ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 679
“ครอบครัวอาเรสทำผิดพลาดอย่างร้ายแรง เจย์ มีสิ่งหนึ่งที่อาจเป็นอันตรายต่อครอบครัวของนายอย่างไม่ต้องสงสัย หากมีความลับดังกล่าวปรากฏขึ้น ฉันเกรงว่าแม้แต่สมาชิกในครอบครัวที่ไม่สำคัญที่สุดของนายก็จะไม่ได้รับการยกเว้นจากการนองเลือดที่กำลังจะเกิดขึ้นภายใน อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนอย่างแน่นอน”
“ได้โปรดเถอะ ถือว่าฉันขอร้องแล้วกัน คืนแองเจลีนให้เราด้วย”
ท่านปู่เซเวียร์คุกเข่าลงบนพื้นต่อหน้าเจย์
ร่างกายของเจย์สั่นสะท้าน รู้สึกเหมือนเป็นเรือลำเล็กที่ถูกโยนลงกลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ รู้สึกหลงทางและไม่แน่ใจในทิศทางของเขาเองได้เลย
ท่านปู่เซเวียร์ไม่ได้กดดันเขาต่อ แต่ให้เวลาเขาในการประมวลผลข้อมูลทั้งหมดนี้
หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เจย์ก็พูดเบา ๆ ว่า “ผมรู้ว่าผมต้องทำอะไร”
เมื่อพูดจบ เขาก็หมุนรถเข็นแล้วเข็นออกไป
ท่านปู่เซเวียร์มองดูข้างหลังของเจย์และพูดว่า “เจย์ ฉันหวังว่านายจะเดินออกจากป่าหมอกและมองเห็นแสงสว่างได้นะ”
‘อย่าเดินตามรอยพ่อของนาย’
เมื่อเขาเปิดประตู แองเจลีนก็มองเขาอย่างน่ารักราวกับลูกสุนัขตัวน้อย “ที่รัก ฉันรอนายมานานแล้ว อะไรกันที่ทำให้นายใช้เวลาอยู่นานมาก?”
เจย์ดึงเธอเข้ามา สายตาของเขามองไปที่เธอยิ่งดูน่าหลงใหลมากขึ้น เขาลังเลที่จะแยกทางกับเธอ ทว่า เขารู้ว่าเขามีเวลาเหลือให้กับเธอไม่มากนัก
เขาจำเป็นต้องชื่นชมและใช้เวลาที่เหลือร่วมกันอย่างเต็มที่
“แองเจลีน เรากลับบ้านกันเถอะ ตกลงไหม?”
เขากอดเธอ เกือบจะอ้อนวอนเธอ
“ที่รัก นายไม่ได้บอกเองเหรอว่านายต้องการที่จะพักที่นี่สักคืนหนึ่งไง?” แองเจลีนจับหัวของเขาอย่างอ่อนโยนและยิ้มด้วยความรักราวกับว่าเขาเป็นเด็กผู้ชายที่ไม่เคยเติบโตขึ้นในหัวใจของเธอ
เจย์พยักหน้า “ตกลง”
ในตอนกลางคืน เมื่อคุณนายเซเวียร์เตรียมห้องอีกห้องให้เจย์ แองเจลีนถามด้วยความสงสัย “คุณแม่คะ ทำไมเจย์บี้กับหนูจะอยู่ห้องเดียวกันไม่ได้?”
คุณนายเซเวียร์หัวเราะและล้อเลียนลูกสาวของเธอ “เธอช่างไร้ยางอายเหลือเกิน”
แองเจลีนโต้เถียงว่า “เราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ เราควรแยกเตียงกันเหรอ มันดูไร้ยางอายขนาดนั้นเลยเหรอ?”
คุณนายเซเวียร์เหลือบมองไปที่ท่านปู่เซเวียร์ ซึ่งอยู่ในห้องนั่งเล่นและรอยยิ้มของเธอก็จางลงเล็กน้อย “แต่การแต่งงานของเธอกับเจย์ยังไม่ได้ทำอย่างถูกต้องตามกฎหมายเลยนะ”
ก่อนที่แองเจลีนจะโต้เถียงกลับ เซย์นและเชอร์ลีย์บังเอิญเดินผ่านมา และได้ยินการโต้เถียงที่ไร้ยางอายของแองเจลีน เซย์นคัดค้านเธอ แล้วพูดว่า “หน้าด้าน”
แองเจลีนมองไปที่มือที่ประสานกันแน่นของเซย์นและเชอร์ลีย์ แล้วตอบโต้ด้วยความไม่พอใจ “นายทำตัวเองให้ดีเสียก่อนเถอะแล้วค่อยมาสั่งสอนคนอื่น”
เซย์นรู้สึกว่าการพูดตลกของเขากลับแย่ลง เขาดึงเชอร์ลีย์เข้ามาในอ้อมแขนของเขาและพูดอย่างยินดีว่า “เธอเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเซเวียร์แล้ว แน่นอนว่าเธอนอนกับฉันได้ ส่วนเธอเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลอาเรส ดังนั้น เมื่อเธอกลับมาบ้านของคุณแม่ เธอจะไม่ได้นอนกับสามี นี่เป็นธรรมเนียมของเรา เธอรู้บ้างไหม?”
แองเจลีนตกใจอ้าปากค้างจนกว้างเป็นวงกลมใหญ่ ขณะที่เธอพูดอย่างไม่พอใจว่า “ตอนนี้เราอยู่ในยุคใหม่แล้วนะ การปฏิบัติแบบนั้นได้ถูกยกเลิกไปนานแล้วหนิ”
เซย์นพูดกับคุณนายเซเวียร์ว่า “คุณแม่ครับ ฟังที่แองเจลีนพูดสิ เธอต้องการยกเลิกธรรมเนียมเพื่ออยู่เหนือผู้ชาย ความกล้าเช่นนี้ช่างน่ายกย่องมาก”
คำพูดของเซย์นทำให้คุณนายเซเวียร์และเชอร์ลีย์หัวเราะจนปวดท้อง
แองเจลีนรู้สึกเขินอายด้วยความโกรธ เธอเอามือปิดหน้าและวิ่งเข้าไปในห้องของเจย์ ปิดประตูด้วยเสียงดังปัง…
เจย์ยิ้มอย่างมีความสุข เพราะเขาได้ยินการโต้เถียงของเธอกับเซย์นในตอนที่พวกเขาพูดคุยกันอยู่ข้างนอก
เขายกข้อมือขึ้นเพื่อดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือ แล้วแกล้งเธอ “เราสามารถนำเรื่องพวกนั้นกลับไปทำที่เมืองอิมพีเรียลได้”
แก้มของแองเจลีนแดงขึ้น “คืนนี้ฉันไม่ได้นอนกับนายนะ ฉันเข้ามาที่นี่ เพื่อจะมาบอกว่าขอให้นายฝันดีก็เท่านั้น”
เจย์รู้สึกทันทีว่าการล้อเล่นของเขาได้ผลกลับมา เขาเอื้อมมือไปหาเธอ “แองเจลีน มานี่สิ”
แองเจลีนค่อย ๆ ขยับตัวและเจย์ดึงเธอเข้ามากอด “แองเจลีน เราไปพักที่โรงแรมกันเถอะ”
เสียงของชายผู้นั้นเต็มไปด้วยความอดกลั้นและการควบคุมตนเอง
แองเจลีน “…”
ตอนนี้หน้าเธอแดงมาก “แต่เซย์นจะไม่หยุดล้อเลียนฉันในเรื่องนี้”
เจย์พยักหน้า “อืม นั่นเป็นความจริง”
“งั้นก็มาชวนคุยกันก่อน”
แองเจลีนพิงตัวไปที่หน้าอกของเจย์ “ที่รัก ฉันเป็นห่วงโจเซฟิน”
หัวใจของแองเจลีนถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเมื่อเธอจำได้ว่าโจเซฟินดูสิ้นหวังเพียงใดในตอนที่เธอเดินออกจากบ้านของครอบครัวเซเวียร์ไป
เขาเป็นห่วงโจเซฟินอย่างมากเช่นกัน เมื่อเธอออกจากบ้าน เขาจึงส่งข้อความถึงน้องสาวของเขา
‘ฉันจะคอยช่วยเหลือเธอเสมอ อย่าทำอะไรโง่ ๆ ล่ะ’
