ตอนที่ 692 ลงโทษ
“ข้า…” เยี่ยนอวี๋น้ำตาคลอเหมือนจะพูดอะไร
แต่เจ้าแม่หนี่ว์วากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เจ้าคนแซ่หรง เจ้าไม่มีสิทธิ์พูดที่นี่ หากไม่ใช่เจ้า ทุกอย่างคงจบไปนานแล้ว บัดนี้เจ้ายังจะมาก่อความวุ่นวายอีกรึ”
ทว่าอินหลิวเฟิงอดพูดไม่ได้ว่า “คนที่ก่อความวุ่นวายคือพวกเจ้าต่างหาก ตามคำบอกเล่าของพวกเจ้า ชีวิตของปฐมราชินีถูกพวกเจ้าเอาไปแล้วครั้งหนึ่ง ไท่เฮ่าเจ้ายังมีหน้ามาบอกให้นางชดใช้ชีวิตเจ้าอีกครั้งรึ”
“นั่นน่ะสิ พวกเจ้าฆ่านายท่านไปแล้วครั้งหนึ่ง เอาหน้าที่ไหนมาบอกให้นายท่านชดใช้ชีวิตให้เจ้า มารดามันเถอะ เกือบจะถูกเจ้าจับไปแล้ว โชคดีที่เจ้าวิหคทมิฬยังมีสติ” ซีหวังหมู่พูดพลางก็ดึงเยี่ยนอวี๋ไว้ “นายท่านอย่าไป ไท่เฮ่าหน้าไม่อาย”
“พวกเราก็เคยบอกว่าตัวการหลักที่ทำให้นายท่านร่วงหล่นในครานั้นเป็นเพราะเจ้าแซ่หรงคนนี้ที่ทำลายปราการจักรวาล พวกเราก็แค่เห็นหายนะแล้วทำเฉย” ไท่เฮ่ากล่าวอย่างสงบ
คำโกหกพูดบ่อยจนรู้สึกเหมือนกลายเป็นเรื่องจริงไปแล้ว ตอนนี้แม้แต่ไท่เฮ่าเองก็ ‘คิด’ เช่นนี้แล้ว
เจ้าแม่หนี่ว์วาและจักรพรรดิเปลวเพลิงเข้าใจเจตนาของเขาจึงสำทับว่า “ใช่แล้ว ปฐมราชินีเยี่ยน ท่านติดค้างไท่เฮ่าชีวิตหนึ่ง อย่างไรก็ต้องชดใช้คืน เช่นนั้นก็คือตอนนี้”
“เช่นนั้นก็คงต้องขออภัย” ต้าซือมิ่งที่ปกป้องภรรยาไว้ด้านหลัง ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยกล่าวว่า “ปฐมราชินีเกิดใหม่ได้เพราะข้าบังคับให้นางไปเกิดใหม่ ดังนั้นชีวิตของนางเป็นของข้าหรงอี้ หากพวกเจ้าต้องการชีวิตนางก็จงผ่านด่านข้าไปให้ได้เสียก่อน”
“เจ้าจริงๆ ด้วย” จักรพรรดิเปลวเพลิงโพล่งพูด “เจ้านี่เองที่เข้ามาก่อกวน”
“แน่นอน ตัวข้าหรงอี้ชอบภรรยาตั้งแต่เมื่อหลายร้อยล้านปีที่แล้ว จะปล่อยให้พวกเจ้าทำลายไปเช่นนี้ได้หรือ” ต้าซือมิ่งบอกว่านี่เป็นสิ่งที่แน่นอนและยังพูดอย่างสบายใจว่า “อีกทั้ง สวรรค์เก้าชั้นฟ้าเดนขยะของพวกเจ้าแห่งนี้ ข้าทำลายได้ง่ายดาย ดังนั้น… พวกเจ้าให้ภรรยาของข้าฆ่าตัวตาย ไม่ใช่วิธีการแก้ไขที่ถูกต้อง และยิ่งไปกว่านั้นข้าเองก็ไม่มีทางฆ่าตัวตาย มีแต่จะทำลายสวรรค์เก้าชั้นฟ้าก่อนเท่านั้นก่อนที่พวกเจ้าจะพยายามทำลายสตรีของข้า”
“เจ้า…” เจ้าแม่หนี่ว์วาร้อนรนทำท่าจะโต้กลับ
ทว่าต้าซือมิ่งพูดขึ้นว่า “ถึงอย่างไรสวรรค์เก้าชั้นฟ้าแห่งนี้ นอกจากเยี่ยนอวี๋สตรีคนนี้แล้ว ข้าก็ไม่ต้องการอะไรอีก หากนางไม่อยู่ ก็คือวันสิ้นสุดของสวรรค์เก้าชั้นฟ้า”
เมื่อเขาเอ่ยเช่นนี้ขึ้น… ถ้ำมรณะแดนมืดนิรันดร์เงียบงัน นอกจากเหล่าทวยเทพที่ได้ยินคำพูดนี้แล้วเงียบงัน แม้แต่แรงสั่นไหวและการแตกร้าวในถ้ำมรณะก็หยุดชะงักลง ราวกับว่าผู้ที่ทำให้ทุกอย่างในถ้ำมรณะแดนมืดนิรันดร์เงียบคือเขา หรงอี้
แม้ ‘ความจริง’ จะเป็นเช่นนี้ แต่เหล่าทวยเทพในเหตุการณ์ไม่รู้ ทุกคนคิดว่าเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ ทว่า…
กลิ่นอายทำลายล้างอันรุนแรงที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวต้าซือมิ่งกลับทำให้ทวยเทพรู้ว่า เขาไม่ได้พูดเล่นๆ เขาทำเช่นนี้ได้จริงๆ
ดังนั้น… ต้าซือมิ่งจึงพูดอีกครั้งว่า “ปล่อยพ่อตาของข้า มานั่งคุยกันดีๆ นี่จึงเป็นวิธีทางหนึ่งเดียวของเรา”
“ฮึ” ไท่เฮ่ายิ้มหยัน “เจ้าคิดว่าเป็นไปได้หรือ”
เจ้าแม่หนี่ว์วาก็พูดว่า “เจ้าคนแซ่หรง เรายอมรับว่าเจ้าเก่งกาจ แต่เจ้าไม่สามารถแทรกแซงเรื่องของสวรรค์เก้าชั้นฟ้าของเราได้ และเจ้าก็ต้องฆ่าตัวตายพร้อมปฐมราชินี มิเช่นนั้นเราไม่ปล่อยพ่อตาของเจ้าแน่นอน”
“ใช่แล้ว” จักรพรรดิเปลวเพลิงก็เอ่ยขึ้น “เราบอกตั้งแต่ต้นแล้ว พวกเจ้าสองสามีภรรยา รวมถึงลูกน้อยของพวกเจ้าต้องฆ่าตัวตาย ไม่ใช่แค่ปฐมราชินีคนเดียว”
“ฮึ” เยี่ยนอวี๋ยิ้ม ยิ้มจางๆ อย่างไม่แยแส
การยิ้มเช่นนี้ของนางเพียงพอที่จะทำให้ไท่เฮ่าที่รู้จักนางดีใจสั่นสะท้าน
สีหน้าของเจ้าแม่หนี่ว์วาและจักรพรรดิเปลวเพลิงเคร่งขรึมทันที พวกเขามองไปที่ข้างหลังของต้าซือมิ่งด้วยสัญชาติญาณ
ส่วนเยี่ยนอวี๋ นางก้มตัวลงอุ้มเด็กน้อยที่กอดขานางไว้แน่นมาตลอดขึ้นมาในอ้อมอก
เด็กน้อยจึงกอดท่านแม่เขาและมุดตัวเจ้าไปในซอกคอของท่านแม่เขาอย่างเสียใจ “รักแม่…”
“แม่ก็รักเป่า” เยี่ยนอวี๋ที่จูบศีรษะของเด็กน้อยเบาๆ นางก็เดินออกมาจากข้างหลังของต้าซือมิ่งและมองไปที่ไท่เฮ่าอีกครา “หากเป็นอย่างที่เจ้าพูด ข้าเยี่ยนอวี๋ติดค้างชีวิตเจ้าจริงๆ ข้ามอบชีวิตของข้าให้เจ้าได้ แต่สามีของข้า บุตรของข้าไม่ได้ติดค้างเจ้า พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์เรียกร้องให้พวกเขาฆ่าตัวตาย ตอนนี้เรามีเพียงตัวเลือกเดียวให้พวกเจ้า ปล่อยท่านพ่อข้าแล้วข้าจะฆ่าตัวตาย”
“ไม่ ไม่” เยี่ยนเสี่ยวเป่ากอดท่านแม่ของเขาไว้แน่น เห็นได้ชัดว่าเขาที่ยังเล็กรู้ว่า ‘ฆ่าตัวตาย’ คืออะไรแล้ว
เยี่ยนอวี๋กลับจูบเด็กน้อยพลางปลอบว่า “แม่ไม่ทิ้งเสี่ยวเป่า”
เยี่ยนอวี๋ที่เว้นจังหวะพูด นางยังมองไปที่ต้าซือมิ่ง “และไม่ทิ้งสามี”
เห็นได้ชัดว่าเยี่ยนอวี๋นักวางแผนมีแผนการของตนเอง ดังนั้นนางกำลังจะส่งเด็กน้อยในอ้อมอกให้สามี แต่เด็กน้อยไม่ยอม เขากอดท่านแม่ของเขาไว้ไม่ยอมปล่อย “ไม่ ไม่”
“เสี่ยวเป่าเด็กดี…”
“เป่าไม่ใช่เด็กดี”
เยี่ยนอวี๋จึง… มองไปที่ต้าซือมิ่ง ทว่าต้าซือมิ่งไม่มองนาง เขามองเพียงไท่เฮ่าที่อยู่ข้างหน้าและเยี่ยนชิงที่ร้องไห้เป็นคนเจ้าน้ำตาในมือของเขา
“สามี”
“เรียกให้น่าฟังเท่าไรก็ไร้ประโยชน์”
“ใช่ ไม่ฟัง…” เด็กน้อยที่อยู่ฝั่งเดียวกับท่านพ่อกล่าวอย่างหนักแน่น
เยี่ยนอวี๋โมโหจนอยากจะหัวเราะ นางบอกแล้วว่าจะไม่ทิ้งพวกเขาไป กลัวว่านางจะคืนคำหรือ
แต่บุญคุณและความแค้นของนางและไท่เฮ่าควรจะยุติได้แล้ว ทว่า…
ไท่เฮ่าปล่อยกลิ่นอายมรณะออกมารัดเยี่ยนชิงไว้แล้วและกล่าวอย่างสงบว่า “ข้าผูกความเป็นความตายของข้าไว้กับท่านลุงเยี่ยนแล้ว ตอนนี้พวกเจ้ามีเพียงตัวเลือกเดียว ฆ่าตัวตายทั้งบ้าน ข้าจึงจะคลายให้ มิเช่นนั้นไม่ว่าพวกเจ้าคิดจะทำอะไร หากไม่สามารถทำให้ข้าพอใจได้ แม้ข้ามิอาจโจมตีกลับ ข้ายังคงสามารถเลือกที่จะตายไปพร้อมกับท่านลุงเยี่ยนโดยไม่เหลือทั้งร่างกายและจิตใจ”
“บัดซบ” ซีหวังหมู่ขนลุกซู่
ใครจะไปคิดว่าขณะที่ไท่เฮ่าเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความเป็นปรปักษ์กับเยี่ยนอวี๋ เขายังแอบผูกความเป็นความตายของตนไว้กับเยี่ยนชิงด้วย? ดังนั้นแล้วแทนที่จะพูดว่าพูดให้กระจ่างหรือทำให้เยี่ยนอวี๋ตายตาหลับ สู้บอกว่าเป็นการยื้อเวลาดีกว่า ไท่เฮ่ายื้อเวลามาโดยตลอดตั้งแต่แรก จุดประสงค์ก็เพื่อทำให้ตนเองอยู่เหนือกว่า
สีหน้าของเยี่ยนอวี๋แปรเปลี่ยนเล็กน้อย “ต้องทำถึงขั้นนี้เลยหรือ”
“เราไม่มีทางเลือก” ไท่เฮ่าพูดอย่างสงบนิ่ง นัยน์ตาว่างเปล่า
ไท่เฮ่าเช่นนี้ไม่มีทางถูกโน้มน้าวได้ อีกทั้งเนื่องจากเขาเป็นคนสงบและเด็ดขาดมาก เจ้าแม่หนี่ว์วาและจักรพรรดิเปลวเพลิงเองก็ปิดปากเงียบแล้ว
เทพทั้งสามเช่นนี้รับมือยากจริงๆ
แต่ว่า… เยี่ยนอวี๋ยังคงมองไปที่สามีนาง “เจ้าอุ้มเสี่ยวเป่าไว้ เชื่อใจข้า”
ต้องรู้ว่าไม่ใช่แค่ไท่เฮ่าที่กำลังยื้อเวลา นางเองก็เช่นกัน
บัดนี้แม้สถานการณ์เปลี่ยนไป แต่เยี่ยนอวี๋ยังคงมั่นใจ นางเองก็แสดงความมั่นใจนี้ออกมาแล้ว
วิ้ง วิ้ง…
สายรุ้งจางๆ กำเนิดขึ้นบริเวณถ้ำมรณะแดนมืดนิรันดร์ในครานี้ เทพทุกองค์ แม้แต่ไท่เฮ่าพวกเขาก็สัมผัสได้อย่างชัดเจน เหมือนกับว่าถูกควบคุมโดยมือจำนวนมากที่มองไม่เห็น
และนี่… ก็คือแผนการของเยี่ยนอวี๋
นางควบคุมกฎและระเบียบของสถานที่แห่งนี้จาก ‘ต้นกำเนิด’
เพราะว่านางคือปฐมราชินีหยวนชู ดังนั้นมีเพียงนางที่ทำได้ แต่นางก็รู้ว่าพลังวิเศษของไท่เฮ่าพวกเขาแปลกประหลาด
ดังนั้นทันทีที่นางเปิดใช้งานพลังศักดิ์สิทธิ์ ‘ลำดับดั้งเดิม’ ก็ดึงเด็กน้อยในอ้อมอกลงมายัดเข้าไปในอ้อมอกของท่านพ่อเขาและนางก็พุ่งใส่ไท่เฮ่าอย่างรวดเร็ว
นางต้องการพาตัวท่านพ่อเจ้าน้ำตากลับมาในขณะที่พลังลำดับดั้งเดิมกดทับไท่เฮ่าไว้ ส่วนพันธะสัญญาความเป็นความตายนั่น นางเชื่อว่าสามีนางมีวิธีแก้ไข ดังนั้น…
“ไท่ชาง” เยี่ยนอวี๋ที่ ‘ทิ้งลูก’ และจู่โจมได้ภายในพริบตาเดียว กระบี่ของนางสับลงไปที่มือของไท่เฮ่าที่ยังคงจับเยี่ยนชิงไว้ด้วยแววตาเด็ดขาด
สีหน้าไท่เฮ่าแปรเปลี่ยนเล็กน้อย “ให้ตายเถอะ! แดนมืดนิรันดร์!”
กฎในหลุมศพที่ไม่ได้ถูกควบคุมโดยเยี่ยนอวี๋ก็คือพลังแห่งความมืดนิรันดร์ที่แปลกประหลาดนี้นี่เอง แต่เยี่ยนอวี๋กำจัดกฎแห่งความมืดนิรันดร์บริเวณนี้ไปแล้วตั้งแต่ที่นางลอบวางแผน มิเช่นนั้นนางก็คงไม่ต้องรอให้ถึงเวลานี้จึงลงมือ ดังนั้นตอนนี้ไท่เฮ่าจึงต้องใช้เวลาเมื่อเรียกใช้พลังลำดับดั้งเดิมแห่งแดนมืดนิรันดร์ที่สามารถสู้กับเยี่ยนอวี๋ได้
และในครานี้เองก็เพียงพอแล้วสำหรับเยี่ยนอวี๋ที่จะลงมือ
ซู่
ไท่ชางกระบี่เดียว พุ่งลงมาที่แขนของไท่เฮ่า
เจ้าแม่หนี่ว์ที่ยังขยับตัวไม่ได้กระวนกระวายใจ “ไท่เฮ่า! ปล่อยมือ!”
ซู่
กระบี่ไท่ชางสับลงมา
ไท่เฮ่าปล่อยมือแล้ว ถึงอย่างไรเขาก็สร้างพันธะสัญญาความเป็นความตายกับเยี่ยนชิงแล้ว จะจับคนได้หรือไม่นั้น อันที่จริงก็ไม่เป็นอะไร
แต่แล้ว…
ทันทีที่ไท่เฮ่าปล่อยมือ เยี่ยนชิงที่เดิมทีถูกเขาจับกุมไว้ไม่สามารถพูดอะไรได้ เขาก็พูดด้วยเสียงสะอึกสะอื้นว่า “อาจารย์ ให้เวลาข้าหนึ่งลมหายใจ ข้าจะจับเป็นไท่เฮ่า”
