ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์ – ตอนที่ 4 ดาร์กฮีลเลอร์ไม่สนใจเรธหรอกนะ

ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์

ตอนที่ 4 ดาร์กฮีลเลอร์ไม่สนใจเรธหรอกนะ

 

 

「ท่านเซนอสจะเปิดที่นี่จริงๆเหรอคะ?」

「อ่าแน่นอนสิ」

 

หลังจากออกจากร้านอาหารมา เซนอสและลิลี่ก็เดินไปตามถนนยามค่ำคืน

ยังไม่ถึงเที่ยงคืน แต่ไม่มีเสียงมนุษย์โดยรอบแล้วและสิ่งที่ได้ยินก็มีแต่เสียงหมาหอน

บ้านเรือนผุพังเรียงรายสองข้างทางของถนนที่ขรุขระ

ลิลี่มองไปรอบๆด้วยท่าทางหวาดกลัว

 

「ไม่เห็นจะมีคนแถวนี้เลยนะคะ」

「ก็เพราะว่านี่คือเมืองร้างนี่」

 

เมืองหลวงของราชอาณาจักรฮาเซส นั้นมีศูนย์กลางอยู่ใจกลางพระราชวังที่ราชวงศ์อาศัยอยู่ โดยมีเขตพิเศษที่เป็นที่พักของชนชั้นสูง และถัดมาก็จะเป็นเขตของประชาชนธรรมดาที่อาศัยอยู่รอบพระราชวังและสลัมที่อยู่ทางเขตด้านนอก บริเวณนี้ตั้งอยู่ระหว่างสลัมและเขตประชาชนและครั้งหนึ่งมันเคยถูกทิ้งร้างเนื่องจากโรคระบาดครั้งใหญ่

 

「แล้วทำไมต้องเป็นที่แบบนี้ละค้า……?」

「ธุรกิจผิดกฏหมายจะทำในเมืองได้ที่ไหนกันเล่า」

「งั้นเองเหรอคะ ท่านเซนอสที่ปราดเปรื่องจริงๆ」

「นอกจากนี้ที่นี่ก็มีปัญหาแค่ค่าเช่าเองถูกไหม」

 

แอสตรอนให้เงินชั้นน้อยมาก และชั้นเองก็ใช้เงินซื้อลิลี่มาจนเหลือเงินอันน้อยนิด ในตอนแรกเซนอสที่เป็นคนจากสลัมก็ไม่สามารถทำสัญญาซื้ออสังหาริมทรัพย์ที่ดีได้อยู่แล้ว แต่ที่นี่มีอาคารเหลืออยู่มากมาย

 

พวกเขาเดินไปรอบๆและก็เจอกับบ้านที่ไม่ผุพังมากนัก

 

「ถ้างั้นไปเดินชมข้างในกันดีกว่าไหม?」

「อะค่ะ……」

 

ลิลี่คว้าแขนเสื้อของเซนอสไว้แน่น

 

「เป็นอะไรไปกลัวงั้นเหรอ?」

「ก็เพราะว่าสถานที่นี้มันเหมือนจะมีผีออกมาตลอดเวลาเลยค่ะ……」

 

ไม่ใช่ว่าพวกผีจะมาหลอกหลอนเพราะคนล่าสมบัติหรอกเหรอ

แล้วก็จอมมารตายไปนานแล้วนะ แต่ก็ยังส่งผลกระทบต่อโลกใบนี้ และในความเป็นจริงก็มีพวก ผีเรร่อน ซอมบี้ กูล เกิดขึ้นมาด้วย

 

「ชั้นรู้ดีน่าลิลี่ แถวนี้มีคนตายเยอะ พวกมอนสเตอร์เองก็คงจะเกิดขึ้นมา ยิ่งถ้าเป็นเรธ(レイス)แล้วละก็จบเห่ไปนานแล้ว……」

「เรธงั้นเหรอคะ?」

「มันเป็นมอสเตอร์ระดับท็อปสายอันเดด ดูเหมือนมนุษย์ แต่เพียงแค่มันสัมผัสคนก็สามารถฆ่าให้ตายได้แล้วและยังทำให้กลายเป็นพวกของมันด้วย」

 

เมื่อก้าวไปข้างในพร้อมกับลิลี่ที่หวาดกลัวก็พบเห็นว่าข้างในนั้นมืดสนิท

 

「<แสงนำทาง(発光ライト)>」

 

เมื่อลิลี่พูดอย่างนั้นและจับมือเธอเอาไว้เองก็มีแสงสลัวๆส่องไปรอบๆ

 

「ลิลี่ใช้เวทย์ได้เหรอ?」

「ง่ายเหมือนปอกกล้วยค่ะ」

 

ความจริงที่กล่าวว่าแม้แต่เด็กก็ใช้เวทย์ได้ และในหมู่เอลฟ์เองที่มีพลังเวทย์มหาศาลและเกิดมาพร้อมพรสวรรค์ด้านเวทมนตร์

 

「ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~!」

 

ทันใดนั้นเองลิลี่ก็กรีดร้องขึ้นมา

มีผู้หญิงผมดำอยู่ในห้องที่แสงไฟส่องสว่างขึ้น

ใบหน้านั้นสวยงาม แต่นัยน์ตามืดมดและทั่วทั้งร่างก็โปร่งใสเล็กน้อย

ออร่าอันแสนน่าสะพรึงกลัวที่ถูกปลดปล่อยมาจากร่าง

 

「ผู้มีชีวิตที่ห่างหายไปนานเอ๋ย……เข้ามาสิ~เข้ามาเลย..」

「ท่านเซนอส เรธ เรธ โผล่มาแล้วค่ะ!」

「อ่ามีลูกค้าอยู่ก่อนด้วยเหรอเนี่ย? แต่ว่าตึกนี่ดูสะดวกสบายแล้วแท้ๆเชียว」

「ท่านเซนอสช่างใจกว้างจริงเชียวนะคะ……」

มอนสเตอร์ตัวนั้นดึงลิ้นออกมาและลอยไปในอากาศและเข้าโจมตี

 

「<ฮีลลิ่ง(治癒)>」

「อิย๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา~」

「เอ๊ะ?」

 

เมื่อลิลี่กระพริบตา ปลายแขนของเรธก็หายไปแล้ว

เซนอสพูดอย่างใจเย็น

 

「อะไรเนี่ยอะนะเรธ ไอ้ของพรรคนั้นฆ่ามาเป็นร้อยๆศพแล้ว」

 

มอนสเตอร์ประเภทอันเดดนั้นแพ้เวทย์รักษา

มันเป็นที่ๆฝึกเวทย์ฟื้นฟูอันแสนพิเศษเลยเชียวล่ะ เพราะงั้นก็เลยไปฝึกที่สุสานคนเดียวบ่อยๆ

 

「ก็ได้ยินมาว่าถ้าเจอเรธขึ้นมาก็ตายแล้ว……ร้อยศพงั้นเหรอคะ?」

 

จากลิลี่ที่บ่นพึมพำคนเดียว เซนอสก็พูดกับเรธ

 

「ขอโทษด้วยก็ไม่ได้อยากจะทำร้ายหรอกนะ แต่อาคารนี้มันแจ่มสุดในย่านนี้แล้ว ถ้าไม่รบกวนกันก็จะดีมากเลยล่ะ เพราะงั้นขอยืมสถานที่หน่อยจะได้ไหม?」

「แกคิดว่ากำลังพูดอะไรอยู่หะ ส่งชีวิตของแกมาเดี๋ยวนี้……!」

「<ฮีลลิ่ง(治癒)>」

「กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก」

「อะโทษที เผลอโจมตีใส่อีกแล้ว ขอโทษนะ」

「หนอยยยยยยยยยยย」

 

เรธมีใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธและยกมือขึ้นมาอีกครั้ง

ร่างกายพองโตและก็มีควันดำปลดปล่อยออกมาจากร่าง

 

「ยกโทษให้ไม่ได้ เจ้ามนุษย์นี่บังอาจมารุกรานพื้นที่ของคาร์มิล่า(カーミラ)ที่เป็นถึงราชินีแห่งภูตผีปีศาจ ฉันจะเรียกภูติผีบริเวณนี้มาให้หมดเลยคอยดู」

「อืมมมม……เป็นไปได้ก็อยากอยู่แบบเงียบๆนะ……」

 

เซนอสยักไหล่และชูมือข้างหนึ่งไปข้างหน้า

 

「<เวทย์รักษาชั้นสูง ไฮ ฮีล(高度治癒ハイ・ヒール)>」

 

วงแหวนแห่งแสงหมุนรอบตัวเซนอสและกระจายตัวไปทั่วทุกทิศทาง พวกภูติผีที่มารวมตัวกันก็หายไปทันทีพร้อมกับเสียงกรีดร้องโหยหวนและเรธที่เรียกตัวเองว่าคาร์มิล่าก็ตะโกนมาด้วยความโกรธ

 

「……อะไรกัน แกเป็นตัวอะไรกันแน่?」

「ก็เป็นดาร์กฮีลเลอร์ที่ผ่านทางมา ไม่สิ ตามจริงแล้วก็แค่อยากเปิดร้านรักษาทั่วไปเอง ต้องการห้องนอน ห้องรักษาและก็อ่างอาบน้ำก็แค่นั้น」

 

เมื่อพูดความต้องการไปแบบนั้นพร้อมกับกำลังร่ายเวทย์ ในที่สุด เรธก็กลับร่างเดิมและหายตัวไปชั้นเพดานด้านบน

 

「……ใช้ชั้นแรกตอนที่ต้องการเลย ตะแต่ว่าข้างบนชั้นสองมันเป็นห้องฟาง」

「แน่นอน ขอบคุณนะ ในที่สุดก็ทำได้แล้วนะลิลี่」

「ตอนนี้ลิลี่ไม่รู้ว่าควรจะมีความสุขหรือความทุกข์กันแน่คะเนี่ย……」  

 

ด้วยวิธีนี้เองเซนอสก็ได้อสังหาริมทรัพย์(จากเรธ) 

ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์

ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์

Status: Ongoing
แกไม่ได้ทำอะไรเลยเมื่อเร็วๆ พวกเราไม่ต้องการแกแล้ว」 วันหนึ่งเซนอส โดนหัวหน้าปาร์ตี้แอสตรอนบอกแบบนั้น เซนอสที่เป็นฮีลเลอร์จากบ้านนอกและไม่มีใบอนุญาติอย่างเป็นทางการ ถึงกระนั้นก็ฝึกหนักอย่างเต็มที่เพื่อตอบแทนปาร์ตี้ที่มาดูแลชั้น    ด้วยเหตุนี้ หากเพื่อนได้รับบาดแผลเล็กน้อยก็รักษาให้ในทันที และใช้เวทย์ป้องกัน ใช้ฟื้นฟูอัตโนมัติ และเสริมพลังกาย ที่มันใช้ได้ยากและว่ากันว่าปาร์ตี้ของเซนอสนี่เป็นอมตะกันเลยทีเดียว   อย่างไรก็ตาม พวกนั้นก็เข้าใจผิดว่าปาร์ตี้ของตนเองเก่งขึ้นและไม่จำเป็นต้องพึ่งเซนอสอีกแล้วและใช้เซนอสเป็นคนแบกสัมภาระ และเริ่มคิดว่าเซนอสเป็นตัวถ่วง หลังจากโดนไล่ออกจากปาร์ตี้ เซนอสได้ช่วยชีวิตทาสเอลฟ์สาวที่ได้รับบาดเจ็บโดยบังเอิญ 「ดิฉัน ยังมีชีวิตอยู่เหรอคะ……? ฉันคิดว่าฉันตายแล้วซะอีก」 「ฮะฮะฮะ รอยขีดข่วนแค่นี้จิ๊บจ๊อยน่า」 「……สุดยอดไปเลยค่ะ」 หลังจากช่วยเอลฟ์สาวแล้ว เซนอสเองก็ตัดสินใจเปิดศูนย์รักษาแห่งความมืดที่มุมมถนน เนื่องจากเขาไม่มีใบอนุญาติ การรักษาจึงเป็นแบบปากต่อปาก แต่ข่าวลือของดาร์กฮีลเลอร์นั่นแพร่กระฉ่อนไปทั่วทุกสารทิศที่ช่วยเหลือผู้อ่อนแอและทำเงินได้เป็นจำนวนมาก จนในที่สุดก็ดังไปถึงพระราชวัง ในทางกลับกันอดีตปาร์ตี้ของเซนอสก็บาดเจ็บกันหนักมากเพราะเสียฮีลเลอร์สุดเมพไปแล้ว อย่างไรก็ตาม ถึงถูกบอกให้พากลับมาตอนนี้ แต่ว่าได้เงินมากมายขนาดนี้ ใครจะกลับฟะ?

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท