ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 710
เธอและเจย์รักกันอย่างสุดซึ้งในช่วงสองชีวิตที่แล้วของพวกเขา เธอเคยคิดว่าแม้ว่าโลกทั้งใบจะยอมแพ้เธอ แต่เจย์จะไม่ทำอย่างนั้น
แต่สุดท้ายแล้ว เจย์เป็นคนที่ทำร้ายเธอมากที่สุด
ชายคนนั้นยิ้มเบา ๆ “ผมจะตัดสินใจเลือกวันที่ดีที่สุดให้เราได้จัดงานแต่งงานขึ้น”
รอยยิ้มของเขาช่างอ่อนโยน แต่คำพูดของเขาแสดงให้เห็นถึงอำนาจของเขา
เธอพูดไม่ออก แองเจลีนจ้องมาที่เขา เขาไม่เข้าใจภาษาคนหรือยังไง?
“แต่งงานกับผมนะ แล้วผมจะดูแลคุณจากคนที่ทำร้ายคุณเอง” ชายคนนั้นจ้องเข้าไปในดวงตาของเธอและพูดอย่างจริงจัง
แองเจลีนปฏิเสธเขาทันที “ฉันไม่ต้องการให้คุณมายุ่งเรื่องของฉัน”
ไม่ว่าเจย์ อาเรสจะเป็นคนสารเลวขนาดไหน เธอก็อยากจะเป็นคนที่ดูแลเขาอยู่ดี
ผู้ชายคนนั้นดื้อรั้น “คุณจะเป็นภรรยาของผมทันทีที่คุณแต่งงานกับผม สิ่งเดียวที่ผมไม่สามารถให้คุณได้คือความรักที่คุณพูดถึง สำหรับส่วนที่เหลือ ผมทำให้คุณพอใจได้”
ด้วยเหตุนี้ ชายคนนั้นจึงหันหลังและเดินจากไป
แองเจลีน “…”
ผู้ชายคนนี้มีชีวิตอยู่ด้วยการถือตัวเองสำคัญเป็นหลักสินะ?
เขาคิดว่าเขาเป็นศูนย์กลางของโลกและทุกคนต้องหมุนรอบตัวเขาอย่างนั้นเหรอ?
ในเวลาไม่นาน ซิมเมอร์ก็เข้ามาพร้อมกับชามโจ๊กธรรมดา ๆ ถ้วยหนึ่ง
“คุณเซเวียร์ โปรดทานโจ๊กนี้นะคะ”
แองเจลีนตกใจเมื่อมองดูชามโจ๊กสีขาวถ้วยนั้น
ผู้ป่วยไม่ควรรับประทานอาหารที่มีประโยชน์บ้างเหรอ?
ไม่มีอย่างอื่นถูกใส่เพิ่มเติมนอกจากโจ๊ก แล้วเธอจะได้รับพลังงานของเธอกลับคืนมาได้อย่างไร?
ซิมเมอร์ดูเหมือนจะเข้าใจความสับสนของเธอ เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณเซเวียร์คะ คาร์สันออกไปทำธุระและนายท่านไม่กล้าที่จะฆ่าสัตว์ได้เพราะเขากลัวเลือด สองวันนี้คุณจะต้องกินข้าวต้มธรรมดา ๆ ตกลงไหม?”
แองเจลีนตกตะลึงและหัวเราะ เมื่อเธอพูดว่า “ชายร่างใหญ่ไม่กล้าแม้แต่จะฆ่าสัตว์ตัวเล็ก ๆ เลยเหรอ? เขายังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า?”
ซิมเมอร์ตกตะลึง ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะเข้าใจผิดอย่างรุนแรงต่อนายท่านของเธอ
“คุณเซเวียร์คะ ความกล้าหาญและอารมณ์ของคน ๆ หนึ่งจะเกี่ยวข้องยังไงกับการฆ่าสัตว์ตัวเล็ก?”
เธอรู้เพียงว่านายท่านน่ากลัวกว่าปีศาจร้ายเสียอีก เขาสามารถฆ่าได้โดยไม่ต้องทำให้เลือดไหลออกมาด้วยซ้ำ
แองเจลีนทานโจ๊กเสร็จแล้วคืนชามให้ซิมเมอร์ เธอยิ้มหวานขณะพูดว่า “ขอบคุณนะคะ คุณซิมเมอร์”
เธอมีรอยยิ้มที่หวานมาก มันเหมือนกับยาที่มีคุณสมบัติการรักษาที่น่าทึ่งได้เลย
ซิมเมอร์ตกใจกับรอยยิ้มของเธอ หญิงสาวยิ้มอย่างจริงใจ
ต่างจากนายท่านในครอบครัวที่เสแสร้ง บนพื้นฐานทั่วไปแล้ว พวกเขาทั้งหมดมีรอยยิ้ม แต่ภายใน พวกเขารอไม่ไหวที่จะแทงและทรยศคุณได้เลย
“คุณผู้หญิงคะ คุณดูสวยมากเมื่อคุณยิ้ม ไม่น่าแปลกใจที่นายท่านตกหลุมรักคุณ”
แองเจลีนเอนศีรษะพิงและหลับตาลง
ถึงอย่างนั้น ขณะที่เธอหลับตาลง เธอก็ไม่สามารถหยุดตัวเองจากการหวนคิดถึงช่วงเวลาที่เธอและเจย์ได้ยุติเรื่องต่าง ๆ กัน
หัวใจของเธอรู้สึกราวกับว่ามันถูกแช่แข็งด้วยน้ำแข็ง เมื่อใดก็ตามที่เธอนึกถึงการจ้องมองที่เยือกเย็นและห่างไกลของเขา
เมื่อซิมเมอร์ออกจากห้องพร้อมกับชามเปล่า ๆ ชายคนนั้นที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ริมหน้าต่าง พ่นควันออกมาทำให้สภาพแวดล้อมโดยรอบมัวหมอง แล้วยังทำให้ใบหน้าที่งดงามของเขาพร่ามัว
“ซิมเมอร์ เธอพูดอะไรบ้าง?” เขาถาม
ซิมเมอร์ยิ้ม “ฉันคิดว่าคุณเซเวียร์กำลังอยากกินโจ๊กเนื้อสัตว์!”
ชายคนนั้นขมวดคิ้วและสูดบุหรี่อย่างแรง เมื่อเขาหันกลับมา เขาก็พูดว่า “งั้นไปเตรียมไก่ ฉันจะฆ่ามันเอง”
ซิมเมอร์ตกตะลึง เป็นที่น่าสังเกตได้ว่านายท่านไม่เคยฆ่าสัตว์มาก่อนเลยในตลอดชีวิตนี้
เขาได้ทำสิ่งที่โดดเด่นมากมาย อย่างไรก็ตาม สิ่งเล็ก ๆ นี้เป็นสิ่งท้าทายสำหรับตัวเขาที่มักจะขี้กลัวและกลัวเลือดมาก
