ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 998
อย่างไรก็ตาม มาริลินก็ดึงเขากลับมาสู่ความเป็นจริงที่โหดร้าย ทำให้เขารู้ตัวว่าเขาด้อยค่าและไม่สำคัญแค่ไหนเมื่ออยู่ต่อหน้าแองเจลีนที่ไร้ที่ติ
“ไปกันเถอะ” เขาจับมือของมาริลินและออกในทันที
หลังจากที่เจย์ออกไป โจเซฟีนก็เดินออกมาจากความมืด สายตาที่เห็นใจของเธอก็มองตามเจย์ไปขณะที่เธอตีปากตัวเองและถอนหายใจ “ผู้ชายที่น่าภาคภูมิใจอย่างเขาลงเอยกับผู้หญิงที่ต้อยต่ำและหยาบกระด้างแบบนั้นได้ยังไงนะ?”
ตาของแองเจลีนพล่ามัวไปด้วยน้ำตา “นั่นคือชะตากรรมของเขาในที่สุด”
โจเซฟีนรับบัตรสมาชิกระดับสูงสุดจากพนักงานขายและตักเตือนเธอว่า “หล่อนรู้ไหมว่าเธอเป็นใคร?”
พนักงานขายดูตกตะลึงงัน “ประธานของแกรนด์ เอเซียค่ะ”
พนักงานขายคนนั้นชำเลืองมองแองเจลีนเล็กน้อย จากนั้นจึงรีบขอโทษเธอ “ขออภัยค่ะ ดิฉันขออภัยจริง ๆ ดิฉัน…”
โจเซฟีนหันไปมองเจย์ จากนั้นก็ถามอีกครั้ง “หล่อนรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร?”
พนักงานขายคนนั้นดูงุนงง
โจเซฟีนตอบว่า “ประธานคนก่อนของแกรนด์ เอเซีย”
พนักงานขายคนนั้นตกใจมากจนอ้าปากค้าง มีความบังเอิญแบบนี้ด้วยเหรอ? เธอเจอกับประธานของแกรนด์ เอเซียสองคนในวันเดียวจริง ๆ ใช่ไหม?
“เธอรู้ใช่ไหมว่าตอนนี้ต้องทำอะไรในตอนที่เจอพวกเขาครั้งหน้า?”
“ค่ะ ค่ะ ทราบแล้วค่ะ”
โจเซฟีนตักเตือนพนักงานขายคนนั้นเพียงแค่สามประโยค ถึงกระนั้น การตักเตือนของเธอก็ทำให้หล่อนเหงื่อตก
“ไปกันเถอะ โจเซฟีน”
ความคิดของแองเจลีนล่องลอยออกไปในตอนที่เจย์จากไป
โจเซฟีนจับมือของแองเจลีนและกระซิบว่า “พี่อยากจะไล่ตามเขา ใช่ไหมล่ะ?”
แองเจลีนยิ้มอย่างขี้เล่น “เธอนี่เต็มไปด้วยความคิดแย่ ๆ เลยนะ ทำไมไม่สร้างฉากการเจอกันที่แสนโรแมนติกให้ฉันบ้างล่ะ?”
โจเซฟีนพูดว่า “โอเค ให้ฉันเอาฉากในบทภาพยนต์ชื่อดังที่ฉันดูหลายปีมานี้มาแสดงให้พี่ดูนะ”
แองเจลีนเตือนเธอว่า “อย่าทำให้มันดูบีบบังคับล่ะ เธอก็รู้ว่าเขารอบคอบแค่ไหน เราอาจจะลงเอยด้วยผลตรงกันข้ามกับผลลัพธ์ที่ต้องการถ้าเราเปิดเผยตัวเอง”
“ได้เลย”
ฝนกำลังตกลงด้านนอกของห้างสรรพสินค้า
เจย์, มาริลินและไทเกอร์ก็กลับบ้านไม่ได้เพราะฝนตกอย่างหนักเหมือนกับลูกค้าคนอื่น ๆ
ดังนั้น เขาจึงไม่มีทางเลือกน้องจากรอในบริเวณเลานจ์ที่ถูกจัดเตรียมไว้สำหรับลูกค้าของห้างสรรพสินค้าเพื่อพักผ่อนทางด้านซ้ายของทางเข้า
แองเจลีนถือไม้เท้าและเดินไปยังทางเข้าของห้างสรรพสินค้าอย่างช้า ๆ
โจเซฟีนหลบอยู่ในที่มืด อยากที่จะสร้างฉากของการกลับมาพบกันของคู่รักทั้งสองที่มีชื่อเสียงขึ้นใหม่
สิ่งที่แองเจลีนเป็นคือการสูญเสียการมองเห็นเป็นครั้งคราว ทุกครั้งที่เธอมองไม่เห็น พี่ชายของเธอ เซย์นจะแบกเธอไว้บนหลังของเขา เธอแทบจะไม่เคยใช้ชีวิตเหมือนคนที่ตาบอดจริง ๆ เลย นับประสาอะไรกับการเดินไปในที่แปลก ๆ และไม่คุ้นเคย
เธอไม่คุ้นกับการใช้ไม้เท้าสีขาวจริง ๆ เช่นกัน
เมื่อแองเจลีนปรากฏตัว เสียงพึมพำและเสียงกระซิบในบริเวณเลานจ์ก็หยุดลงอย่างสมบูรณ์
ความสนใจของทุกคนจับจ้องไปที่ความงามดั่งสรวงสวรรค์นี้
เจย์ได้ยินเสียงเคาะที่ผิดปกติของไม้เท้าสีขาวและหันหลังไปด้วยความตกใจ เมื่อเขาเห็นแองเจลีนกำลังเดินไปยังประตูอย่างช้า ๆ ร่องรอยของความกังวลก็เติมเต็มในแววตาของเขาในทันที
แองเจลีนเดินตรงไปและออกจากทางเข้าของห้างสรรพสินค้าตามคำแนะนำของโจเซฟีน ในตอนนี้ เธอถูกเปิดโปงด้วยฝนตกอย่างหนักและถอยกลับเข้ามาในห้าง
อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงอุบายของโจเซฟีน เธอก็หยุดเป็นเวลาสั้น ๆ ก่อนที่จะก้าวออกไปอย่างกล้าหาญอีกครั้ง
ครั้งนี้ เธอเกือบจะวิ่งไปด้านข้างอย่างมั่วซั่วขณะที่ในฝนตกหนักเทลงมาบนตัวเธอ
