หลังจากนั้นพวกเฟยหลงได้เดินออกจากร้านโดยที่มีจุดมุ่งหมายอยู่ที่การหาที่พัก
เป็นโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านที่พวกเฟยหลงได้นั่งทานอาหาร
เฟยหลงได้กล่าวกับเสี่ยวเ้อ
” เปิดห้องหนึ่งห้อง ”
เสี่ยวเอ้อที่กำลังจะตอบเฟยหลงกลับไปก็ได้ยินเสียงของซูซ่านกล่าวออกมาว่า
” ท่านพี่เฟยหลงเปิดอีกห้องให้ข้าหน่อย ”
เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นจึงหยุดชะงักและกล่าวต่อไปด้วยรอยยิ้มว่า
” ในที่สุดสาวน้อยขี้กลัวก็เริ่มเข้มเเข็งขึ้นแล้ว ”
ซูซ่านที่ได้ยินคำกล่าวหยอกล้อของเฟยหลงก็ได้กล่าวตอบกลับไป
” ข้าเป็นเเบบนี้มานานเเล้วตอนนั้นที่ข้าบอกว่าต้องการอยู่กับท่านพี่เฟยหลงเพราะ……………..”
เฟยหลงได้ยิ้มขึ้นมาและกล่าวออกมาว่า
” เพราะอะไรงั้นเหรอ ”
ซูซ่านที่เห็นเฟยหลงกล่าวคาดคั้นจะฟังคำตอบให้ได้นั้นจึงกล่างตอบกลับไปว่า
” เพราะว่าข้านั้นกลัว……… ความมืดไง ”
เฟยหลงได้เเสดดงท่าทางว่าตนนั้นเชื่อคำกล่าวของซูซ่าน
” อ้องั้นหรอกเหรอ ”
ซูซ่านที่เห็นว่าเฟยหลงเหมือนจะไม่ได้สงสัยจึงกล่าวต่อไปอีกว่า
” ท่านพี่เฟยหลงข้าจะนำเสี่ยวไป๋ไปอยู่ในห้องกับข้า ”
” คงได้ใช้ไหมท่านพี่เฟยหลง ”
เฟยหลงได้ยิ้มให้กับซูซ่านและกล่าวออกมา
” ข้าไม่อาจที่จะตัดสินใจได้ให้เสี่ยวไป๋เป็นคนตัดสินใจเองก็แล้วกัน ”
ซูซ่านก็ได้กล่าวตอบเฟยหลงด้วยท่าทางที่เห็นด้วย
” ใช่เเล้วข้าให้เสี่ยวไป๋ตัดสินใจเองดีกว่า ”
เสี่ยวไป๋ที่เดินวนอยู่รอบทั้งสองก็ได้เงยหน้าขึ้นและร้องออกมา
” อ๋าว ”
ซูซ่านก็ได้อุ้มเสี่ยวไป๋จึ้นมาและกล่าวว่า
” นี่เสี่ยวไป๋เจ้าจะไปพักห้องของท่านพี่เฟยหลงหรือว่าเจ้าจะไปห้องข้าละ ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินจึงเดินสลับไปมาระหว่างเฟนหลงและซูซ่าน
โดยที่ตอนนี้ซูซ่านตอนนี้กำลังรอคอยให้เสี่ยไไป๋เลือกนางเฟยหลงที่เห็นดังนั้นคิดจะทำอะไรบางอย่าง
โดนที่เสี่ยวไป๋กำลังเลือกอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงของเฟยหลงดังขึ้นในศรีษะของมัน
” เสี่ยวไป๋เจ้าไปอยู่กับนางเถอะถ้าเจ้าไปข้าสัญญาเเน่นอนว่าจะปรุงเม็ดยาบางอย่างที่ช่วยเจ้าบ่มเพาะพลังได้รวดเร็วยิ่งขึ้นไปอีก ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินเเบบนั้นก็ยังลังเลเพราะว่ามันนั้นอยู่กับเฟนหลงมานานกว่าซูซ่านและเฟยหลก็เป็นคนช่วยมันออกมาแต่ซูซ่านก็ทำดีกับมันไว้มาก
เเต่เมื่อได้ยินเสียงของเฟยหลงความลังเลทั้งฟมดจึงหายไปและในดสงตาของมันเต็มไปด้วยเม็ดยาต่างๆมากมาย
เสี่ยวไป๋จึงตีดสินใจเดินไปหยุดอยู่ข้างกายซูซ่าน
” อ๋าว ”
ซูซ่านที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวออกมาอย่างแปลกใจว่า
” เสี่ยวไป๋เจ้าเลือกที่จะไปห้องของข้างั้นเหรอ
”
เสี่ยวไป๋ได้ร้องตอบกลับไป
” อ๋าว~~ ”
ซูซ่านที่ได้ยินเสียงร้องของเสี่ยวไป๋ก็ได้กล่าวออกมาว่า
” ดีเลยข้าชอบเจ้ามากเลยเสี่ยวไป๋ ”
เฟยหลงได้กล่าวกับเสี่ยวเอ้อว่า
” เปิดเพิ่มอีกหนึ่งห้องขอเป็นห้องข้างๆข้าละกัน”
เสี่ยวเอ้อได้ยินเช่นนั้นจึงกล่าวตอบ
” ได้ขอรับ ”
หลังจากเปิดห้องเพิ่มจนกลายเป็นสองห้องซูซ่านได้เลือกห้องหนึ่งในนั้นเเละกล่าวกับเฟยหลงว่า
” ท่านพี่เฟหยลงข้าไปก่อนนะ ”
เฟยหลงก็ได้กล่าวบอกกับซูซ่านอีกด้วยว่า
” ถ้ามีเรื่องอะไรละก็ตะโกนเรียกข้าได้เลย ”
ซูซ่านก็ได้กล่าวตอบเฟยหลงกลับไปว่า
” คะท่านพี่เฟยหลง ”
เมื่อกล่าวจบทั้งสองได้แยกย้ายกันเข้าไปในห้องของตนเอง
ทางฝั่งของซูซ่านได้อุ้มเสี่ยวไป๋มาตรงเตียงนอนและทิ้งตัวลงไปพร้อมกับกอดเสี่ยวไป๋และกล่าวออกมาว่า
” ขอบคุณนะเสี่ยวไป๋ที่ยอมมากับข้า ”
เสี่ยวไป๋ก็ได้ร้องตอบกลับไป
” อ๋าว~~~ ”
ซึ่งซูซ่านไม่รู้ว่าในสมองของเสี่ยวไป๋ตอนนี้นั้นมีเเต่ภาพที่ตัวมันกำลังแหวกว่ายไปในกองสมุนไพรที่มันชอบและมีเม็ดยารวมถึงอาหารอร่อยต่างมากมายตั้งเรียงรายอยู่
