ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 743
‘ทำไมหรือ?’
เจย์ตอบกลับข้อความของลูกชายในเวลาไม่นาน
เจนสันรู้ว่าพ่อกังวลใจเรื่องแม่มาก
เจนสันตอบว่า ‘คุณยายเลี้ยงใจร้ายเยาะเย้ยคุณแม่ที่คิดบวกเพราะความรักและคุณแม่ก็เข้าไปตบเธอ’
‘ก็ดีแล้วหนิ’
‘คุณแม่ดุคุณยายเลี้ยงโดยบอกว่าเธอสอนลูกสาวของเธอไม่ดีและน้าเซร่าก็เลยเป็นภรรยาน้อย’
‘ใช่ ทำได้ดีมาก’
เจนสันเกือบจะเห็นรูปลักษณ์ของพ่อในการปกป้องข้อบกพร่องของแองเจลีนอย่างไม่มีเงื่อนไขผ่านหน้าจอโทรศัพท์
‘แต่คุณแม่มีไม่มีอำนาจมากพอ คุณตาจึงคิดว่าคุณแม่โกหกและพูดใส่ร้ายน้าเซร่า เขาจึงตบคุณแม่’
…
ข้อความของเจย์ไม่ได้ตอบกลับมาเป็นเวลาสักพัก
เจนสันถอนหายใจ พ่อคงจะโกรธปู่
‘คุณพ่อครับ คุณแม่กำลังรออัศวินของเธอในชุดเกราะส่องแสงเพื่อช่วยชีวิตเธออยู่นะ’ หลังจากส่งข้อความนี้ เจนสันก็วางโทรศัพท์ไว้อย่างเงียบ ๆ
เจย์มองข้อความที่ลูกชายส่งมาและใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็พลันเปลี่ยนเป็นสีซีด
ตั้งแต่แองเจลีนยังเด็กจนถึงตอนนี้ เขาไม่เคยที่จะขึ้นเสียงใส่เธอเลย
ตอนนี้เขาอยู่ในสถานะที่ยากลำบาก เขาต้องเลิกคบหากับแองเจลีน นี่เป็นระเบิดครั้งใหญ่สำหรับแองเจลีนแล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าครอบครัวเซเวียร์จะให้ความอบอุ่นแก่แองเจลีนได้ในครั้งนี้ แต่กลับทำให้สถานการณ์ของแองเจลีนแย่ลงไปอีก
เจย์รู้สึกเสียใจกับแองเจลีน
หมัดที่กำแน่นของเขากระแทกโต๊ะในทันใดและเกรย์สันก็รีบเข้าไปเมื่อได้ยินเสียงดัง
เขาเห็นแสงที่มืดและเย็นชาอยู่ในดวงตาเหยี่ยวกระหายเลือดของเจย์ “เกรย์สัน ไปหาข้อมูลมาว่าเซร่าถึงกำหนดคลอดเมื่อไหร่และช่วยเธอจัดงานแถลงข่าวครั้งใหญ่ด้วย”
สิ่งนี้เรียกว่าการปฏิบัติแบบเดียวกับที่เธอเคยกระทำกับผู้อื่น
สีหน้าของเกรย์สันมืดลงเล็กน้อยราวกับว่าเขากำลังนึกถึงบางสิ่งที่สำคัญอยู่ จากนั้นเขาก็เปิดปาก
“นายต้องการจะพูดอะไรอีกไหม?” เจย์ถาม
เกรย์สันกล่าวว่า “ท่านอาเรส เราได้เตรียมการตามคำสั่งของคุณแล้ว ลูกชายของเซร่าคลอดออกมาตายอย่างแน่นอน ถ้ามีนักข่าวอยู่ด้วย มันจะไม่ดูเสียหายต่อเราไปหน่อยเหรอ?”
เจย์พูดว่า “ไปดำเนินการกับมันซะ”
เกรย์สันหันกลับและเดินออกไปทันที
แองเจลีนติดต่อโรงเรียนประถมศึกษาที่ดีที่สุดในเมือนางแอ่นเพื่อขอให้ลูก ๆ ของเธอได้อยู่โรงเรียนประถมเอ๊กซ์พริเมนทรัลของเมืองนางแอ่น
เนื่องจากไม่มีการประเมินผลการเรียนของเด็ก ๆ โรงเรียนจึงทำได้เพียงปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนเด็กปกติและจัดให้อยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 3
โชคดีที่ ภายใต้การดูแลของแองเจลีน โรงเรียนตกลงที่จะจัดเด็กทั้งสามคนให้อยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่ ห้องเอ
ในวันรุ่งขึ้น แองเจลีนพาลูก ๆ ไปโรงเรียน
ทั้งร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยชอบสถานที่ที่มีชีวิตชีวาและมีคนพลุกพล่านแบบนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งหน้าตั้งตารอที่จะไปโรงเรียน
ความกังวลอย่างเดียวของแองเจลีนคือเจนสัน เพราะอาการของเขาเป็น ๆ หาย ๆ แองเจลีนกลัวว่าเขาจะเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ไม่ได้และจะทำให้อาการของเขาแย่ลง
จากนั้น เธอก็เลยลองเชิงระบบความคิดอันเป็นรากฐานของสังคมกับเจนสัน “เจนส์ แม่ให้ลูกไปเรียนหนังสือ แม่ไม่ได้ขอให้ลูกเป็นนักเรียนเกรดเอที่รอบรู้ ถ้าลูกพบว่ามันยากที่จะเรียน อย่ากดดันตัวเอง เพราะแม่จะไม่โทษลูก แม้ว่าลูกจะต้องสอบปลายภาคก็ตาม”
ปากของเจนสันกระตุก “ผมไม่ได้โง่ขนาดนั้น”
แองเจลีนพูดวกไปวนมาและพูดมาก แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เข้าใจ เธอเองก็กังวลไม่น้อย “แม่รู้ว่าลูกฉลาด แม่เป็นห่วงลูก”
เธอไม่สามารถพูดคำว่า ‘อาการ’
