ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 959
เซ็ตตี้น้อยไม่เต็มใจ “คุณคะ พรุ่งนี้คุณจะมาไหม?”
เจย์ตอบกลับว่า “มาสิ”
“คุณคะ หนูของเบอร์ของคุณได้ไหมคะ ได้โปรด?”
“ได้อยู่แล้ว” เจย์กล่าวขณะที่ให้เบอร์โทรศัพท์ของเขากับเธอ
เซ็ตตี้น้อยกอดเขา “คุณคะ พรุ่งนี้มาเร็วหน่อยนะคะ”
“ก็ได้” เจย์ลูบผมสลวยของเซ็ตตี้น้อย รู้สึกอบอุ่นข้างใน
เขารู้สึกแปลก ๆ ทำไมลูกชายของเขาเองไม่ให้การดูแลกับเขาแบบนี้บ้างนะ?
หลังจากที่ออกจากโฮไรซอน คอลเลอร์ เจย์ก็เรียกแท็กซี่และรีบออกไปยังอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน
มันเป็นระยะทางที่ค่อนข้างไกลจากเมืองอิมพีเรียลไปยังนอกเมือง
ในตอนที่เขากังวลเรื่องค่าโดยสาร โทรศัพท์ของเขาก็ดัง มันเป็นการแจ้งเตือนเกี่ยวกับการโอนเงิน มันมาจาก “สตรีแห่งจักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง’
สตรีแห่งจักรวรรดิไรอาทิตย์อัสดงได้ทิ้งข้อความว่า ‘ครูเบนคะ ดิฉันคือคุณแม่ของเซ็ตตี้น้อย ลูกรักการสอนของคุณ สำหรับปีหน้า ดิฉันขอจองตัวคุณสำหรับคลาสเรียน เพราะฉะนั้น ได้โปรดอย่ารับงานอื่นนะคะ อีกอย่าง ฉันจ่ายค่าสอนทั้งปีล่วงหน้า ถ้าจำนวนมันน้อยเกินไป ยังพอต่อรองได้นะคะ’
เจย์มองที่เงินเดือนเจ็ดหลักและคิดหนัก
คุณแม่ของเซ็ตตี้น้อยไม่ขี้เหนียว ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น เจย์ยิ่งชอบเธอมากขึ้นในตอนนี้
เขาส่งข้อความตอบกลับสั้นไปว่า ‘เงินดีแล้วครับ ขอบคุณ’
เมื่อเจย์มาถึงยังหน้างานในอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน เขาก็ไม่เจอชาวประมงคนอื่น ๆ มีเพียงแค่ทอมมี่ที่อยู่ที่นั่น เมื่อทอมมี่เห็นเขา เขาก็ระเบิดน้ำตาออกมา “เบน เราควระทำไงดี? ชาวประมงคนอื่น ๆ ถูกตำรวจพาตัวไปแล้ว”
เจย์สงบเป็นพิเศษ “เกิดอะไรขึ้น?”
ทอมมี่พูดว่า “มีปัญหากับแผน เพราะงั้นท่านประธานของแกรนด์ เอเซีย เอมไพร์บอกว่าเธออยากที่ถอนผู้จัดการฮาเนสออก เพราะว่าเราทั้งหมดได้รับการแนะนำจากเขา เราก็อยู่ที่นี่ไม่ได้เหมือนกัน จากนั้นชาวประมงทั้งหลายได้ไปถามเหตุผลกับท่านประธาน
ใครจะรู้ส่าประธานที่ชั่วร้ายนั่นจะขังพวกเขาทุกคนไว้ในสถานีตำรวจ โชคดีที่ฉันไม่ไป เพราะงั้นฉันถึงปลอดภัย” ทอมมี่ไม่เคยเห็นโลกภายนอก ดังนั้น เขาจึงไม่รู้วิธีจัดการกับเรื่องแบบนี้
“เบน เราควรทำไงดี? ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขา เราทั้งคู่ก็จะถูกส่งลงนรกโดยชาวบ้านคนอื่น ๆ ในตอนที่เรากลับไปยังหมู่บ้านชาวประมง”
เจย์ขมวดคิ้ว
เขาไม่อยากเห็นแม่มดนั่นจากแกรนด์ เอเซียอีก อย่างไรก็ตาม เขาคือชายแห่งความยุติธรรม เขาปกป้องครอบครัวได้ ทั้งเรื่องเล็กและใหญ่ เขาจะไปถามเหตุผลกับแองเจลีนเพื่อเพื่อนชาวประมงของเขา
ทอมมี่พาเจย์ไปยังแผนกออกแบบ แองเจลีนเพิ่งจะฟังรายงานของแผนกออกแบบเสร็จ ดังนั้นเธอจึงเอนหลังบนเก้าอี้ รู้สึกเหนื่อยล้าเล็กน้อย
เจย์และทอมมี่บุกเข้าไปทั้งอย่างนั้น ดังนั้นเกรย์สันจึงไม่รู้ว่าควรจะหยุดพวกเขาหรือไม่ เขาอ้าปากค้างและมองไปที่เจย์ที่เดินหาแองเจลีนอย่างผลีผลาม
“คุณมาที่นี่ทำไม?” แองเจลีนถามอย่างอิดโรย
เจย์มีสีหน้าที่สงสัย “ชาวประมงพวกนั้นไปทำอะไรจนคุณต้องขังพวกเขาไว้?”
แองเจลีนตอบกลับว่า “พวกเขาทำร้ายฉัน…”
เจย์สงสัย “พวกเขาทำร้ายคุณด้วยวิธีไหน?”
แองเจลีนพูดว่า “พวกเขาเรียกฉันว่านังแม่มด”
เจย์ “…”
เขาพูดไม่ออกกับความเปราะบางที่เธอเป็น ในหมู่บ้าน พวกชาวบ้านด่าคำหยาบใส่กันไปทุกหนแห่ง
เจย์ตอบกลับว่า “พวกเขาแค่พูดความจริงหนิ”
แองเจลีนแทบจะคลั่ง
“พวกเขาชกฉันด้วย ทุกอย่างเกี่ยวกับฉัน รวมไปถึงทุก ๆ เส้นบนตัวฉันมีประกันอย่างแน่นหนา ในเมื่อผมของฉันร่วงเพราะพวกเขาและพวกเขาจ่ายไม่ได้ พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากถูกจับ”
สายตาของเจย์เต็มไปด้วยความโกรธ “คุณก็คู่ควรกับมันอยู่แล้ว”
