ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 832
หลังจากนั้นไม่นาน เซร่าก็โวยวายขึ้นมาทันที “แม่คะ ทุกคนบอกว่าคุณต้องให้คุณค่ากับลูกทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน ในที่สุด ฉันก็รู้แล้วว่าคุณจะให้คุณค่ากับลูกเพียงคนเดียวและละทิ้งอีกคนหนึ่ง คุณควรเก็บเงิน 100 ล้านไว้เมื่อคุณแก่”
เซร่าปิดหน้าและรีบวิ่งออกไป
แอนรู้สึกตกใจ
“ฉันจะให้เธอมากกว่านี้ ทำไมเธอต้องวิ่งหนีออกไปด้วย?”
แอนหันกลับมาบอกเซธว่า “เซธ พาน้องสาวของนายกลับมาเดี๋ยวนี้”
“ได้ครับ” เซธวิ่งตามเธอไป
แอนและลูกสาวของเธอได้เข้าสู่การฟาดฟันกันอย่างน่าสยดสยองในทันที เธอจึงเริ่มรู้สึกอับอาย เธอรีบขึ้นไปชั้นบนเพื่อพักผ่อนด้วยใบหน้าที่มืดมิด
เซ็ตตี้น้อยร้องเรียกเธอว่า “คุณยายคอนเนอร์ วันนี้ถึงตาคุณทำอาหารเย็นแล้วนะ”
แอนยืนแข็งทื่อค้างอยู่บนบันไดและลังเล แล้วเธอก็พูดว่า “ฉันไม่กิน” หลังจากนั้นเธอก็เดินขึ้นไปชั้นบนพร้อมกับท่าทางบิดสะโพก
คุณนายเซเวียร์มองไปที่คุณท่านเซเวียร์ด้วยใบหน้าที่ทำอะไรไม่ถูก เธอถามอย่างสุดซึ้งว่า “ตอนนี้คุณมีความสุขไหม?”
คุณท่านเซเวียร์ถึงกับตกตะลึง เขาไม่แน่ใจว่าคุณนายเซเวียร์กำลังหมายถึงอะไรอยู่
คุณนายเซเวียร์เดินไปตรงหน้าแองเจลีนและปลอบเธอว่า “แม่รู้ว่าลูกไม่มีความสุข ลูกเป็นผู้หญิงยุคใหม่ ดังนั้นลูกจะรู้สึกว่าแม่ควรยืนหยัดให้มั่นกว่านี้ แม้ว่าแม่จะถูกตระกูลเซเวียร์ทอดทิ้งและแม่ก็ควรรักษาระยะห่างจากพวกเขา”
แองเจลีนมอไปงที่แม่ของเธอและพยักหน้า
คุณนายเซเวียร์กล่าวอย่างจริงใจว่า “แองเจิล ลูกยังเด็กอยู่ เมื่อลูกอายุเท่าแม่และเห็นสิ่งต่าง ๆ บนโลกนี้ แล้วลูกจะเข้าใจ เงินเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในโลก”
แองเจลีนไม่เข้าใจปรัชญาที่อยู่เบื้องหลังสิ่งที่แม่ของเธอพูด เธอรู้สึกว่าเนื่องจากแม่ของเธอมีความคิดของตัวเอง ดังนั้นในฐานะลูกสาวของเธอ เธอจึงไม่ควรเข้าไปยุ่งมากเกินไป
หลังจากที่เธอเงียบไป เธอพูดว่า “แม่มีลูกแค่สองคน ดังนั้นพวกลูกแต่ละคนควรได้รับเงินคนละ 2.5 หมื่นล้าน”
เชอร์ลี่ย์เป็นคนที่ซื่อสัตย์ เธอพูดอย่างหนักแน่นว่า “คุณแม่คะ แม้ว่าเซย์นจะทำรายได้ให้ไม่มากนักในบริษัทของเขา แต่ก็เพียงพอแล้วสำหรับฉันและเขา แองเจลีนเป็นผู้หญิงที่มีลูกสามคนและชีวิตของเธอนั้นยากลำบาก ดังนั้นคุณควรให้มากกว่านี้ ถ้าไม่อย่างนั้น คุณก็แค่ให้ฉันกับ เซย์นเพียง 5 พันล้าน คุณมอบส่วนที่เหลือให้แองเจลีนได้นะคะ”
แองเจลีนมองไปที่เชอร์ลี่ย์ ยิ่งเธอไม่ต่อสู้เพื่อสิ่งนี้ แองเจลีนก็ยิ่งรู้สึกสงสารเธอมากขึ้นเท่านั้น
แองเจลีนกล่าวว่า “คุณแม่คะ ฉันไม่ต้องการเงินของคุณเลย มอบเงินทั้งหมดให้เซย์นเถอะ บริษัทของเขาต้องการเงินด่วน นอกจากนี้ เชอร์ลี่ย์ยังดูแลครอบครัวนี้ด้วย เธอใช้จ่ายเป็นจำนวนมากในค่าใช้จ่ายเช่นกัน มันจะดีกว่าสำหรับเธอถ้าเธอมีเงินอยู่กับตัว”
คุณนายเซเวียร์ยิ้มกว้าง “พวกเธอช่างเป็นเด็กดีทุกคนเลย ในเมื่อเธอเลือกที่จะปฏิเสธอย่างสุภาพแล้ว ฉันจะตัดสินใจเอง เซย์นจะได้รับ 3หมื่น ล้าน เชอร์ลี่ย์จะได้รับ 1 หมื่นล้าน และเธอจะได้รับ 1 หมื่นล้าน”
แองเจลีนยังคงรู้สึกแย่ แต่เธอบังคับตัวเองให้ยอมรับสิ่งนี้ “ได้เลยค่ะ”
เมื่อร็อบบี้น้อยเห็นแม่ของเธอรับเงินอย่างไม่สบายใจ เขาจึงวิ่งขึ้นไปและพยายามแก้ไขปัญหานี้ให้แม่ของเธอ “คุณยายครับ ไม่ต้องให้เงินแม่หรอก เพราะมันเพียงพอแล้วสำหรับเธอที่จะมีเรา ถ้าเราไม่มีเงิน คุณพ่อก็จะให้ พ่อใจดีกับเรามาก”
แองเจลีนลูบหัวร็อบบี้น้อย “แม่เข้มแข็งและสามารถหาเลี้ยงตัวเองได้ คติประจำใจของแม่คืออย่าเป็นภาระให้กับคนอื่น”
ร็อบบี้น้อยรู้สึกสำนึกผิด หลังจากได้ยินแบบนั้น “แม่ครับ ผมไม่รู้จะช่วยเลี้ยงดูตัวเองยังไงดี”
แองเจลีนปลอบลูกชายของเธอทันทีโดยพูดว่า “ร็อบบี้น้อย ลูกยังเด็กอยู่ หน้าที่ของลูกคือการศึกษาเพื่อช่วยเหลือประเทศชาติต่อไปในอนาคตนะ”
ในที่สุด ร็อบบี้น้อยก็รู้สึกดีขึ้น
จอร์จมองดูครอบครัวที่มีความพอประมาณและเขารู้สึกสับสน
เขาโทษตัวเองมากขึ้นในตอนนี้ เขายังคงรู้สึกเหมือนว่าเขาคิดถึงเซธและการเติบโตของน้องสาวชองเซธ และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาจึงกลายเป็นคนที่คิดหาแต่ผลกำไรที่จะต่อรองทุก ๆ เซ็นต์
หลังจากนั้นไม่นาน เซธก็ได้พาเซร่ากลับมา
