ลูกเขยมังกร – ตอนที่ 553

ตอนที่ 553

บทที่ 553 เฉินเฟิงคุ้มกันส่งไป

“ถ้าหากมหาปรมาจารย์หลินยังมีชีวิตอยู่ เช่นนั้นสมาคมการค้าเชียสุ่ยจับตัวคุณหลินไป ก็เท่ากับรนหาที่ตาย”

“รอให้สักวันหนึ่งมหาปรมาจารย์หลินกลับมา จะต้องบุกฆ่าสมาคมการค้าเชียสุ่ย ทำลายล้างสมาคมการค้าเชียสุ่ย”

“มหาปรมาจารย์ไม่สามารถอับอายขายหน้าได้ กฎข้อนี้วงการศิลปะการต่อสู้ทั่วโลกต่างรู้ดี”

“โดยเฉพาะคนที่สมาคมการค้าเชียสุ่ยจับตัวไปยังเป็นถึงทายาทของมหาปรมาจารย์ ถึงเวลานั้น ต่อให้มหาปรมาจารย์หลินจะทำลายล้างสมาคมการค้าเชียสุ่ย มหาปรมาจารย์แห่งบูโดพวกนั้นของประเทศญี่ปุ่นก็ไม่กล้าพูดอะไร”

พูดถึงตรงนี้ สือโพ่จุนถอนหายใจ:“แต่ว่า สมาคมการค้าเชียสุ่ยทำเรื่องนี้ได้อย่างชาญฉลาดมาก พวกเขาไม่เหลือจุดอ่อนให้มหาปรมาจารย์หลินเลยสักนิด อีกทั้งยังให้ขวัญนินจาจับตัวคุณหลินไป”

“ถึงเวลานั้น ต่อให้มหาปรมาจารย์หลินกลับมา ก็ทำได้เพียงแค่ไปหาเรื่องขวัญนินจา ไม่สามารถไปเอาเรื่องกับสมาคมการค้าเชียสุ่ยได้”

เฉินเฟิงขมวดคิ้ว สือโพ่จุนพูดมีหลักการ ครั้งนี้สมาคมการค้าเชียสุ่ยเล่นอย่างเปิดเผย ต่อให้หลินชิงตี้กลับมาเอาเรื่อง ก็ทำได้แค่เอาเรื่องขวัญนินจา

“หมายความว่า ทำได้เพียงเอาจี้เต้าเจินเจี่ยไปแลกกับหลินหวั่นชีวแค่ทางเดียว?” เฉินเฟิงถอนหายใจแล้วเอ่ยถาม

“สำหรับตอนนี้ มีแค่ทางนี้ทางเดียวจริงๆ” สือโพ่จุนพยักหน้า

“แน่นอน บุกเข้าไปช่วยก็ได้ แต่ว่าตอนนี้คุณหลินอยู่ที่สำนักใหญ่ขวัญนินจา พวกเราไม่สามารถรับรองได้ว่า ระหว่างที่ไปช่วยจะไม่เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น……”

“ผมเข้าใจ” เฉินเฟิงถอนหายใจยาว สำหรับเขา วิธีที่ปลอดภัยที่สุดคือการเอาจี๋เต้าเจินเจี่ยไปแลกกับหลินหวั่นชีว

แต่การทำแบบนี้สิ่งที่ต้องแลกเท่ากับปล่อยให้ประเทศญี่ปุ่นได้จี๋เต้าเจินเจี่ยฉบับสมบูรณ์ อีกไม่กี่ปีให้หลัง พวกเขาก็จะมีมหาปรมาจารย์แห่งบูโดเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน

“ทุกคนมีความคิดยังไง?”

ฉู่ยี่เฟยมองดูผู้รับผิดชอบของสามตระกูลที่เหลือ เพราะถึงอย่างไรจี๋เต้าเจินเจี่ยก็เป็นสมบัติร่วมกันของทั้งสี่ตระกูลใหญ่ เขาไม่สามารถตัดสินใจด้วยตนเอง

“ผมเห็นด้วยที่จะเอาจี๋เต้าเจินเจี่ยแลกกับตัวคุณหลิน” เพิ่งสิ้นเสียงฉู่ยี่เฟย ตัวแทนของตระกูลวังก็พูดขึ้น

“ผมก็เห็นด้วย”

ตามด้วยผู้รับผิดชอบของตระกูลฉิน

“ผมเองก็เห็นด้วย” ส้งลี่เฉิงยกมือขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแห้งๆ

ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เห็นได้ เพราะคิดว่าหลินชิงตี้ต้องตายแล้วแน่ๆ แต่ตอนนี้ สือโพ่จุนกลับบอกว่า หลินชิงตี้ต้องยังมีชีวิตอยู่แน่นอน

ถ้าหลินชิงตี้ยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาไม่เอาจี๋เต้าเจินเจี่ยแลกกับชีวิตของหลินหวั่นชีว วันข้างหน้าหลังจากหลินชิงตี้กลับมา พวกเขาคงซวยแน่

“ในเมื่อทุกคนเห็นด้วย ผมก็จะเอาจี๋เต้าเจินเจี่ยไปแลกกับคุณหลิน” ฉู่ยี่เฟยพูด

“ไม่มีปัญหา”

“ขอบคุณทุกคน นี่คือบุญคุณที่ผมติดค้างทุกคน” เฉินเฟิงพูดเสียงเคร่งขรึม สาเหตุที่ทั้งสี่ตระกูลใหญ่ตกลงเอาจี๋เต้าเจินเจี่ยออกมา ไม่ได้เป็นเพราะเห็นแก่เขา แต่เป็นเพราะพวกเขาเห็นแก่หลินชิงตี้

หลินชิงตี้ที่หายตัวไปนานเกือบยี่สิบปี!

แทบจะเวลาเดียวกันกับที่ทุกคนตกลงว่าจะเอาจี๋เต้าเจินเจี่ยไปแลกกับหลินหวั่นชีว เสียงโทรศัพท์ของฉู่ยี่เฟยดังขึ้นอีกครั้ง

“เป็นเบอร์โทรนิรนาม”

หลังจากมองดูเบอร์โทรที่โชว์บนหน้าจอ ม่านตาของฉู่ยี่เฟยอดไม่ได้ที่จะหดเล็กน้อย เบอร์โทรนิรนามที่สามารถโทรมาในเวลานี้ เกรงว่าจะมีแค่ขวัญนินจาเท่านั้น

“คุณฉู่คิดยังไงแล้วบ้าง?” หลังจากรับสาย เสียงแหบแห้งจากปลายสายก็ดังขึ้น

“แกเป็นใคร?” ฉู่ยี่เฟยไม่ได้ให้คำตอบไปตั้งแต่แรก ทว่ากลับย้อนถาม

มีเสียงหัวเราะดังขึ้นจากปลายสาย:“คุณฉู่รู้แล้วไม่ใช่หรอครับ? รู้ทั้งรู้ทำไมต้องถามด้วย?”

“พวกแกคือขวัญนินจา?” สีหน้าของฉู่ยี่เฟยเคร่งขรึม เจ้าของเสียงกล้าพูดแบบนี้ เกรงว่าตำแหน่งที่ตั้งของขวัญนินจาเมื่อก่อนหน้านี้ พวกเขาจงใจปล่อยออกมา

“ขวัญนินจา? ขวัญนินจาอะไรกัน? คุณฉู่กำลังพูดอะไร ผมไม่เข้าใจ”

“ผมโทรมาหาคุณฉู่ในครั้งนี้ อยากถามคุณฉู่ว่า คิดเรื่องนั้นไปถึงไหนแล้ว? จะเอาจี๋เต้าเจินเจี่ยมาแลกกับชีวิตของคุณหลินไหม?”

“ฉันต้องมั่นใจก่อนว่าคุณหลินไม่เป็นอะไร” ฉู่ยี่เฟยพูดเสียงเข้ม ถ้าหากหลินหวั่นชีวเป็นลูกสาวของหลินชิงตี้ เช่นนั้นชีวิตของเธอก็จะมีค่ากว่าชีวิตของทุกคนที่นี่รวมกัน เขาไม่มีวันยอมให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับหลินหวั่นชีวแม้แต่น้อย

“คุณฉู่วางใจเถอะ ขอบเขตที่ควรมีพวกเราก็มีอยู่ ถึงอย่างไรคุณหลินก็เป็นทายาทของมหาปรมาจารย์หลิน พวกเราไม่ทำอะไรเธอหรอก”

“แต่ว่า ถ้าคุณฉู่ไม่รู้ว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ พวกผมก็ไม่ถือสา ที่จะเอาตัวคุณหลินโยนลงทะเลให้ปลากิน”

สีหน้าของฉู่ยี่เฟยเย็นยะเยือก:“แกกล้า!”

“หึๆ คุณฉู่สามารถลองดูได้ว่าผมกล้าหรือเปล่า”

“ฉันสามารถให้จี้เต้าเจินเจี่ยกับพวกแกได้ แต่พวกแกห้ามแตะต้องคุณหลินแม้แต่เส้นผม” ฉู่ยี่เฟยพยายามอดกลั้นความโมโหเอาไว้

“วางใจเถอะ พวกผมต้องการแค่จี๋เต้าเจินเจี่ย สำหรับคุณหลินแล้ว……หลังจากที่เธอช่วยพวกผมเปิดจี๋เต้าเจินเจี่ย พวกผมก็จะปล่อยตัวเธอ”

“จริง นอกเหนือจากนี้ พวกเรายังมีเงื่อนไขเล็กๆอีกข้อหนึ่ง”

“เงื่อนไขอะไร?” ฉู่ยี่เฟยพูดเสียงเคร่งขรึม

“ให้เฉินเฟิงเป็นคนส่งจี๋เต้าเจินเจี่ยมายังประเทศญี่ปุ่นด้วยตนเอง”

“เป็นไปไม่ได้!” แทบจะไม่คิด ฉู่ยี่เฟยคัดค้านออกไป

ให้เฉินเฟิงไปประเทศญี่ปุ่นเวลานี้ เท่ากับเอาเฉินเฟิงไปตายไม่ใช่หรอ?

เมื่อวานก่อนเฉินเฟิงเพิ่งฆ่าอัจฉริยะของประเทศญี่ปุ่นไปสองคน เวลานี้ ครึ่งหนึ่งของวงการศิลปะการต่อสู้ในประเทศญี่ปุ่นต่างพากันเกลียดเฉินเฟิงเข้าไส้

ถ้าเฉินเฟิงกล้าไป จุดจบคือการตายอย่างแน่นอน!

“เป็นไปไม่ได้?” จู่ๆ ปลายสายมีเสียงหัวเราะเย็นยะเยือกของชายหนุ่มดังขึ้นมา:“คุณฉู่ ผมคิดว่าคุณคงไม่รู้ว่าเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ ตอนนี้ระหว่างพวกเราไม่ใช่การต่อรอง แต่คือการที่ผมพูดอะไร คุณก็ต้องทำแบบนั้น!”

“ผมให้เวลาคุณแค่สามวัน หลังจากสามวัน ถ้าผมยังไม่เจอตัวเฉินเฟิงและจี๋เต้าเจินเจี่ย พวกคุณก็รอรับศพคุณหลินเถอะ”

“ตู๊ดๆ”

หลังจากพูดจบประโยคนี้ ปลายสายก็ตัดทันที

สีหน้าของทุกคนแตกต่างกันไป

ส้งลี่เฉิงแลดูดีใจในความโชคร้ายของคนอื่น เขาคิดไม่ถึงว่า สมาคมการค้าเชียสุ่ยจะกระเพาะใหญ่ขนาดนี้ ที่จะเอาทั้งจี๋เต้าเจินเจี่ยและจะเอาทั้งชีวิตของเฉินเฟิง

ตอนนี้ก็ดูแค่ว่าเฉินเฟิงจะเลือกยังไง

“เสี่ยวเฟิง นายไปไม่ได้ นี่เป็นหลุมพราง!”

สีหน้าของสือโพ่จุนดูแย่มาก อย่างไม่ต้องสงสัย การกระทำของสมาคมการค้าเชียสุ่ยในครั้งนี้ เพื่อแก้แค้นเฉินเฟิง

พวกเขาคงรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเฉินเฟิงกับหลินหวั่นชีวมานานแล้ว ไม่แน่ จี๋เต้าเจินเจี่ยในครั้งนี้ก็แค่รวดเอาไปด้วยเท่านั้น เป้าหมายหลักของพวกเขา เกรงว่าจะเป็นการจัดการเฉินเฟิง!

เพราะถึงอย่างไรเฉินเฟิงก็อยู่ระดับหั้วจิ้งชั้นต้นตั้งแต่อายุยี่สิบห้า ในอนาคตถ้าไม่เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น เฉินเฟิงต้องบรรลุเป็นมหาปรมาจารย์แห่งบูโดได้อย่างแน่นอน ส่วนจี๋เจ้าเจินเจี่ย ถึงแม้จะมีความเป็นไปได้ว่าสามารถช่วยให้จอมยุทธ์หั้วจิ้งขึ้นเป็นมหาปรมาจารย์แห่งบูโด แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่โอกาสที่เพิ่มขึ้นมาเท่านั้น ไม่ได้รับรองร้อยเปอร์เซ็นต์

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว การกำจัดเฉินเฟิง คือเรื่องด่วน

“ผมรู้ว่านี่คือหลุมพราง” เฉินเฟิงยิ้มเศร้า “แต่ผมไม่มีทางเลือก”

“ไม่ได้ เดี๋ยวฉันจะรายงานเรื่องนี้กับสำนักงานใหญ่ แล้วให้สำนักงานบอกให้วงการศิลปะการต่อสู้ที่ประเทศญี่ปุ่นกดดันพวกมัน ปล่อยให้พวกมันปล่อยตัวหวั่นชีวกลับมา”

เฉินเฟิงส่ายหน้า:“พี่สือ สำนักงานใหญ่ไม่มีวันกดดันวงการศิลปะการต่อสู้ของประเทศญี่ปุ่นหรอก ถอยหลังหมื่นก้าวมาพูดนะครับ ต่อให้สำนักงานใหญ่บอกให้วงการศิลปะการต่อสู้ที่ประเทศญี่ปุ่นกดดัน วงการศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่นก็ไม่มีวันยอมให้ขวัญนินจาปล่อยตัวหวั่นชีวกลับมา ไม่แน่น พวกเขาอาจจะลอบสนับสนุนขวัญนินจาก็ได้”

ลูกเขยมังกร

ลูกเขยมังกร

Status: Ongoing

อ่านนิยาย เรื่อง ลูกเขยมังกร ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดย เรื่อง ลูกเขยมังกร บ้างส่วนของนิยาย

บทที่ 1 ทรัพย์สินหลายล้านล้าน

“อยากให้ฉันกลับบ้านตระกูลเฉินงั้นหรือ?” ถนนคนเดิน ในเมืองชางโจวที่ทางเข้าร้าน อาหาร เฉินเฟิงใส่ชุดส่งอาหารเดลิเวอรี่สีเหลืองด้วย สีหน้าเย็นชา

“ใช่ นายท่านบอกว่า ตราบใดที่นายน้อยเต็มใจ ที่จะกลับไปยังตระกูลเฉิน ทรัพย์สินทั้งหมดหลาย ล้านล้านของตระกูลเฉินจะอยู่ภายใต้การควบคุม ของนายน้อย” ตรงข้ามกับเฉินเฟิงชายชราใส่ชุดถัง สีเทาพูดด้วยความเคารพ

“เห้อ…ทรัพย์สินหลายล้านล้าน? ” เฉินเฟิง หัวเราะกับตัวเอง และถอนหายใจเบาๆ : “ตระกูล เฉินนั้นรวยมากจริงๆ”

ราวกับว่าเขาสามารถฟังออกจากคำ กาง ของเฉินเฟิงชายชราใส่ชุดถังถามอย่างหมด หนทาง : ” นายน้อย คุณยังกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เกิด ขึ้นเมื่อสามปีก่อนหรือ? ”

เมื่อเห็นเฉินเฟิงไม่พูดเลย เฉินจงก็ยิ้มอย่าง ขมขื่น ” นายน้อย เรื่องของเมื่อสามปีก่อน นาย ท่านเป็นฝ่ายทำผิดจริงๆ แต่ในช่วงสามปีที่ผ่านมา นายท่านได้ชดใช้กรรมไปแล้วมากพอสมควร สำหรับสิ่งนั้น เหตุใดนายน้อยจึงไม่ให้โอกาสนาย ท่านบ้าง?”

” โอกาสงั้นเหรอ? ” เฉินเฟิงยกมุมปากยิ้มเยาะ %3D เย้ย ขอให้เขาให้โอกาสเฉินเจิ้นหนาน แต่เฉินเจิ้น หนานเคยให้โอกาสแม่ของเขาหรือไม่?

เฉินเฟิงจะไม่มีวันลืมเรื่องที่แม่ของเขาเสียชีวิต de ด้วยโรคร้ายต่อหน้าตัวเอง เมื่อสามปีก่อน

ตระกูลเฉินมีทรัพย์สินหลายล้านล้าน แต่เฉิน เจิ้นหนานไม่ยอมจ่ายเงินหนึ่งล้านเพื่อรักษาแม่ของ เขา แม้ว่าตัวเองจะเป็นเหมือนสุนัข คุกเข่าต่อหน้า เขา และขอความเมตตาจากเขา แต่เฉินเจิ้นหนานไม่ ได้สนใจเลยสักนิด และทำได้เพียงแค่เฝ้าดูแม่ของ เขาเสียชีวิตด้วยความเจ็บป่วยอย่างสิ้นหวัง

ตอนนี้ เฉินเจิ้นหนานต้องการโอกาสงั้นหรือ?

ที…

เฉินเฟิงส่ายหัวด้วยสีหน้าเย้ยหยันสุดจะพรรณนา

“หรือว่า นายน้อยเต็มใจที่จะเป็นคนส่งอาหารไป ตลอดชีวิตหรือ? ” เฉินจงถามพร้อมกับถอนหายใจ เมื่อเฉินเฟิงไม่ไหวติง เขารู้ว่าสามปีหลังจากที่เฉินเฟิ งออกจากบ้านของตระกูลเฉิน ชีวิตของเขาไม่ราบ รื่นเลย ไปเป็นลูกเขยของตระกูลเสี้ยไม่ต้องพูดถึง ฐานะที่ต่ำต้อยของเขา ยังคงถูกคนในตระกูลเสี้ย ดูถูกอยู่ตลอดด้วย และวันเวลาของเขาที่อยู่ในตระ กูลเฉินนั้น แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

“ส่งอาหารดีกว่าตาย” เฉินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ

สีหน้าของเฉินจงเปลี่ยนไป และเขาก็พูดว่า “นายน้อย คุณหมายถึงอะไร?”

“ไม่ได้หมายถึงอะไรเลย” เฉินเฟิงส่ายหัว “เฉิน จง คุณกลับไปได้แล้ว บอกเฉินเจิ้นหนานและคนใน ตระกูลเฉินด้วย สักวันหนึ่งผมจะกลับไปแน่นอน แต่ ไม่ใช่เพื่อทรัพย์สินนับล้านล้านนั้น!”

เฉินจงผงะ มองดูเงาร่างด้านหลังของเฉินเฟิงที่ กำลังเดินจากไป ทันใดนั้น สีหน้าของเขาก็ซับ ซ้อน…

ตลอดทาง อารมณ์ของเฉินเฟิงซับซ้อนมาก

ตั้งแต่วันที่เขาเกิดมา เขาก็อาศัยอยู่ในบ้านของ ตระกูลเฉิน แต่เนื่องจากฐานะของเขาเป็นลูกนอก สมรส คนในตระกูลเฉินจึงไม่ค่อยชอบเขานัก แม้ กระทั่งคนรับใช้ของตระกูลเฉินก็สามารถดุด่าว่าเขา อย่างดุเดือด และดูถูกเขาได้ตามต้องการ

เดิมที่เฉินเฟิงเคยคิดว่าเขาจะเป็นตัวหนอนใน ตระกูลเฉินไปชั่วชีวิต จนกระทั่งแม่ของเขาล้มป่วย เมื่อสามปีก่อน เขาจึงตระหนักถึงว่า ตระกูลเฉินไม่ ได้ให้โอกาสเขาเป็นแม้แต่ตัวหนอนด้วยซ้ำ!

ในคืนนั้น แม่ของเขาป่วยหนักมาก เฉินเฟิง คุกเข่าต่อหน้าคนในครอบครัวเฉินเหมือนสุนัขตัว หนึ่ง ขอร้องให้พวกเขาช่วยชีวิตแม่ของเขา แต่ไม่มี ใครยื่นมือช่วยเหลือเลย

การแสดงออกของทุกคนนั้น เย็นชามาก

ในที่สุด แม่ของเขาก็ป่วยหนักจนเสียชีวิต เฉินเฟิงรู้สึกว้าวุ่นมาก ในตอนนั้น เขาก็เข้าใจ แล้วว่า ชีวิตของตัวเอง และแม่ของเขานั้น ด้อยกว่า มดอยู่ในสายตาของคนในตระกูลเฉิน!

ในวันนั้น เฉินเฟิงก็ออกจากบ้านของตระกูลเฉิน

ในวันนั้น เฉินเฟิงสาบานว่า วันหนึ่งเขาจะกลับ ไปที่ตระกูลเฉิน และใช้ความสามารถเข้มแข็งอย่าง เต็มที่ เพื่อให้ทุกคนในตระกูลเฉินคุกเข่าต่อหน้า หลุมฝังศพของแม่เขา และขอให้เธอยกโทษ!

แต่ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นเพียงความคิดเล็กๆ น้อยๆของเขาที่ยังเด็ก หลังจากที่เขาออกจากตระ กูลเฉิน และมาที่ชางโจวได้สองวันเฉินเฟิงก็ถูกกลุ่ม คนไล่ล่าและสังหาร หากไม่ได้รับความช่วยเหลือ จากเสี้ยเว่ยกั๋ว เขาก็คงกลายเป็นศพไปนานแล้ว

ไม่ต้องคิดก็รู้ว่า คนที่ไล่ล่าเขานั้น ต้องมีส่วน เกี่ยวข้องกับตระกูลเฉินอย่างแน่นอน

อยู่ต่อหน้าคนในตระกูลเฉินที่ยักษ์ใหญ่ เฉินเฟิ งก็ต่ำต้อยราวกับมด

หลังจากกลายเป็นลูกเขยของตระกูลเสี้ยแล้ว ชีวิตของเฉินเฟิงก็ค่อยๆสงบลง แม้ว่าเขาจะถูกผู้คน นับพันหมื่นคนเยาะเย้ย แต่ยังไงเขาก็ยังเป็นคน ธรรมดาคนหนึ่ง

แต่ต้นไม้ต้องการความสงบลมพัดไม่ยอมหยุด และตระกูลเฉิน ก็ตามมาอีกครั้งโดยไม่คาดคิด

ยังจะให้เขากลับไปที่ตระกูลเฉิน และสืบทอดทรัพย์สินนับล้านล้านนั้น

แต่ลูกหลานรุ่นที่สามของตระกูลเฉินที่ใหญ่โต นั้น มีผู้ชายมากกว่าหนึ่งร้อยคน ไม่ว่าจะวนกันไปกี่ รอบ ก็ไม่มีวันที่จะวนจนถึงลูกนอกสมรสที่จะ สืบทอดตระกูลเฉิน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า นี่เป็นแผนการชั่วร้ายของ พวกเขา

ครั้งหนึ่งเขาเคยถ่อมตัวเหมือนสุนัข แต่วันนี้ เขา มีค่าหลายล้านล้าน

แผนการชั่วร้ายนี้ปลอมเกินไป!

“เฉินเฟิง!” เมื่อเฉินเฟิงขมวดคิ้วอยู่ในความคิด ก็ มีหญิงสาวใส่ชุดเดรสสีขาวที่สง่างามปรากฏต่อหน้า เขา ผู้หญิงคนนั้นมีใบหน้าที่บอบบาง รูปร่างสูงสุด ส่วนอารมณ์ที่สวยงาม เพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ก็จะ ทำให้คนรู้สึกสดใสและน่าทึ่งมาก

ผู้หญิงคนนี้ ก็เป็นภรรยาของเฉินเฟิง มีชื่อว่า เสี้ยเมิ่งเหยา

“เมิ่งเหยา มีอะไรเหรอ?”

เมื่อเห็นเสี้ยเมิ่งเหยา ใบหน้าของเฉินเฟิงก็เต็มทรัพย์สินนับล้านล้านนั้น


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท