ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 843
เจย์กล่าวอย่างเยือกเย็นว่า “คุณไม่ต้องห่วงเรื่องแกรนด์ เอเซียหรอก”
ฌอนไม่มีโอกาสตอบโต้เจย์เลย เขากล่าวด้วยความขุ่นเคือง “ช่วยตัวเองไปเถอะ ท่านอาเรส” หลังจากนั้นเขาก็เดินจากไปในขณะที่รู้สึกท้อใจ
แองเจลีนมองที่เจย์ ชายคนนี้มาในฐานะแขก แต่เขาทำให้เจ้าของงานขายหน้า เขายังสามารถอยู่และริ้มรสไวน์ได้อย่างไร้กังวล
แองเจลีนทนดูเช่นนี้ไม่ไหวอีกแล้ว เธอเตือนเข้าด้วยความใจดีและพูดว่า “ท่านอาเรส อย่าลืมสิ คุณต้องรักษาศักดิ์ศรีไว้ให้คนอื่นเพื่อที่คุณจะไม่รู้สึกอึดอัดใจที่จะเจอพวกเขาอีกในอนาคต”
เจย์เงยหน้าและมองไปที่เธอ มีนัยของความความเศร้าในแววตาของเธอที่เธอไม่สามารถซ่อนมันได้ เขารู้ว่าเธอกังวลเรื่องของเขา
เจย์พูดว่า “ฉันจะไม่เจอเขาอีกในอาคต เพราะงั้น แน่นอนว่าฉันไม่ต้องรักษาศักดิ์ศรีของเขา”
แองเจลีนรู้ว่าเจย์ไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผล อย่างไรก็ตาม เธอก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะกลายเป็นคนไร้เหตผลแบบนี้
“ดูแลตัวเองเถอะ ท่านอาเรส” เสียงของเธอดูช่วยไม่ได้
เมื่อเธอกำลังจะออกไป ชายหนุ่มคนหนึ่งก็เดินเข้ามาตรงหน้าเธอ เขาดูประหม่าขณะที่เขาพูดว่า “คุณครับ ขออนุญาตเต้นรำกับผมครั้งนี้นะครับ?”
เจย์สแกนดูชายหนุ่มคนนั้น เขาอายุประมาณ 20 กว่าปีและเป็นหนุ่มหัวร้อนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ เขาคิดว่าแองเจลีนอาจจะไม่สนใจเขา
ใครจะรู้ แองเจลีนยิ้มอย่างสดใจและพูดว่า “โอเค”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อมองชายหนุ่มที่ร่าเริงและขี้อายคนนั้น เธอก็อดนึกถึงเจย์ในตอนที่เขาอายุเท่านี้ไม่ได้
เจย์โกรธเคืองในตอนที่เขาเห็นเธอตกลงกับคำของเขาชายหนุ่มคนนั้น
“เหล่าผู้ที่มางานต่างยินดีต้อนรับเธอ” เขากล่าวด้วยความอิจฉา
แองเจลีนเมินสิ่งที่เขาพูดและจับมือของชายหนุ่มคนนั้น “ไปกันเธอ ฉันจะเต้นรำกับคุณค่ะ”
เจย์มองขณะที่เธอจากไป เปลวไฟกำลังลุกไหม้ดวงตาของเขา
ผู้หญิงโง่คนนี้กล้าดียังไงถึงทำให้เขาโกรธ?
แองเจลีนและชายหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นเดินไปที่ฟลอร์เต้นรำ มือของเธออยู่บนไหล่ของเขาจระที่มีของเขาพักอยู่เองของเธอ
“คุณชื่ออะไรครับ?” ชายหนุ่มคนนั้นกำลังยิ้มอย่างเขินอาย
“เซเวียร์ แองเจลีน เซเวียร์ค่ะ”
“ขอบคุณที่เด้นรำกับผมนะครับ คุณ” ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มอย่างเหนียมอาย
แองเจลีนพูดว่า “ไม่เป็นไรค่ะ”
ที่จริงแล้ว เธอขอบคุณเขาที่พาเธอออกมาจากเจย์
ชายหนุ่มคนนั้นหัวเราะอย่างเขินอาย “คุณเซเวียร์ พูดตามตรงนะครับ ผมเป็นเกย์”
แองเจลีนอึ้ง “คุณขอฉันเต้นรำ… เพื่อปิดบังความลับนี้งั้นเหรอ?”
ชายหนุ่มคนนั้นพยักหน้าอย่างเศร้าสร้อย “ถ้าพ่อของผมรู้ว่าผมเป็นเกย์ เขาจะตายด้วยความโกรธ ร่างกายของเขาอ่อนแอ และเขาไม่มีเวลามาก ผมไม่อยากให้เขาเสียใจ”
แองเจลีนมองดูน้ำตาในดวงตาของเขา “คุณช่างเป็นลูกชายที่แสนดี”
ชายหนุ่มคนนั้นถามว่า “คุณช่วยเป็นแฟนของผมได้ไหม?”
เขามองอย่างจริงใจและมีสายตาที่คาดหวัง
แองเจลีนสับสน “ฉันไม่คิดว่าฉันเหมาะกับคุณหรอก
เธอคือผู้หญิงของเจย์ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอคือเรื่องต้องห้ามในหมู่ผู้ชาย
“คุณ ได้โปรดเถอะ” ชายหนุ่มคนนั้นขอร้อง “อีกอย่าง ผมตอบแทนคุณได้นะ คุณคงกังวลเรื่องการขายของผลิตภัณฑ์ของคุณ ตราบใดที่คุณสัญญาว่าจะเป็นแฟนของผม เราเซ็นสัญญาหลังทีหลังก็ได้ ผมเต็มใจที่จะเซ็นสัญาหนึ่งปีกับคุณ เราจะซื้อผลิตภัณฑ์ทั้งหมดของเซเวียร์ กรุ๊ป”
ในที่สุด แองเจลีนก็รู้ตัวว่าเธอกำลังเผชิญหน้ากับหัวหน้าใหญ่ที่ซ่อนตัวอยู่ “คุณคือ…”
“ผมคือบุตรชายคนเดียวของตระกูลคลอวลีย์ กอร์ดอน คลอวลีย์”
ตระกูลคลอวลีย์คือตระกูลที่ใหญ่เป็นอันดับสามรองมาจากตระกูลอาเรสและตระกูลเบล
ในขณะที่แองเจลีนกังวลเกี่ยวกับการขายผลิตภัณฑ์ของเธอ เธอก็คาดไม่ถึงว่าจะโชคดีเช่นนี้ที่ได้พบกับนายน้อยคลอวลีย์ต้องการเธอเพื่ออะไรบางอย่าง
