ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 886
สายตาของโคลตกไปอยู่ที่ธงในกระบะทราย มีธงสีแดงและสีขาว
‘อาเรส’ ถูกเขียนไว้บนธงสีแดง ในขณะที่ ‘ยอร์ก’ ถูกเขียนไว้บนธงสีขาว!
“ดีแลน อาเรส คุณทำให้ป้าของฉันต้องอับอายและทำให้เธอตาย ฉันต้องการ 2,000 ชีวิตของตระกูลอาเรสเพื่อชดใช้สิ่งที่คุณไว้ทำกับเธอ”
เมื่อสายตาของโคลจ้องมองไปยังลูกหลานของดีแลน อาเรส ดวงตาของเขาก็มืดม่นลงเล็กน้อย
เมื่อครั้นไพ่แห่งความตายได้ถูกสร้างขึ้น ไม่มีหนทางไหนที่จะทำลายมันได้
ทันใดนั้น มือเรียวยาวซีดก็ยื่นออกมาและหยิบไพ่แห่งความตายของแองเจลีน เซเวียร์ และเจนสัน อาเรสออกมา
พร้อมกันนั้นก็ยังคงมีของโรเบิร์ต ลอยล์และโรเซ็ต ลอยล์ ความแปลกใจผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลาของโคล
“ทำไมนามสกุลของร็อบบี้น้อย และ เซ็ตตี้น้อยถึงเป็นนามสกุลนี้ล่ะ?”
แล้วผู้คุมวิญญาณก็เดินออกมา เขาสวมเสื้อคลุมสีดำที่มีด้านในเป็นสีขาว เขาก้มศีรษะลง เขาสวมหน้ากากเต็มหน้าแบบพิเศษที่เผยให้เห็นเฉพาะตาเท่านั้น ผู้คุมวิญญาณพูดด้วยความเคารพ “นายน้อย ไม่มีข้อสงสัยเลยเกี่ยวกับตัวตนของแองเจลีน เซเวียร์ครับ”
“โอ้? พูดมาสิ”
ด้วยการอำพรางเป็นพิเศษ จึงแทบจะจำเสียงของผู้คุมวิญญาณไม่ได้ “เมื่อแปดปีที่แล้ว แองเจลีน เซเวียร์ ผู้เป็นคนรักในวัยเด็กของเจย์ อาเรส เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ไม่กี่เดือนต่อมา เจย์ อาเรสก็แต่งงานกับ โรส ลอยล์ หกปีหลังจากนั้นโรส ลอยล์ ก็เสียชีวิตลง แองเจลีน เซเวียร์ ก็ได้กลับมาสองปีหลังจากที่เธอเสียชีวิต”
โคลถือไพ่แห่งความตายของแองเจลีน ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก็เผยให้เห็นถึงสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ
“นี่ไม่แปลกเหรอครับ?”
ผู้คุมวิญญาณพูดอีกครั้งว่า “เราพบสิ่งที่แปลกประหลาดมาก เมื่อแปดปีที่แล้ว เป็นโรส ลอยล์ที่เจย์ อาเรสแต่งงานด้วย แต่สำนักงานกิจการพลเรือนได้จดทะเบียนชื่อของเขากับแองเจลีน เซเวียร์”
ราวกับว่าโคลได้ตระหนักบางอย่างขึ้นมาได้ “ฉันเข้าใจแล้ว แองเจลีนคือโรส และโรสก็คือแองเจลีน ไม่อย่างนั้นทำไมปีศาจน้อยผู้ฉลาดทั้งสามถึงต้องปกป้องแองเจลีนขนาดนี้”
ผู้คุมวิญญาณพูดต่อ “คุณจะอธิบายการฟื้นคืนชีพของแองเจลีน เซเวียร์ ได้อย่างไร?”
ท่าทางของโคลซีดลงเล็กน้อย “เธอหาร่างสถิตย์พบ”
โคลยกไพ่แห่งความตายของแองเจลีนขึ้นและวางไว้ตรงหน้าเขา “แองเจลีน คุณรักเขามากจนไม่สามารถปล่อยเขาไปได้หลังจากที่ผ่านไปสองชีวิตเลยเหรอ?”
หลังจากล่วงรู้ถึงความรักที่แท้จริงของแองเจลีนที่มีต่อเจย์และเจย์เท่านั้น หัวใจของโคลก็เต็มไปด้วยความขมขื่น
“ฉันควรทำอย่างไรเพื่อให้ได้เธอมา? แองเจลีน เธอยินดีจะหันหลังให้ฉันงั้นเหรอ?”
เขาดึงไผ่แห่งความตายของโรเบิร์ตและโรเซ็ตต์ ลอยล์กลับออกมา โดยสอดไว้ระหว่างนิ้วของเขาร่วมกับของแองเจลีนและเจนสัน
เขาพูดกับผู้คุมวิญญาณว่า “คำสั่งต่อไปของฉัน ฉันจะจัดการกับชีวิตและความตายของคนสี่คนนี้ด้วยตัวเอง”
ผู้คุมวิญญาณพยักหน้า ด้วยคำสั่งของนายน้อย คนของเราสามารถดำเนินการและกำจัดผู้คนบนกระบะทรายนั้นได้ในคราวเดียว”
โคลคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ส่งของขวัญให้ตระกูลอาเรสก่อน แล้วปล่อยให้พวกเขาตายแบบนั้น เราคงจะไม่ต้องการลดค่าของพวกเขา”
ผู้คุมวิญญาณพยักหน้า “ครับ”
เมื่อออกมาจากตึกหอคอยที่อุทิศให้กับแท่นบูชาของเหล่าเทพ คาร์สันถามด้วยความสงสัย “นายน้อย เจย์ อาเรสไม่ใช่คนธรรมดานะครับ หากเราไม่จัดการกับสถานการณ์ที่ซับซ้อนนี้อย่างเฉียบขาด และถ้าเราสะสมความสงสัยของเขาไว้ สิ่งต่าง ๆ จะไม่ราบรื่นนักนะครับ”
โคลตอบ “นายนี่ก็ชอบเยินยอเขาจริง ๆ เลยนะ”
คาร์สันเลียริมฝีปากของเขา เขารู้สึกเกรงกลัวเจย์อย่างแท้จริง และคิดว่าเขาจะเป็นคู่ต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัว
