เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 928 พระจันทร์สีเลือดกลางท้องนภา นรกถูกปลดปล่อย

บทที่ 928 พระจันทร์สีเลือดกลางท้องนภา นรกถูกปลดปล่อย

บทที่ 928 พระจันทร์สีเลือดกลางท้องนภา นรกถูกปลดปล่อย

ซูอันกลั้นหัวเราะ “นางไม่น่ามีคนรักได้ขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ? แต่ตอนที่ข้าเห็นที่วังตะวันออก ถึงแม้จะปิดบังใบหน้า แต่ข้าก็เดาได้ว่านางงดงามมาก อืม…รูปร่างของนางก็น่าเย้ายวนมากเช่นกัน”

จูเซี่ยฉือซินขมวดคิ้ว “เป็นการดีที่จะพูดเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว แต่เจ้าไม่สามารถพูดในที่สาธารณะได้ หากสำนักมารหรือราชสำนักรู้ เจ้าจะต้องถูกทรมานจนตายแน่ ๆ”

จากนั้นจูเซี่ยฉือซินลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง มองออกไปที่ขอบฟ้าด้านตะวันตก “เจ้าอาจไม่รู้เกี่ยวกับอวิ้นเจียนเยว่เพราะเจ้ายังเด็กเกินไป ย้อนกลับไปในสมัยนั้น สำนักมารถูกโจมตีจากทุกด้าน เจ้าสำนักคนก่อนถูกองค์จักรพรรดิสังหาร ทำให้สำนักมารไร้ผู้นำ สำนักมารแตกแยกเป็นหลายฝ่ายและไม่มีผู้นำกลุ่มคนใดที่เต็มใจจะก้มหัวให้อีกฝ่าย ส่งผลให้เกิดการนองเลือดแย่งชิงตำแหน่งเจ้าสำนักคนใหม่”

“ตอนนั้นบุตรีสวรรค์อวิ้นเจียนเยว่เป็นผู้ได้รับชัยชนะและปราบปรามฝ่ายอื่นได้อย่างรวดเร็ว นางกวาดล้างบรรดาผู้ที่ไม่จงรักภักดีต่อนาง ราชสำนักรู้สึกยินดีกับผลลัพธ์นี้ เราคิดว่าความขัดแย้งภายในที่ยืดเยื้อนี้จะลดจำนวนผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งซึ่งไม่ได้อยู่ภายใต้อาณัติของเราไปได้จำนวนมาก จากนั้นพวกเราจะได้สามารถกำจัดพวกเขาได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตาม ภายใต้การนำของอวิ้นเจียนเยว่ กองทัพที่ยิ่งใหญ่ของราชสำนักกลับถูกกวาดล้างโดยสิ้นเชิง การต่อสู้ครั้งนั้นเป็นเหตุการณ์นองเลือดอย่างแท้จริง ผู้บ่มเพาะจำนวนนับไม่ถ้วนที่ราชสำนักส่งตัวไปเสียชีวิตด้วยน้ำมือของนาง ทำให้นางได้รับชื่อเสียงว่าเป็นนางมารผู้โหดร้าย”

“การมองนางเผิน ๆ ของเจ้าอาจทำให้เจ้ารู้สึกว่าอวิ้นเจียนเยว่เป็นเทพธิดา แต่เหล่าคนเก่าแก่ที่เคยได้เห็นภาพฉากการสังหารของนางมาก่อนนั้นต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ‘พระจันทร์สีเลือดกลางท้องนภา นรกถูกปลดปล่อย’”

ซูอันตื่นตระหนก ผู้หญิงคนนั้นน่ากลัวขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?

เขาโอบกอดนางและแกล้งนางอยู่หลายที เขาชอบสัมผัสหน้าอกของนางด้วยซ้ำ แล้วอย่างนี้เมื่อหายดี นางไม่เอาเขาตายเลยเหรอ?!

ความคิดนี้ทำให้ซูอันกลืนน้ำลายดังเอื๊อก ก่อนหน้านี้ข้ารนหาที่ตายซะแล้ว!

“ถ้านางฆ่าผู้บ่มเพาะในราชสำนักมากมาย ทำไมองค์จักรพรรดิไม่ทรงแทรกแซง? ท่านไม่ได้บอกเหรอว่าอดีตเจ้าสำนักมารก็ถูกองค์จักรพรรดิสังหารไป?

จูเซี่ยฉือซินอธิบาย “ผู้หญิงคนนั้นมีเล่ห์เหลี่ยมเกินไป เมื่อใดก็ตามที่ทัพหลวงของราชสำนักแข็งแกร่งเกินกว่าที่นางสามารถรับมือได้ นางจะหายไปพร้อมกับลูกน้องของนาง เฉพาะเมื่อกองทัพหลวงมีจำนวนน้อยเท่านั้นที่นางจะปรากฏตัวและกวาดล้างกองกำลังทั้งหมด หลังจากพ่ายแพ้หลายครั้ง ราชสำนักจึงตัดสินใจเลิกตอแยกับนางเป็นการชั่วคราว”

ซูอันขนลุก อวิ้นเจียนเยว่ถนัดการรบแบบกองโจร!

อย่างไรก็ตาม เขาไม่เข้าใจการตัดสินใจของราชสำนัก “พวกเขาถอนกำลัง? ทางการเป็นฝ่ายยอมแพ้จริง ๆ เหรอ?”

ผู้บ่มเพาะส่วนใหญ่ในโลกล้วนไม่อาจสู้การประสานโจมตีของกองทัพได้ ชายหนุ่มไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมราชสำนักถึงยอมแพ้เมื่อพิจารณาถึงความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าของกองทัพ

จูเซี่ยฉือซินลดเสียงลงและพูดว่า “มนุษย์เคยทำสงครามกับเผ่ามาร แม้ว่าจักรพรรดิจะสังหารจักรพรรดิมารคนก่อนได้สำเร็จ แต่องค์จักรพรรดิก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน ขณะนี้จักรพรรดิทรงจดจ่ออยู่กับการฟื้นตัวของพระองค์เอง จึงไม่ได้ให้ความสนใจกับสำนักมารมากนัก ดังนั้นเมื่อไม่มีใครอื่นที่เป็นคู่มือของอวิ้นเจียนเยว่ได้ และภายใต้การนำของนาง สำนักมารไม่ได้โจมตีเราโดยไม่มีเหตุผล ท้ายที่สุดทั้งสองฝ่ายจึงตัดสินใจที่จะอยู่ร่วมกันอย่างสันติ”

ตอนนี้ซูอันเข้าใจแล้วว่าทำไมพระญาติจำนวนมากของจักรพรรดิและจักรพรรดินีจึงออกมาสร้างปัญหา ไม่ใช่เพียงเพราะจักรพรรดิมีเวลาชีวิตเหลือไม่มาก แต่เป็นเพราะรากฐานการบ่มเพาะของเขาได้รับความเสียหายมาอย่างหนักจากอดีต

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ เขาสามารถบอกได้ว่าจักรพรรดิเป็นคนที่น่าเกรงขามจริง ๆ พระองค์สามารถสังหารเจ้าสำนักมารคนเก่าได้ และถึงแม้จะยังคงบาดเจ็บอยู่ เขาก็ยังสามารถชนะอวิ้นเจียนเยว่ได้อย่างง่ายดายเช่นกัน

“ไม่เป็นไร ข้าจำเป็นต้องหาตัวอวิ้นเจียนเยว่ต่อไป” จูเซี่ยฉือซินมาเพื่อสอบถามเกี่ยวกับงานของซูอันและคาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะให้ความร่วมมือขนาดนี้ เขาค่อนข้างพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้

“เอาล่ะ ข้าคงต้องขอตัวก่อน ข้าจำเป็นต้องตามหาตัวอวิ้นเจียนเยว่ต่อไป” จูเซี่ยฉือซินมาเพื่อสอบถามเกี่ยวกับภารกิจของซูอัน ซึ่งเขาคาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะให้ความร่วมมือขนาดนี้ เขาค่อนข้างพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้

ซูอันลุกขึ้นยืนโค้งตัวส่ง แต่ในขณะที่จูเซี่ยฉือซินกำลังจะจากไป ซูอันโบกมือให้ “พี่ชาย ข้าขอให้ท่านโชคดีในการจับปีศาจตัวเมียนั่น!”

เมื่อจูเซี่ยฉือซินออกไป ซูอันปิดประตูก่อนจะถอนหายใจ แต่เมื่อเขาหันศีรษะกลับไปมองในห้อง เขาเห็นอวิ้นเจียนเยว่นั่งอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้วนางกำลังมองเขาอย่างดูถูก “ไอ้พวกชอบเลียแข้งเลียขา!”

“ท่านจะรู้ไปอะไร? นี่เรียกว่าไหวพริบทางโลกเข้าใจไหม? สร้างสัมพันธ์ที่ดีต่อกันไว้ไม่เสียหลาย ทุกฝ่ายล้วนมีความสุข” เห็นได้ชัดว่าซูอันไม่พอใจกับข้อกล่าวหาของนาง

“เจ้าต้องใช้อุบายเช่นนี้เพราะเจ้าอ่อนแอเกินไป!” อวิ้นเจียนเยว่กล่าวอย่างเฉยเมย “เมื่อเจ้าแข็งแกร่งเพียงพอแล้ว มันก็ไม่มีเหตุผลที่จะไปเลียเท้าใครอีกเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าเจ้าสามารถแก้ปัญหาได้อย่างง่ายดายด้วยการฆ่ามันทิ้ง!”

ซูอันกลอกตา “ถ้างั้นทำไมท่านไม่ไปตามหาจักรพรรดิ แล้วทำอย่างที่พูดล่ะ?”

อวิ้นเจียนเยว่สะอึก

—

ท่านยั่วยุอวิ้นเจียนเยว่สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 111!

—

ผู้ชายคนนี้กวนประสาทเกินไปแล้ว!

ซูอันคว้าเก้าอี้และนั่งลงตรงหน้านาง มองดูนางด้วยความสงสัย “ท่านเป็นนางมารจริง ๆ อย่างที่เขาพูดหรือเปล่า?”

อวิ้นเจียนเยว่ไม่คุ้นเคยกับการถูกใครใกล้ชิด นางเกือบจะรู้สึกถึงลมหายใจของเขา นางเอนตัวไปข้างหลังโดยไม่รู้ตัวเพื่อเว้นระยะห่าง “แน่นอน ข้ายังชอบกินสมองของทารก และการเอ่ยชื่อของข้าทำให้เด็ก ๆ คลุมโปงขดตัวอยู่บนเตียงทั้งคืนไม่กล้าขยับไปไหน! ดังนั้นเจ้าไม่ควรทำให้ข้าขุ่นเคือง!”

ซูอันมองนางขึ้น ๆ ลง ๆ เขาพบว่ามันยากที่จะเชื่อมโยงผู้หญิงที่งดงามคนนี้กับผู้หญิงร้ายกาจเหี้ยมโหดที่จูเซี่ยฉือซินได้อธิบายไว้…

เฮ้อ! ทำไมเจ้ามักจะตัดสินผู้คนจากรูปลักษณ์ภายนอกล่ะซูอัน? เจ้านี่มันช่างมองโลกในแง่ดีเกินไปแล้ว!

“ถ้างั้นข้าควรทำอย่างไรกับท่านดี ในเมื่อข้ารู้เรื่องนี้แล้ว? ในเมื่อท่านเป็นนักฆ่าจอมโหดที่ฆ่าคนได้โดยไม่กะพริบตา ดังนั้นถ้าท่านฟื้นตัวก็คงฆ่าข้าทิ้ง ตอนนี้ข้าควรจะอาศัยโอกาสที่ท่านอ่อนแอฆ่าท่านก่อนจะดีกว่าไหม?”

เขาจงใจแสดงสีหน้าดุร้ายในขณะที่พูด

อวิ้นเจียนเยว่นั่งอยู่ที่นั่นไม่ขยับ สีหน้าของนางไม่เปลี่ยนแปลงเลย นางมองซูอันอย่างใจเย็นราวกับว่ามองคนโง่เง่า…

“พี่สาว ข้ากำลังขู่เอาชีวิตท่านอยู่ ท่านไม่รู้สึกอะไรจริง ๆ เหรอ?”

“เจ้าไม่มีเจตนาฆ่า” อวิ้นเจียนเยว่ตอบอย่างเฉยเมย

ซูอันตกตะลึง เขาตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่า ในระดับของนาง นางสามารถสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าที่มองไม่เห็นได้ด้วยตา

เขาหมดความสนใจในเกมเล็ก ๆ นี้อย่างรวดเร็ว อุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาเคยหลอกล่อเด็กสาวล้วนไร้ประโยชน์สำหรับสตรีผู้มีอำนาจเช่นนี้

จากนั้นซูอันหยิบยาออกมาแล้วโยนให้นาง “นี่คือยาเม็ดคืนวิญญาณมันสามารถรักษาอาการบาดเจ็บทุกประเภท รับไปสิ”

อวิ้นเจียนเยว่มองเขา “ยานี้สร้างโดยหมอเทวะจี้แห่งเมืองจันทร์กระจ่างใช่ไหม?”

ถึงคราวของเขาที่ต้องแปลกใจ “ท่านรู้จักเขาเหรอ?”

จี้เติ้งถูจอมลามกคนนั้นรู้จักผู้หญิงสวย ๆ มากมายได้อย่างไร?

ว่าแต่ทำไมเรื่องของเขายังคงกวนใจข้าทุกวัน?

เฮ้อ…เสี่ยวซีเป็นอย่างไรบ้างนะ ข้าคิดถึงเด็กน้อยผู้น่ารักคนนั้น อยากจะหอมแก้มนุ่ม ๆ ของนางจังเลย…