ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 704
ท่านปู่อาเรสพูดติดขัดอยู่ตรงหน้าเจย์ ด้วยสีหน้าเจ็บปวดของเขา “โอ้ เจย์ นายเป็นคนระมัดระวังอยู่เสมอตั้งแต่ยังเด็ก นายไม่เคยทำผิดพลาด ทว่า วันนี้ นายกลายเป็นคนไร้เหตุผลเพราะ แองเจลีน เซเวียร์ ดูเหมือนว่าฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปลุกความรู้สึกของนายให้กลับมา”
เจย์ยืดหลังของเขา “ผมยินดีรับโทษครับ”
ดวงตาของท่านปู่อาเรสเป็นประกาย แต่ก็สายเกินไป แส้ได้เคลื่อนลงมาแล้วและฟาดลงบนหลังของเจย์อย่างหนัก
คราบเลือดสีแดงสดปรากฏขึ้นบนเสื้อเชิ้ตสีขาวทันที
เกรย์สัน, สตอร์มและเทมเพส เปลี่ยนท่าทางโดยมีความรู้สึกน่าสยดสยองเมื่อพวกเขาเห็นแบบนั้น
พวกเขาทั้งสามคุกเข่าต่อหน้าท่านปู่อาเรสและพูดพร้อมกันว่า “คุณท่านปู่อาเรส ผม เกรย์สัน, สตอร์ม, เทมเพส ยินดีจะชดใช้ด้วยชีวิตผมตราบที่ท่านปู่อาเรสให้อภัยท่านอาเรสครับ”
เจย์ตำหนิพวกเขาว่า “ไปไกล ๆ ตีนเลย”
ท่านปู่อาเรสดูเหมือนจะผิดหวังในตัวเจย์อย่างมาก ใบหน้าที่ชราเหี่ยวย่นของเขา ตอนนี้เต็มไปด้วยการมีชีวิตชีวาจากความโกรธของเขา
เขาพูดด้วยความโกรธว่า “นายเป็นผู้ดูแลตระกูลอาเรส แต่ดูสิ่งที่นายทำเรื่องเมื่อกี้สิ! ทำตัวหันหลังให้กับพ่อบุญธรรม ฆ่าพ่อแม่แท้ ๆ และทำให้ขาทั้งสองข้างของนายเป็นอัมพาตอีก นี่เป็นวิธีที่นายตอบแทนฉันสำหรับสิ่งที่ฉันมอบความไว้วางใจให้กับนายในครอบครัวอาเรสงั้นเหรอ?”
“และตอนนี้ นายยังมากล่าวหาปู่ของนายโดยไม่มีเหตุผล ทั้งหมดนี้เพราะผู้หญิงเพียงคนเดียว ฉันผิดหวังในตัวนายอย่างมากจริง ๆ ”
ท่านปู่อาเรสฟาดแส้ไปที่เจย์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แผ่นหลังของเจย์กลายเป็นเลือด ในขณะที่ผิวของเขาแตกออกและเสื้อเชิ้ตเปลี่ยนจากสีขาวของเขาเป็นสีแดง เลือดสีแดงเข้มไหลออกมาผ่านทะลุเสื้อของเขา
มันน่ากลัว
เกรย์สัน, สตอร์มและเทมเพส คุกเข่าลงบนพื้น ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างด้วยความสยดสยองขณะที่จ้องมองเจย์ด้วยความกลัว
ในที่สุด เจย์ก็เป็นลมอยู่บนรถเข็นของเขา ศีรษะของเขาซึ่งถูกยกขึ้นสูงอย่างภาคภูมิใจก่อนหน้านี้เริ่มกระสับกระส่ายไปมา เกรย์สันรีบลุกขึ้นยืนทันทีและเอื้อมมือไปหยุดแส้เมื่อเขาสังเกตเห็นท่าทีเช่นนั้น
ท่านปู่อาเรสกล่าวอย่างโกรธเคือง “เกรย์สัน นายกล้าเข้ามาหยุดฉันงั้นเหรอ?”
ดวงตาของเกรย์สันเป็นประกายด้วยความโกรธ แต่เขาบังคับตัวเองอยากให้ยุติความรู้สึกไม่ยุติธรรมในขณะที่เขาขอร้อง “คุณท่านปู่อาเรส ท่านอาเรสเป็นลมไปแล้ว”
“ฉันจะฟาดก้อนที่ไร้ประโยชน์นี้ให้ตายไปเลย” ท่านปู่อาเรสตะโกน
เขาก็โกรธเช่นกัน
เกรย์สันยอมละทิ้งกฎระเบียบการบางอย่าง “คุณท่านปู่อาเรส ท่านอาเรสเป็นลมไปแล้ว แล้วเขาไม่สามารถห้ามผมไม่ให้ทำอะไรได้ในตอนนี้”
ภัยคุกคามนั้นชัดเจนในคำพูดของเขา
ท่านปู่อาเรสก็ยิ่งโมโหมากขึ้นเท่านั้น “เกรย์สัน นายกล้าขู่ฉันเหรอ?”
เกรย์สันพูดกับสตอร์มว่า “พาท่านอาเรสออกไปก่อน”
“ครับผม” สตอร์มก้าวไปข้างหน้าและดึงเจย์ขึ้นมาบนหลังของเขา
เทมเพสยืนคุ้มกันพวกเขาขณะที่พวกเขากำลังเดินออกไป
ท่านปู่อาเรสเป็นคนที่ถูกนับถือวางไว้บนแท่นมาตลอดชีวิตของเขาและเป็นที่ชื่นชมของคนนับพัน ทว่า ในวันนี้ เจย์ทำให้เขาขายหน้าและคนของเจย์กำลังต่อต้านเขาอีก ด้วยความโกรธ ท่านปู่อาเรสเริ่มเสียงดังออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
“กำจัดพวกมันซะ!”
เกรย์สันจ้องไปที่ท่านปู่อาเรสด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เขาพูดขบฟันว่า “ถ้าใครขัดขวางเราไม่ให้ช่วยชีวิตเขาในวันนี้ ฉัน เกรย์สัน จะกลายเป็นปีศาจร้ายในร่างมนุษย์แน่ ๆ ฉันจะฆ่าทุกคนที่ขวางทางฉัน”
“ฮึ่ม นายคิดว่าจะผ่านรั้วกั้นของชาโตว์ เดอ เซลีนได้เหรอ?” ท่านปู่อาเรสกล่าวอย่างท้าทาย
สตอร์มให้เจย์อยู่บนหลังของเขา ในขณะที่เขาวิ่งเร็วพอ ๆ กับที่ลมพัดไปที่ประตู
ถึงอย่างนั้น บอร์ดี้การ์ดที่ชาโตว์ เดอ เซลีนได้ล้อมรอบเข้ามาที่ประตูในไม่ช้า
เทมเพสมองดูกลุ่มทบอร์ดี้การ์ดและค่อย ๆ ปลดเนคไทของเขาออก เขาเอาเนคไทมาผูกไว้ที่มือ เขาวิ่งออกไปและกระโดดลอยขึ้นไปบนอากาศ ถีบกลุ่มบอร์ดี้การ์ดที่ยืนอยู่ล้มลงไปตรงสตอร์ม
เกรย์สันเดินออกจากห้องของท่านปู่อาเรส ความเกลียดชังเล็ดลอดออกมาจากดวงตาของเขาเมื่อเขาเห็นบอร์ดี้การ์ดกำลังรุมเข้าหาสตอร์ม
ทุกคนรู้จักเขาเพียงในฐานะผู้ช่วยที่เก่งที่สุดของเจย์ ผู้ช่วยท่านประธานที่ได้ครองตำแหน่งที่เหนือกว่าในโลกธุรกิจ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือแม้ว่าเขาจะดูเคร่งขรึมและอ่อนแอ แต่เขาก็อาจโหดเหี้ยมอย่างมากเช่นกัน
