ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 88
โรสตัวสั่น น้ำตารินอยู่ในดวงตาสีออบซิเดียนทั้งคู่ของเธอ ในตอนนั้น เธอเหมือนจะสูญเสียการควบคุมแล้วถูกพัดจากลมอย่างไร้ทิศทาง
โจเซฟินทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นโรสอยู่ในสภาพนี้ เธอกัดฟันกรอดแล้วกล่าว “หรือไม่ก็รออีกหน่อย ถ้าเป้าหมายของพวกมันคือเงิน ฉันก็ยังพอมีเงินก้อนใหญ่ที่โกงมาจากพี่ชาย มันควรจะทำให้พวกโจรลักพาตัวพอใจได้”
โรสรู้สึกเสียศูนย์ ในสมองเธอยุ่งเหยิงไปหมด เธอตัดสินใจไม่ได้ว่าควรขอความช่วยเหลือจากเจย์ดีไหม
ลางสังหรณ์ของโรสถูกต้อง โจรลักพาตัวร็อบบี้น้อยเพราะเงิน
แต่เมื่อพวกโจรลักพาตัวบังคับให้ร็อบบี้น้อยบอกเบอร์ติดต่อผู้ปกครอง ร็อบบี้น้อยกลัวว่าพวกโจรจะใช้ความอ่อนแอของเขามาทำให้คุณแม่สิ้นหวัง ดังนั้นเขาจึงให้เบอร์ของเจย์ไปโดยไม่ลังเล
เมื่อโจรลักพาตัวโทรหาเจย์เพื่อเรียกค่าไถ่ เจย์และเจนสันนั้นสงบศึกลงและกำลังทานอาหารอยู่บนโต๊ะดินเนอร์
มือถือของเขาดังขึ้น โดยไม่ต้องคิดอะไรมาก เจย์รับสายแล้วได้ยินเสียงที่ถูกแปลงเสียงแล้วเรียบร้อย มันกล่าวอย่างน่ากลัว “ลูกชายของแกอยู่ในมือเรา ถ้าอยากให้เขามีชีวิตรอด นำเงินมาไถ่เขา 100 ล้าน ฉันจะฆ่าเขาซะหากเงินขาดไปแม้แต่เซ็นต์เดียว”
เจย์มองดูเจนสันที่ปลอดภัยดี มุมปากของเขายกขึ้น “แกโทรผิดเบอร์!” จากนั้น เขาก็วางสายอย่างหยาบกระด้าง
เจนสันได้ยินเสียงที่โจรลักพาตัวกล่าว เขากลัวจนตะเกียบและบะหมี่ตกลงบนพื้น
เจย์เห็นท่าทางหวาดกลัวของลูกชายเขา เขาก็วางช้อนส้อมลงแล้วเดินไปปลอบเจนสัน “พวกเขาก็แค่พวกต้มตุ๋น พวกเขาไม่มีตัวประกันจริงหรอก”
ใครจะไปคาดคิดว่าเจนสันจะลุกพรวดวิ่งออกไปโดยไม่สนใจอะไรเลย? เจย์ตะลึงกับเจนสันที่ตอบสนองอย่างไม่ปกติ จากนั้นเขาก็วิ่งไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว
“เจนส์ ลูกจะไปไหน?”
เจนสันวิ่งอย่างเร็วที่สุดไปทางเมืองงอกงาม เจย์คาดเดา ‘นี่เด็กคนนี้กลัวมากจนต้องไปหาแม่ของเขางั้นเหรอ?’
ขาเรียวยาวของเจย์ก้าวถึงตัวของเจนสัน ในหนึ่งคว้าจับ เขาก็อุ้มเจนสันขึ้น ด้วยความพ่ายแพ้และจนใจ เขากล่าว “ถ้าลูกอยากไปเจอเธอ คุณพ่อจะขับไปส่งเอง”
เจนสันพยักหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย
เจย์ขับรถในขณะที่เจนสันนั่งหลัง เขากล่าวเพียงคำเดียว “เร็วเข้า!”
เจย์รู้สึกหงุดหงิด เขาไม่ได้อยากส่งเจนสันไปหาผู้หญิงโลภมากคนนั้น แต่ด้วยอะไรบางอย่าง ทำให้เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองไม่ให้เหยียบคันเร่งได้เลย
รถของเขาเข้ามาในทางเข้าของเมืองงอกงาม เขาเห็นโจเซฟินร้องไห้ในขณะที่อุ้มเซ็ตตี้ พวกเธอสะดุดตอนที่วิ่งออกมา โรสเองก็อยู่กับพวกเธอด้วย โจเซฟินเห็นรถของเจย์แล้วคิดว่าเขาต้องเป็นผู้ช่วยชีวิตไปชั่วขณะ เมื่อเธอวิ่งมา เจนสันก็เปิดประตูรถแล้วเรียบร้อย โจเซฟินอุ้มเซ็ตตี้เข้าไปในเบาะหลัง
โรสนั่งที่นั่งข้างคนขับ
ความโกรธของเจย์พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ‘นี่เธอไม่รู้เหรอว่าเราเกลียดเธอขนาดไหน? กล้าดียังไงมานั่งในรถฉันโดยไม่ขออนุญาต? เธอคิดว่าเธอเป็นใคร?’
ในขณะที่เขากำลังจะระเบิดความโกรธออกมา เขาก็ได้ยินเสียงที่ทั้งเบาและสั่นเครือของโรส “มุ่งหน้าไปที่คูเมืองแถวสะพานตะวันออก! เร็วเข้า”
เจย์ถอนคันเร่งอย่างโมโห และในเสี้ยววินาทีที่เขาชักช้า เขาก็ได้รับคำว่า “ขับรถ!” จากทุกคนที่เหลือ
