เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 1008 นางค่อนข้างแก่เกินไปสำหรับข้า

บทที่ 1008 นางค่อนข้างแก่เกินไปสำหรับข้า

บทที่ 1008 นางค่อนข้างแก่เกินไปสำหรับข้า

เมื่อได้ยินสิ่งที่จ้าวจื่อพูด ซูอันก็หัวเราะและพูดว่า “เจ้าไม่รู้เหรอว่าการมัดใจผู้หญิงก็จัดเป็นทักษะเช่นกัน? โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงสาวงามอย่างชูเหยียน เจ้าคิดว่านางจะตกหลุมรักผู้ชายคนใดคนหนึ่งง่าย ๆ หรือไม่? ถ้าเจ้ามีความสามารถ ทำไมไม่ลองเกี้ยวนางดูล่ะ? แต่ข้าคิดว่านางคงไม่ให้เวลาเจ้าแม้แต่หนึ่งก้านธูปในการฟังเจ้าพูด มีใครอีกบ้าง… โอ้ มีผู้หญิงคนหนึ่งชื่ออวี้เหยียนลั่วซึ่งก่อนหน้านี้ถือว่าเป็นหญิงงามที่สุดในเมืองหลวง ถ้าเจ้ามีความสามารถทำไมไม่ลองเกี้ยวนางดูล่ะ? สำเร็จเมื่อไรก็กลับมาบอกข้านะ ข้าจะรอ”

คนขับชราฟันหลอที่คอยดูอยู่ห่าง ๆ โกรธจัด “ไอ้เด็กสามหาว! มันกล้าอ้างชื่อของฮูหยินได้อย่างไร?”

—

ท่านยั่วยุลุงฟู่สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +666!

—

ซูอันซึ่งกำลังจดจ่ออยู่กับทายาทของราชันลมปราณไม่ได้สังเกตเห็นคะแนนความโกรธแค้นบรรทัดนี้ของชายชรา

ผู้หญิงในรถม้าหัวเราะคิกคัก “ไม่เป็นไร ชายผู้นี้น่าสนใจทีเดียว”

“ฮะ?” ลุงฟู่หันกลับไปมองรถม้าด้วยความตกใจ ฟังจากน้ำเสียงของนาง ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะรู้จักกันจริง ๆ!

บริเวณใกล้เคียง มู่หรงชิงเหอพยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง นางหันไปหาฉู่โหยวเจาและพูดเสียงเบาว่า “พี่ฉู่ พี่เขยของท่านไร้ยางอายจริง ๆ”

ฉู่โหยวเจารู้สึกว่าแก้มของนางร้อนขึ้น “เขาไม่เหมือนใคร”

ซูอันถอนหายใจ “ดูเหมือนว่าเจ้าเคยล้มเหลวที่จะเกี้ยวอวี้เหยียนลั่ว ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าจะละอายและโกรธเกรี้ยว”

“ข้าเป็นนายน้อยที่มีภูมิหลังยิ่งใหญ่และการบ่มเพาะของข้าอยู่ในระดับสูง” ทายาทของราชันลมปราณกล่าวอย่างภาคภูมิใจ “ผู้หญิงเป็นฝูงต่างรุมล้อมข้า ทำไมข้าต้องลงทุนไปเกี้ยวใครให้เปลืองแรงด้วย?”

“พวกนางสนใจเจ้าจริงเหรอ? หรือพวกนางทั้งหมดติดตามเจ้าเพียงเพราะภูมิหลังของเจ้าและความจริงที่ว่าพ่อของเจ้าเป็นใคร?” ซูอันพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม “ดูข้าสิ เห็นได้ชัดว่าข้าไม่มีสถานะหรืออำนาจใด ๆ แต่หญิงงามที่สุดในโลกนี้ต่างตกหลุมรักข้า นี่สิเป็นทักษะที่แท้จริง!”

คนขับชราฟันหลออ้าปากค้าง “แม้แต่คนแก่อย่างข้ายังคิดว่าความหน้าด้านของชายคนนี้เกินกว่าจะจินตนาการได้!”

ผู้หญิงในรถม้าหัวเราะคิกคัก “นี่ไม่ใช่แม้แต่ส่วนที่ไร้ยางอายที่สุดของเขาด้วยซ้ำ”

ความทรงจำเกี่ยวกับเขาผุดขึ้นมาในความคิด ริมฝีปากสีแดงของนางเหยียดโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม

ทายาทราชันลมปราณเยาะเย้ย “ภูมิหลังของข้าและตัวตนของพ่อล้วนเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ข้ามีเสน่ห์ เจ้าจะโทษใครได้ที่เจ้าเกิดมาในครอบครัวกระจอก ๆ เอง?”

เขาเป็นคนที่มีความรู้และประสบการณ์มากมาย และจะไม่ยอมให้ซูอันเย้ยหยันง่าย ๆ แน่!

ซูอันถอนหายใจ “นี่เป็นเหตุผลที่เจ้าดึงดูดเฉพาะผู้หญิงที่มีดีแค่ความสวยดาษดื่นเท่านั้น เจ้าช่วยหาสาว ๆ ที่มีพื้นเพระดับเดียวกับเจ้า แต่ถือว่าเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกนี้ได้ไหม? ตัวอย่างเช่น อวิ้นเจียนเยว่ของสำนักมาร หรือสาวงามแห่งเมืองหลวงอย่างอวี้เหยียนลั่ว?”

ขุนนางหนุ่มหน้าชา ผู้หญิงทั้งสองคนนี้มีชื่อเสียงเลื่องลือ ไม่ใช่แค่เพราะความงามของพวกนางเท่านั้น สถานะทางสังคมของพวกนางยังเพิ่มความเย้ายวนใจอีกด้วย ทำไมพวกนางถึงจะมาชายตามองเด็กหนุ่มอย่างเขา?

เขาอดที่จะเสียดสีไม่ได้ “เจ้าพูดเหมือนตัวเองจะทำได้?!”

มู่หรงชิงเหอสะกิดคนที่นางชอบ “พี่ฉู่ พี่เขยของท่านหน้าด้านจริง ๆ ที่กล้าเอาผู้หญิงระดับนั้นมาเป็นตัวอย่าง”

ฉู่โหยวเจามีสีหน้าแปลก ๆ เห็นได้ชัดว่านางรู้ว่าผู้หญิงเหล่านี้เป็นใคร คนเดียวที่คู่ควรกับพวกนางคือบุคคลเช่นจักรพรรดิหรือราชันลมปราณ ซูอันดูไม่เหมาะสมกับพวกนางแม้แต่น้อย

ดูเหมือนว่าซูอันกำลังรอประโยคนี้ เขาแสร้งถอนหายใจและกล่าวว่า “ข้าไม่กล้าพูดถึงเจ้าสำนักมาร แต่อวี้เหยียนลั่วและข้าสนิทกันมากกว่าที่เจ้าคิด น่าเสียดายที่นางแก่เกินไปสำหรับข้า ข้าเลยไม่ได้ตอบแทนความรักของนาง…”

“เฮ้ย!” คนขับชราฟันหลอสบถทันที

ผู้หญิงในรถม้าถึงกับพูดไม่ออก

—

ท่านยั่วยุอวี้เหยียนลั่วสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +222… +222… +222…

—

ผู้หญิงทุกคนล้วนอ่อนไหวเกี่ยวกับอายุของตัวเอง นางเคยเพลิดเพลินกับการชมเหตุการณ์จากด้านข้าง แต่ตอนนี้นางถูกลากเข้าสู่ละครที่กำลังฉายอยู่เช่นกัน

สีหน้าของลุงฟู่แปลกมากเช่นกัน ตลอดหลายปีที่ผ่านมา นี่เป็นครั้งแรกที่ชายคนหนึ่งดูหมิ่นฮูหยินเพราะอายุของนางเช่นนี้

อายุมีความสำคัญด้วยเหรอในเมื่อฮูหยินสวยขนาดนี้?

อีกทั้งนางยังอายุไม่มากด้วย! ดูเหมือนหญิงสาวทั่วไป! ไอ้หนุ่มนี่ตาบอดเหรอ?

มู่หรงชิงเหอดึงแขนเสื้อของฉู่โหยวเจา “ฮิ ๆ พี่เขยของท่านกล้าหาญจริง ๆ กล้าพูดออกมาได้อย่างไร”

ในฐานะที่เติบโตมาในเมืองหลวง นางย่อมรู้จักอวี้เหยียนลั่ว ย้อนกลับไปในสมัยนั้น รูปลักษณ์อันน่าทึ่งของหญิงสกุลอวี้นั้นโด่งดังในหมู่เหล่าขุนนางทั้งหลาย ผู้ชายนับไม่ถ้วนล้วนตกหลุมรักอวี้เหยียนลั่ว

เปลือกตาของฉู่โหยวเจากระตุกอย่างรุนแรง “พี่เขยอะไร? ข้าไม่รู้จักเขา!”

มันน่าอายเกินไปแล้ว! นั่นเจ้าพูดหรือผายลม ทำไมต้องเอ่ยอ้างเกินจริงขนาดนี้?!!

เจ้ายังโม้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดของเจ้ากับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าข้า ถ้าพี่ใหญ่รู้เข้านางจะรู้สึกอย่างไร?

ทายาทของราชันลมปราณตกตะลึงชั่วขณะ จากนั้นจึงหัวเราะดังลั่น “เจ้ากับอวี้เหยียนลั่วสนิทกัน? ฮ่า ๆๆ เจ้ากำลังพยายามทำให้ข้าหัวเราะจนตายเหรอ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าใครคืออวี้เหยียนลั่ว? นางคือสาวงามอันดับหนึ่งในโลกนี้! ย้อนกลับไปในสมัยนั้น ทั้งฝ่าบาทและพ่อของข้าต่างไล่เกี้ยว… อะแฮ่ม…!”

เขาตระหนักว่ากำลังพูดจาไม่สมควรจึงหยุดตัวเองอย่างรวดเร็ว “ถ้าเทพธิดาอย่างนางตกหลุมรักคนงี่เง่าอย่างเจ้า ข้ายอมกินมือตัวเองเลยเอ้า!”