เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 908 ปรากฏกาย

บทที่ 908 ปรากฏกาย

บทที่ 908 ปรากฏกาย

เสวี่ยเอ๋อร์แสดงความประหลาดใจ “ข้าไม่ได้ข่าวว่ามีคำสั่งโจมตีวังตะวันออกด้วย! อีกอย่างหนึ่ง ยอดฝีมือทั้งหมดของเราไปรวมตัวกันที่วังไร้พิพาทหมดแล้ว”

ซูอันได้ข้อสรุปสุดท้าย “ถ้าอย่างนั้นก็อาจเป็นขั้วอำนาจอื่น”

ถ้าเป็นขั้วอำนาจอื่น ทำไมถึงดูประสานงานกันได้ดี?

ทหารราชองค์รักษ์ทั้งหมดถูกดึงไปที่วังไร้พิพาท จากนั้นก็แยกย้ายกันไปไล่ล่านักฆ่าที่ล่าถอย แต่ตอนนี้กลับเกิดการโจมตีที่วังตะวันออก ไม่น่าแปลกใจที่จูเซี่ยฉือซินสั่งการทูตยุทธ์เสื้อแพรให้ให้ความช่วยเหลือโดยเร็วที่สุด

เดี๋ยวนะ ก่อนหน้านี้ข้าไม่เห็นจูเซี่ยฉือซินปรากฏตัวเลยนี่หว่า?

น่าเสียดายที่เข็มกลัดของเขาทำได้อย่างเดียวเท่านั้นคือการรับคำสั่งที่ถ่ายทอดมาจากจูเซี่ยฉือซิน

เฉียวเสวี่ยอิงกล่าวว่า “อาซู เจ้าควรไปได้แล้ว เดี๋ยวจะมีความผิดทีหลัง”

ซูอันลังเล “ข้าคงส่งเจ้าไกลกว่านี้ไม่ได้”

เฉียวเสวี่ยอิงยิ้ม “เจ้ามาส่งข้าถึงนอกวังแล้ว เท่านี้ข้าก็ดีใจแล้ว”

ซูอันกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนอย่างแนบแน่น “เสวี่ยเอ๋อร์ แล้วข้าจะไปหาเจ้าแน่นอน”

เฉียวเสวี่ยอิงยิ้ม เสียงของนางหวานอย่างไม่น่าเชื่อ “ได้ ข้าจะรอเจ้านะอาซู”

หลังแยกจากเฉียวเสวี่ยอิง ซูอันก็สวมหน้ากากและรีบไปที่วังตะวันออก

เขาตัดสินใจแล้ว เนื่องจากจูเซี่ยฉือซินบังคับให้เขาและเสวี่ยเอ๋อร์ต้องแยกจากกัน เขาจะเข้าช่วยเหลือพอเป็นพิธีเท่านั้น

ฝ่ายใดก็ตามที่พยายามลอบสังหารรัชทายาทจะต้องเป็นขั้วอำนาจที่แข็งแกร่งอย่างยิ่ง เขาไม่สนใจที่จะเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องคนโง่ที่เขาเคยพบเพียงสองครั้ง

อย่างไรก็ตาม เข็มกลัดคอยบันทึกตำแหน่งของเขาอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นหากเขาจงใจล่าช้าจะกลายเป็นหายนะในภายหลัง

เมื่อมาถึงพระราชวังตะวันออก ภาพที่ซูอันเห็นคือที่นี่กลายสภาพเป็นเหมือนโรงฆ่าสัตว์ไปแล้ว

พื้นดินเกลื่อนไปด้วยศพของทหารราชองค์รักษ์และนักฆ่าชุดดำ ทั่วทุกพื้นที่เจิ่งนองไปด้วยแอ่งเลือด

ทว่าฝ่ายที่กำลังจะโดนกวาดล้างอยู่รอมร่อคือฝ่ายราชองค์รักษ์ของวังตะวันออก ซึ่งเหลือเพียงชายวัยกลางคนเพียงคนเดียวและทหารราชองค์รักษ์อีกไม่ถึงสิบคนเท่านั้นที่ยังคงยืนหยัดต่อสู้อยู่

เมื่อพิจารณาจากเครื่องแบบของเขา นี่น่าจะเป็นอาจารย์อีกคนหนึ่งของรัชทายาท มีชื่อว่า ‘เฉาโฮ่ว’ เป็นผู้บ่มเพาะระดับแปด

ราชันลมปราณถูกแต่งตั้งเป็นอาจารย์ของรัชทายาท แต่ด้วยสถานะของเขาย่อมไม่มีทางที่เขาจะอยู่เคียงข้างเพื่ออบรมสั่งสอนรัชทายาท ดังนั้นรัชทายาทจึงมีอาจารย์อีกคนหนึ่งซึ่งก็คือ เฉาโฮ่ว ผู้นี้คอยสอนสั่งเป็นหลัก

ซูอันถูกเรียกตัวไปที่วังไร้พิพาทก่อนหน้านี้ เลยไม่เคยพบกับชายผู้นี้อย่างเป็นทางการ

ผู้ชายคนนี้ให้ความรู้สึกน่าเลื่อมใส อาจเป็นเพราะรับใช้เป็นอาจารย์ของรัชทายาทมาอย่างยาวนาน กระบวนท่าโจมตีของเขาแข็งแกร่งและมีระเบียบวินัย รับมือเหล่านักฆ่าได้เป็นอย่างดี

ซูอันรู้สึกประทับใจ นี่สิถึงสมเป็นผู้บ่มเพาะระดับแปด!

แม้ว่าพวกนักฆ่าจะมีจำนวนมากกว่า แต่แทบไม่สามารถเข้าถึงตัวเฉาโฮ่วได้เลย

ซูอันมองไปรอบ ๆ และเห็นว่าแม้แต่องค์หญิงรัชทายาทก็กำลังต่อสู้อย่างแข็งขันด้วยกระบี่ในมือ

องค์หญิงรัชทายาทดูงดงามด้วยรูปร่างที่สูงเพรียว ขณะที่ต่อสู้ เสื้อผ้าของนางโบกสะบัดไปมาดูคล้ายเทพธิดาในภาพวาด

ซูอันประเมินนางอย่างเงียบ ๆ นางสวยน้อยกว่าชูเหยียนของข้านิดหน่อย…

นางกำลังปกป้องรัชทายาทที่หมอบอยู่ข้างหลัง ขดตัวเป็นลูกบอลอย่างสั่นเทา แม้เขาจะได้รับสมบัติและทรัพยากรบ่มเพาะทุกชนิดตั้งแต่แรกเกิด ทั้งยังแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดา แต่กลับขาดความกล้าที่จะช่วยภรรยาของตนเอง

รัชทายาทถูกขนาบข้างด้วยขันทีสองคน ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากสวีน้อยและเหอน้อย คนหนึ่งถือเก้าอี้และอีกคนถือไม้กวาด พวกเขาตัวสั่นด้วยความกลัว หันรีหันขวางไปรอบ ๆ อย่างสิ้นหวัง

ซูอันพูดไม่ออก พวกเจ้าล้อเล่นหรือเปล่า? หยิบมีดหรืออะไรซักอย่างมาสิ! มีอาวุธอยู่ข้างซากศพเต็มไปหมด กระบี่เล่มไหน ๆ ก็ดีกว่าไอ้ของที่พวกเจ้าถืออยู่!

ระดับการบ่มเพาะขององค์หญิงรัชทายาทดูเหมือนจะอยู่ในระดับที่ห้าหรือหก นางได้รับการชื่นชมว่าเป็นผู้บ่มเพาะที่มีพรสวรรค์คนหนึ่ง แต่ทว่านักฆ่าส่วนใหญ่ที่นางเผชิญหน้าอยู่ตอนนี้ก็อยู่ในระดับนี้เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากนางใช้ชีวิตอย่างสุขสบายมาตั้งแต่เกิดจึงไม่มีประสบการณ์การต่อสู้ที่แท้จริงมากนัก

นางเกือบได้รับบาดเจ็บหลายครั้ง แต่ทุกครั้งได้รับการช่วยเหลือจากหญิงสาวร่างบอบบางคนหนึ่งที่ใช้เข็มเย็บผ้าเป็นอาวุธ

เพลงกระบี่ปราบมาร?

ซูอันรู้สึกประหลาดใจอยู่ชั่วครู่ แต่เขาตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่ามันดูคล้ายกันนิดหน่อยเท่านั้น

เขาจำได้ว่าหญิงสาวร่างบอบบางที่ช่วยองค์หญิงรัชทายาทอยู่ตลอดตอนนี้คือหรงโม่ นางกำนัลส่วนตัวขององค์หญิงรัชทายาท ระดับการบ่มเพาะของหรงโม่สูงกว่าองค์หญิงรัชทายาทมาก ทุกครั้งที่นางจู่โจมจะทิ้งบาดแผลให้คู่ต่อสู้เสมอ

สิ่งที่น่าตกใจที่สุดคืออาวุธของนาง ไม่ใช่มีดหรือกระบี่ แต่เป็นเข็มเย็บผ้า!

นางดูไม่เหมือนตงฟางปุป้าย แต่นางดูเหมือน…

เขาไตร่ตรองเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วน และในที่สุดก็พบคำอธิบายที่เหมาะสม เหมือนกับแม่นมหยงใน ‘องค์หญิงกำมะลอ’!

ซูอันไม่สามารถเชื่อมโยงนางกำนัลตัวน้อยคนนี้กับใบหน้าเหี่ยวย่นของแม่นมหยงได้

ระดับการบ่มเพาะของนางดูเหมือนจะอยู่ในระดับที่หกหรือเจ็ด! แม้แต่คนมากพรสวรรค์อย่างฉู่ชูเหยียนหรือเพ่ยเหมียนหมานก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการเลื่อนระดับ นางกำนัลผู้นี้ทำได้อย่างไร?

แต่แล้วไม่นานเขาได้ข้อสรุปในใจ นางกำนัลคนนี้ไม่น่าจะใช่เด็กสาวอย่างที่เห็นแน่นอน จริง ๆ แล้วนางอาจจะแก่รุ่นราวคราวป้าแล้วก็ได้

ทูตยุทธ์เสื้อแพรจำนวนหนึ่งมาถึงวังตะวันออกแล้วเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาอยู่ใกล้ ๆ และรีบมาเมื่อได้รับคำสั่ง

น่าเสียดายที่เกือบทั้งหมดกลัดเข็มกลัดสีทองแดง และมีทูตยุทธ์เสื้อแพรเงินเพียงคนเดียว แม้ว่าการบ่มเพาะของเขาจะค่อนข้างดีแต่คงไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้ อย่างมากก็ทำได้เพียงบรรเทาความกดดันบางส่วนของทหารราชองค์รักษ์

ซูอันตรวจสอบจนแน่ใจว่าหน้ากากของเขาปิดมิดชิดดี เขาคิดว่าเขาอาจจะถอนตัวไปได้หลังจากจัดการกับนักฆ่าหนึ่งหรือสองคน

ทูตยุทธ์เสื้อแพรหลายคนรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเห็นซูอัน “ทูตยุทธ์เสื้อแพรทอง! พวกเรารอดแล้ว!”

ทุกคนหันไปมองซูอัน หลายคนซึ่งมีการบ่มเพาะสูงกว่าคนอื่นอย่างเห็นได้ชัด รีบพุ่งตรงมาที่เขา

ซูอันแทบจะไม่สามารถระงับความหงุดหงิดได้

บัดซบ! ข้าอุส่าห์กลัดไอ้เข็มทองนี่แอบ ๆ ไว้ พวกมันยังอุตส่าห์มองเห็นกันอีก!