บทที่ 630 สร้างความตื่นตกใจ
“ข้อที่สอง ก่อนหน้านี้ฉันได้พูดไปแล้ว ฉันเต็มไปด้วยความรู้สึกดีๆกับประเทศที่เต็มไปด้วยความมหัศจรรย์นี้ แต่หลังจากที่ฉันมาถึงที่นี่ก็มีเรื่องที่ทำให้ฉันไม่พอใจ คนที่ชื่อเฉินอิงไฉซึ่งอยู่ในยันเจียง เพื่อที่จะดึงดูดให้ฉันลงทุน เขาใช้การหลอกลวง ใช้วิธีการล่อลวงที่แสนจะน่ารังเกียจ ทำให้ฉันโมโหเป็นอย่างมาก จนถึงขั้นเริ่มสงสัยสภาพแวดล้อมการลงทุนของยันเจียงและหวาเซี่ย ถึงขั้นทำให้ฉันยกเลิกความคิดที่จะลงทุน แต่โชคดีที่ในเวลานั้น ฉันได้เจอกับผู้มีพระคุณและเพื่อนของฉันที่ชื่อเฉินเฟิง เฉินเฟิงบอกกับฉันว่า นั่นเป็นแค่ข้อยกเว้นเท่านั้น”
“ความเป็นจริงเป็นเครื่องยืนยัน สิ่งที่ผู้มีพระคุณพูดนั้นถูกต้อง นั่นเป็นเพียงแค่ข้อยกเว้นเท่านั้น คนอื่นๆในหวาเซี่ยล้วนดีมาก ยกตกอย่างเช่นคุณเซ่หย่วนที่น่าเคารพ แต่ฉันก็ยังคงอยากจะพูด ฉันไม่อยากเจอคนที่ชื่อเฉินอิงไฉในระหว่างการร่วมลงทุน และหวังว่าจะไม่ได้เจอคนประเภทนี้——การทำงานร่วมกันสิ่งที่จำเป็นคือความจริงใจ！”
“สุดท้าย ขอขอบคุณทุกท่าน ณ ที่นี่ด้วย ฉันเชื่อว่า การสนับสนุนอย่างยิ่งใหญ่ของหวาเซี่ยและยันเจียง ทำให้ธุรกิจของอังกฤษและธุรกิจของหวาเซี่ยสามารถบรรลุเป้าหมายได้ และสร้างความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นมากขึ้น”
ตามด้วย ขณะที่ทุกคนกำลังมองด้วยความจดจ่อและคาดหวังนั้น ภายใต้แสงไฟ ใบหน้าของแอนนี่แต้มไปด้วยรอยยิ้ม เธอพูดขึ้นเสียงหวาน โดยพูดเป็นภาษาอังกฤษ สำเนียงจากตระกูลผู้ดี หลังจากเธอพูดจบหนึ่งประโยคก็จะหยุดลง แล้วให้ล่ามในงานแปลภาษา เสียงนั้นดังก้อง
“แปะๆๆ……”
สิ้นเสียงของแอนนี่ เสียงปรบมือหนาหูดังขึ้น ดังอยู่นานไม่หยุด ราวกับจะปรบมือจนเพดานพลิกกลับด้าน
เฉินอิงไฉจบเห่แล้ว ！
ขณะที่กำลังปรบมือ ภายในใจของคนของหวาเซี่ยทีอยู่ในงานต่างเหงื่อตกและมีความคิดนี้ขึ้นมา
ถูกแอนนี่พูดตำหนิต่อหน้าข้าราชการระดับสูง ต่อให้เฉินอิงไฉจะมีคนคอยหนุนหลังที่มีอำนาจแค่ไหน ก็อย่าคิดฝันที่จะอยู่ในแวดวงข้าราชการได้อีก
ในทางกลับกัน เฉินเฟิงกลับได้รับความสนใจจากข้าราชการระดับสูง เพราะเรื่องในครั้งนี้
“ตาเซ่ เพื่อป้องกันไม่ให้การลงทุนของบริษัทอังกฤษเกิดปัญหาขึ้นอีก นายรีบเรียกประชุมแล้วกำจัดเฉินอิงไฉไปซะ จากนั้นรายงานไปที่แผนกองค์กร ฉันเองก็จะรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นให้กับแผนกองค์กรตามจริง ให้แผนกองค์กรประกาศเรื่องจัดการเฉินอิงไฉก่อนที่บริษัทอังกฤษจะไปจากยันเจียง ถือว่าเป็นการให้คำตอบแอนนี่และบริษัทอังกฤษ”
หลังจากจบการสัมมนา หัวหน้าใหญ่ส่งแอนนี่ไปที่รถ จากนั้นเข้าไปนั่งในรถHongqi บอกกับเซ่หย่วนที่นั่งอยู่ข้างตน
“ครับ หัวหน้า”
เซ่หย่วนทำตามคำสั่งทันที เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาต่อหน้าหวังหง สั่งให้เลขารายงานกรรมการ ให้ออกหนังสือเรียกประชุม วันนี้เวลาบ่ายโมงตรง ประชุมในหัวข้อไล่เฉินอิงไฉออก
บ่ายโมงตรง การประชุมได้เริ่มขึ้นอย่างตรงเวลา เซ่หย่วนและข้าราชการระดับสูงต่างร่วมการประชุม บ่ายสอง การประชุมจบลง ทุกคนที่ร่วมประชุมต่างมีความเห็นตรงกัน และได้มีมติดังต่อไปนี้
เฉินอิงไฉถูกไล่ออก
มตินี้ ทำให้ยันเจียงเกิดความปั่นป่วนไม่น้อย
เฉินอิงไฉ เป็นถึงหนึ่งในคนที่โดดเด่นของทายาทรุ่นที่สามของตระกูลเฉิน แต่สุดท้ายตอนนี้เขากลับถูกไล่ออก
อีกทั้ง ชีวิตนี้ไม่สามารถเข้ามาทำงานราชการได้อีก วิธีการจัดการในครั้งนี้ แทบจะเท่ากับประหารเฉินอิงไฉ！
“เฉินเฟิง ไอ้ลูกเมียน้อย แกรอดูเถอะ！ฉันไม่จบกับแกแน่！”
หลังจากที่เฉินอิงไฉรู้บทลงโทษ เขาก็ร้องตะโกนด้วยความหน้าดำหน้าแดง กำหมัดทั้งสองข้างแน่น ใบหน้าของเขายับยู่ยี่เต็มไปด้วยความแค้น……
ค่ำคืนหลังจากผ่านไปสามวัน แอนนี่ที่พักอยู่ในโรงแรมหรูหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วนั้น เธอใส่ชุดนอนผ้าไหม นอนอยู่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเฉินเฟิง
“เฉินเฟิงที่รัก คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ?” ปลายสายรับสาย แอนนี่เป็นฝ่ายถามก่อน
“ไม่ได้ทำอะไรครับ มีอะไรรึเปล่า?” เฉินเฟิงถาม
“พรุ่งนี้ ฉันจะกลับอังกฤษพร้อมกับคุณพ่อแล้วค่ะ”
แอนนี่พูดด้วยสีหน้าอาลัยอาวรณ์：“ชีวิตหลายวันที่ผ่านมานี้เหมือนเป็นความฝัน ฉันอยากให้ความฝันนี้อยู่ตลอดไป ไม่ต้องตื่นขึ้นมา”
“คุณเที่ยวเล่นจนไม่อยากกลับบ้านแล้ว”
เฉินเฟิงยิ้มเศร้า เขารู้ดี เพราะฐานันดรศักดิ์ของเธอที่พิเศษกว่าคนอื่น ทำให้แอนนี่ไม่ค่อยได้เที่ยวเล่นอย่างมีอิสระ ออกจากประเทศอังกฤษนับครั้งได้ โดยเฉพาะเมื่อแปดปีก่อนตอนที่เธอเกือบตายด้วยฝีมือผู้ก่อการร้าย ทำให้เธอไปไหนมาไหนในประเทศอังกฤษน้อยครั้งมาก
“ใช่ค่ะ” แอนนี่พูดด้วยเสียงออดอ้อน “ฉันไปเที่ยวกับคุณอีกสองสามวันดีไหมคะ?”
“ขอแค่คุณพ่อของคุณอนุญาต ผมไม่มีปัญหาครับ” เฉินเฟิงยิ้มแล้วตอบกลับ เขารู้ดีแก่ใจ ความเป็นไปได้นี้น้อยมาก
เป็นจริงตามนั้น แอนนี่บ่นด้วยความเซ็ง：“ฉันขออนุญาตท่านแล้วค่ะ แต่ท่านไม่อนุญาต”
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็กลับประเทศอังกฤษด้วยความเชื่อฟังนะครับ ไว้มีโอกาสผมจะไปหาคุณที่ประเทศอังกฤษ” เฉินเฟิงยิ้มแล้วพูด
“ค่ะ คุณพ่อบอกแล้ว ครั้งนี้ท่านเสียใจมากที่ไม่ได้เจอคุณ ไว้รอให้คุณมาประเทศอังกฤษ จะต้องทำความรู้จักกับคุณอย่างดีค่ะ” แอนนี่พูดอย่างมีความสุข
เธอในเวลานี้ เหมือนผู้หญิงที่กำลังมีความรัก รู้สึกเหมือนว่าแฟนของตนเองได้รับความชอบจากผู้ใหญ่ รู้สึกดีใจมาก
เฉินเฟิงสามารถสัมผัสได้ถึงความดีใจของแอนนี่ และสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่เธอเก็บซ่อนเอาไว้ แต่เขายังคงแกล้งทำเป็นไม่รู้ จงใจเปลี่ยนบทสนทนา พูดไปเรื่อยเปื่อย ไม่นานก็ผ่านไปกว่ายี่สิบนาที
“เฟิงที่รัก ฉันรอคุณที่ประเทศอังกฤษนะคะ ไม่เจอกันไม่เลิกราค่ะ”
หลังจากยี่สิบนาทีผ่านไป แอนนี่วางสายด้วยความอาลัยอาวรณ์ จากนั้นวางโทรศัพท์ไว้ด้านข้าง เดินลงจากเตียง มองออกไปนอกหน้าต่างในทิศทางของเฉินเฟิง
ความเป็นจริงตลอดหลายวันที่ผ่านมานี้ที่เธอได้อยู่กับเฉินเฟิง เธอมีคำถามข้อหนึ่งอยากจะถามเฉินเฟิงมาก
ซึ่งก็คือเฉินเฟิงเคยชอบเธอไหม
แต่สุดท้าย เธอก็ไม่ได้ถามออกไป
เพราะแฮธาเวย์บอกกับเธอ เฉินเฟิงแต่งงานแล้ว
อีกทั้งภรรยาของเฉินเฟิง ก็สวยมาก ความสวยของเธอไม่ด้อยไปกว่าตน
เวลานี้เธอถามคำถามนี้กับเฉินเฟิง มีแต่จะทำให้เฉินเฟิงลำบากใจ
ดังนั้น เธอเลือกที่จะมีเหตุผล
“แต่เหตุผลนี้จะอยู่ได้นานแค่ไหน?” แอนนี่พูดพึมพำเสียงเบา เข้าสู่ความสับสน
ในเวลาเดียวกัน ห่างจากพระราชวังกู้กงไปไม่ไกล ประตูที่สูงใหญ่ ตรอกซอยที่มีการป้องกันอย่างหนาแน่น
รถยนต์ที่มีป้ายทะเบียนพิเศษสี่คันจอดอยู่ตรงหน้าประตูบ้านตระกูลเฉิน คันแรกคือป้ายที่ขึ้นต้นด้วยจิงav0 สามคันด้านหลัง คันหนึ่งเป็นป้ายทะเบียนรถทหาร อีกสองคนเป็นป้ายทะเบียนรถข้าราชการ เป็นป้ายทะเบียนรถที่ขับอยู่บนท้องถนน ตำรวจไม่กล้าดักจับ
ภายในตระกูลเฉิน เฉินโป๋ยุง เฉินเจี้ยนกั๋วอยู่ในห้องโถงใหญ่ ส่วนเฉินอิงนั่งหน้าดำหน้าแดงบนโซฟา
ในห้องโถงใหญ่ ไม่มีใครพูดอะไร เงียบมาก บรรยากาศกดดันเป็นอย่างมาก
