เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] – บทที่ 985 ความสงสัยถูกปลุกเร้า

บทที่ 985 ความสงสัยถูกปลุกเร้า

บทที่ 985 ความสงสัยถูกปลุกเร้า

ทว่าในขณะที่เหตุการณ์กำลังจะเข้าขั้นวิกฤต เสียงที่อ่อนหวานแต่เด็ดขาดลอยมาก่อน “ราชเลขาซู นี่มันก็นานมากแล้ว ทำไมเจ้าถึงยังอยู่ที่นี่อีก!?”

ราชันลมปราณขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงนี้

ในทางกลับกัน ซูอันรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขาหันไปเห็นสาวงามในชุดหรูหราซึ่งนำมาโดยกลุ่มราชองครักษ์ ประกอบไปด้วยเผี่ยวตวนเตียวและเจียวซือกุนอยู่แถวหน้าสุด

เขาทักทายอย่างรวดเร็ว “คารวะองค์หญิงรัชทายาท!”

คนของสำนักมารที่ปลอมตัวเป็นทหารอยู่ต่างก็ก้มศีรษะลงเช่นกัน กู่เยว่อีแอบมองนาง ดวงตาของเขาเบิกกว้าง

สาว ๆ ที่เขาเจอมาทั้งชีวิตล้วนเป็นเป็นหญิงที่เย้ายวน พวกนางมีเสน่ห์อย่างยิ่ง ทว่าไม่มีใครเทียบได้กับผู้หญิงตรงหน้าในแง่ของความสูงส่งและความสง่างาม

เขารู้สึกคอแห้งเมื่อเห็นเครื่องแต่งกายที่สง่างามและการประดับประดาอย่างฟุ่มเฟือย หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรง

โอ๊ย…! คนอะไรจะงดงามได้ปานนี้ ศิษย์น้อง…ข้าไม่ได้นอกใจเจ้านะ แต่องค์หญิงรัชทายาทนี้ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน!

ในแง่ของรูปลักษณ์ ชิวฮัวเล่ยไม่ได้ด้อยไปกว่าองค์หญิงรัชทายาท อันที่จริงหากนับแค่เรื่องของความงาม องค์หญิงรัชทายาทเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ แต่กู่เยว่อีใช้ชีวิตทั้งชีวิตของเขาในสังคมระดับล่างสุดท่ามกลางกลุ่มคนสำนักมาร จะมีใครที่สูงส่งสง่างามเต็มไปด้วยแรงดึงดูดใจสุดขีดอย่างองค์หญิงรัชทายาทตรงหน้า?

สำหรับคนอย่างเขา องค์หญิงและสตรีผู้สูงศักดิ์คนอื่น ๆ มักจะดูน่าดึงดูดใจมากกว่าผู้หญิงในโลกแห่งการบ่มเพาะ แม้ว่าพวกนางจะมีรูปร่างหน้าตาธรรมดาก็ตาม…

องค์หญิงรัชทายาทค่อย ๆ เดินเข้ามา กลิ่นหอมจาง ๆ จากตัวนางแพร่ไปในอากาศ มันแตกต่างจากน้ำหอมที่ใช้ในหอคณิกา หอมอย่างลึกซึ้งยิ่งกว่า

ราชันลมปราณถามกลับ “หลิงหลง ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะใช้ชีวิตอิสระถึงขนาดเดินเตร่มายังที่แห่งนี้ได้”

องค์หญิงรัชทายาทรู้สึกรำคาญเมื่อได้ยินราชันลมปราณเรียกนางด้วยชื่อไม่ใช่ตำแหน่ง เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายจงใจละเลยสถานะของนางเพื่อกดดันนาง อย่างไรก็ตาม นางไม่ได้ถกเถียงเกี่ยวกับเรื่องนี้ และตอบเพียงว่า “ข้าขอให้ราชเลขาซูดูแลเรื่องบางอย่างให้ข้า แต่เขาไม่ได้กลับมาหลังจากเวลาผ่านมานานแล้ว วังหลวงเพิ่งผ่านเหตุโจมตีมา ข้ากังวลว่าเขาอาจถูกผู้มีเจตนาร้ายโจมตี ข้าเลยตัดสินใจมาที่นี่ด้วยตัวเอง”

ซูอันรู้สึกอบอุ่นขึ้นภายในใจ ภายนอกผู้หญิงคนนี้ดูดุร้าย แต่ข้าคิดว่าแท้จริงแล้วนางมีจิตใจที่ดี

เขาสังเกตเห็นเผี่ยวตวนเตียวและเจียวซือกุนยืนอยู่ด้านหลังองค์หญิงรัชทายาทเช่นกัน คนพวกนี้คงไปรายงานนาง…

อืม เมื่อทุกอย่างสงบลง ข้าจะพาพวกเขาไปที่หอคณิกาหลวงเป็นการตอบแทน

สมาชิกสำนักมารต่างก็ประหลาดใจ ทั้งหมดไม่คิดว่านายน้อยซูจะมีสถานะสูงส่งทั้ง ๆ ที่เพิ่งอยู่ในวังเพียงไม่เท่าไร แต่แม่ทัพกองทหารฝ่ายขวาก็เรียกเขาว่าน้องชายแล้ว และแม้แต่องค์หญิงรัชทายาทยังดูเหมือนจะเป็นห่วงเขาอย่างมาก

กู่เยว่อีริษยาอย่างยิ่ง ซูอันหล่อกว่าข้าแค่เพียงเศษเสี้ยว ทำไมสาวสวยเหล่านี้ถึงสนใจเขากันนัก?

ศิษย์น้องของข้าก็เป็นแบบนั้น และตอนนี้ดูเหมือนว่าองค์หญิงรัชทายาทจะแสดงกริยาเหมือนศิษย์น้องด้วย แล้วแบบนี้ชายโสดที่เหลือบนโลกควรทำอย่างไรต่อไป!?

ราชันลมปราณยังคงนิ่งเฉย แต่สามารถรับรู้เจตนาแฝงของนางได้ “ดูเหมือนว่าราชเลขาซูจะได้รับความโปรดปรานจากผู้อื่นค่อนข้างง่าย เขาเพิ่งเข้ามาอยู่ในวังได้ไม่เท่าไร แต่หลิงหลงกลับดูแลเขาเป็นอย่างดีเสียแล้ว”

องค์หญิงรัชทายาทรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังพูดเป็นนัยว่า นางทำสิ่งนี้เพราะซูอันหล่อเท่านั้น

ด้วยความโมโห นางจึงตอบกลับอย่างเย็นชาว่า “ข้าดูแลทุกคนที่ทำงานหนักเพื่อองค์รัชทายาท!”

ราชันลมปราณหัวเราะขบขัน แต่ไม่ได้สนใจในเรื่องนี้อีกต่อไป “ราชาผู้นี้เพียงต้องการเชิญราชเลขาซูไปสนทนาด้วยกันเท่านั้น เจ้าไม่รังเกียจใช่ไหมหลิงหลง?”

องค์หญิงรัชทายาทหัวเราะเย้ยหยัน “ราชันลมปราณวางใจได้ ข้าจะรออยู่ตรงนี้”

นางแสดงออกอย่างชัดเจนว่ากำลังเฝ้ามองอยู่ ราชันลมปราณไม่ควรทำอะไรอยุติธรรมต่อซูอัน

ราชันลมปราณหัวเราะแล้วพูดกับซูอันว่า “ตามข้ามา ราชเลขาซู!”

ซูอันโค้งคำนับ…

ราชันลมปราณพยักหน้าและเริ่มเดินไปด้านข้าง

ซูอันลอบโบกมือให้ซุนหลูเจิ้นและคนอื่น ๆ ออกไปทันที

ซุนหลูเจิ้นและคนอื่น ๆ ไม่ได้โง่เขลา พวกเขาใช้โอกาสนี้ถอนตัวไปอย่างเงียบเชียบ มีเพียงกู่เยว่อีเท่านั้นที่ลังเลมององค์หญิงรัชทายาทอย่างไม่เต็มใจเป็นครั้งสุดท้าย

ราชันลมปราณได้จากไปแล้ว มีเพียงผู้ติดตามขององค์หญิงรัชทายาทที่กำลังเฝ้าดูซูอัน ดังนั้นจึงไม่มีใครสังเกตพวกเขา

หลังจากเดินออกห่างไปไม่กี่สิบจั้ง ราชันลมปราณก็หยุดที่สวนหิน “มาคุยกันตรงนี้ ไม่งั้นหลิงหลงจะกังวลเพราะนางไม่เห็นเจ้า”

ซูอันตอบรับตามมารยาท “องค์หญิงรัชทายาททรงเห็นอกเห็นใจพวกเรา”

ในขณะเดียวกัน ซูอันก็เยาะเย้ยราชันลมปราณอย่างลับ ๆ เจ้าไม่รู้ตัวจริง ๆ เหรอ? นางแค่ทำแบบนี้เพราะเจ้าเคยฆ่าคนของนางมาก่อน!

ราชันลมปราณมองประเมินเขาด้วยความสงสัย “หลิงหลงไม่เคยสนใจใครมากเท่านี้มาก่อน เจ้าเป็นคนแรก…”

ซูอันยังคงเงียบ เขาสงสัยว่าอีกฝ่ายพูดอย่างนี้เพื่อสร้างประเด็นเกี่ยวกับองค์หญิงรัชทายาท หากองค์หญิงรัชทายาทตกหลุมรักเขาเข้าจริง ๆ ก็คงเป็นไปตามการคาดการณ์ของชายผู้นี้

ราชันลมปราณกล่าวต่อ “ข้าได้ยินมาว่า คุณหนูใหญ่ตระกูลฉู่แต่งเจ้าเข้าบ้าน ข้าค่อนข้างแปลกใจ เพราะข้าเคยเจอเด็กสาวคนนั้นมาก่อน ไม่ผิดเลยถ้าจะเรียกนางว่าสตรีมากพรสวรรค์ ทุกคนในเมืองหลวงต่างสงสัยว่าผู้หญิงที่โดดเด่นคนนี้จะแต่งงานกับใคร แต่เมื่อพวกเขารู้ว่านางแต่งงานกับเจ้า ดวงตาของพวกเขาก็แทบจะถลนออกจากเบ้า แม้แต่ตัวข้าเองก็ยังรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย ทว่าตอนนี้ แม้แต่องค์หญิงรัชทายาทก็ยังดูแลเจ้าเป็นอย่างดี ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีบางอย่างที่พิเศษกว่าคนทั่วไปจริง ๆ”

ซูอันแสร้งยิ้มเขินอาย “ข้าไม่ได้เก่งหรือมีอะไรดีอย่างที่ท่านว่า ราชันลมปราณ ข้าแค่ทั้งหล่อทั้งเท่และข้าก็ซื่อสัตย์ ซื่อตรง…ไอ้หยา! พูดต่อไปก็คงไม่มีประโยชน์ เพราะข้าไม่สามารถเปรียบเทียบกับราชันลมปราณได้เลย”

เปลือกตาของราชันลมปราณกระตุกด้วยเหตุผลบางอย่าง การพูดกับเด็กเหลือขอคนนี้ทำให้เขาอยากตบอีกฝ่ายให้หัวหลุด

—

ท่านยั่วยุราชันลมปราณสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +213…+213…+213…

—

เขาหายใจเข้าลึกระงับแรงกระตุ้นภายในใจ และเลือกที่จะเปลี่ยนหัวข้ออย่างชาญฉลาด “ราชเลขาซู เจ้าคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับคดีของเฉิงซยง?”

ซูอันแสร้งทำเป็นไร้เดียงสา “ข้ามาอยู่ที่เมืองหลวงไม่ได้นาน และเป็นเพียงขุนนางชั้นผู้น้อยเท่านั้น ปริมาณข้อมูลที่ข้าเข้าถึงมีจำกัดมาก จึงไม่รู้รายละเอียดมากนักเกี่ยวกับคดีของท่านเฉิง”

ราชันลมปราณอดไม่ได้ที่จะมองเขาอีกครั้ง มีคนหน้าด้านเช่นนี้ในโลกด้วยงั้นเหรอ?

ถ้าองค์หญิงรัชทายาทไม่ได้เฝ้าดูพวกเขาจากระยะใกล้ เขาอาจจะกระทืบเด็กเหลือขอคนนี้จนตาย!

—

ท่านยั่วยุราชันลมปราณสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +300…+300…+300…

—

แม้ว่าปกติแล้วเขาจะฉลาดและสุขุม แต่เด็กคนนี้กลับทำให้เขาค่อนข้างรำคาญ “จากที่ข้ารู้ นักฆ่าเริ่มมีส่วนเกี่ยวข้องกับแม่ทัพเฉิงหลังจากที่พวกเขาได้พบกับเจ้า” ราชันลมปราณพูดอย่างเย็นชา

ซูอันตื่นตระหนก ชายคนนี้มีเครือข่ายข่าวกรองที่กว้างขวาง ถึงขนาดมีดวงตาสอดส่องอยู่ในคุกหลวง!

ซูอันตอบโดยไม่กะพริบตา “ราชันลมปราณ ข้าค่อนข้างแน่ใจว่า ท่านรู้ว่าใครกันแน่ที่ต้องการโค่นแม่ทัพเฉิงอย่างแท้จริง ข้าเป็นแค่เบี้ยตัวนึงเท่านั้น ไม่อาจส่งผลต่อภาพรวมทั้งหมดได้…”

ราชันลมปราณเลิกคิ้วประหลาดใจ “เจ้าค่อนข้างกล้า ข้าแปลกใจที่เจ้ากล้าพูดแบบนี้”

ซูอันทำหน้าซื่อไร้เดียงสาที่สุด “ข้าไม่กล้าปิดบังสิ่งใดต่อหน้าท่านหรอก ราชันลมปราณ”

ราชันลมปราณยิ้มอย่างคลุมเครือ “จริงเหรอ?”