ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 971
อารมณ์ของเด็กมักแสดงออกมาอย่างชัดเจน เขาคิดถึงเซ็ตตี้น้อยมากจนทำให้เขาน้ำตาไหลลงมาเล็กน้อย
“เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ไปให้ไปนะ”
“อืม”
หลังจากนั้นไม่นาน ฟินน์ก็พาเซ็ตตี้น้อยมาที่ที่เจย์อยู่
“คุณคะ!” เซ็ตตี้น้อยโผเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนเขาทันทีที่เห็นเขา
ฟินน์ก้าวไปข้างหน้าอย่างเคารพด้วยความเคยชิน “หลังจากที่เธอรู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน เธอก็ตื๊อให้ผมพาเธอมาที่นี่ให้ได้เลยครับคุณเบ็น ผมหวังว่าพวกเราจะไม่รบกวนคุณนะครับ”
เจย์กอดลูบผมที่นุ่มสลวยของเซ็ตตี้น้อยแล้วก็ยิ้ม “เปล่านี่ ไม่เลย”
หลังจากที่ฟินน์และเซ็ตตี้น้อยเข้าบ้านมา เจย์ก็รินน้ำให้พวกเขา แล้วจู่ ๆ ฟินน์ก็รีบตรงเข้าไป “คุณเบ็น ให้ผมทำเถอะครับ” เขาพูดอย่างตกใจกลัว
เจย์รู้สึกประหลาดใจมาก เขาไม่อาจบอกได้ว่าสายตาของฟินน์กำลังหลอกลวงเขาอยู่หรือเปล่า แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าฟินน์ให้ความเคารพเขามากเกินไปนะ?
ฟินน์รินน้ำและยื่นให้เจย์ด้วยความเคารพ แล้วเขาก็ตรงไปรินน้ำให้เซ็ตตี้น้อย
เซ็ตตี้น้อยมองไปที่พี่ชายฟินน์ที่ไม่สามารถเก็บอารมณ์ของตัวเองได้ เธอไม่รู้จะช่วยอย่างไร จึงได้แต่พูดกับเขาว่า “พี่ฟินน์ หนูคิดว่าพี่ควรกลับบ้านไปได้แล้วล่ะ หนูจะค้างคืนที่นี่ พี่ค่อยมารับหนูพรุ่งนี้เช้านะคะ”
หลังจากที่เธอพูดแบบนั้น เธอก็เห็นฟินน์มองไปที่เจย์อย่างระแวดระวัง “คุณเบ็น แบบนั้นจะเป็นอะไรไหมครับ?”
เจย์สะดุ้ง แล้วก็พูดโพล่งออกมาอย่างตรงไปตรงมา “คุณคิดว่าการทิ้งคุณหนูที่ล้ำค่าขนาดนี้ไว้กับคนแปลกหน้ามันเหมาะสมไหมล่ะ?”
ฟินน์ฝืนยิ้มแหย ๆ
“คุณคิดผิดแล้วครับคุณเบ็น เซ็ตตี้น้อยมีค่ามากกว่าชีวิตของผมเสียอีก แล้วตอนนี้ผมฝากเธอไว้กับคุณมันเป็นเพราะว่าผมเชื่อใจคุณ นอกจากคุณแล้ว ผมก็ไม่กล้าฝากเซ็ตตี้น้อยไว้กับใครหน้าไหนอีกในโลกนี้อีกแล้วครับ” ฟินน์กล่าว
เจย์หรี่ตาลง…
เซ็ตตี้น้อยรับรู้ได้ว่าสถานการณ์เริ่มควบคุมไม่ได้แล้ว จึงได้รีบผลักฟินน์ออกไปข้างนอก “พี่ฟินน์ พี่รีบไปเถอะ เดินทางปลอดภัยนะคะ”
ฟินน์เตือนเซ็ตตี้น้อย “อย่าไปรบกวนคุณเบ็นล่ะ เข้าใจนะครับ?”
เซ็ตตี้น้อยพยักหน้ารัว ๆ “เข้าใจค่ะ”
แล้วฟินน์ก็จากไป
ในห้องนั้นมีคนที่คอยดูแลเขามาตลอดครึ่งชีวิตของเขา เขาคนนั้นจึงเป็นคนที่ฟินน์ต้องดูแล มันเหมือนกับว่าโลกของฟินน์อยู่ตรงนั้น แล้วเขาจะกลับไปแบบนี้ได้อย่างไรกัน?
เขานั่งลงที่ลานจอดรถอย่างเงียบ ๆ อยู่สักพัก
ภายในห้อง เจย์สำรวจเซ็ตตี้น้อยอย่างเงียบ ๆ
ใบหน้าของเซ็ตตี้น้อยนั้นคล้ายกับเขาเหมือนกับว่าเขารู้จักเธอจากที่ไหนมาก่อน
สายตาของเซ็ตตี้ยังจับจ้องอยู่ที่เงาของฟินน์ แล้วเธอก็มองอย่างเนิ่นนาน
สีหน้าของเธอได้บอกเรื่องราวทั้งหมดแล้ว
“หนูชอบเขาเหรอ?” เจย์ถามพร้อมยิ้มให้เธอ
เซ็ตตี้น้อยยิ้มอย่างเขินอาย
เจย์หรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วอุทานออกมา “แต่เขาแก่กว่าหนูหลายปีเลยนะ!”
ความแน่วแน่เผยในดวงตาของเซ็ตตี้น้อย “คุณคะ อายุมันไม่สำคัญสำหรับความรักหรอกค่ะ”
เจย์หัวเราะ “ใครบอกหนูแบบนั้นกัน?”
เซ็ตตี้น้อยมองเข้าไปในดวงตาสีดำสนิท “คุณแม่ค่ะ!”
สีหน้าของเจย์มีความสับสน
แม่คนนี้ช่างน่าขันเสียจริงที่เผยให้เห็นความรักในแง่มุมแบบนี้กับเด็กน้อยเช่นนี้
เซ็ตตี้น้อยกล่าวว่า “คุณพ่อของหนูแก่กว่าคุณแม่ของหนูแปดปี ตอนที่พ่อของหนูอายุ 18 เขาตกหลุมรักแม่ของหนูที่ตอนนั้นอายุเพิ่งสิบขวบค่ะ จากนั้นเขาก็ทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงสาวที่เขาชอบมากที่สุด”
เจย์ชื่นชมทันที “คุณพ่อหนูสุดยอดมาก”
เขาช่างเก่งมากในเรื่องของอิสตรี ดังนั้นเขาจึงต้องขาดมุมมองอื่น ๆ ของชีวิตเป็นแน่
ในที่สุดเจย์ก็เข้าใจว่าทำไมเซ็ตตี้น้อยถึงได้ชอบฟินน์ เธอได้รับอิทธิพลมาจากพ่อแม่ของเธอนี่เอง
“หนูชอบอะไรในตัวเขาเหรอ?” เจย์ถาม
ดวงตาของเซ็ตตี้น้อยมีความแน่วแน่มากขึ้น “หนูชอบความจริงที่ว่าเขาใช้ชีวิตของเขาเพื่อให้แน่ใจว่าหนูจะปลอดภัย หนูชอบเขาเพราะเขายืนหยัดเพื่อหนูแม้ว่าเขาจะล้มลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า หนูชอบที่เขามีศักดิ์ศรีและมีความจริงใจค่ะ”
เจย์ชะงัก ภาพที่เซ็ตตี้น้อยเล่าถึงฟังดูเหมือนเธอกำลังพูดถึงฉากต่อสู้ที่กล้าหาญและน่าทึ่ง
