บทที่ 652 ไม้ตายขั้นสุด
“เถิงเอ๋อ ไม่ต้องกังวลไป นี่เป็นพลังที่แกร่งที่สุดของเขาแล้ว เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเราหรอก!” ได้ยินคำพูดของจอมยุทธ์มากมาย สีหน้าสองพ่อลูกจิ่งหยุนเฟิงและจิ่งเซ่อเหมิงดูเคร่งเครียดขึ้นมาทันที
ตั้งแต่เริ่มประลองมาจนตอนนี้ ความสามารถของเฉินเฟิงเหมือนหลุมดำยังไงยังงั้น แม้แต่พวกเขาก็มองไม่ออก เฉินเฟิงเหมือนจะแกร่งขึ้นเรื่อยๆตลอด ได้เปรียบตลอด ทำให้เมื่อกี้เกือบจะสั่นคลอนแล้วกับความมั่นใจในใจพวกเขาที่ว่า—-จิ่งเถิงต้องชนะแน่!
แต่ตอนนี้ธนูที่ตั้งสายแล้วไม่สามารถถอยหนีได้ พวกเขาไม่มีทางถอยแล้ว จิ่งเถิงต้องชนะเฉินเฟิงแน่!
หือ?
บนกาบเรือ เฉินเฟิงปรับลมปราณในตัวเสร็จแล้ว เขาสามารถควบคุมพลังภายในที่เริ่มสับสนไว้ได้ พอจะก้าวเท้าออกไปฆ่าจิ่งเถิงให้มันสิ้นเรื่อง ก็ได้ยินคำพูดของจิ่งเซ่อเหมิง เลยชะงักฝีเท้าลง “เอ๋…” ในเวลาเดียวกัน ปรมาจารย์ด้านการต่อสู้คนอื่น รวมถึงก่วนหนานเทียนและอู่จื่อโจว หลังจากได้ยินคำพูดของจิ่งเซ่อเหมิงแล้ว อดหันไปมองจิ่งเซ่อเหมิงอย่างตกใจไม่ได้ เหมือนกำลังถามว่า: นี่จิ่งเถิงยังมีไม้ตายอีกหรอ?
“ไอ้หมอ ฉันต้องยอมรับจริงๆนะว่า แกแกร่งมาก แกร่งจนถึงกับบังคับให้ฉันต้องใช้ท่าไม้ตายสุดท้ายได้ ตอนแรกฉันคิดจะใช้มันในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลกมากกว่า!” เหมือนตอบคำถามพวกก่วนหนานเทียน จิ่งเถิงแลบลิ้นเลียรอยเลือดที่ปาก และคายเลือดในปากออกไป ขยับร่างกายเล็กน้อย พูดอย่างเย็นชาว่า:
“แต่ว่าพอแค่นี้แหละ แกน่าจะภูมิใจมากพอแล้วที่ได้ตายด้วยท่าไม้ตายสุดแกร่งของฉัน!”
“เหอะเหอะ ตั้งแต่เริ่มประลองมาจนตอนนี้ นอกจากจะปากเก่งมากแล้ว แกยังทำอะไรเป็นมั่ง?”
เฉินเฟิงยิ้มไม่ยี่หระด้วยสีหน้าดูถูกจิ่งเถิง แต่ในใจกำลังเตรียมการป้องกัน
เมื่อกี้ที่ตกใจไม่เพียงแค่จิ่งเถิงและพวกผู้ชม เฉินเฟิงเองก็ตกใจเหมือนกัน
วันนั้นที่เขาเดินลมปราณวิธีหายใจลับๆ และใช้กระบวนท่าไม้ตายหักแม่น้ำ แม้แต่นินจาชั้นสูงญี่ปุ่นสองคนนั้นยังต้านทานไม่อยู่ แต่จิ่งเถิงกลับแค่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย—มันเหนือความคาดหมายของเขามาก และเป็นหลักฐานยืนยันได้อย่างดีว่า การโจมตีของจิ่งเถิงเมื่อกี้แกร่งมากจริงๆ
ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ จิ่งเถิงกลับยังมีไม้ตายเหลืออีก ทำให้เฉินเฟิงต้องระวังมากขึ้นละ!
“ตระกูลจิ่งของเราสามารถยืนหยัดไม่เคยล้มในวงการศิลปะการต่อสู้หวาเซี่ยมาได้เป็นพันปี หมัดหยินหยางสามารถสะท้านวงการศิลปะการต่อสู้หวาเซี่ยมานับพันปี ความสุดยอดของมันไม่ใช่อะไรที่กบในกะลาอย่างแกจะเข้าใจได้หรอก!” จิ่งเถิงแค่นเสียงยิ้มเย็น
หือ?
พอได้ยินคำพูดของจิ่งเถิง เฉินเฟิงไม่ได้ตอบอะไร เขาแค่จ้องมองจิ่งเถิงนิ่ง
ไม่เพียงแค่เขา ตอนนี้สายตาทุกคนพุ่งไปที่จิ่งเถิง เหมือนกำลังถามว่า: “ไม้ตายที่แกร่งที่สุดของจิ่งเถิงคืออะไร?
ไม่มีคำตอบ จิ่งเถิงควบคุมกำลังภายในที่สับสนได้ในที่สุด จากนั้นเริ่มเดินลมปราณให้พลังเพิ่มพูนขึ้นมาอีกครั้ง แถมยังเร็วกว่าเมื่อกี้อีกด้วย
ไม่นานออร่าของจิ่งเถิงกลับมาน่ากลัวเหมือนก่อนหน้านี้ แต่พลังกลับยังเพิ่มขึ้นไม่หยุด เหมือนไร้ที่สิ้นสุดยังไงยังงั้น
เพี๊ยะ!
เพี๊ยะ!
เพี๊ยะ!
จากนั้นจิ่งเถิงก้าวเท้าเข้าหาเฉินเฟิง ทุกย่างก้าวประหนึ่งเนิบช้า แต่ที่จริงแล้วเร็วมาก กาบเรือใต้ฝ่าเท้าไม่สามารถรองรับแรงอันน่ากลัวนี่ได้ ทนไม่ไหวแตกไปซะก่อน เหลือเพียงรอยเท้าชัดเจนเอาไว้ ทำเอาเรือลำใหญ่สะท้านสะเทือนขึ้นมา!
นอกจากนี้แล้วทุกย่างก้าวของเขาเป็นไปตามจังหวะบางอย่าง ทำปฏิกิริยากับพื้น ประหนึ่งมีกองทัพนับหมื่นกำลังบุกตะลุย เสียงดังทะลุโสตประสาทจนหูอื้อ
เสียงนั่นทำให้พวกหวู่เหวินโป๋ที่อยู่บนเรือลำที่สามหน้ามืดตาลาย เหมือนมีอะไรมากดทับหน้าอกไว้ ทำให้หายใจลำบาก
ไม่เพียงแค่พวกเขาท่านั้น พวกศิษย์สำนักน้อยใหญ่บนเรือลำที่หนึ่งพอได้ยินเสียงนี้รวมกับเสียงฝีเท้าแล้ว ก็รู้สึกหูอื้อจนไม่สามารถรวบรวมสมาธิไว้ได้
“ตาย!!” วินาทีต่อมาในตอนที่จิ่งเถิงเดินจนถึงจุดที่ห่างกับเฉินเฟิงราวสิบเมตรได้ จู่ๆจิ่งเถิงก็เดินลมปราณร้องตะคอกดังออกมา ประหนึ่งเสียงฟ้าฟาดให้ตกใจ
เสียงนี้มาไม่ได้ทันตั้งตัว และใสกระจ่าง เหมือนจะแผ่นดินไหว ทำให้พวกหวู่เหวินโป๋บนเรือลำที่สามยืนไม่อยู่ แทบจะเข่าอ่อนทรุดลง และทำให้พวกศิษย์สำนักน้อยใหญ่บนเรือลำที่หนึ่งหัวใจสั่นไหว สมองเริ่มเบลอ
แม้แต่ปรมาจารย์ด้านการต่อสู้ที่ยืนอยู่ใกล้กาบเรือหลายท่านยังหวั่นไหว สีหน้าเหม่อลอย
เพี๊ยะ!เพี๊ยะ!เพี๊ยะ!
เสียงตะคอกดังขึ้น ระเบิดอากาศโดยรอบ
ภายใต้แสงอาทิตย์อัสดง จิ่งเถิงปรากฏตัวต่อหน้าเฉินเฟิงเอาดื้อๆ หมัดขวาซัดออกไปใส่เฉินเฟิงอีกครั้ง
หมัดนี้ผสานทั้งพลัง ลมปราณ จิตวิญญาณ หลอมหลวมเป็นหมัดที่น่ากลัวนี้!
ตอนแรกคือใช้เสียงสร้างความเกรงขามก่อน พอถึงระดับที่ทำให้คู่ต่อสู้จิตใจเริ่มหวั่นไหว ค่อยลงมือจู่โจมไม่ให้คู่ต่อสู้ตั้งตัวได้ทัน ในเวลาเดียวกันก็ใช้หมัดมาจู่โจมคู่ต่อสู้ ทำให้คู่ต่อสู้มีอาการเหม่อลอย…
ทั้งหมดนี่เพื่อเป็นการเตรียมความพร้อมให้การโจมตีครั้งสุดท้ายของเขา!
—-หยินหยางฆ่า!
วินาทีนี้จิ่งเถิงใช้ท่าไม้ตายขั้นสุดยอดของกระบวนท่าหมัดหยินหยาง!
วินาทีนี้เฉินเฟิงมึนงงไปชั่วขณะ เขารู้สึกว่าจิ่งเถิงในตอนนี้เหมือนยักษ์ใหญ่ยืนอยู่บนดวงอาทิตย์ หมัดหนึ่งชกออกไป ทำให้ทั่วทุกที่แตกละเอียด ไม่สามารถต้านทานได้เลย!
เวลาค่อยๆผ่านไปช้าๆ ภาพเริ่มชัดขึ้น
ภายใต้แสงอาทิตย์อัสดง บนกาบเรือ
จิ่งเถิงใช้ท่าไม้ตายขั้นสุดของหมัดหยินหยาง หมัดเดียวพุ่งเข้าใส่เฉินเฟิง พลังของหมัดตรึงตัวเฉินเฟิงเอาไว้ ทำให้เขาไม่มีทางหลบหนีไปได้
เผชิญหน้ากับหมัดบ้าคลั่งของจิ่งเถิงนี้ เฉินเฟิงเหมือนตกใจ เขายืนนิ่งไม่ขยับ โดนแรงกดดันไว้ สถานการณ์อันตรายมาก
“หัก—แม่—-น้ำ!”
ในเวลาเร่งด่วนนี้ เฉินเฟิงตะโกนในใจดังออกมา สติเริ่มกลับมา หมัดขวาชกออกไป!
เขาใช้หักแม่น้ำอีกครั้ง และเลือกที่จะแข็งชนแข็ง!
“บรึ้ม!!”
เสียงระเบิดดังขึ้น หมัดแกร่งของเฉินเฟิงกับจิ่งเถิงปะทะกันอีกครั้ง คราวนี้พลังมากและน่ากลัวกว่าครั้งก่อน
วินาทีนั้น พลังภายในประมาณสามส่วนในตัวจิ่งเถิงไหลออกมา และไหลไปหากำปั้นของเฉินเฟิงดั่งสายน้ำหลาก
พลังภายในพุ่งเข้ามา เฉินเฟิงรู้สึกว่าหมัดของตัวเองชกเข้ากับภูเขาเหล็ก หมัดขวาโดนชกกระเด็น เลือดสดๆไหลริน แรงสะท้อนอันน่ากลัวทำตัวเขาลอยกระเด็นไป อวัยวะภายในได้รับบาดเจ็บจนเจ็บปวด และมีเลือดไหลที่มุมปาก!
การประมือครั้งนี้ เขาโดนจิ่งเถิงชกกระเด็น ไม่เพียงแผลปริแตก แถมอวัยวะภายในยังได้รับบาดเจ็บไม่น้อย เลือดส่วนใหญ่ขึ้นลำคอ เขาพยายามกล้ำกลืนมันลงไป
ส่วนจิ่งเถิงกลับยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเขยื้อน เทียบกับก่อนหน้านี้เหมือนเป็นคนละคน!
หลังจากเขาใช้ท่าไม้ตายขั้นสุดหยินหยางฆ่าออกมา สถานการณ์พลิกกลับมาทันที!
พอเห็นฉากนี้ นอกจากสองพ่อลูกจิ่งหยุนเฟิงและจิ่งเซ่อเหมิงแล้ว ทุกคนที่นั่นรวมถึงก่วนหนานเทียนและอู่จื่อโจวพากันตะลึงอึ้ง พวกเขาไม่คิดเลยว่าท่าไม้ตายขั้นสุดของจิ่งเถิงจะแกร่งถึงขั้นนี้!
เพี๊ยะ!
จากนั้นไม่รอให้ทุกคนได้สติกลับมา ร่างของเฉินเฟิงตกหล่นบนกาบเรือ สีหน้าขาวซีด คิ้วขมวดแน่น สีหน้าเครียดจัด เขาพยายามควบคุมลมปราณและกำลังภายในที่วนเวียนสับสนในร่างไว้
“หมัดหยินหยางสมกลับเป็นวิชาลับของวงการศิลปะการต่อสู้หวาเซี่ยจริงๆ ท่าไม้ตายเมื่อกี้ของจิ่งเถิงน่ากลัวมากเกินไปแล้ว!” พอเฉินเฟิงตกลงพื้น ความเงียบโดนคนทำลายลง บางคนบนเรือลำที่หนึ่งเอ่ยปากพูดออกมา
