่อ
“ไปกันเถอะ สตอร์ม!”
“ครับ ท่านอาเรส”
สตอร์มเข็นเจย์ออกไป ทำให้แองเจลีนยืนนิ่งอย่างมึนงง
เขายังคงเฉยเมยหลังจากที่เธอแสดงท่าทางที่ชัดเจนและไร้ยางอายเหล่านั้นงั้นเหรอ?
ซึ่งในฐานะคน ๆ หนึ่งจะต้องหึงหวง แต่เขากลับเมินเฉยแม้ในขณะที่เขาเห็นเธอแต่งตัวเพื่อยั่วยวนชายอื่นก็ตาม มีเพียงข้อสรุปเดียวที่แองเจลีนสามารถคิดออกมาได้จากสิ่งนี้ คือ เจย์บี้ไม่รักเธอแล้ว
เธอรู้สึกแย่ในทันที
หลังจากนั้น เธอไม่ได้ยินคำพูดของคนอื่นแม้แต่คำเดียวอีกเลย จนกระทั่ง โจเซฟินเข้ามาดึงเธอออกไป เธอกลับมามีสติหลังจากที่ยืนอยู่ท่ามกลางลมหนาวเป็นเวลานานมาก
เมื่อทั้งสองเดินไปที่บึงบัว โจเซฟินดูกังวลอย่างมาก “แองเจลีน ดูเหมือนว่าพี่ชายของฉันไม่อยากจะจดจำเธออีกแล้ว เธอจะทำยังไงดี?”
เมื่อแองเจลีนนึกขึ้นได้ว่าเธอถูกกระทำผิดอย่างไรในช่วงสองปีที่ผ่านมาและความปรารถนาทั้งหมดของเธอถูกทำลายลงในที่สุดอย่างไร เธอก็บ้าคลั่งขึ้นมาทันที
เธอถอดแหวนประดับเพชร ต่างหู และสร้อยคอออก แล้วโยนลงไปในบึงบัวโดยไม่ลังเล
ในขณะที่เธอได้ทำอย่างนั้นลงไป เธอพูดอย่างโมโหว่า “ถ้าเขาไม่ต้องการฉันแล้ว ฉันก็ไม่ต้องการเขาอีกแล้ว ฉันซื้อของพวกนี้ด้วยเงินของพี่ชายเธอและตอนนี้ฉันไม่ต้องการมันแล้ว”
โจเซฟินเอื้อมมือไปคว้าสิ่งของเหล่านั้นแต่คว้าเอาไว้ไม่ได้ เมื่อเธอเห็นเครื่องประดับล้ำค่าตกลงไปในน้ำจนน้ำกระเซ็น เธอรู้สึกเสียใจและกระทืบเท้าของเธอไม่หยุด
