ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 788
“ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่ได้?” แองเจลีนถามด้วยความตกใจ
ฟินน์จ้องไปที่ โคล ยอร์ก ที่เปลือยกายและยิ้มอย่างชั่วร้าย “ตามคำสั่งของท่านประธานครับ ผมจะทำหมันไอเจ้าสารเลวคนนี้”
โคลขมวดคิ้ว “แล้วคนของฉันล่ะ?”
ฟินน์ตอบว่า “ท่านประธานเอาชนะพวกเขาทั้งหมดไปแล้ว”
โคลรู้สึกประหลาดใจ “คนง่อยคนนี้เก่งกาจขนาดนั้นเชียว?”
แองเจลีนขว้างหมอนใส่โคลด้วยเสียงตะคอกอย่างโกรธจัด “อย่าเรียกเขาว่าคนง่อย”
โคลปัดหมอนออกไปและแสดงความไม่พอใจว่า “ทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้? เขาทิ้งคุณไปแล้วและคุณยังจะมาปกป้องเขาอยู่อีกทำไม?”
แองเจลีนโต้กลับ “มันไม่ใช่เรื่องของคุณ”
เมื่อรู้ว่า เจย์ อาเรสอยู่ชั้นล่าง แองเจลีนก็พุ่งตัวไปที่ประตูทันทีและวิ่งลงไปชั้นล่าง
แองเจลีนยืนอยู่ข้างหน้าเขา ในขณะที่เจย์เข็นตัวเองเข้าไปที่ประตูหลักของคฤหาสน์
“ทำไมนายถึงมาที่นี่?” น้ำเสียงของแองเจลีนเปล่งประกายอย่างมีความสุขที่แทบไม่ปิดบัง
เจย์กวาดสายตาที่แหลมคมเหมือนนกอินทรีอยู่เหนือเธอโดยไม่ทิ้งรายละเอียดใด ๆ ไว้เบื้องหลัง ความเย็นจัดในดวงตาของเขาที่ขู่ว่าจะกลืนเธอเข้าไปทั้งตัวนั้นช่างน่ากลัวเหลือเกินเมื่อเขาเห็นผมยุ่ง ๆ และเสื้อผ้าที่น่าระทึกใจของเธอ
“แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?” เขาถามกลับ
น้ำเสียงของเขาเย็นชาจนน่าตกใจ
“ฉัน…”
ทันใดนั้น เสียงร้องของโจเซฟินก็ดังขึ้นมาขณะที่เจย์พูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน “ฉันเบื่อหน่ายกับการขาดความพิจารณาเรื่องเบื้องหลังพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของเธอจังเลย ทำไมเธอต้องทำให้มีเรื่องแย่ ๆ กับน้องสาวของฉันด้วย?”
ความสุขใด ๆ ก่อนหน้านี้ที่แองเจลีนรู้สึกถูกทิ้งไปด้วยคำพูดทุกพยางค์ที่เขาพูด
เธอสะดุ้งเล็กน้อย ทั้งที่เธอก็ถูกเป็นเหยื่อด้วยเช่นกัน
“นายมาที่นี่เพื่อช่วยโจเซฟินเหรอ?” เธอบ่น
ร่างบอบบางของเธอถอยหลังไปสองก้าว
เขาไม่ได้คิดจะมาที่นี่เพื่อช่วยเธอตั้งแต่แรก…
ความเจ็บปวดแสดงออกจากดวงตาอย่างชัดเจน เจย์หันรถเข็นกลับไปและหมุนตัวเองไปที่ห้องของโจเซฟินเพื่อปลดล็อกประตูของเธอ เมื่อเขาหันกลับมา แองเจลีนก็หายตัวไป
ประกายแห่งความกลัวที่อธิบายไม่ได้จุดประกายในอกของเขา ความกระวนกระวายใจของเขากับสิ่งที่ต้องทำให้ตัวกรองสมองได้เผลอพูดปากพล่อยของเขาเป็นเรื่องโมฆะ คำพูดของเขาเมื่อสักครู่นี้รุนแรงเกินไป
ตัวเธอสั่น แองเจลีนกลับมาที่ชั้นบน ผิวของเธอซีด
“หยุด” เธอรีบวิ่งเข้ามาทันทีเมื่อเห็นฟินน์และโคลต่อสู้กันอย่างดุเดือด
หมัดของโคลและฟินน์ชนเข้าไปที่ร่างกายของเธอพร้อมกัน โดยที่ไม่มีอุปกรณ์ใด ๆ แองเจลีนถึงกับกระอักเลือดออกมาเต็มปากทันที
“แองเจลีน!”
“นายหญิงเซเวียร์!”
ฟินน์และโคลอุทานด้วยความตกใจพร้อมกัน
เมื่อได้ยินเสียงของฟินน์และโคลที่เต็มไปด้วยความจริงจังมาจากชั้นบน ผิวของเจย์ก็ซีดลงในทันที
โจเซฟินรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนและอุ้มแองเจลีนที่เป็นลม
“เกิดอะไรขึ้น?” เจย์ถามด้วยความเป็นห่วง
ทั้งฟินน์และโคลเดินลงบันไดมาด้วยความเสียใจ หน้าของพวกเขาก็เดินก้มลงมา
ฟินน์คุกเข่าต่อหน้าเจย์ “นายหญิงแอนเจลีนเดินพุ่งเข้ามาหาเรา ขณะที่ผมกับโคลกำลังต่อสู้กันอยู่ที่ชั้นบนครับ ท่านประธาน เราไม่สามารถดึงหมัดของเรากลับมาได้ทันและหมัดเราก็ทำร้ายเธอแทน”
“พวกบ้าเอ๊ย!” เจย์ตะคอก
เจย์อุ้มแองเจลีนจากหลังของโจเซฟิน ความสำนึกผิดฝังแน่นในตัวเขาในขณะที่เขาดูดเลือดที่ไหลออกมาจากจมูกของเธอ
เป็นเพราะคำพูดของเขาที่ผลักดันให้เธอทำสิ่งที่โง่เขลานี้
“ไปกันเถอะ ฟินน์”
โคลไม่ได้เคลื่อนไหวใด ๆ เพื่อที่จะหยุดพวกเขา
เขานั่งอย่างไร้ชีวิตชีวาบนบันไดเพื่อระลึกถึงและระบายอารมณ์บ้าคลั่งที่ไหลผ่านตัวเขา
