เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 911 แผนอันร้ายกาจ

บทที่ 911 แผนอันร้ายกาจ

บทที่ 911 แผนอันร้ายกาจ

บรรดาผู้ที่คอยปกป้องรัชทายาทสับสนอย่างมาก ทำไมจักรพรรดิถึงไม่ปรากฏตัว? เรื่องราวใหญ่โตวุ่นวายขนาดนี้แล้ว ทำไมแม้แต่วี่แววของจูเซี่ยฉือซินพวกเขาก็ยังไม่เห็น!

ในขณะนี้ซูอันได้เห็นร่างที่งดงามพุ่งเข้าหารัชทายาท แม้ว่านางจะสวมผ้าคลุมหน้าสีดำ โดยมีผมสีดำขลับปลิวไสวตามหลัง เขาสามารถบอกได้แม้เห็นเพียงด้านหลังว่านางเป็นสาวงามอย่างยิ่ง

นางเป็นคนเดียวกับคนที่โจมตีเขาก่อนหน้านี้หรือไม่?

ซูอันตัวสั่น ฮึ่ม! สักวันข้าจะคิดบัญชีกับเจ้าอย่างแน่นอน!

ความคิดแปลก ๆ ผุดขึ้นในหัวของเขาเมื่อสังเกตเห็นว่าผมของนางยาวเกือบถึงบั้นท้าย นางต้องม้วนเก็บผมก่อนทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำหรือไม่?

ผู้หญิงคนนั้นถึงตัวรัชทายาทแล้ว หรงโม่ นางกำนัลขององค์หญิงรัชทายาทรีบวิ่งไปขวางหน้าโดยมีเข็มเล่มบางอยู่ในมือ

นักฆ่าเพียงดีดนิ้วอย่างเรียบง่าย ทว่าหรงโม่กระเด็นไปข้างหลังเหมือนกระสอบทรายโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ไม่มีใครรู้ว่านางยังมีชีวิตอยู่หรือไม่

ใบหน้าขององค์หญิงรัชทายาทซีดเผือด อย่างไรก็ตาม นางยังคงยกกระบี่ขึ้นเพื่อรับมือกับนักฆ่าหญิงที่อยู่ตรงหน้า

ทันใดนั้นมีเสียงตะโกนก้องด้วยโทสะดังขึ้นจากด้านข้าง “บังอาจ! เจ้ากล้าดีอย่างไร!?”

ร่างหนึ่งพุ่งมาขวางราวกับกระสุนปืนใหญ่ แทรกตัวเองระหว่างองค์หญิงรัชทายาทกับนักฆ่าหญิงชุดดำ ก่อนจะแลกหมัดกันอย่างรุนแรง

นักฆ่าหญิงปริศนากระโดดพลิกตัวขึ้นไปในอากาศอย่างสง่างาม ร่อนลงบนกิ่งของต้นหลิวที่อยู่ใกล้ ๆ กิ่งก้านอ่อนของต้นหลิวนี้แค่ถูกลมพัดก็โอนเอนแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้กลับยืนอยู่บนกิ่งหนึ่งได้อย่างมั่นคงราวกับยืนอยู่บนพื้นราบ

ส่วนผู้ที่ปะทะกับนักฆ่าหญิงถอยอย่างโซเซ ใบหน้าของเขาแดงอย่างผิดปกติ

ในที่สุด ซูอันก็มองเห็นได้ชัดเจนว่าผู้ที่มาใหม่คือผู้อาวุโสที่มีผมสีขาว คิ้วคม ร่างสูงตรงประหนึ่งหอก บ่งบอกได้ว่าเมื่อยังหนุ่มคงมีหญิงสาวชื่นชมไม่น้อย

หืม? ทำไมผู้อาวุโสคนนี้ดูคุ้นตา?

คำทักทายขององค์หญิงรัชทายาทช่วยแก้ความสับสนของเขา “ขอบคุณท่านเสนาบดีสงครามสำหรับความช่วยเหลือ”

ซูอันรู้แจ้งทันที นี่คือพ่อของซือคุน! หนึ่งในแปดอ๋องแห่งราชวงศ์โจวผู้ยิ่งใหญ่ และเป็นเสนาบดีกระทรวงสงคราม ซือเหมี่ยว! เขาเป็นผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์!

พ่อของซือคุนคนนี้ใจแข็งจริง ๆ ลูกชายตัวเองเพิ่งตายเพราะองค์หญิงรัชทายาทแท้ ๆ แต่ซือเหมี่ยวกลับมาอยู่ที่นี่เพื่อช่วยชีวิตนาง เขาไม่รู้สึกอะไรเลยจริง ๆ เหรอ?

ซือเหมี่ยวรู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์นี้ เขารู้สึกแย่มากจนอยากจะกระอักเลือด

เขาเพิ่งได้ยินว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับลูกชายของเขา และรีบเข้าวังเพื่อขอข้อมูลเพิ่มเติม จากนั้นจึงรู้ว่าซือคุนเสียชีวิตเนื่องจากการสูญเสียโลหิตเป็นจำนวนมาก

เขาสอบถามข้อมูลจากโรงแพทย์ ได้ความว่าลูกชายของเขากำลังเล่นปามีดอยู่กับรัชทายาท แต่ด้วยความบังเอิญ องค์หญิงรัชทายาทเปิดประตูกระแทกเข้ามา ทำให้มีดแทงทะลุเป้าตรงหว่างขาพอดิบพอดี

ถ้าเป็นคนอื่นเขาย่อมโกรธแน่นอน ตัวเองคงจะลากอีกฝ่ายไปเฆี่ยนตีจนตายเพื่อล้างแค้นให้ลูกชาย อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้เมื่ออีกฝ่ายคือองค์หญิงรัชทายาท

แต่ด้วยสถานะที่เขามีนั้นสูงส่ง และตระกูลซือเป็นตระกูลใหญ่ที่โดดเด่นดังนั้นไม่มีทางที่เขาจะยอมจำนนต่อความอัปยศอดสูนี้ง่าย ๆ เขาตัดสินใจบุกพระราชวังตะวันออกเพื่อทวงถามคำอธิบาย อย่างน้อยที่สุด เขาต้องการตัวซูอันผู้ซึ่งแข่งขันกับลูกชายของเขามาระบายแค้น

ทว่าเขาไม่เคยคิดเลยว่าตอนที่เขามาถึงมันจะกลายเป็นเข้ามาพัวพันกับเหตุวุ่นวายของวังตะวันออกเช่นนี้

เมื่อเห็นนักฆ่าเขาพุ่งตัวเข้าไปขวางโดนสัญชาตญาณ ก่อนจะรู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองแทบจะในทันที นี่ข้าเป็นบ้าอะไร? แทนที่จะให้นักฆ่าคนนี้จัดการองค์รัชทายาทและองค์หญิงก่อน ข้าไม่ควรช่วยคนที่ฆ่าลูกชายของข้า! ความวุ่นวายภายในใจทำให้เขาแทบกระอักเลือด

“กระหม่อมไม่ต้องการคำชื่นชม เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของกระหม่อม” ซือเหมี่ยวกล่าวอย่างไร้ความรู้สึก เขาหันไปทางผู้หญิงที่ยืนอยู่บนกิ่งต้นหลิว

“ข้าขอถามเจ้าได้ไหมว่าเจ้าเป็นใคร? เจ้ารู้หรือไม่ว่าการโจมตีองค์รัชทายาทเป็นความผิดที่มีโทษประหารไปจนถึงเก้าชั่วโคตร”

แม้ว่าภายนอกเขาจะดูสงบ แต่ความคิดของเขากลับยุ่งเหยิง การแลกหมัดเมื่อครู่นี้แสดงให้เห็นว่าเขาเสียเปรียบอย่างมาก ระดับการบ่มเพาะของบุคคลนี้อยู่เหนือเขา นอกจากนี้บุคคลผู้นี้ยังเป็นสตรีอีกด้วย นางเป็นใครกันแน่?

“การขึ้นครองบัลลังก์ของรัชทายาทที่โง่เขลาจะมีแต่ความหายนะมาสู่แผ่นดิน เพื่อเห็นแก่สามัญชน ชายและหญิงที่มีความสามารถทุกคนควรแสดงพลังเพื่อต่อต้าน!” นักฆ่าหญิงที่ยืนอยู่บนกิ่งต้นหลิวกล่าว เสียงของนางทรงพลัง ชัดเจน และไพเราะ แต่ยังแฝงไปด้วยอำนาจ

ซูอันคิดว่าเสียงของนางไพเราะมาก เขาเกือบถูกผู้หญิงเสียงสวยคนนี้ฆ่าไปแล้ว

ซือเหมี่ยวชะงัก “เจ้าเป็นฝ่ายราชันลมปราณ?”

คำพูดของนางในครึ่งแรกมักถูกกล่าวซ้ำโดยผู้ที่มาจากฝ่ายของราชันลมปราณ และผู้ที่มาจากฝ่ายนั้นมักจะถือว่าคำพูดครึ่งหลังเป็นสิ่งที่ควรกระทำแต่พวกเขาจะไม่เคยพูดออกมาอย่างชัดเจนเพราะกลัวว่าจักรพรรดิจะพิโรธ

นักฆ่าหญิงส่ายหัว “ข้าไม่ได้ทำเพื่อราชันลมปราณ ข้าทำเพื่อประโยชน์ของใต้หล้า”

ยิ่งนางพูด ซือเหมี่ยวยิ่งสงสัยว่านางสมรู้ร่วมคิดกับราชันลมปราณ แม้นางจะปฏิเสธก็ตาม

ความรู้สึกไม่แน่นอนคืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขา ด้วยสถานะและตำแหน่งของเขา เขาไม่ต้องการที่จะข้องเกี่ยวกับความขัดแย้งระหว่างราชันลมปราณและรัชทายาท เขาไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งตัวเองจะติดอยู่ในสถานการณ์นี้

ในทางกลับกัน ซูอันมีสีหน้าแปลก ๆ ซือเหมี่ยวเชื่อว่านักฆ่าหญิงคนนี้เป็นคนของราชันลมปราณ แต่เขารู้ว่านางไม่ใช่

ชิวฮัวเล่ยเป็นคนของสำนักมาร เขาไม่เคยได้ยินว่าสำนักมารเข้าร่วมกับราชันลมปราณ

ก่อนหน้านี้ชิวฮัวเล่ยพูดคำว่า ‘อาจารย์’ นักฆ่าหญิงคนนี้จะใช่อาจารย์ของนางหรือไม่?

ซูอันอยากรู้จักนักฆ่าหญิงคนนี้ให้มากยิ่งขึ้น มีเพียงคนพิเศษเท่านั้นที่สามารถเป็นอาจารย์ของสตรีที่น่าทึ่งอย่างชิวฮัวเล่ยได้

แม้ว่านักฆ่าหญิงคนนี้จะสวมหน้ากาก แต่ดวงตาของนางงดงามราวกับดวงจันทร์ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว นี่คือหญิงงามอย่างไม่ต้องสงสัย

นี่คือปรมาจารย์สำนักมาร ทำไมนางถึงแสร้งทำเป็นว่าอยู่ในฝ่ายของราชันลมปราณ จงใจหรือว่ามีเหตุผลอื่น?

เอ๊ะ เดี๋ยวนะ!

ซูอันไม่ใช่มือใหม่ในสังคมการเมือง แต่มีประสบการณ์อันยาวนานในมิติลับซากเมืองอินซวีเกี่ยวกับแผนการทุจริตทุกรูปแบบ เขาสรุปได้อย่างรวดเร็วว่า สำนักมารใช้กลุ่มเงาสังหารโจมตีจักรพรรดินีเพื่อดึงความสนใจของกองทหารราชองค์รักษ์

จากนั้นจึงส่งยอดฝีมือมาลอบสังหารรัชทายาทในวังตะวันออก ในขณะที่จักรพรรดิเข้าใจว่าต้องเป็นฝีมือของราชันลมปราณอย่างแน่นอน

ราชันลมปราณจะถูกตัดสินลงโทษอย่างรุนแรง แต่จะไม่ยอมจำนนอย่างแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาถึงความแข็งแกร่งของเขาเอง เหตุการณ์นี้จะเป็นเหมือนชนวนให้คนทั้งแผ่นดินลุกฮือขึ้นก่อกบฏ

สิ่งนี้จะทำให้สำนักมารได้รับผลประโยชน์มากที่สุด!